ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 383

หลังซู่เป่าเล่นม้าหมุนไปสองรอบ พวกผีดวงซวยเขาก็กลับมาพอดี

เห็นในมือของพวกเขาว่างเปล่า ซู่เป่าก็เอ๊ะเสียงหนึ่ง “เขาหนีไปได้เหรอ”

ผีขี้ขลาดเม้มปาก พูดขึ้นอย่างกระซิบ “หนูน้อย ต้องทำให้เธอผิดหวังแล้ว”

ผีหลายใจพูดขึ้นอย่างเขินๆ “คนคนนั้นมีความสามารถ เขาขวางเราเอาไว้ ไม่นึกเลยว่าจะหนีไปทั้งแบบนี้”

ผีดวงซวยร้องไห้ฮือๆ “พวกเราเองก็ไม่อยากให้เป็นแบบนี้เหมือนกัน!”

ไม่นึกเลยว่าซู่เป่าจะตอบสนองกลับมาด้วยการพูดปลอบว่า “ไม่เป็นไรนะ!”

เพียงแต่มีความสามารถเก่งกาจอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ ถึงขั้นชนะผีร้ายสี่ตนนี้ได้

ซู่เป่าแอบจำเอาไว้ในใจ ต่อไปถ้าเจอคนคนนั้น ต้องระวังความสามารถของเขาเอาไว้

ระหว่างทางกลับ ซู่เป่าซื้ออมยิ้มถุงใหญ่ถุงหนึ่ง เธอเห็นร้านขายขนมสายไหมสีรุ้งพอดี จึงซื้อไปสิบอัน

ผีร้ายสี่ตนตนละอัน น้าสาวขี้เหร่หนึ่งอัน พี่หานหาน พี่ใหญ่กับพี่ซูเหอเวิ่น ลุงสามและเธอคนละอัน

พวกผีหลายใจเขาประหลาดใจเป็นอย่างมาก ไม่นึกเลยว่าจะมีส่วนของพวกเขาด้วย

พวกเขาจับคนคนนั้นไม่ได้ด้วยซ้ำ...

ผีกินของของโลกมนุษย์ไม่ได้

เครื่องเซ่นทั้งหมด ได้กลิ่นก็เท่ากับได้กิน แต่ที่ซู่เป่าให้กลับต่างออกไป...

ผีหลายใจกัดขนมสายไหม ใบหน้าเคลิบเคลิ้ม “อ๊า...ฉันจำไม่ได้แล้วว่านานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ลิ้มลองรสชาตินี้...”

ผีขี้ขลาดยัดอมยิ้มที่ซู่เป่าให้เข้าไปในปากอย่างระมัดระวังก่อน ถึงจะค่อยๆ กัดสายไหมเบาๆ คำหนึ่ง

อมยิ้มช่างหวานจริงๆ...

ใบหน้าที่ยังมีความเป็นเด็กเผยให้เห็นความพอใจ

เมื่อกลับถึงบ้านตระกูลซู นายหญิงซูก็รีบเข้ามาสวมกอดซู่เป่า แล้วจูบอย่างแรงทีหนึ่ง

ออกไปตั้งนานขนาดนั้น รู้สึกเหมือนแยกจากหลานรักของเธอไปนานแสนนานอย่างนั้น

“ไปเล่นอะไรกันมาเหรอ” นายหญิงซูถามขึ้นด้วยความเอ็นดู

ซู่เป่าครุ่นคิด “พวกเราไปเล่นบ้านผีสิงกันมาค่ะ พี่ๆ เหมือนเป็นลูกติดของลุงสามสุดๆ!”

นายหญิงซูขมวดคิ้ว “บ้านผีสิง?”

ในใจซูเยว่เฟยตุ้มๆ ต่อมๆ จึงรีบอธิบายขึ้นว่า “พี่ใหญ่ทักมาบอกว่าเอ็นพีซีทั้งหมดเคลียร์พื้นที่หมดแล้วครับ”

เพียงแต่ไม่มีผีปลอม ที่เห็นคือผีจริง...

ขณะนี้เองนายหญิงซูถึงพยักหน้า แต่ก็ยังบ่นอีกประโยคหนึ่ง “ต่อไปไม่ต้องไปเล่นของพรรค์นี้แล้ว มันไม่ดีกับเด็ก!”

แม้สิ่งที่น่ากลัวจะถูกเคลียร์พื้นที่แล้ว แต่หากต้องแปดเปื้อนความเฮงซวย ก็ไม่ดีที่จะทะเล่อทะล่าเข้าไป

ซูเหอเวิ่นกับซู่เป่าพยักหน้าราวกับโขลกกระเทียม “อืมๆๆ!”

วันนี้ซูอีเฉินเลิกงานเช้า กลับถึงบ้านตอนกินมื้อเย็นแล้ว

เขาถามขึ้นสองสามประโยคว่าไปสวนสนุกสนุกไหมอย่างเคย ซู่เป่าพูดขึ้นอย่างตื่นเต้น “สนุกมาก! แต่แค่คนเยอะเกินไป เวลาที่ต่อคิวขึ้นม้าหมุนมากกว่าเวลาที่เราเล่นซะอีก!”

เดิมยังอยากไปเล่นเครื่องเล่นอื่นอีก แต่ทุกเครื่องเล่นต่างมีคนมากมายเต็มไปหมด

อยากจะต่อคิว แต่เวลาก็ดึกมากแล้ว คงต้องกลับสถานเดียว

ซูอีเฉินพยักหน้า “ชอบสวนสนุก?”

