ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 480

เหยาซือเยว่คิดไว้อย่างสวยงาม เมื่อตระกูลซูประสบกับหายนะ เธอเสียสละญาติของเธอเพื่อช่วยตระกูลซู และทันใดนั้นก็กลายเป็นผู้มีพระคุณของตระกูลซู

น่าเสียดายที่เธอไม่มีสมองและไม่คิดให้ดี ตอนนี้เธอกล่าวหาว่าตระกูลซูซ่อนศพไว้ และเธอก็เป็นคนที่ทำให้ตระกูลซูประสบกับ 'หายนะ' ด้วยตัวเอง

ซู่เป่าส่ายหัว “ท่านอาจารย์ สมองของเธอถูกกินไปแล้วเหรอคะ”

จี้ฉาง “อื้ม”

ซู่เป่า “หา?”

ถูกกินจริง ๆ เหรอ

จี้ฉาง “ยังไม่ต้องพูดอะไร ไปจัดการเรื่องที่อยู่ตรงหน้าซะก่อน”

ซู่เป่าปิดปากของตัวเองทันที

“ศพ?” ซูอีเฉินพูดอย่างเย็นชา “คุณกำลังพูดถึงเธอหรือเปล่า”

เขาหันกลับมาขณะที่พูด

เอิ่ม คนล่ะ

ซูอีเฉินรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจและตระกูลเหยาเข้ามา เหยาหลิงเยว่ยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น

เนื่องจากกลายเป็นคนขาวและยืนอยู่ตรงมุมห้องพร้อมกับคนรับใช้ไม่กี่คน เหยาซือเยว่และคนอื่น ๆ เลยไม่ทันสังเกตเห็น

ไม่คาดคิดว่าตอนนี้เธอจะหายไปแล้ว

อาเนี่ยถามด้วยเสียงต่ำทันที “ป้าอู๋ คุณผู้หญิงล่ะ”

ป้าอู๋ก็ตกตะลึงเช่นกัน “เมื่อกี้ยังอยู่ตรงนี้อยู่เลย!”

ผู้อาวุโสรองของตระกูลเหยาหัวเราะเยาะ “ทำไม แสดงต่อไม่ได้แล้วเหรอ”

เหยาซือเยว่ “แน่นอนว่าไม่อยู่แล้ว! ศพจะอยู่ที่นี่ได้ยังไง...”

เหยาจิ้งอวิ๋น “แค่ค้นก็รู้แล้ว!”

ฟันของเขาหายไปหมดแล้ว และเมื่อเขาพูดจึงดูเหมือนหญิงชราที่ไม่มีฟัน ซึ่งทำให้เขารู้สึกโกรธมาก

เจ้าหน้าที่ตำรวจกำลังจะพูด

ในเวลานั้นเองจู่ ๆ ก็มีเสียงสุนัขเห่าขึ้นมา และผู้หญิงที่ผอมหนังหุ้มกระดูก ใบหน้าซีดเซียวยิ่งกว่าคนตายก็ยืนอยู่เงียบ ๆ ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสวน มีลมพัด...

ราวกับว่าเพิ่งขึ้นมาจากยมโลก

เจ้าหน้าที่ตำรวจหรี่ตาลง ประสบการณ์ในการจัดการคดีมาหลายปีก็ทำให้พวกเขามองออกได้ทันทีว่ามีบางอย่างผิดปกติกับผู้หญิงคนนี้ ไม่ใช่คนที่มีชีวิตอยู่!

คดีที่ทำก่อนหน้านี้ก็เคยมีตัวอย่างของฆาตกรที่ปลอมศพว่ายังมีชีวิตอยู่

แล้วสิ่งที่อยู่ตรงหน้าคือ...?

เหยาซือเยว่ตกตะลึง เธอต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะรู้ว่าผู้หญิงที่ไม่ขยับเขยื้อนซึ่งอยู่ไม่ไกลคือพี่สาวของเธอ!

ขาวซีดขนาดนี้...คงเป็นสาเหตุที่เธอเสียชีวิตหลังจากที่หนอนกู่ถูกบี้จนตาย

เหยาซือเยว่รีบพูดทันที “นั่นพี่สาวฉัน...พี่สาวของฉัน!”

ผู้อาวุโสรองของตระกูลเหยาหัวเราะเยาะ “เจ้าหน้าที่ตำรวจ คุณเห็นไหม ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคุณคือศพที่เราตามหา! เธอเป็นคนตระกูลเหยาของเรา!”

