ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 230

ขณะที่เมล็ดแตงโมกำลังจะถูกนำเข้าปากของชายชรา สิ่งสีดำมืดสนิทก็ลอยมากระแทกข้อมือของเขาอย่างแรง

เมล็ดแตงโมในมือของชายชราร่วงหล่นลงมา หกเต็มตัวเขา

ชายชราเองก็กรีดร้องด้วยความตกใจเช่นกัน

สิ่งที่ดำสนิทตกลงบนพื้นหญ้านุ่มของแปลงดอกไม้และกลิ้งไปสองสามที...ปรากฎว่าเป็นเต่าตัวหนึ่ง

เต่าพลิกตัวอย่างเชี่ยวชาญราวกับว่ามันเคยชินกับมัน และนอนนิ่งๆ

ซูจิ่นอวี้ตกใจ “อ...อะไรกันวะเนี่ย ซู่เป่าหนูเก่งสุดยอดไปเลยลูก”

เสี่ยวอู่ที่อยู่ในกระเป๋าสัตว์เลี้ยงโผล่หัวออกมาแล้วตะโกนเสียงดัง “เดิมทีฉันคิดว่าลิโป้อยู่ยงคงกระพันอยู่แล้ว แต่ไม่คิดเลยว่าคน ๆ นี้จะกล้าหาญกว่าเขา ช่างไม่สมเหตุสมผลเลยจริงๆ ”

ปากของจี้ฉางกระตุกขึ้นมา

หลูซูเหวิน จ้องมองอย่างว่างเปล่าไปที่ซู่เป่าและนกแก้วของเธอ จากนั้นมองไปที่เต่าโดยไม่ตอบสนองใดๆ

เธอตกใจเมื่อเห็นชายชราและรีบวิ่งเข้าไป

เธอเห็นว่าบนตัวของชายชราถูกปกคลุมด้วยเมล็ดแตงโมและสิ่งสกปรกบางอย่าง

หลูซูเหวินรีบช่วยเขาถ่ายรูป แล้วถามว่า "คุณพ่อ เป็นอะไรหรือเปล่าคะ"

ชายชราจับข้อมือของเขา มองหลูซูเหวินอย่างเสียใจ และพูดอะไรบางอย่างในปากของเขา

พยาบาลรู้สึกกลัวและลนลาน เธอไม่ได้สังเกตเลยว่าหลูซูเหวินเดินเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่!

เธอไม่มีเวลาปิดโทรศัพท์ เธอจึงเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าเสื้อ และรีบก้าวไปข้างหน้าเพื่อช่วยชายชราทำความสะอาด

“อ๊ะ...คุณผู้หญิง ฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ พอดีรีบไปห้องน้ำมา เห็นว่าท่านผคุณท่านอยากกินเมล็ดแตงโมมานานแล้ว เลยแอบเอาออกมาให้เขาน่ะค่ะ... "

“ไม่คิดเลยว่าท่านจะกลายเป็นแบบนี้...”

พยาบาลทำหน้าสำนึกผิด

เจ้าของบ้านคิดว่าเธอเป็นคนดี เธอยังบอกเป็นนัยอีกว่าเธอรู้สึกสงสารชายชราจึงแอบเอาขนมมาให้เขา พูดง่ายๆ ก็คือ เจ้าของบ้านจะไม่ระแวงเธอเกินไป

จู่ๆ ก็มีเสียงเด็กดังขึ้น "คุณป้า คุณโกหก!"

นางพยาบาลผงะ จากนั้นมองไปที่ซู่เป่าที่อยู่ด้านข้าง

เจ้าตัวเล็กนี้มาจากไหน

สอดรู้สอดเห็นจริงๆ !

เธอทำหน้าตาว่างเปล่า "ฉันเปล่านะ นี่...เป็นเด็กเป็นเล็กอย่าพูดไร้สาระสิหนู!"

เธอมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นว่าหลูซูเหวินไม่เห็นเธอที่มุมสวน

ให้ตายยังไงก็ไม่ยอมรับหรอก!

เรื่องที่เด็กพูดจะเชื่อได้เหรอ?

สีหน้าของหลูซูเหวินแย่มาก หลังจากได้ยินคำพูดของซู่เป่า จู่ๆ เธอก็เริ่มไม่แน่ใจแล้วว่านางพยาบาลกำลังคิดจะทำอะไรกันแน่

เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพูดว่า "จิตใจของคุณท่านยังไม่สู้ดี ไม่ใช่ว่าคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าห้องน้ำหรอกนะ แต่ถ้าคุณไปเข้าห้องน้ำสิบนาทีแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับคุณท่านขึ้นมาล่ะ"

นางพยาบาลดูหงุดหงิด "ใช่ค่ะ ฉันสะเพร่าเกินไป คุณผู้หญิง ฉันขอโทษ ครั้งหน้าฉันจะใส่ใจมากกว่านี้แน่นอน... ไม่ ไม่สิ จะไม่มีครั้งหน้าอีกแล้ว!"

