ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 621

ซูเหอเวิ่นกระโดดโหยง เข้าไปกอดซู่เป่าไว้

ซืออี้หรันที่อยู่ข้าง ๆ ขมวดคิ้วมองไปรอบๆ ก็ไม่มีอะไรนี่นา ต้องกลัวขนาดนี้เลยเหรอ?

หานหานทำหน้างงงวย "พี่ หนูไม่ตกใจตายเพราะสภาพแวดล้อมก็ต้องโดนพี่เนี่ยแหละทำให้ตกใจตาย"

มู่กุยฝานพูดว่า "ไปกันเถอะ รีบหาพวกซือเย่ให้เจอ"

จะว่าไปที่นี่ก็สอดคล้องกับการฝึกอบรมพิเศษของหน่วยปฏิบัติการลับจริง ๆ

เมื่อกี้เขาเห็นจริง ๆ ว่าเด็กหนุ่มในทีมหลายคนวิ่งหนีกันไปอย่างลุกลี้ลุกลน

แต่พอเข้ามาในหมู่บ้านนี้กลับหาไม่เจอแม้แต่คนเดียว แม้แต่เสียงสักแอะก็ไม่มีให้ได้ยินเลย

ซู่เป่าถามว่า "พ่อค่ะ พวกลุงซือจะอยู่ที่นี่ไหมคะ? "

มู่กุยฝานตอบว่า "ต้องอยู่ที่นี่แน่นอน แต่มันมีบางอย่างแปลก ๆ "

ซูเหอเวิ่นว่าตะโกนเสียงดังขนาดนั้น ตามหลักควรจะได้ยินกันทั้งหมู่บ้านถึงจะถูก

ขนาดโทรศัพท์ของเขายังสั่นเพราะซูอีเฉินโทรมาถามว่าเกิดอะไรขึ้นเลย เห็นได้ว่าพวกซูอีเฉินที่อยู่ตรงเชิงเขายังได้ยินเสียงร้องของซูเหอเวิ่นเลย

ไม่มีเหตุผลเลยที่พวกซือเย่ไม่ได้ยิน

มู่กุยฝานบอกซูอีเฉินว่าไม่มีอะไร "มีผมอยู่ทั้งคนสบายใจได้"

เสียงของนายหญิงซูดังลอยเข้ามาจากด้านข้าง "ก็เพราะมีเธออยู่นี่แหละฉันถึงไม่วางใจ!"

มู่กุยฝานพูดอะไรไม่ออก

ซู่เป่าพูดแทรกขึ้นมาว่า "คุณยายสบายใจได้ค่ะ ไม่มีอะไรเลยค่ะ ถ้าเกิดเรื่องใหญ่มีพ่อหนูอยู่ ส่วนเรื่องอื่นก็มีหนูนี่ไงคะ"

นายหญิงซูคิด ๆ ดูก็เหมือนจะถูกนะ

ไม่ว่ามู่กุยฝานจะไม่พึ่งไม่ได้ขนาดไหนก็ไม่มีทางปล่อยให้พวกซู่เป่าเขาตกอยู่ในอันตรายแน่นอน

ส่วนอันตรายอื่น ๆ ที่ไม่ใช่อันตรายจากโลกมนุษย์… ซู่เป่าก็คืออันตรายที่ใหญ่ที่สุดของพวกเขา

นายหญิงซูจึงกําชับว่า “ระวังตัวดี ๆ นะ! เวลาเดินก็ต้องดูว่ามีงูหรือแมลงอะไรหรือเปล่าด้วย อย่าหกล้มอีกละ!”

ซู่เป่า "ค่ะ คุณยายวางใจได้ค่ะ"

หลังจากวางสายไปแล้ว ซู่เป่าพบว่าซูเหอเวิ่นยังเกาะตัวเธออยู่

"พี่ ปล่อยได้แล้ว" ซู่เป่าพูดว่า "พี่กําลังไลฟ์สดอยู่นะ อย่าให้คนอื่นหัวเราะเยาะได้สิ"

ซูเหอเวิ่นร้องไห้บอกว่า "หัวเราะก็หัวเราะไปสิ สถานการณ์แบบนี้ ไม่น่าอายสักหน่อย..."

ซู่เป่าจึงได้แต่ตามใจเขา

แต่ในไม่ช้าเธอก็พบว่าพี่เหอเหวินก็มาแล้วแล้วเหมือนกัน เขาเกาะติดอยู่ด้านหลังเธอ

พี่หานหานก็มากอดแขนอีกข้างของเธอไว้

ช่างสามัคคีแถมช่ำชองกันดีจริง ๆ

ซู่เป่าขยับตัวอย่างยากลำบาก "พี่ ๆ คะ... พี่จับเบา ๆ หน่อย หนูเดินไม่ได้แล้วเนี่ย"

เจ้าตัวเล็กลากพี่ชายพี่สาว 3 คนขยับไปข้างหน้า

ซู่เป่าใช้นิ้วหัวแม่มือและนิ้วชี้ลูบคางเหมือนโคนัน "เป็นไปได้ไหมคะว่าพวกเขาถูกผีจับแขวนไว้? "

มู่กุยฝาน "เอ่อ"

ทุกคน "..."

ซูเหอเวิ่นมองขึ้นไปข้างบนตามสัญชาตญาณ

ต้นไทรถูกลมพัดซู่ไหวโอนไปตามแรงลม... โชคดีที่ไม่มีคนถูกแขวนอยู่บนนั้น

ซูเหอเวิ่นถอนหายใจด้วยความโล่งอก

ชาวเน็ตในห้องไลฟ์สดก็โล่งใจ

ไม่ทันรู้ตัวจำนวนคนในห้องไลฟ์สดก็เพิ่มขึ้นเป็นสามร้อยห้าร้อยคนแล้ว แต่ละคนถูกดึงดูดเข้าในบรรยากาศน่าขนหัวลุกโดยไม่รู้ตัว

ไม่มีใครจำสิ่งที่พูดไปก่อนหน้านี้ได้ พวกเขาลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่านี่เป็นการไลฟ์สด ไม่มีใครสงสัยว่านี้เป็นการจัดฉากอีกต่อไป มันน่ามหัศจรรย์จนเหมือนกับได้อยู่ในเหตุการณ์นี้เองจริง ๆ

[ฉันตกใจแทบตาย โอ้ว… ฉันกดเข้ามาทำไมเนี่ย แต่ว่าถึงฉันจะกลัวแต่ก็ไม่อยากออกไป!]

[แม่หนูตัวน้อยคนนี้น่ารักมากเลย โอ้ว… ถ้าทุกคนรู้สึกกลัวก็ดูเด็กผู้หญิงตัวน้อยคนนี้แทนสิ จะได้เบี่ยงเบนความสนใจ]

[เอ๊ะ ถ้าไม่บอกฉันก็ไม่ได้สังเกตนะ หนูน้อยคนนี้น่ารักมากจริง ๆ]

[ให้ตายสิ เธอพูดคำประเภทที่โดนผีจับแขวนไว้ด้วยสีหน้าราบเรียบแบบนี้ได้ไง??]

สิ่งที่ชาวเน็ตไม่รู้ก็คือ พวกเขาต้องการเบี่ยงเบนความสนใจด้วยการดูซู่เป่า คิดไม่ถึงเลยว่าการดูซู่เป่าจะยิ่งน่ากลัวกว่าเดิม...