ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 156

ที่เธอต้องการไม่เพียงแต่เป็นสามคนนี้เท่านั้น ในภายภาคหน้านางยังจะประกาศเชื้อเชิญผู้มีความสามารถมาอีก

"ยิ่งไปกว่านั้นการที่พวกท่านที่ร่วมมือกับข้าก็มีประโยชน์อยู่เหมือนกันนะ" เซี่ยจินอานพูด

คำพูดนี้ของเซี่ยจินอานทำให้ทั้งสามหัวเราะ ซึ่งในรอยยิ้มของพวกเขานั้นมีการดูถูกเหยียดหยามอยู่มากทีเดียว

พวกเขาไม่รู้จริงๆว่าเด็กสาวอายุสิบเจ็ดปีคนนี้จะมีประโยชน์อะไรให้กับพวกเขาได้บ้าง

โดยเฉพาะซ่งขุย เขาคิดไม่ถึงเลยว่าหยุนฝู้เฉินจะให้เขาทำงานภายใต้การนำของเซี่ยจินอานได้

เซี่ยจินอานเป็นใคร? เป็นผู้ทรยศต่อประเทศชาติที่มีชื่อเสียงฉาวโฉ่! และเป็นคนที่ฆ่าพี่น้องของเขาเสียชีวิตสามแสนคน!

ก่อนที่เขาจะมาที่จวนเขาไม่รู้เลยว่าเขาจะได้ทำงานภายใต้การนำของเซี่ยจินอาน ถ้าหากเขารู้เมื่อสักครู่นี้เขาจะไม่พูดอย่างนั้นออกมาอย่างแน่นอน!

ในฐานะแม่ทัพ สิ่งที่เขาดูถูกเหยียดหยามที่สุดคือคนทรยศขายชาติ!

ดังนั้นเขาจึงพูดด้วยใบหน้าที่เคร่งขรึมว่า "ข้าไม่ต้องการผลประโยชน์ที่เจ้าให้หรอก"

จากนั้นเขาก็มองไปทางหยุนฝู้เฉินและทำความเคารพ แล้วพูดว่า "ท่านอ๋อง ท่านจะให้ข้าน้อยทำงานภายใต้การนำของคนที่ทรยศต่อประเทศ ข้าน้อยต้องขอโทษด้วยที่ไม่อาจปฏิบัติตามรับสั่งได้!"

สีหน้าของหยุนฝู้เฉินยังคงไม่มีการเปลี่ยนแปลง และเขาไม่แปลกใจกับปฏิกิริยาของซ่งขุยเลยแม้แต่น้อย

อีกทั้งเขายังนิ่งเฉยมาก และไม่กังวลว่าเซี่ยจินอานจะไม่สามารถรับคนเหล่านี้มาใช้ประโยชน์เองได้เลย

แต่เซี่ยจินอานกลับไม่หวาดหวั่นเลยเช่นกัน นางเพียงแต่พูดอย่างเรียบง่ายไม่ซับซ้อนว่า "ถ้าหากข้าสามารถทำให้ท่านกลับคืนสู่สนามรบได้อีกครั้งล่ะ?"

อาการป่วยที่อยู่ในร่างกายของเขานั้น เซี่ยจินอานก็มองออกแล้วเช่นกัน

หยุนฝู้เฉินมีผู้ใต้บังคับบัญชามากมายถึงขนาดนั้นดันไม่เลือก กลับเลือกบุคคลที่สามารถกล่าวได้ว่าเป็นคนที่พิการแล้วคนหนึ่งให้กับนาง นี่เห็นได้ชัดว่าเขาอยากจะให้นางรักษาอาการป่วยให้ซ่งขุยอย่างไรล่ะ!

แต่ชิงหยางเซียนเซิงกลับเริ่มโน้มน้าวใจซ่งขุยว่า "พี่ซ่งหากมีโอกาสเช่นนี้แล้วไม่สู้ลองดูสักหน่อยจะดีกว่านะขอรับ"

แม้ว่าซ่งขุยจะอยากรักษาขาของเขาเป็นอย่างมาก แต่จิตวิญญาณความเป็นทหารของเขากลับบอกเขาว่าเขาไม่สามารถไปคลุกคลีกับคนชั่วได้ แม้ว่าเขาจะพิการไปตลอดชีวิต เขาก็จะไม่ไปคบค้าสมาคมกับคนที่ทรยศต่อประเทศ!

"ท่านไม่ต้องมาโน้มน้าวข้าเลยนะ ข้าไม่อาจทำงานภายใต้การนำของคนที่ทรยศต่อประเทศได้หรอก" ซ่งขุยพูดด้วยสีหน้าที่เคร่งขรึม

เมื่อได้ยินคำพูดประโยคนี้ อาจารย์หานที่ไม่พูดไม่จามาโดยตลอดก็หัวเราะเยาะอย่างดูถูกเหยียดหยาม แล้วพูดว่า "คนทรยศขายชาติงั้นรึ? ท่านเห็นกับตาตัวเองเลยหรือว่านางคบชู้และทรยศต่อประเทศ?"

"ไม่มีอย่างแน่นอน แต่จวนแม่ทัพผลักไสนางออกมาแล้วนะ อีกทั้งคนทั่วไปก็ให้การอย่างนี้กันทั้งนั้น ยังจะมีอะไรที่ผิดพลาดอยู่อีกหรือ?" ซ่งขุยพูดโต้กลับ

การเสียดสีเหน็บแนมที่อยู่บนใบหน้าของอาจารย์หานยิ่งปรากฏชัดยิ่งขึ้น "แค่คำพูดฝ่ายเดียว มีหลักฐานอะไรมายืนยันรึ? คนทั่วไปแล้วอย่างไร คนทั่วไปก็บดขยี้ให้แบนไปตามกระแส กลัวแต่ว่าจะไม่เกิดความโกลาหลเหมือนกันนั่นแหละ!"

เซี่ยจินอานมองไปที่อาจารย์หานด้วยสีหน้าที่ประหลาดใจเล็กน้อย เดิมทีเขาคิดว่าอาจารย์สอนหนังสือเหล่านี้ล้วนแต่เป็นคนที่มีบทบาทคร่ำครึล้าสมัยหมดทุกคนเสียอีก คิดไม่ถึงเลยว่าอาจารย์ท่านนี้จะแตกต่างออกไป ไม่น่าแปลกใจเลยที่เขาสามารถสอนลูกศิษย์ให้เป็นขุนนางจอหงวนได้!