ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 526

เดิมทีมู่กุยฝานนั่งอยู่ข้างเก้าอี้โยกของนายหญิงซู ก็ลุกขึ้นมาโดยไม่ทันตั้งตัว

เมื่อกี้ที่ซู่เป่าเอาของพวกนั้นออกมา เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจอะไรและคิดว่าเธอคงเอาออกมาจากกระเป๋าของเธอ…

เขารีบกำชับเสียงเบาว่า “ซู่เป่า เอาหินออกมา!”

ซู่เป่าไม่เข้าใจแต่ก็เชื่อฟังแล้วเอาหินออกมาพลางมองไปที่มู่กุยฝาน “พ่อ เป็นอะไรหรือเปล่า…”

ตำหนักพญายมไม่ดีตรงไหนเหรอ?

มู่กุยฝานไม่ได้พูดอะไร แต่ซูอีเฉินกำชับเบาๆ ว่า “อย่าให้คนอื่นเห็นว่าหนูสามารถเอาของใส่เข้าไปในตำหนักพญายมได้ เข้าใจไหม?”

ซู่เป่าพยักหน้า “เรื่องนี้หนูรู้อยู่แล้ว แต่ว่าพ่อ ลุงกับพี่สาวพี่ชายไม่ใช่คนนอกซะหน่อย”

ดังนั้นเธอก็เลยไม่ได้คิดจะปิดบัง

เมื่อวานตอนอยู่ข้างนอกเธอก็ไม่ได้เปิดเผยอะไรเลยสักนิด เรื่องแบบนี้เธอรู้อยู่แล้ว!

เศษหินที่ซูอิ๋งเอ่อร์ถืออยู่ในมือตกลงมา

เศษหินขนาดเท่าฝ่ามือที่ซู่เป่าผ่าออกมาจากหินก้อนใหญ่

เขาไม่คิดเลยว่าสิ่งที่น่าตกใจมากกว่าหยกราคามากกว่าพันล้านก็คือบนโลกใบนี้มีช่องว่างวิเศษอยู่จริงๆ

นี่มันมีแต่เพียงในนิยายที่อยู่ในมือถือของน้องสาวเท่านั้น!

นิยายพวกฉันหนีไปเลี้ยงเด็กในช่องว่างวิเศษยุคxx

พวกช่องว่างวิเศษในทุ่งนา สามีฉันxx ลุกขึ้นมา

คิดไม่ถึงเลยว่าช่องว่างวิเศษจะอยู่ตรงหน้าเขา!

ซูอิ๋งเอ่อร์ไม่สามารถย่อยสิ่งที่น่าตกใจนี้ได้ ทำได้เพียงมองดูเศษหินในมือแล้วมองไปที่จี้ตำหนักพญายมของซู่เป่า แล้วรู้สึกเหมือนกับว่าตัวเองอยู่ในนิยาย

ในเวลานี้เองอาเนี่ยก็เข้ามาแล้วเอ่ย “คุณผู้ชายครับ มีเด็กคนหนึ่งที่อ้างว่าเป็นหลานสาวของคุณมู่อยู่ข้างนอกครับบอกว่าจะมาเยี่ยมนายหญิง”

ดวงตามู่กุยฝานเย็นชาขึ้นทันที

ซูอีเฉินไม่คิดด้วยซ้ำแล้วเอ่ยด้วยความเย็นชาไปว่า “ไม่ให้เจอ”

จู่ๆ ซู่เป่าก็เงยหน้าขึ้นมาแล้วมองไปที่ประตูของคฤหาสน์

“ไม่สิ ลุงใหญ่ ต้องเจอกันหน่อย”

มู่กุยฝานอุ้มซู่เป่าขึ้นมาแล้วเอ่ย “ไปกันเถอะ เราขึ้นไปชั้นบนกัน เดี๋ยวให้ลุงใหญ่เป็นคนจัดการ “

ซู่เป่า “เอ๊ะ? เดี๋ยวก่อน…”

เธอต่างหากที่เป็นคนอยากเจอ!

เธอรู้สึกถึงกลิ่นอายที่คุ้นเคย!

จี้ฉางหรี่ตาแล้วเอ่ยเบาๆ “เป็นกลิ่นอายของคนทรยศคนนั้น กล้าจริงๆ มาหาถึงหน้าประตู”

เขาไม่รู้จุดประสงค์ของอีกฝ่ายไปชั่วขณะหนึ่ง ก็เลยเอ่ยว่า “ซู่เป่า ฟังพ่อเจ้าแล้วขึ้นไปชั้นบนก่อน”

ยังไม่สามารถระบุแน่ชัดว่าสถานการณ์เป็นอย่างไร ก็เลยให้หลบก่อนดีที่สุดแล้วค่อยรอดู

“กระสุนที่ยิงมาจากที่สว่างมันง่ายที่จะหลบ แต่ยากที่จะป้องกันธนูที่ยิงมาจากความมืด เข้าใจไหม?” จี้ฉางอยากจะพูดถึงทฤษฎีบางอย่าง ประมาณว่าจะต้องระวังคนทรยศที่กำลังแอบวางแผนกลอุบายอะไรพวกนี้

ไม่คาดคิดว่าซู่เป่าจะพยักหน้าเอ่ย “หนูเข้าใจแล้วค่ะท่านอาจารย์ เพราะฉะนั้นพวกเราก็จะไปซ่อนตัวในที่มืด แล้วแอบยิงธนูใส่พวกเขา!”

