ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 200

วันนี้เขาได้อยู่สังเกตการฝึกวิทยายุทธของทหารจวนที่สนามฝึกทหาร และบางครั้งก็จะชี้แนะบ้าง และใช้หอกมาสาธิตให้ดู

ความต้องการที่นางมีต่อทหารจวนนั้นเข้มงวดมาก ไม่ด้อยกว่าการฝึกอบรมของทหารในค่ายทหารสักนิดเลย

นี่เป็นนิสัยการฝึกอบรมที่เขาติดมาจากในค่ายทหารเป็นเวลาหลายปี

ทหารจวนที่ติดตามเซี่ยจินอานมาตลอดนั้น หลังจากเซี่ยจินอานพาคนในสำนักซื่ออิ่งจากไปแล้ว พวกเข้าก็กลับไปในจวนเซ่อเจิ้งหวางด้วยสีหน้าที่ซับซ้อนมาก หาไปตั้งนานถึงจะหาหยุนฝู้เฉินเจอ

ก็รีบเดินไปตรงหน้า และพูดอย่างจิตใจที่ไม่สงบว่า:"ท่านอ๋อง ข้าน้อยมีเรื่องจะมาทูล"

ขณะนี้หยุนฝู้เฉินกำลังชี้แนะทหารจวนคนหนึ่ง เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ก็หยุดมือและเหลือบมองเขาทีหนึ่ง พบว่าคนคนนี้เป็นคนที่เขาสั่งให้ไปแอบปกป้องเซี่ยจินอาน

แต่ทำไมคนคนนี้ถึงกลับมากะทันหันเช่นนี้ หรือว่าเกิดไรขึ้นกับนาง?

"เกิดอะไรขึ้น?" เสียงของหยุนฝู้เฉินเย็นชาลงมาอย่างรวดเร็ว

"วันนี้คุณหนูเซี่ยไปช่วยนักโทษที่สนามประหารขอรับ" ทหารจวนพูดอย่างระมัดระวัง

หยุนฝู้เฉินรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย นางไปช่วยนักโทษที่สนามประหาร?

สี่องครักษ์คนสนิทเทียน ตี้ เสวียน หวง ต่างก็อึ้งไปหมด : คุณหนูเซี่ยเล่นใหญ่เช่นนี้แล้วรึ?

ทหารจวนไม่กล้าเงยหน้า พูดต่อว่า:"คุณหนูเซี่ยเป็นประมุขของสำนักซื่ออิ่ง นางช่วยคนในสำนักซื่ออิ่งที่สนามประหาร"

"!!!"หยุนฝู้เฉินและสี่องครักษ์คนสนิทเทียน ตี้ เสวียน หวงตกตะลึง

หยุนฝู้เฉินหรี่ตาลง ที่แท้นางเป็นประมุขของสำนักซื่ออิ่งนั่นเอง ช่างซ่อนปกปิดไว้ได้ดีจริงๆเลย! หลอกลวงเขาไปตั้งนาน!

สี่องครักษ์คนสนิทเทียน ตี้ เสวียน หวง รู้สึกถึงความผิดปกติ พูดกับคนในลานว่า:"พวกเจ้ารีบออกไป!"

เมื่อทุกคนได้ยินคำนี้ เข้าใจทันทีและรีบถอยหลังไปสองสามก้าว หยุนฝู้เฉินตกอยู่ในความบ้าคลั่งอย่างสิ้นเชิง ดวงตาสีแดงเข้ม และเข้าหาทหารจวนคนหนึ่งอย่างรวดเร็ว จับคอของเขาไว้แน่นและยกตัวเขาขึ้นมา!

ทหารจวนคนนั้นตกอยู่ในสภาพหายใจไม่ออก สี่องครักษ์คนสนิทเทียน ตี้ เสวียน หวงต้องการเข้าไปช่วย เทียนเฟิงหันมองตี้เฟิงกับเสวียนเฟิงและบอกว่า:"พวกเจ้าสองคนยังบาดเจ็บอยู่ ถอยไปให้ไกล"

ทั้งสองคนก็รู้ว่าตัวเองที่ได้รับบาดเจ็บนั้นเป็นภาระ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ได้อวดเก่ง แต่ถอนตัวออกจากวงการรบ และสังเกตสถานการณ์การต่อสู้ที่อยู่ไม่ไกลนั้นอยู่ตลอด

เทียนเฟิงลงมือต่อสู้กับหยุนฝู้เฉิน แต่หยุนฝู้เฉินกลับโยนทหารจวนที่อยู่ในมือออกไป ไม่สนเทียนเฟิง และออกไปข้างนอกโดยตรง!

เขาจะไปจับนางกลับมา!ตัดขาทั้งสองของนางทิ้ง!ให้นางวิ่งหนีไม่ได้อีก!