ซู่เป่าหิวแล้ว เธอกัดน่องไก่ไปพลางพูดขึ้นว่า “ชอบค่ะ”

ซูอีเฉิน “ดี”

เกาะที่ก่อนหน้านี้อยากซื้อให้น้องสาวซูจิ่นอวี้ถูกระงับเอาไว้

ตอนนี้เริ่มใหม่อีกครั้งได้แล้ว ซื้อแล้วสร้างสวนสนุกให้ซู่เป่าสักแห่ง

ตอนที่ซู่เป่าอยากเล่นก็แค่ปิดสถานที่ให้เธอโดยเฉพาะ แล้วจำกัดจำนวนตั๋ว

ตอนที่ซู่เป่าไม่เล่น ก็สามารถรองรับนักท่องเที่ยวได้ ถือโอกาสหาเงินไปในตัว

ลุงใหญ่ประธานซู แค่เพียงชั่วพริบตาเดียวก็คำนวณโปรเจกต์สวนสนุกเอาไว้อย่างชัดเจน

ซู่เป่าไม่รู้ว่าลุงใหญ่จะให้ซูซื่อกรุ๊ปทำโปรเจกต์ใหญ่เพียงเพราะประโยคเดียวของเธอ เธอยังเล่าถึงเครื่องเล่นสนุกที่ได้เห็นในสวนสนุกวันนี้กับลุงใหญ่ด้วย

ทันใดนั้นเธอก็คิดอะไรขึ้นได้ แล้วพูดขึ้นว่า “ลุงใหญ่คะ ลุงช่วยหนูหาคนคนหนึ่งได้ไหมคะ”

ก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่แนวหน้า สภาพแวดล้อมเลวร้ายเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะงูหรือหนูพวกเขาก็เคยกินมาแล้ว

มู่กุยฝานกัดขาหมูแล้วก็ไปล้างมือ จากนั้นก็เข้ามาร่วมกับครอบครัว ในห้องทานอาหารเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะ

หลังกินข้าวเสร็จ

มู่กุยฝานได้ยินซู่เป่าพูดเรื่องบ้านผีสิงในวันนี้ เขาแอบพูดกับตัวเองว่า ที่แท้ก็ยังมีบ้านผีสิงที่ฝึกประสบการณ์แบบนี้ด้วย

เด็กๆ ในทีมลำบากกันขนาดนั้น วันหลังค่อยพาพวกเขาไปเล่นแล้วกัน

เพียงความคิดเดียวของเทพสงครามมู่ เมื่อตัดสินใจแล้วต่อมาเป็นเวลานาน บ้านผีสิงของสวนสนุกทุกแห่งคงจะไม่มีความสงบ...

“พ่อคะ หาเจอไหมคะ” ซู่เป่าขดตัวอยู่ในอ้อมแขนของมู่กุยฝาน เลียนแบบท่าทางของผู้ใหญ่ ใบหน้าน้อยๆ ดูจริงจัง เธออ่านอักขระบนหน้าจอไม่ออก

มู่กุยฝานแฮ็กเข้าไปในกล้องวงจรปิดของสวนสนุก เขากดน้ำเสียงต่ำแล้วหัวเราะ “พ่อออกโรงเองซะอย่าง มีเหรอจะล้มเหลว”

ซู่เป่ายกยอปอปั้นให้หน้าเป็นอย่างมาก “ไม่มีค่ะ!”

นัยน์ตาของมู่กุยฝานมีรอยยิ้มทะลักออกมาราวกับดวงดาวที่แตกละเอียด เขาอดไม่ได้ที่จะจูบหน้าผากของเจ้าเด็กน้อย

ขณะนี้เองบนหน้าจอก็สว่างวาบขึ้นมา ภาพกล้องวงจรปิดของสวนสนุกทั้งหมดถูกเปิดขึ้น

กล้องวงจรปิดในบ้านผีสิงถูกทำลาย สิ่งที่ดูได้คือกล้องวงจรปิดนอกบ้านผีสิง แม้ซูอีเฉินจะให้คนงานออกไป แต่ก็ยังคงมีคนงานเข้าออกอยู่

ไม่นานมู่กุยฝานก็เห็นชายคนหนึ่งวิ่งออกมา

มีเด็กเล็กวิ่งไปกระโดดโลดเต้นไปมาอยู่ในสวนสนุกมากมาย ผู้ใหญ่ที่ไล่ตามเด็กที่วิ่งก็มี แต่ในกล้องวงจรปิดมองออกได้อย่างชัดเจนว่าชายคนนี้ดูวิ่งอย่างไม่ชอบมาพากลเล็กน้อย ราวกับถูกผีไล่ตามอย่างนั้น

“ใช่เขาไหม” มู่กุยฝายขยายภาพ

ชายหัวล้านคนหนึ่งปรากฏตัวขึ้นบนหน้าจอทั้งอย่างนี้!

ซู่เป่าล้วงน้ำเต้าวิญญาณออกมา “เดี๋ยวก่อนค่ะ หนูถามก่อน”

ผีหลายใจ ผีทึ่ม ผีดวงซวยและผีขี้ขลาดที่กำลังเล่นไพ่นกกระจอกอยู่ถูกสะบัดออกมาอย่างไม่ทันได้ตั้งตัวทั้งอย่างนั้น

บนใบหน้าของผีดวงซวยยังมีกระดาษขาวแปะอยู่สองสามอัน

เหล่าผี “???”