ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 634

พูดจริงๆ ต้าหมิงยังไม่เคยคิดถึงเรื่องนี้

อวี่ฉิงก็รู้สึกโกรธเขาขึ้นมา และหาว่าเขาไม่เชื่อใจเธอ เขาคิดแต่จะง้อเธอให้หายโกรธ

ฉะนั้นเมื่อเธอพูดอะไรออกมาเขาก็เชื่ออย่างง่ายดาย และไม่ใครครวญดูก่อนเลยว่าเธอมีวีแชตของมู่กุยฝานกับซือเย่ได้อย่างไร

คนทั่วไปจะไม่สามารถมีบัญชีของมู่กุยฝานกับซือเย่ได้ นอกจากว่าเป็นคนทีมเดียวกันกับพวกเขา แม้แต่สมาชิกทีมอื่นก็ไม่สามารถที่จะเพิ่มบัญชีของหัวหน้าทั้งสองคนนี้ได้ง่ายๆ

แต่เพราะว่าต้าหมิงได้เข้ามาอยู่ในกลุ่มย่อยของทีมลับ จึงได้มีบัญชีวีแชตของหัวหน้าทั้งสองคนนี้

ฉะนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่อวี่ฉิงจะมีบัญชีของมู่กุยฝานและซือเย่ นอกเสียจากว่าจะเอาบัญชีมาจากโทรศัพท์มือถือของเขา...

มู่กุยฝานกดถึงตรงนี้ และเมื่อพูดจบก็เดินออกไป

ถ้าคนคนหนึ่งมีจิตใจที่แข็งกระด้างขึ้นมา แม้ว่ามีคนกำลังใช้อาวุธปืนจ่อไปที่หัวของเขาก็ไม่สามารถทำให้เขาเรียกสติกลับมาได้

เรื่องแบบนี้ก็ต้องให้เขาเป็นคนตัดสินใจเลือกด้วยตัวเอง

ในขณะที่มู่กุยฝานกำลังพูดคุยอยู่กับต้าหมิง

ซู่เป่าก็กำลังจ้องมองไปที่บนหัวของอวี่ฉิง

บนหัวของพี่สาวคนนี้ไม่มีผี ด้านหลังก็ไม่มีผี และก็ไม่มีไอหยินด้วย

แต่ทำไมเธอถึงสัมผัสได้ถึงกลิ่นไอวิญญาญชั่วร้าย？

“พี่สาว ปกติพี่ทำงานอยู่ร้านเหล้าใช่ไหมคะ？”

อวี่ฉิงยิ้มอย่างเขินอาย “อุ๊ย เด็กน้อยกำลังพูดเรื่องอะไรเนี่ย หนูรู้จักร้านเหล้าด้วยเหรอ”

ซู่เป่าเอ่ยปากพูด “คุณยายเคยบอกว่าร้านเหล้าเป็นสถานที่สำหรับคนไม่ปกติ...หนูมองดูพี่สาวแล้วก็รู้สึกเหมือนว่าจะไม่ค่อยปกติสักเท่าไหร่ จึงอยากจะถามดูเฉยๆ”

อวี่ฉิง “…”

เธอยิ้มออกมาอย่างไร้เดียงสาและหันไปมองซูอีเฉิน “คุณซู ซู่เป่าช่างมีอารมณ์ขันจริงๆ”

เป้าหมายของอวี่ฉิงได้เปลี่ยนไปอีกแล้ว เมื่อไม่สามารถจับมู่กุยฝานและซือเย่ไว้ได้ ตอนนี้ซูอีเฉินอยู่ตรงข้างหน้าของเธอแล้ว

และมีความโดดเด่นไม่แพ้กัน！

หัวใจของอวี่ฉิงเต้นอย่างแรง จนไม่เก็บอาการตื่นเต้นไว้ได้

ชายหนุ่มที่ดูโดดเด่นเพียงนี้ อยากได้มาครอบครองเหลือเกิน！

ถ้าสามารถครอบครองผู้ชายแบบนี้ได้ คงรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างมาก！

“ซู่เป่า เดี๋ยวพี่จะพาหนูไปดูเสื้อผ้ากันนะ！หนูต้องการจะซื้อเสื้อผ้าใช่ไหม？”

อวี่ฉิงจูงมือของซู่เป่าเดินเข้าไปในร้านค้า

ซูอีเฉินขมวดคิ้ว เมื่อเห็นซู่เป่าเดินไปเขาจึงต้องเดินตามไปด้วย

อวี่ฉิงแอบดีใจอยู่ลึกๆ

“ว้าว มีเสื้อผ้าสวยๆเยอะแยะเลย！หนูดูเสื้อยืดตัวนี้สิ น่ารักมากเลย！ซู่เป่าจะลองใส่ดูไหม！”

ซู่เป่ามองแวบตาเดียว เธอยังไม่เข้าใจว่าบนตัวของพี่สาวคนนี้คืออะไร และอยากจะถามอาจารย์อย่างเงียบๆ จึงได้พยักหน้าตอบตกลง