จี้ฉาง “…”

ไม่ ไม่มีปัญหา…

นอกประตู หยวนหยวนและแม่ของเธอเดินเข้ามาด้วยความตื่นเต้น

จะไม่ตื่นเต้นไม่ได้จริงๆ

หนึ่งก็คือ คฤหาสน์ตระกูลซูยากมากที่จะให้คนนอกเข้ามา

สองก็คือคฤหาสน์ตระกูลใหญ่มาก เหมือนกับพระราชวังเลย…ทำให้อดตื่นเต้นไม่ได้

แม่ของหยวนหยวนมองดูรอบๆ คนเดียวเงียบๆ ที่ดินของตระกูลซูนี่ใหญ่จริงๆ…

ไม่ต้องพูดถึงสวนขนาดใหญ่ทั้งด้านหน้าด้านหลัง ยังมีต้นไม้และน้ำพุอีก…

ทุกอย่างดูเรียบง่าย แต่ในความเรียบง่ายนั้นแฝงไปด้วยความหรูหรา เธอไม่สามารถอธิบายความรู้สึกนี้ออกมาชั่วขณะ

ก็คือสนามหญ้าหน้าอาคารหลักมีหินขนาดใหญ่ก้อนหนึ่งวางไว้ แถมข้างบนยังมีเสื้อกันหนาวมาคลุมทับไว้…ไม่คาดคิดนิดหน่อย

แม่ของหยวนหยวนแปลกใจก็เลยดูดีๆอีกรอบหนึ่ง

เอิ่ม ถ้าไม่ได้เป็นเพราะเจ้าตัวเล็กของเธอ เธอคงไม่มีทางมาพบสองแม่ลูกนี้ ให้ไปป้อนข้าวให้เจียงจวินยังจะดีกว่า

มู่เหม่ยหัวยิ้มอย่างอ่อนโยนว่า “ฉันเป็นพี่สาวของมู่กุยฝานน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าเขาได้บอกกับท่านหรือยัง?”

นายหญิงซูพูดไปตรงๆว่า “ไม่เคยพูดถึง เขาบอกว่าเขาเป็นเด็กกำพร้า เมื่อก่อนตอนที่ปู่กับพ่อและแม่ตายอยากไปหาญาติ แต่ปรากฏไม่เจอญาติสักคนเดียว。”

ราวกับว่ามีเสียงเอฟเฟกต์จาก ROV ดังขึ้นว่า first　blood~

จู่ๆ มู่เหม่ยหัวก็รู้สึกกระอักกระอ่วนเล็กน้อย

เธอฝืนยิ้มแล้วถอนหายใจ “เสี่ยวฝานยังแค้นเรื่องนี้อยู่อีกเหรอ…ตอนนั้นพ่อแม่ฉันก็จริงๆ เลย ฉันบอกให้พาเสี่ยวฝานกลับมาด้วยก็ไม่ยอมฟัง ส่วนคุณปู่คุณย่าก็ไม่ให้พ่อแม่ฉันพูดถึงเรื่องนี้อีก เฮ่อ…เรื่องนี้ทำให้เสี่ยวฝานต้องทนทุกข์มากมายขนาดนี้!”

สายตานายหญิงซูแฝงไปด้วยความเยาะเย้ยเล็กน้อย พอนึกได้อีกทีก็หัวเราะออกมา

เธอพูดด้วยน้ำเสียงถอนหายใจว่า “ไม่ใช่นี่ ตอนวันเกิดครบรอบแปดสิบปี พวกเธอก็รู้ตัวตนของลูกเขยฉันแล้ว ทำเป็นมาเรียกหลานชายๆ สรุปสุดท้ายโดนลูกเขยฉันไล่ไปหมด ใช่สิ ตอนนั้นเธอไม่อยู่ในเหตุการณ์นี่?”

Double　kill…

มู่เหม่ยหัวหน้าแดง น้ำเสียงของนายหญิงซูเหมือนกับบ่นแต่ว่าแต่ละคำที่พูดออกมานั้นกลับทิ่มแทงหัวใจจริงๆ

เธอเอ่ย “อ่อ ตอนนั้นฉันมีธุระไม่ได้อยู่ที่เมืองจิงน่ะค่ะ ก็เลยไม่ได้อยู่ในงานครบรอบแปดสิบปีของคุณยายฉัน ไม่งั้นฉันก็ต้องอธิบายเหตุผลกับคุณยายดีๆค่ะ”

นายหญิงซูพยักหน้า “ควรพูดด้วยเหตุผล ได้ยินว่าพ่อแม่และยายของเธอโดนลูกเขยฉันไล่กลับบ้านเกิดจนหมดแล้วใช่ไหม?เธอกตัญญูขนาดนี้ทำไมไม่ไปอยู่เป็นเพื่อนพวกเขาล่ะ?”

——Triple　kill——

มู่เหม่ยหัวแทบจะไม่กล้าเงยหัว “คือฉัน…หยวนหยวนยังต้องเรียนหนังสือ ที่บ้านยังมีเด็กสองคน ฉันไปไม่ได้…”

นายหญิงซูตระหนักได้ว่า “โอ้ ตระกูลหลินคงไม่ได้ตกอยู่ในระดับนี้แล้วเหรอ?ถึงขั้นไม่มีปัญญาจ้างครูและพี่เลี้ยง จนต้องให้เธอมาเป็นพี่เลี้ยงเนี่ย”

Quadra　kill>>>>

“ฉันก็ว่าทำไมหลินซื่อเสียนไม่เอาคู่ครองเดิมของตัวเองแล้ว แต่มาหาสาวๆ…ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง”

<<<

“ที่จริงสามารถเป็นแค่พี่เลี้ยงเด็กก็พอ จะได้รับเงินเดือนด้วย แต่เธอกลับไปมีลูกกับเขาแล้วทำให้ตัวเองลำบาก”

——aced!!

แม่หยวนหยวน “…”