ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 264

ซู่เป่าจ้องมองคุณปู่เต่าอยู่นาน

ซูอีเฉินย่อตัวลงแล้วถามว่า “มีอะไรเหรอ”

ซู่เป่าชี้ไปที่เต่า “มันบอกว่ามีคนต้องการเทียบหลุมฝังศพกับซู่เป่า”

ซูอีเฉิน “...”

เรื่องนี้จะผ่านไปได้ยัง

ในวินาทีต่อมา ซู่เป่าก็หยิบคุณปู่เต่าและวิ่งกลับไปอย่างมีความสุข

ในอนาคตอะไรจะเกิดขึ้นก็ปล่อยให้มันเกิด เจ้าตัวเล็กมองโลกในแง่ดีมาก มันจะเป็นแบบไหนก็ต้องเป็นแบบนั้น

“เร็วเข้าลุงใหญ่ คุณยายรอลุงกลับมาดื่มชายามบ่ายอยู่นะคะ!”

ซูอีเฉิน “...”

**

วันที่ 14 กรกฎาคมกำลังใกล้เข้ามา และหลังจากข้ามเทศกาลชีซีไปแล้ว เดือนเจ็ดตามปฏิทินจันทรคติผู้คนก็มักจะมีความรู้สึกที่ยากจะอธิบายได้

ซู่เปาทำถุงอ้ายเฉ่าไว้สำหรับทุกคน ของซูอีเฉินเป็นรูปสี่เหลี่ยมขนมเปียกปูน ของพ่อเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัส ของคุณยายเป็นรูปหัวใจ และของหานหานเป็นรูปดาว

และยังมีของคนอื่นอีก ซึ่งซู่เป่าได้ขอให้ซูอีเฉินส่งไปให้ซูเยว่เฟยและคนอื่น ๆ

“ยังมีของลุงสี...”

ซู่เป่าหยิบถุงหอมทรงกลมแล้วรีบวิ่งไปที่ห้องของนายหญิงซู “คุณยาย คุณยาย เราไปหาลุงสี่ที่กองถ่ายกันดีไหมคะ”

ลุงสี่บอกว่าเขากลับมาเมื่อสองสามวันก่อน กองถ่ายอยู่ในตัวเมือง

นายหญิงซูดูเวลา วันนี้ไม่มีเรื่องอะไรต้องทำ เธอจึงพยักหน้าและพูดว่า “ได้สิ”

เอาจริง เธอยังไม่เคยไปเยี่ยมกองถ่ายของลูกชายเลยด้วยซ้ำ!

จู่ ๆ นายหญิงซูก็พูดอย่างตื่นเต้น “รอยายแปบนึงนะ เดี๋ยวยายเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน เราจะทำลุงสี่ขายหน้าไม่ได้!”

เป็นถึงแม่นักแสดงนำชายแห่งตระกูลซู

ต้องแต่งเป็นราชินีผู้สูงศักดิ์สิถึงจะถูก

ซู่เป่าวิ่งกลับไปที่ห้องของตัวเองอีกครั้ง “อือฮึ อือฮึ อย่าให้ลุงสี่ขายหน้า!”

เจ้าตัวเล็กวิ่งกลับไปที่ห้อง เปิดตู้เสื้อผ้าแล้วมองดูชุดเจ้าหญิงที่วางเรียงกันเป็นแถว

“ชุดนี้หรือชุดนี้ หรือชุดนี้ดี!”

“เสี่ยวอู่บอกหน่อย ชุดไหนดีกว่ากัน”

เสี่ยวอู่บินขึ้นไปบนชุดเดรสสีเขียวตัวเล็กแล้วใช้ปากคาบไว้ “ถ้าต้องการมีชีวิตที่ดีขึ้น ต้องมีสีเขียวไว้บนหัว! สีเขียว สีเขียว!”

ซู่เป่า “โอเค!”

เธอหยิบชุดเดรสสีเขียวตัวเล็กขึ้นมา

หลังจากสวมเสร็จก็หาของในตู้เสื้อผ้าอีกครั้งและเจอกิ๊บติดผมสีเขียวอันเล็กคู่หนึ่ง

เอียงไปเอียงมาอยู่บนหัว

“อย่าให้ลุงสี่ขายหน้า อย่าให้ลุงสี่ขายหน้า~” เจ้าตัวเล็กพึมพำพร้อมกับมองหารองเท้าสีเขียวอีกคู่

มองกระจกด้วยความพอใจและก็รู้สึกอีกครั้งว่ามีบางอย่างขาดหายไป

“ไปกันเถอะเสี่ยวอู่~”

เสี่ยวอู่ก็เป็นสีเขียว!

หนึ่งคนและนกหนึ่งตัวออกไปอย่างมีความสุขและเจอหานหานที่วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว

ซู่เป่าถาม “พี่หานหาน พี่ทำการบ้านเสร็จยัง”

หานหานรีบปิดปากซู่เป่า “พ่อของฉันไปฉี่แล้ว! วิ่งเร็ว!”

ซู่เป่า “เอ๊ะ”

แบบนี้ไม่เป็นไรเหรอ

เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ สองคนที่กำลังจะวิ่งหนีอย่างตื่นเต้นก็เจอกับซูเหอเวิ่นที่เดินออกมา

“พวกเธอจะไปไหน ฉันไปด้วย!”

โจวอวี่พูดอย่างเยาะเย้ย “โอเค...งั้น อาจารย์ซูล่ะคะ”

ซูลั่วไม่แม้แต่จะยกเปลือกตาขึ้น “ไม่จำเป็น”

โจวอวี่กัดริมฝีปากของเธอและกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

กู้ชีชีชี้ไปที่บทและพูดด้วยความตกใจ “ว้าว อาจารย์ซู คุณจะถูกนอกใจในฉากต่อไป! ทำยังไงดี ฉันไม่อยากแสดงฉากนี้เลย!”

เธอขยับเข้ามาใกล้ “อาจารย์ซู คุณสอนฉันหน่อยสิคะ ดูสิ ฉันเล่นไม่เป็นเลย! โง่จริง ๆ”

ซูลั่ว “...”

โจวอวี่ได้แต่เดินจากไป

ในขณะเดียวกันกู้ชีชีก็ดึงหน้าและกลอกตา

“ทำบีบเสียง! ถุย!”

ซูลั่ว “...”

ผู้หญิงเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วขนาดนั้นเลยเหรอ

ขณะนั้นเองผู้จัดการก็เดินเข้ามาและบอกว่ามีคนมาเยี่ยม

ก่อนที่ซูลั่วจะทันได้ตอบอะไร เขาก็เห็นเจ้าก้อนแป้งวิ่งเข้ามาเหมือนบินได้ และพุ่งตัวเข้ามาในอ้อมแขนเขา

“ลุงสี่!” ซู่เป่ายกถุงหอมขึ้นอย่างดีใจ “ซู่เป่าเอาถุงหอมมาให้ลุงค่ะ!”

ซูลั่วมองตัวของซู่เป่าที่เต็มไปด้วยสีเขียว แม้แต่กิ๊บติดผมและรองเท้าก็เป็นสีเขียว...ถุงหอมก็เป็นสีเขียวเช่นกัน

นกแก้วสีเขียวยังคงเกาะอยู่บนไหล่ และร้องเสียงดัง “โย่โย่ เช็คอิทเอาท์ เอาเครปมาชุดหนึ่ง!”

ซูลั่ว “...”

นี่บอกเป็นนัยอะไรแก่เขา

ถูกนอกใจเหรอ...

ไม่สิ เขาไม่มีแฟนเลยด้วยซ้ำ เขียวกับผี...