ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 645

พอเรื่องราวใหญ่โตก็ไม่มีที่ให้หันกลับไปแล้ว!

อวี่ฉิงขอหลักฐานก็ได้หลักฐานตบหน้าไปเลย ยกแรกหลังจากปล่อยคลิปออกไปแล้ว หลี่ต้าหมิงประกาศแจ้งในสถานะของเขาว่า 【แจ้งความเรียบร้อยแล้ว】

อวี่ฉิง???

เธอโมโหมาก เขายังมีหน้าไปแจ้งตำรวจอีก!

ในเวลานี้เองจู่ๆ ที่ประตูก็มีเสียงดังก๊อกๆๆ!

“ใครอ่ะ?”อวี่ฉิงเดินออกไปเปิดประตูด้วยความหงุดหงิด

ปรากฏว่าพอเปิดประตูปุ๊บ ก็เจอเจ้าหน้าที่สวมหมวกทางการพร้อมยกบัตรขึ้นมา “พวกเรามาจากหน่วยงานxx เรื่องที่คุณหมิ่นประมาทมุ่งร้ายต่อสหายหลี่ต้าหมิงนั้น ตอนนี้เราขอดำเนินการจับกุมคุณ!”

อวี่ฉิงช็อค

เธอขำด้วยความโมโห “นี่แกล้งทำใช่ไหม? หลี่ต้าหมิงเพิ่งจะบอกว่าแจ้งตำรวจไปเอง พวกคุณก็มาแล้วเหรอ? บอกมาเถอะ หลี่ต้าหมิงเป็นคนบอกให้พวกคุณมาใช่ไหม?”

เขามีตำแหน่งอะไร ใหญ่มากเลยเหรอ?

แค่บอกว่าจะแจ้งตำรวจ ตำรวจก็มาทันทีเลย?

เธอคบกับเขามาตั้งนานยังมีอะไรที่เธอจะไม่รู้อีก

ก็แต่คนจนธรรมดาคนหนึ่ง ไม่ได้ต่างอะไรกับผู้ชายทั่วไป แถมบางครั้งที่เธอไปขอความช่วยเหลือให้เขาช่วยทำธุระให้หน่อยเขาก็บอกว่าทำอะไรไม่ได้

แต่ตอนนี้กลับกล้าที่จะเรียกเพื่อนฝูงให้มาปลอมตัวเป็นเจ้าหน้าที่จากทางการ?

“ฉันไม่เชื่อหรอก!”อวี่ฉิงกอดอก “ถ้ามีปัญญาพวกคุณก็มาจับฉันสิ!”

“ปลอมตัวเป็นข้าราชการ ฉันว่าพวกคุณคงไม่กลัวฟ้ากลัวดินเลยสินะ รอโดนจับเถอะ!”

เจ้าหน้าที่แต่ละคนมองหน้ากัน จากนั้นก็เลยสนองความต้องการของเธอพาเธอขึ้นรถไป

อวี่ฉิงเพิ่งจะตระหนักได้ถึงความร้ายแรงของเรื่องนี้ก็เลยตะโกนร้องโหยหวนเสียงดัง

“ปล่อย…ปล่อยฉันนะ! มีปัญญาก็เรียกให้หลี่ต้าหมิงมาด้วยตัวเองสิ! เป็นผู้ชายภาษาอะไร…อ้ากกกก!”

“ข่มขื่น! ใครก็ได้ช่วยด้วยๆ…”

ปั้ง เสียงประตูรถปิดลง เสียงร้องโหยหวนของอวี่ฉิงก็โดนกลบไปด้วย

ไม่ถึงสองวัน เรื่องร้อนแรงที่แพร่หลายบนโลกอินเตอร์เน็ตในที่สุดก็มีประกาศอย่างเป็นทางการออกมา

ในนั้นระบุถึงความจริงของเรื่องราวดังกล่าว และกล่าวถึงหลักฐานที่ชัดเจนว่าอวี่ฉิงเข้าข่ายความผิดฐานหมิ่นประมาทมุ่งร้ายต่อผู้อื่นโดยมิชอบ และได้ทำการควบคุมตัวเรียบร้อยแล้ว

ในร้านกาแฟร้านหนึ่ง

แสงแดดสีเหลืองยามบ่ายปกคลุมร้านกาแฟทำให้รู้สึกดูอบอุ่น

ซู่เป่าที่เพิ่งเลิกเรียนสะพายกระเป๋าเล็กๆ เดินมานั่งอยู่ที่โซฟา แล้วก็สะบัดเท้าเล็กๆไปมา

เธอดูดมิลค์เชคในมืออย่างรวดเร็ว

“อ้า~อร่อยจริงๆ!”

