ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 250

เรื่องนี้ยังต้องเริ่มพูดตั้งแต่หนึ่งชั่วยามก่อน

ตั้งแต่เซี่ยจินอานออกจากจวนอ๋อง อยู่ในจวนอ๋องมักรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างขาดหายไปอยู่เสมอ

เดิมทีจวนเซ่อเจิ้งหวางค่อนข้างที่จะเงียบเชียบอยู่แล้วและยังเพิ่มวังเวงมากขึ้นไปอีก

ช่วงนี้สี่องครักษ์คนสนิทเทียน ตี้ เสวียน หวง ไม่กล้าที่จะพูดคุยกับหยุนฝู้เฉิน มักรู้สึกว่าท่านอ๋องของเขาดูท่าไม่ดี! ที่สำคัญที่สุดคือ ท่านอ๋องของเขาได้เปลี่ยนหน้ากากที่อยู่บนหน้าเขาแล้ว! เปลี่ยนแล้ว!

เปลี่ยนจากหน้ากากอสูรดุร้ายเป็นหน้ากากลายดอกเหมย! ทั้งสี่รู้สึกว่านี่น่ากลัวอย่างอธิบายไม่ถูก!

หยุนฝู้เฉินนั่งอยู่ในเรือนและรินชาให้ตัวเองหนึ่งแก้ว นิ้วที่เรียวยาวของเขายกก้นถ้วยชาขึ้น และอีกมือหนึ่งใช้ฝาชาค่อยๆ ปัดใบชาแล้วนำไปที่ด้านหน้าริมฝีปากบางๆ เล็กๆ และค่อยๆ จิบไปหนึ่งคำ

ลูกกระเดือกที่งดงามภายใต้คางนั้นได้กลิ้งไปมา ช่างยั่วยวนคนอย่างมาก

"ชานี้เก่าแล้ว" หยุนฝู้เฉินกล่าวอย่างเคร่งขรึม

ตี้เฟิงกล่าวด้วยท่าทางที่สับสนว่า "ชานี้คือหมาเจียนซึ่งเพิ่งถูกคัดมาในปีนี้ เป็นชาใหม่พ่ะย่ะค่ะ"

หยุนฝู้เฉินได้ยินคำพูดนี้ และเหล่มองตี้เฟิง "ข้าบอกว่า เก่าแล้ว"

"..."

ได้ ท่านเป็นเจ้านาย ท่านว่าอะไรก็คือเช่นนั้น

ช่วงไม่กี่วันนี้พวกเขาเห็นว่าแปลกจนไม่แปลกแล้ว ท่านอ๋องมักจะเกลียดสิ่งนั้นไม่ชอบสิ่งนี้อยู่บ่อยๆ เหมือนกับว่าเป็นคนแก่ที่ได้ก้าวเข้าสู่วัยทองอย่างไรอย่างนั้น

"พวกเจ้าคิดว่าอารมณ์ของข้าผิดปกติหรือไม่?" หยุนฝู้เฉินถาม

ทั้งสี่อยากจะบอกว่า อารมณ์เดิมของท่านมันผิดปกติจริงๆ!

แต่พวกเขาไม่กล้าพูดมาก

ในทางกลับกันดูเหมือนว่าเสวียนเฟิงจะนึกอะไรขึ้นได้ ดวงตาเป็นประกายกะทันหัน ตอบกลับว่า "ท่านอ๋องไม่กี่วันมานี้ผิดปกติจริงๆ ข้าน้อยกังวลว่าพิษของท่านจะแพร่กระจายไปทั่วร่างกายแล้ว"

อันที่จริงพวกเขาไม่รู้ว่า นี่เป็นประสบการณ์เมื่อท่านอ๋องอาบน้ำที่ได้ทิ้งไว้ให้เขา

หากเป็นเช่นนี้ หยุนฝู้เฉินบุกเข้าไปในจวนแม่ทัพในตอนกลางดึก

เพียงแต่เขาไม่รู้ว่าเซี่ยจินอานอยู่ที่เรือนไหน ดังนั้นเขาจึงมองหาทีละห้องทีละห้อง! จนกระทั่งในที่สุดเขาได้มาอยู่ที่เรือนอันห่างไกล ได้เห็นร่างสีแดงที่คุ้นเคยนั้น ถึงได้ลงมาจากหลังคา

ในเวลานี้สาวใช้บ่าวรับใช้ในเรือนถูกเซี่ยจินอานบอกให้กลับไปแล้ว และตัวเองได้เก็บสมุนไพรที่ตากอยู่ข้างนอกที่เพิ่งซื้อในวันนี้อยู่คนเดียว เพิ่งเก็บเข้าในตะกร้า กำลังจะกลับเข้าไปในห้อง

ใครจะไปรู้พอแค่หันกลับไปกลับพบว่ามีอีกคนอยู่ข้างหลังเขา ขณะนั้นจึงตกใจมาก ในมือคลายออกทันที และตะกร้าได้หล่นลงกับพื้น ทำให้สมุนไพรทั้งหมดหกกระจัดกระจายออกมา

เซี่ยจินอานดูคนที่มาให้ชัดเจน จากนั้นก็ตบหน้าอกตัวเองด้วยความตกใจ "ทำไมท่านมาไม่ให้สุ้มให้เสียงล่ะ!"

หยุนฝู้เฉินมองดูการเคลื่อนไหวของเซี่ยจินอาน และเอียงศีรษะอย่างไม่สบายใจ "เพิ่งมาถึง"

เซี่ยจินอานนั่งลงหยิบสมุนไพรบนพื้นขึ้นมา "ท่านมาทำอะไร!"