ซู่เป่าจ้องไปที่นางพยาบาลและพูดอย่างมั่นใจว่า "คุณไม่ได้ไปห้องน้ำมาเมื่อกี้ แต่คุณกำลังถือของบางอย่างเพื่อป้อนเข้าปากเขา"

ถึงเธอจะเห็นไม่ชัด แต่แม่ของเธอเห็นชัดเต็มสองตา!

ท่านอาจารย์เองก็เห็นชัดเจน

ทั้งแม่และอาจารย์ขอให้เธอรีบไปหยุดการกระทำของคุณท่านเฉินโดยเร็ว เธอจึงโยนเจ้าเต่าแก่ออกไป

แถมยังเห็นชัดๆอีกด้วยว่าคุณป้าคนนี้มีผีอยู่บนหัว!

อาจารย์บอกว่าผีตนนี้เรียกว่าผีใจดำ และถ้าผีใจดำถึงกับสะกดรอยตามได้ แสดงว่าคุณป้าคนนี้ต้องไม่ใช่คนดีแน่ๆ

เธอมีท่าทีดูเหมือน "ฉันมีเหตุผลแต่ฉันอธิบายไม่ได้" และเธอกังวลมากจนเธอเอาแต่พูดว่า "โอ้ อุ๊ย นี่ นี่ นี่ นี่ ฉันไม่รู้จริงๆ นี่ นี่ นี่ ..เป็นไปได้ยังไง อยากจะตรวจดูกล้องวงจรปิดไหมล่ะคะ"

นางพยาบาลกล้าขอท้าให้ตรวจสอบกล้องวงจรปิดเพราะเข้ามาในบ้านเมื่อช่วงสองวันที่ผ่านมา และรู้ว่าส่วนไหนของตระกูลเฉินที่กล้องวงจรปิดจับไม่ได้

หลูซูเหวินยิ้มอย่างเย็นชา “ได้สิ ถ้าอย่างนั้นไปเช็คกัน”

เฉินเจียคังและซูอีเฉินแปลกใจเล็กน้อย เมื่อได้ยินว่าหลูซูเหวินต้องการเช็คกล้องวงจรปิด

เฉินเจียคังขมวดคิ้ว “มีเรื่องอะไรเข้าใจผิดกันหรือเปล่า”

เขาเลือกพยาบาลคนนี้มาจากบริษัทมืออาชีพขนาดใหญ่เองกับมือ เธอได้รับรางวัลมากมายและยังเป็น ‘หนึ่งในพยาบาลท็อปสาม’ ที่ได้รับการรับรองในอุตสาหกรรม

หลูซูเหวินกล่าว "เข้าใจผิดหรือไม่เข้าใจผิด กล้องวงจรปิดจะบอกเอง!"

น้ำเสียงของซูอีเฉินนั้นแผ่วเบาเบา แต่เขายืนหยัดอยู่ข้างซู่เป่าอย่างมั่นคง: "ซู่เป่าของเราไม่โกหกอย่างแน่นอน"

เฉินเจียคังไม่ได้กล่าวอะไรอีก

น่าแปลกที่เมื่อมีการเช็ค มุมนี้ของสวนดอกไม้กลับไม่อยู่ในรัศมีกล้องวงจรปิด...

ดวงตาของพยาบาลเปลี่ยนเป็นสีแดง และเธอพูดอย่างเสียใจว่า "ช่างมันเถอะค่ะ อาชีพของเรามักจะถูกเข้าใจผิดอยู่บ่อยๆ พวกเราทุกคนชินกับมันแล้วล่ะค่ะ..."

เธอมองไปที่ซู่เป่าด้วยน้ำเสียงที่ทำอะไรไม่ถูก "บางทีเด็กคนนี้อาจจะเข้าใจผิด แต่ไม่เป็นไร มันทำให้ฉันได้ทบทวนตัวเอง ฉันสะเพร่าจริงๆ มันเป็นความผิดของฉันเองค่ะ"

ซู่เป่า “...”

ซูจิ่นอวี้ถ่มน้ำลายอย่างขุ่นเคือง "บ้าจริง! นี่อายุปาเข้าไปสี่สิบห้าสิบแล้ว ยังมารัแสดงบบทนางเอกอยู่อีก! เฮงซวยจริงๆ !"

จี้ฉางหรี่ตาเล็กน้อยและพูดเบาๆ ว่า "ซู่เป่า เช็คโทรศัพท์มือถือของเธอสิ"

ซู่เป่าหันไปมองซูอีเฉินทันที: "ลุงใหญ่ เช็คโทรศัพท์มือถือของเธอดูสิคะ"

หัวใจของพยาบาลเต้นไม่เป็นจังหวะ และเธอก็ตื่นตระหนกไปชั่วขณะ...