ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 653

หลังห้าทุ่ม

ห้างสรรพสินค้าต่างๆ ต่างปิดกันหมดแล้ว ร้านค้าริมถนนเองก็ดึงประตูบานม้วนลงมา

มีเพียงตามถนนตรอกซอกซอย ตลาดโต้รุ่ง บาร์ สถานบันเทิงเท่านั้น ถึงจะเปิดความเจริญรุ่งเรืองในตอนกลางคืน

พวกซู่เป่ายืนอยู่หน้าร้านกาแฟ

ยามค่ำคืนที่นี่เงียบสงัด เมื่อผ่านการเห็นหญิงสาวที่ถูกเผาจนดำเกรียมคนนั้นเมื่อตอนกลางวันมาหลายครั้ง พวกซูเหอเวิ่นเขารู้สึกเพียงว่าภาพที่เห็นตรงหน้าดูแปลกประหลาดกว่าตอนกลางวันเล็กน้อย

ซูเหอเวิ่นกอดแขนซู่เป่าไว้แน่น

หานหานเองก็กอดแขนอีกข้างของซู่เป่าเอาไว้แน่นเช่นกัน

ซูจื่อซี...ตอนที่ตอบสนองกลับมา ทำได้แค่เดินตามอยู่ข้างๆ

มู่กุยฝานถามขึ้นว่า “ไปทางไหน”

ซู่เป่านับนิ้ว สุดท้ายก็ชี้ไปทางหนึ่ง “พ่อคะ ทางนี้คือที่ไหนเหรอคะ”

มู่กุยฝานมองทีหนึ่งจากนั้นก็พูดขึ้นว่า “เป็นตรอกเล็กๆ ตรอกหนึ่ง ด้านหลังของหลังกิจการ”

ตรงส่วนนี้ล้วนเป็นศูนย์กลางของธุรกิจ หลังร้านกาแฟมีตรอกอยู่สองสามตรอก ช่วงนี้กำลังตกแต่งเตรียมปล่อยให้เถ้าแก่ของถนนของกินเช่า ทำเป็นตรอกของกินเล็กๆ

ค่าเช่าของศูนย์กลางธุรกิจในเมืองใหญ่ค่อนข้างสูง ด้วยเหตุนี้จึงมีตรอกของกินเล็กๆ ปรากฏขึ้นมาบ้าง รสชาติน่าชื่นชมและราคาถูก เพียงแต่สุขอนามัยอาจจะไม่ได้มาตรฐานทำนองนั้น

เนื่องจากยังวางแผนไม่เสร็จ ตอนนี้จึงยังว่างอยู่

ซูเหอเวิ่นถามขึ้นว่า “คุณอาครับ ผู้หญิงที่หายไปอย่างไร้ร่องรอยคนนั้นจะเข้ามาในนี้ไหมครับ”

หลังกลับไปเขาก็ค้นหาในอินเทอร์เน็ต อะไรก็มีทั้งนั้น

บ้างก็บอกว่าหญิงสาวถูกลากเข้าไปชำแหละศพ...ในร้านกาแฟ บ้างก็บอกว่าหญิงสาวเดินเข้าไปในซอยแล้วถูกคนลักพาตัวไป และยังมีที่บอกว่าขายอวัยวะอะไรสักอย่างอีกด้วย

ถึงยังไงขายความวิตกกังวลสร้างความตระหนกกลัว ความคิดเห็นของประชาชนแพร่สะพัดได้เร็วยิ่งกว่า เป็นกระแสที่คนพวกนั้นอยากได้มาตลอดอยู่แล้ว

มู่กุยฝานพูดขึ้น “ไม่แน่ใจ ยากจะพูด”

ทุกคนเดินเข้าไปในตรอกเล็กๆ

ซูเหอเวิ่นมองตรอกเล็กๆ ที่ว่างเปล่าตรงหน้าแวบหนึ่ง จากนั้นเขาก็พูดขึ้นพลางอึ้งว่า “นี่ไม่เหมือนกับที่ในเน็ตบอกเลย...”

มู่กุยฝานมองเขาทีหนึ่ง จากนั้นก็ถามขึ้นว่า “ในเน็ตว่ายังไง”

ซูเหอเวิ่นเอ่ย “ในเน็ตบอกว่าเจอผ้านวมเปื้อนเลือดผืนหนึ่งอยู่ในมุมของตรอกเล็กๆ...เดาว่าผู้หญิงถูกฆ่า”

“แล้วก็ยังมีคนเจอรูหมารูหนึ่งในตรอกเล็กๆ มืดสนิท ไม่รู้ว่าเชื่อมกับที่ไหน บางคนก็เดาว่าผู้หญิงถูกลากไปข้างใน หายตัวไปจากตรงนี้”

มู่กุยฝานหัวเราะเยาะ “มีอะไรอีก”

ซูเหอเวิ่นกระวนกระวาย “ยังมีคนบอกว่าค้นพบว่าในตรอกเล็กๆ มีประตูหลังบานหนึ่ง หลังประตูเป็นห้องน้ำของห้างสรรพสินค้า อยู่ดีๆ ผู้หญิงก็หายไป เดาว่าน่าจะถูกลากตัวไปจากตรงนี้จนถึงหลังห้องน้ำ จากนั้นถูกยัดเข้าไปในถังขยะใบใหญ่และผลักเข้าไป...”

โดยไม่มีข้อยกเว้น เน็ตไอดอลที่ประกาศว่าเจอประตูหลัง เจอรูหมาพวกนั้น ล้วนกำลังทุ่มเทเรียกของขวัญถึงเท่าไรก็จะเข้าไปสำรวจต้นสายปลายเหตุ

หากเป็นหลักฐานละก็ ถูกเจ้าหน้าที่เฝ้าติดตามเก็บไปตั้งนานแล้ว จะเหลือให้พวกเขาส่งของขวัญเหรอ

มู่กุยฝานมองซูเหอเวิ่นราวกับมีความหมายทีหนึ่ง “เพราะงั้นนายต้องโง่แค่ไหน ถึงเชื่อหลักฐานในเน็ต”

ซูเหอเวิ่น “...”

ดวงตาทั้งสองของซู่เป่าเปล่งประกายปิ๊งๆ “อ๋อๆ! พ่อฉลาดจัง!”

มู่กุยฝานกระตุกริมฝีปาก ลูบศีรษะน้อยๆ ของซู่เป่าอย่างจนใจ

ทำอะไรไม่ได้เลย

นี่มันแก้วตาดวงใจชัดๆ ทุกครั้งที่เธอมองเขาด้วยดวงตาเปล่งประกาย มักทำให้เขาใจอ่อนสับสนมึนงงไปโดยไม่รู้ตัว

มู่กุยฝานพูดต่ออีกว่า “แล้วก็ที่บอกว่าหลักฐานมากมาย ทำไมถึงมีคนเชื่อเยอะแยะขนาดนั้น หนึ่งเป็นเพราะทุกคนให้ความสนใจกับคดีนี้ สองคนพวกนั้นขายความกังวลและความตระหนกกลัว ใครๆ ก็กลัวกันทั้งนั้น ความคิดที่ต้องระวังตัวมากขึ้นไม่ผิด ย่อมต้องใส่ใจอยู่แล้ว แล้วก็คือ...”

“คนโง่เยอะเกินไป คนหลอกลวงไม่พอใช้”

ซูเหอเวิ่น “…”

นี่ๆ อาเขย อาพอได้แล้วน่า!