มู่กุยฝานที่นั่งอยู่ข้างๆ มือวางพาดอยู่ที่พนักพิงโซฟาส่วนตาก็มองไปที่ซู่เป่า

ตรงหน้าสองพ่อลูกก็คือหลี่ต้าหมิง

มู่กุยฝานถาม “หมิ่นประมาทมุ่งร้ายต่อผู้อื่นมีโทษจำคุกต่ำกว่าสามปี นายจะฟ้องเธอไหม?”

ถึงแม้จะโทษฐานความผิดนี้แต่ต้องให้ผู้เสียหายเป็นคนฟ้องเอง

‘ฟ้อง’ ในที่นี้เป็นศัพท์ทางกฎหมาย ความหมายก็คือต้องให้ผู้เสียหายเป็นคนฟ้องเอง หากฟ้องก็จะเอาผิดอีกฝ่ายได้ หากไม่ฟ้องก็จะไม่เอาผิด

ซึ่งหมายความว่าอวี่ฉิงจะต้องติดคุกหรือไม่ขึ้นอยู่กับอำนาจการตัดสินใจของต้าหมิง

หลี่ต้าหมิงเม้มปากไม่พูดอะไร

“ผมขอคิดดูอีกทีนะครับ!”

ซู่เป่าทำเสียงจิ๊ “พี่ต้าหมิง พี่นี่โดนKFC หนักเหมือนกันนะเนี่ย!”

มู่กุยฝานขำ “Pua (เกี้ยวพาราสีระดับแจ่มศิลป์)ต่างหาก”

ซู่เป่า “อื้อๆ ไม่สำคัญหรอก ความหมายพอๆกันนั่นแหละ!”

มู่กุยฝาน “…”

หลี่ต้าหมิงยิ้มเอ่ย “เป็นลูกผู้ชายไม่จำเป็นต้องคิดเล็กคิดน้อยขนาดนั้นหรอก หลังจากนี้ขอแค่เธอไม่มายุ่งกับผมอีกก็พอ”

ซู่เป่าถอนหายใจ

ซูอีเฉินไม่ใช่ตู๋ฉ่วงหนี่ซิน (บุกเข้าหัวใจตามลำพังของเธอ) อะไรนั่นด้วยซ้ำ…

แล้วถ้างั้นตู๋ฉ่วงหนี่ซินเป็นใครล่ะ?

อวี่ฉิงรู้สึกเหมือนตัวเองถูกคนอื่นจัดฉาง

เธอจับราวเหล็กไว้แล้วแกว่งไปมาอย่างแรง “หลี่ต้าหมิงแกใช่ไหม! แกคือตู๋ฉ่วงหนี่ซินอะไรนั่นใช่ไหม แกวางแผนหลอกฉันใช่ไหม!!”

หลี่ต้าหมิงหน้าชา “คุณคิดมากไปแล้ว”

อวี่ฉิงยังคงพูดจาไม่รู้เรื่องต่อไป

ซู่เป่าส่ายหัวมองไปที่ด้านหลังของเธอ

มองเห็นแค่ ‘หาง’ ที่อยู่ข้างหลังเธอยาวขึ้นเยอะมาก

จี้ฉางเอ่ย “‘หาง’ นี้สามารถเชื่อมต่อกับปีศาจน้อยได้ ไม่ว่าปีศาจน้อยจะอยู่ไกลขนาดไหนก็สามารถหาทางกลับมาได้”

ตอนนี้ปีศาจโดนกำจัดไปแล้ว

“ถ้าเกิดเธอสร้างปีศาจตัวใหม่ขึ้นมาเอง มันก็จะหลอมรวมใหม่อีก”

ซู่เป่าเข้าใจในทันที “งั้นถ้าหนูตัดหางเธอล่ะคะ?”

จี้ฉางส่ายหัว “ไม่มีประโยชน์”

หลี่ต้าหมิงไม่ได้ฟังความคับข้องใจของอวี่ฉิงต่อ

เขามาที่นี่ก็เพราะซู่เป่าอยากมา

อวี่ฉิงถูกพาตัวลงไป เธอไม่ยอมไปและดึงรั้งอยู่ที่ราวเหล็ก และได้ยินเสียงผู้คุมคนหนึ่งกระซิบกับหลี่ต้าหมิงว่า “หัวหน้าจะฟ้องดำเนินคดีไหมครับ…”

ข้างหลังเธอไม่ค่อยได้ยิน

แต่ประโยคนี้ทำให้รู้สึกเหมือนเธอโดนลงโทษ

หัวหน้า…?

หลี่ต้าหมิงมีตำแหน่งใหญ่ขนาดนั้นเลยเหรอ?