เจ้าหน้าที่ตำรวจไม่กล้าเข้าไปใกล้ เพราะกลัวว่าจะมีเส้นไหมใสล้อมรอบตัว และทำลายที่เกิดเหตุโดยไม่ได้ตั้งใจ

“คุณแน่ใจเหรอ” เจ้าหน้าที่ตำรวจถาม

ผู้อาวุโสรองของตระกูลเหยาพูดอย่างหนักแน่น “แน่ใจ!”

เขามองไปที่ซูอีเฉิน “ผมคิดอยู่ว่าทำไมพวกคุณมีความมั่นใจมากกับเรื่องที่เกิดขึ้น พวกคุณเอาคนที่ตายแล้วมาตอกไว้ที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ เพื่อสร้างภาพลวงตาให้เจ้าหน้าที่ตำรวจเห็นว่าคนคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ใช่ไหม”

เหยาซือเยว่ร้องไห้ “พี่สาวของฉันน่าเวทนามาก...ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้... ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย...แต่ตอนนี้ฉันเชื่อแล้ว! ผู้อาวุโสทั้งสองคนฆ่าพี่สาวของฉันจริง ๆ…”

ผู้อาวุโสทั้งสองคนของตระกูลเหยา “??!”

เมื่อเหยาซือเยว่เห็น 'ศพ' ของพี่สาวเธอ เธอก็แทบรอไม่ไหวที่จะกระโดดออกมาแสดงจุดยืนของเธอ โดยกลัวว่าถ้าช้าไปเธอจะไม่มีโอกาส

ทุกคนในตระกูลซู “...”

ยังไม่ทันที่ทุกคนจะได้โต้ตอบอะไร เจียงจวินก็ตะครุบเหยาซือเยว่และกัดเธออย่างรุนแรง

เจ้าหน้าที่ตำรวจรีบขอให้ตระกูลซูขังสุนัขไว้ และด้วยหน้าที่จึงรีบไปง้างปากสุนัขเพื่อช่วยเธอ

เมื่อเหยาซือเยว่ได้รับการช่วยเหลือ ใบหน้าของเธอก็ถูกกัดจนเละ

มีเพียงจมูกเท่านั้นที่ยังดูสมบูรณ์อยู่

“อ๊า...อ๊า!!! หน้าฉัน...ฉันเจ็บหน้ามาก!” เหยาซือเยว่ตัวสั่นเทาและจับหน้าไว้ จากนั้นจึงดึงมือกลับแล้วกรีดร้อง “ฉันจะฆ่าแก!”

แม้ว่าจะถูกเจ้าหน้าที่ตำรวจขวางไว้ แต่เธอกลับพุ่งตัวไปทางสุนัขและไปหยุดอยู่ตรงหน้าเจียงจวินพอดีจนโดนเจียงจวินงับที่จมูก

เยี่ยม แม้แต่จมูกก็โดนกัดจนเละ

เหยาซือเยว่กรีดร้องราวกับหมูโดนฆ่า

เจ้าหน้าที่ตำรวจแทบจะพูดไม่ออก มองไปที่เหยาซือเยว่ เร่งเร้าให้ตระกูลซูพาสุนัขออกไปโดยเร็ว และในขณะเดียวกันก็จับตาดูเหยาหลิงเยว่ไปด้วยเพื่อป้องกันไม่ให้ใครมาทำลาย ‘ศพ’

ทันทีที่สุนัขถูกลากลงมา พวกเขาก็เห็นเหยาหลิงเยว่ขยับตัว

เธอไม่แม้แต่จะงอเข่า รีบวิ่งตรงไปกระแทกหน้าของเหยาซือเยว่ด้วยหัวของเธอราวกับลูกกระสุนปืนใหญ่ที่ยิงออกมา

ปัง...

เหยาซือเยว่เลือดกำเดาไหลทันที ทุกคนรีบถอยออกไปอย่างรวดเร็ว ทนมองใบหน้าที่ถูกเคราะห์ซ้ำกรรมซ้ำไม่ไหว

เหยาหลิงเยว่ยืนอย่างมั่นคง จ้องตรงไปที่เหยาซือเยว่ และพูดซ้ำอย่างชัดเจน “เชี่ย!”

ทันใดนั้นเธอก็พุ่งตรงไปข้างหน้าเหยาจิ้งอวิ๋น จับไหล่ของเขา แล้วใช้หัวของเธอทุบหน้าเขาอย่างแรง

“เชี่ย!” เธอออกแรงพูด “เชี่ย!”

ทุกคน “...”