ชายาหมอเซี่ยจินอาน นิยาย บท 252

เสวียนเฟิงแพะรับบาปหมายเลขสองที่อยู่ไกลถึงที่จวนอ๋องอดไม่ได้จามแล้ว

หลังจากที่ตี้เฟิงได้ยินสองพี่น้องจามตามๆกัน พูดอย่างหยอกล้อว่า : "พวกเจ้าทั้งสองคนคงไม่ได้ร่างกายอ่อนแอจนทำให้ป่วยง่ายหรอกนะ？"

หวงเฟิงกลับว่าพูดอย่างจริงจังว่า : "ช่วงนี้พวกเจ้าสองคนไม่ตั้งใจฝึกศิลปะการต่อสู้ให้ดีๆใช่หรือไม่ ร่างกายอ่อนแอแล้ว"

แพะรับบาปที่น่าอนาถจริงๆ："..."

เซี่ยจินอานหยิบตะกร้าของตัวเองขึ้นมาแยกประเภทสมุนไพรสมุนไพรใหม่อีกครั้ง พูดกล่าว : "เจ้าช่วยข้าติดต่อพวกชิงหยางเซียนเซิงหน่อยได้หรือไม่？"

"โรงเรียนของเจ้าจะเริ่มแล้ว？" หยุนฝู้เฉินได้ยินเซี่ยจินอานก็นึกถึงเหตุผลแล้ว

เซี่ยจินอานพยักหน้าแล้ว : "อืม เจ้าช่วยบอกต่อพวกเขาให้ข้าด้วย พรุ่งนี้ให้พวกเขาทั้งสามคนไปเจอข้าที่สวนสงเคราะห์นะ แต่ว่าครั้งนี้เห็นพวกเขาใช้ฐานะของเซี่ยลิ่งหยิง ต่อไปเรื่องของสวนสงเคราะห์ข้าก็จะใช้ฐานะของเซี่ยลิ่งหยิงในการติดต่อ"

เซี่ยจินอานทำการตัดสินใจในครั้งนี้ออกมาก็มีการพิจารณาของตัวเองแล้ว แม้ว่าราชวงศ์ฉีสุ้นไม่ได้ตั้งเงื่อนไขที่เข้มงวดกับเด็กผู้หญิงขนาดนั้น แต่ว่าทุกคนล้วนแต่มีอคติ ฐานะของผู้ชายก็ยิ่งจะเอื้ออำนวยประโยชน์ต่อการกระทำของนาง

ตัวตนของเซี่ยจินอานนางได้คำนึงถึงสำนักซื่ออิ่งแล้วก็สำนักแพทย์หลังจากนี้แล้ว ถ้าหากมีสวนสงเคราะห์มาเพิ่มอีกหนึ่ง เกรงว่าจะยั่วยุให้คนที่อยู่เบื้องบนให้หวาดกลัว สู้แยกสองฐานะนี้ออกจากกันเลยดีกว่า

อีกอย่างเค้าโครงของสวนสงเคราะห์ก็ไม่เพียงแค่เป็นลานเล็กๆเท่านั้น

"ได้" หยุนฝู้เฉินพยักหน้าตอบรับแล้ว

เพียงแค่สิ่งที่เซี่ยจินอานไม่คาดคิดก็คือ ไม่เพียงแค่ชิงหยางเซียนเซิง อาจารย์หานและซ่งขุยมาแล้ว หยุนฝู้เฉินก็มาแล้วเช่นกัน

เซี่ยจินอานเห็นหยุนฝู้เฉินรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก กลับว่าไม่ได้พูดอะไรมากมาย และพูดกล่าวกับอาจารย์หานและซ่งขุยโดยตรงเลย "สวัสดีเซียนเซิงทั้งสองท่าน"

"สวัสดีคุณชายเซี่ย" อาจารย์หานและซ่งขุยได้ยินกิตติมศักดิ์ของคุณชายเซี่ยท่านนี้มาแล้ว ก็ไม่ได้พูดกล่าวอะไรมากมาย

เซี่ยจินอานหยิบหนังสือสามเล่มออกมาจากในอ้อมแขน นี่เป็นหนังสือระบบสามเล่มที่มอบให้เขาเป็นของขวัญในตอนแรก แล้วก็มีใบสั่งยาบางอย่างมอบให้ชิงหยางเซียนเซิงแล้ว "นี่คือสิ่งที่ศิษย์น้องหญิงให้ข้าน้อยมอบให้เซียนเซิง"

ชิงหยางเซียนเซิงสุดท้าย เปิดตำราเรียนอ่านครู่หนึ่ง ใบหน้าอันหล่อเหลาและเย็นชา เกิดสีแดงระเรื่อด้วยความตื่นเต้นแล้ว

นี่สำหรับแพทย์แล้วล้วนเป็นสิ่งล้ำค่าทั้งนั้น!

ชิงหยางเซียนเซิงพูดกล่าวกับเซี่ยจินอานอย่างเคร่งขรึมว่า ： "ขอบคุณมาก"

เซี่ยจินอานยิ้มแล้ว หลังจากนั้นก็มองไปยังอาจารย์หาน พูดด้วยใบหน้าที่ยิ้มแย้มว่า : "ศิษย์น้องหญิงบอกว่าเกี่ยวกับเรื่องบ่มเพาะบุคคลที่มีพรสวรรค์นี้นางกลับว่าไม่ได้เข้าใจเลย และก็ไม่มีอะไรเสนอให้กับอาจารย์ ข้าน้อยก็ไม่มีเช่นกัน แต่ว่าข้าน้อยจะให้พื้นที่แก่อาจารย์อย่างเพียงพอ ไม่มีทางรบกวนวิธีการสอนของอาจารย์"

ผู้ที่เป็นครูแน่นอนว่าย่อมอยากจะได้รับความเคารพจากผู้อื่น คำพูดนี้ของเซี่ยจินอานกลับว่าพูดถึงอุปสรรคที่อยู่ในใจของอาจารย์หานแล้ว