ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 410

ตาเหลือกเหรอ?

มู่กุยฝานอุ้มซู่เป่าขึ้นมาด้วยมือเดียวแล้วก็อุ้มเธอเดินไปทางห้องกักขังอย่างสบาย ๆ

“ไปกันเถอะ ไปดูคุณลุงหัวล้านคนนั้นก่อนแล้วเดี๋ยวไปกินไอติมกัน”

ซู่เป่า “ค่ะ~♪(^∇^*)”

ในห้องขัง ชายหัวล้านกำลังตาเหลือกหมุนตัวบนพื้นอย่างกับเดรัจฉาน

เขาบีบคอตัวเอง

วิญญาณหลุดออกจากร่างมาลอยอยู่ข้างนอก และกำลังต่อสู้กับอะไรบางอย่าง

ซู่เป่าร้องเอ๊ะ “เขากำลังทำอะไรอยู่ค่ะ?”

มู่กุยฝาน “ไม่รู้สิ เล่นละครอยู่มั้ง”

ลูกน้อง “เขาชักมาครึ่งชั่วโมงแล้วครับ ดูไม่เหมือนแสดง”

ลูกน้องอีกคน “ก็ไม่แน่นะ ถ้าเล่นไม่เนียนเราจะเชื่อได้ไง”

ชายหัวล้านที่อยู่บนพื้นแทบกระอักเลือด

พวกเขาเอาตาไหนมามองว่าเขากำลังเล่นละครอยู่เนี่ย นี่มันเอาชีวิตมาล้อเล่นแล้ว!

เขาจะตายอยู่แล้ว…

ชายหัวล้านคิดว่าตัวเองกำลังจะตายจริง ๆ เพราะเขาสามารถมองเห็นชายชุดขาวที่ลอยอยู่ข้างซู่เป่าได้!

ต้องเข้าใจก่อนว่าปกติแล้วเขาไม่สามารถเห็นผีได้ ถ้าต้องการเห็นผีหรือควบคุมผีจะต้องเผายันต์เบิกเนตรชั่วคราวให้ตัวเองเสียก่อน

ตอนนี้เขาไม่เพียงเห็นผีได้เอง แถมยังรู้สึกได้ถึงความรู้สึกกดดันที่มาจากปรโลก ผู้ชายชุดยาวสีขาวคนนี้ต้องไม่ใช่ผีธรรมดาแน่…

ชายหัวล้านรู้สึกว่าวิญญาณของเขาเหมือนโดนดึงออกไปนอกร่าง ตกใจจนหน้าซีด หนังวิญญาณที่แปะซูเยว่เฟยก็เป็นฝีมือเขานี่แหละ เขาจะไม่รู้ได้ไงว่าตอนนี้เขาเป็นอะไรไป?

เขาโดนแปะหนังวิญญาณ!

อีกอย่างคนที่แปะเขาคืออาจารย์เขาเอง!

หรือว่าวันนี้จะต้องตายที่นี้แล้วนะ??

“ช่วย…” ชายหัวล้านคอแหบคอแห้ง เสียงแหบจนพูดอะไรออกมาไม่ได้

จี้ฉางหัวเราะเยาะ “คนชั่วก็ต้องโดนคนชั่วกันเองทรมาน เอาหนังวิญญาณไปแปะคนอื่น คิดไม่ถึงว่าตัวเองก็จะโดนแปะเหมือนกันล่ะสิ!”

เขายกมือขึ้น หนังวิญญาณหลังคอของชายหัวล้านถูกบีบจนลอยออกมาดีดดิ้นอยู่กลางอากาศ

เฉินชางอวี๋โดนผนึกวิญญาณแล้วหนังวิญญาณก็เลยสูญเสียการควบคุม ตอนนี้เลยขยับขึ้นมาเอง

ถ้ามันหลุดออกไปได้ ต่อไปมันก็จะมีความคิดที่เลือนลางเป็นของตัวเอง แล้วมันก็จะไปหาคนแล้วแปะเขาเอง

สายตาของจี้ฉางไม่ไหวติงแม้แต่น้อย เพียงแค่ขยับปลายนิ้วขึ้นมาเล็กน้อยแล้วเปลวไปสีเขียวมืด ๆ ก็ลุกซู่ขึ้นมาเผาหนังวิญญาณจนสิ้นซาก

ซูเป่าเบิกตากว้าง “ว้าว ท่านอาจารย์หล่อมากเลยค่ะ!”

นี่ก็คือแบบที่พี่หานหานบอกว่าทำเท่ใช่ไหมนะ?

เธอก็อยากทำเท่เหมือนกัน!

พอหนังวิญญาณถูกเผาวิญญาณชายหัวล้านก็ค่อย ๆ กลับร่าง เขามองซู่เป่าด้วยหน้าตาหวาดกลัว

วันนั้นที่บ้านผีสิงเขาก็คิดอยูแล้วว่าเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ธรรมดา!

ที่แท้ก็เป็นเพราะว่าเธอมีอาจารย์ที่เก่งขนาดนี้นี่เอง!

