ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 251

หยุนฝู้เฉินก้มหน้ามองไปยังเซี่ยจินอานที่กำลังเก็บสมุนไพรอย่างจริงจัง

เขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาต้องมาด้วย รู้เพียงแค่ว่าหลังจากที่เซี่ยจินอานออกไปจากจวนอ๋อง มักจะรู้สึกว่าข้างกายของตัวเองขาดอะไรไป

ในใจค่อนข้างวังเวง

เขาก็อยากจะทำให้แน่ใจว่าตัวเองเป็นอะไรกันแน่ ดังนั้นจึงหาเหตุผลอย่างหนึ่งมาให้ตัวเองแล้ว

สายตาตกไปยังศีรษะที่มีเส้นผมนุ่มสลวยและดกดำของนางแล้ว ค่อนข้างคันมือ อยากจะลูบๆหน่อย

ได้สัมผัสน่าจะไม่เลวเลยนะ...

หยุนฝู้เฉินยื่นมือของตัวเองออกไปทันที แต่ว่าเซี่ยจินอานที่เพิ่งจะเก็บสมุนไพรสมุนไพรเสร็จกำลังจะลุกขึ้นยืน หยุนฝู้เฉินตกใจรีบเก็บมือไปไว้ด้านหลังทันทีเลย

เซี่ยจินอานกอดตะกร้าเข้าไปในห้องแล้ว เดินไปพลางพร้อมถามไปพลางว่า : "ท่านมาได้เยี่ยงไร？"

หยุนฝู้เฉินเม้มปากไม่ได้พูดอะไร จนกระทั่งเห็นนางเดินเข้าไปในห้อง นำตะกร้าใส่สมุนไพรสมุนไพรวางลงบนโต๊ะ นี่ถึงได้เริ่มเอ่ยปากพูดว่า ： "ข้ารู้สึกไม่ค่อยสบาย"

เซี่ยจินอานได้ฟังคำนี้แล้ว หันหน้ามาอย่างตึงเครียดทันที ใช้ระบบสแกนทั้งตัวแล้วรอบหนึ่ง นอกจากสารพิษนั่นที่ถูกยับยั้งไว้ อย่างอื่นก็ปกติทุกอย่าง !

แต่จากการเพ่งมองตรงๆแล้ว เซี่ยจินอานกลับพบเรื่องที่น่าสนใจเรื่องหนึ่งแล้ว "เอ๊ะ ท่านเปลี่ยนหน้ากากแล้ว？!"

เซี่ยจินอานมองไปยังริมฝีปากที่นางคิดจินตนาการมาเป็นเวลานานแล้ว ริมฝีปากของเขาค่อนข้างบาง เวลาไม่ยิ้มมองดูแล้วกลับว่าเห็นส่วนโค้งไม่ชัดเจนเลย ความรู้สึกแรกที่มองดูค่อนข้างเย็นชา

ก็ไม่รู้ว่าเวลาที่บรรจงจูบลงไปจะมีความรู้สึกอย่างไร นุ่มหรือไม่？

"อืม" หยุนฝู้เฉินตอบกลับอย่างเรียบๆ เพียงแค่ติ่งหูนั่นแดงก่ำขึ้นมาอีกครั้งแล้ว

เซี่ยจินอานค่อนข้างเขินอายกับความคิดเมื่อครู่นี้ของตัวเอง ก้มหน้าลงเล็กน้อย

หยุนฝู้เฉินมองต่ำลง เห็นใบหน้าที่แดงระเรื่อของเซี่ยจินอานพอดี

น่ารักเลยทีเดียว...ใบหน้านี้หากหยิกสักหน่อยน่าจะนุ่มมากสินะ？

หยุนฝู้เฉินกำมือแน่น ควบคุมแรงกระตุ้นที่จะยกมือขึ้น

เม้มริมฝีปากบางๆเล็กน้อยแจ้งให้รู้ว่าความรู้สึกของเขาในตอนนี้ไม่สบายใจยิ่งนัก!

"นี่เจ้ากำลังทำกับข้าแบบขอไปที"หยุนฝู้เฉินพูดอย่างไม่มีความสุข

เซี่ยจินอานหันหลังอีกครั้ง มองไปยังหยุนฝู้เฉินพูดอธิบายอย่างอดทนว่า : "เจ็บป่วยหรือไม่นั้นเพียงแค่ข้ามองแวบเดียวก็ดูออกแล้ว!ไม่ได้ทำกับท่านแบบขอไปที"หยุนฝู้เฉินแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่าไม่เชื่อ พูดเหอะอย่างเยือกเย็น

เซี่ยจินอานหมดปัญญากับเขาแล้ว ทำได้เพียงนำตะกร้าที่อยู่ในมือของตัวเองวางลงบนโต๊ะแล้ว จับมือของเขาขึ้นมาจับชีพจรแล้ว นอกจากพิษนั่น อย่างอื่นล้วนแต่ปกติทั้งหมด

หยุนฝู้เฉินกลับถูกการกระทำที่เกิดขึ้นโดยไม่ทันคาดคิดทำให้แข็งทื่อไปทั้งตัว ข้อมือที่สัมผัสความอบอุ่นที่แผ่ซ่านเข้ามา ทำให้เขาเกิดความปรารถนาในก้นลึกของหัวใจ

ค่อนข้างอยากจะกอดคนเขาเข้ามาในอ้อมแขน

เพียงแค่ยังไม่รอให้เขาลงมือ เซี่ยจินอานก็ปล่อยข้อมือของเขาแล้ว พูดอย่างจริงจังว่า : "ไม่เป็นอะไรนะ"

หยุนฝู้เฉินไอออกมาเบาๆอย่างไม่เป็นธรรมชาติ พูดว่า : "งั้นน่าจะเป็นเสวียนเฟิงที่เข้าใจผิดแล้ว"