เมื่อเข้าไปในห้องลองชุด ซู่เป่าจึงถามขึ้นมาเบาๆว่า “อาจารย์คะ เธอเป็นผีอะไรกันแน่！”

จี้ฉางพูดว่า “ไม่ใช่ผี แต่เป็นไอชั่วร้ายที่อยู่บนร่างกาย เจ้ามองเห็นหรือเปล่า？”

ซู่เป่าส่ายหน้า “มองไม่เห็นค่ะ แต่รู้สึกได้ถึงความผิดปกติแล้ว เดี๋ยวขอดูอีกที”

จี้ฉาง “อืม นี่เป็นครั้งแรกที่มีสิ่งชั่วร้ายปรากฎออกมา เจ้าต้องสังเกตดูและเรียนรู้ให้มากๆ”

ซู่เป่าพยักหน้า

ด้านนอกห้องลองชุด

เขานึกถึงข่าวที่รายงานว่ามีผู้หญิงคนหนึ่งที่กำลังจะแต่งงานได้นัดเจอแฟนเก่าเพื่อมีอะไรด้วยกัน และแล้วก็เข้าใจขึ้นมา

โลกนี้มีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นได้ทุกที่ คนแบบนี้ก็มีได้เช่นกัน

“ไปเรียกแฟนของคุณมาช่วยดึงสิ！” ซูอีเฉินทำสีหน้าไร้ความรู้สึก และหันหน้าไปด้านนอกเพื่อส่งสัญญาณให้เธอเห็น

ไม่รู้ว่าต้าหมิงกับมู่กุยฝานมาถึงที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่

มู่กุยฝานเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงอย่างไม่สนใจ ในแววตาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

ต้าหมิงมองดูเธออย่างตะลึง “อวี่ฉิง คุณ…”

สีหน้าของอวี่ฉิงเปลี่ยนแปลงอย่างคาดไม่ถึง และเดินถอยหลังไปสองสามก้าว

“ต้าหมิง คุณกลับมาแล้วเหรอ พอดีป้ายเสื้อมันติดอยู่ข้างใน คุณช่วยดึงออกมาให้หน่อยสิคะ~！”

ต้าหมิงถามอย่างผิดหวังว่า “ทำไมคุณต้องใส่เสื้อเด็กด้วย？และที่นี่ก็มีแต่เสื้อผ้าของเด็กๆ”

อวี่ฉิงขมวดคิ้ว “ฉันเห็นว่าเสื้อตัวนี้น่ารักดี จึงอยากใส่เป็นเสื้อคู่พร้อมกับซู่เป่า...คุณดูสิ ซู่เป่าก็กำลังลองเสื้ออยู่เหมือนกัน？”

ซู่เป่าเดินออกมาพอดีพร้อมกับเปลี่ยนเสื้อเสร็จแล้ว

เมื่อเห็นว่ามีคนใส่‘เสื้อลายเดียวกัน’กับตัวเอง ซู่เป่ากะพริบตาอย่างสงสัย และรู้สึกว่าเสื้อตัวนี้ดูแปลกๆไม่สวยเหมือนกับตอนแรกที่เห็น

ต้าหมิงไม่สนใจในคำพูดของเธอพร้อมกับซักถามต่อว่า “ได้ แม้ว่าคุณจะชอบเสื้อตัวนี้จริงๆ และอยากจะใส่เหมือนซู่เป่า แล้วเรื่องที่คุณพูดกับคุณซูว่าช่วยยื่นมือเข้าไปดึงป้ายเสื้อออกมานั้นมันหมายความว่าอะไร？！”

อวี่ฉิงไม่ตอบ แต่พูดอย่างผิดหวังว่า “ต้าหมิง คุณไม่เชื่อใจฉันเลย！ฉันรู้สึกผิดหวังในตัวคุณเป็นอย่างมาก！”

ต้าหมิงรู้สึกเสียใจ “ผมได้ยินกับหูอย่างชัดเจนแล้ว คุณบอกให้คุณซูเข้าห้องลองชุดไปด้วยกัน และพูดว่าในห้องลองชุดน่าตื่นเต้น ！ตอนนี้คุณกลับมาอ้างแบบนี้ จิตใจของคุณทำด้วยอะไร？”

ดวงตาของอวี่ฉิงแดงก่ำขึ้นมาด้วยความโกรธ “คุณหมายความว่าอะไร！คุณเห็นฉันเป็นผู้หญิงมักง่ายเหรอ？มีแฟนหนุ่มที่ไหนพูดจาแบบนี้กับแฟนสาวตัวเอง！ฉันไม่เคยพูดแบบนี้เลย คุณฟังผิดไปเอง！”

ซู่เป่ายืนอยู่ข้างๆและพูดขึ้นว่า “พี่สาว คำพูดที่พี่พูดกับลุงใหญ่นั้นหนูได้ยินจนหมดแล้ว！”