ดังนั้นพวกผีร้ายที่เธอมีอยู่ ก็คงเป็นอาจารย์ของเธอที่สอนให้สินะ

ชายหัวล้านไม่กล้าเล่นลูกไม้อีกแล้ว ต้องเข้าใจว่าขนาดอาจารย์ของเขาเองเขายังต้องคอยกันไว้เลย เรื่องที่ซู่เป่ามีผีร้ายอยู่เขาก็ไม่ได้บอกอาจารย์

แล้วอาจารย์ก็ลงมือกับเขาจริง ๆ

ทั้งที่เป็นลูกศิษย์เหมือนกัน แต่ทำไมถึงได้แตกต่างกันขนาดนี้…

ชายหัวล้านหน้าตาโศกเศร้า ไม่ต้องรอให้พวกมู่กุยฝานเอ่ยปากถามเขาก็สารภาพออกมาเองจนหมดเปลือก

“ผมชื่อเวินเป่าซาน… เป็นศิษย์ของเฉินชางอวี๋”

“บรรพบุรุษผมเป็นช่างทำเครื่องกระดาษ วิธีการทำหุ่นกระดาษเป็นเคล็ดลับของตระกูลใครตระมัน ถ่ายทอดให้แต่ผู้ชาย ไม่ถ่ายทอดให้ผู้หญิง แล้วผมก็มีพรสวรรค์ทำหุ่นกระดาษได้สมจริงตั้งแต่ยังเด็ก”

“เขาเป็นคนที่เรื่องเล็กน้อยก็ต้องแก้แค้นให้ได้ เป็นคนใจแคบ ถ้าเห็นใครที่มีพรสวรรค์เก่งกาจก็ต้องเอามาสร้างประโยชน์ให้ตัวเอง ถ้าไม่ยอมจะต้องโดนเขาฆ่าตาย”

เวินเป่าซานโดนเฉินชางอวี๋บังคับให้เคารพเขาเป็นอาจารย์โดยไม่เต็มใจ ที่จริงก็เป็นเหมือนทาสนั่นแหละ

“เขามอบผีเจ้าสาวให้ผมตนหนึ่งเป็นของขวัญที่ฝากตัวเป็นศิษย์ แล้วผมก็ต้องถวายวิชาถนกหนังผีให้เขา… ต่อมาเขาพยายามทดลองใช้หนังวิญญาณสลับวิญญาณ ส่วนผมก็ต้องรอนแรมไปทั่วเพื่อหาคนที่เหมาะให้เขา”

สลับวิญญาณเข้าร่างไม่จำเป็นต้องมีวันเวลาเกิดที่เข้ากันได้ ขอแค่สลับเข้าไปได้ก็พอ จากนั้นก็สามารถมีชีวิตอยู่ในร่างของอีกฝ่ายได้

ก็เหมือนกับการข้ามมิติมาเกิดใหม่ในนิยาย แต่ต่างกันตรงที่การแปะหนังวิญญาณหลังจากย้ายร่างไปแล้ว ตัวเองก็จะอยู่ได้อีกไม่กี่วัน

ด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงทำลูกศิษย์ที่เป็นหนูทดลองตายไปหลายคน

และเพื่อการนี้เขาไปบ้านผีสิงมาทั่วประเทศ ทำเรื่องอย่างว่าสักทีแล้วก็ย้ายที่ใหม่ ยังไงแต่ละปีก็คนเข้าบ้านผีสิงแล้วตกใจตายอยู่แล้ว ขอแค่ไม่ทำให้มันประเจิดประเจ้อเกินไปก็ทางการก็ไม่สงสัยหรอก

“แบบนี้เท่ากับโขมยชะตาชีวิตต่อหน้ายมบาลจริง ๆ เลย…” เวินเป่าซานพูดต่อว่า “ผมก็ทำอย่างระวังมาโดยตลอด จนกระทั้งมาเจอพวกคุณ…”

มู่กุยฝานพยักหน้า ที่แท้ก็มีความเป็นไปเป็นมาแบบนี้เอง

บอกได้แค่ว่าโลกกว้างขวางขนาดนี้ อะไรก็เกิดขึ้นได้ทั้งนั้น

“แล้วก็ คุณนายฝ่านแห่งตระกูลฝ่านคนนั้นตกลงยังไงกันแน่?”

เฉินชางอวี๋กับเวินเป่าซานต่างก็ถูกจับหมดแล้ว แต่คุณนายฝ่านคนนั้นยังรอดพ้นจากกฎหมายได้ด้วยฐานะผู้เสียหาย

เวินเป่าซานพูดตามจริง “สามีคุณนายฝ่านเธอตายแล้วใช่ไหมล่ะ เธอเลยได้มรดกมาหลายร้อยล้าน แต่ว่าสุขภาพไม่ดีเป็นโรคร้ายมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน เธอไปรู้เรื่องการยืมชะตามาจากคุณยายคนนึง จากนั้นก็เกิดความคิดนี้ขึ้นมา ไม่รู้ว่าเธอไปได้ยินเรื่องการสลับวิญญาณมาจากไหน ก็เลยมาขอให้อาจารย์ผมช่วยสลับร่างที่สุขภาพแข็งแรงให้

เธอยังมีเงินเหลืออีกเยอะขนาดนั้น เธอยังไม่อยากตาย เธออยากกลายเป็นอีกคนแล้วมีชีวิตต่อไป”

ซู่เป่าพยักหน้าเป็นสัญลักษณ์ว่าเข้าใจแล้ว

อืม ๆ~

ถ้าเธอมีเงินมากขนาดนั้นเธอก็ไม่อยากตายเหมือนกัน…

ไม่อยากตายก็ไม่อยากแต่ว่าถึงเวลาตายก็ควรต้องตาย ท่านอาจารย์ก็บอกแล้วว่าถ้าถึงเวลาตายแล้วไม่ยอมตายจะวุ่นวายไปหมด จะสร้างปัญหาให้โลกมนุษย์ได้

เธอต้องไปหาคุณนายฝ่านคนนั้น ถามว่าเธอต้องการให้ช่วยใช้เงินไหม… ไม่ใช่สิ ไปดูว่าเธอไปทำเรื่องอะไรไม่ดีหรือเปล่า!