ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 664

มู่กุยฝานพิงอยู่บนกำแพงประตู หน้าของซู่เป่าแนบไปบนต้นขาของพ่อกำลังอิงอยู่บนต้นขาของเขา

ซูเหอเวิ่นถอนหายใจยาวเฮือกหนึ่ง “เฮ้อ...”

ขณะนี้เองประตูใหญ่ของชั้นแรกก็ถูกเปิดออก จางหย่งเฉวียนออกมาพร้อมทั้งถือกระเป๋าน้อยๆ ใบหนึ่ง เขายังไม่ได้สติกลับมาอย่างสมบูรณ์ เมื่อเห็นพวกมู่กุยฝานเขาก็รีบเช็ดน้ำตาทีหนึ่ง แล้วพูดขึ้นอย่างอู้อี้ว่า “ไปกันเถอะครับ...”

จางหย่งเฉวียนถูกคุมตัว รอการพิพากษา

ศพของหญิงสาวถูกคืนให้กับพ่อแม่ของเธอ เมื่อรู้ความเป็นมาเป็นไปของเรื่องราว จะให้พ่อแม่ของหญิงสาวบอกว่าไม่โกรธจางหย่งเฉวียนก็คงเป็นไปไม่ได้

นั่นเป็นลูกสาวของพวกเขานะ...ใช้ชีวิตเพียงลำพัง บอกว่าไม่มีก็ไม่มีแล้ว

ฉะนั้นพวกเขาจึงไม่ได้ยื่นหนังสือเข้าใจและให้อภัยใดๆ เนื่องจากจางหย่งเฉวียนมีเจตนาทำลายศพจึงถูกตัดสินจำคุกสองปี

ทางด้านตำรวจออกแถลงการณ์ พิจารณาเหตุผลด้านครอบครัวของจางหย่งเฉวียน จึงตัดชื่อแซ่ของเขาออกจากในประกาศต่อสาธารณะ บอกแค่ว่าเป็นพนักงานคนหนึ่งในบริษัทพลังงานไฟฟ้า ได้รับโทรศัพท์ให้ไปตรวจสอบดูขณะอยู่นอกเวลาปฏิบัติงาน...อธิบายเหตุผลที่ถูกตัดสินเพียงสองปี

เดิมคิดว่าการประกาศของทางตำรวจจะสามารถหยุดยั้งการคาดเดาและข่าวลือมั่วซั่วบนอินเทอร์เน็ตได้

แต่ทว่าเน็ตไอดอลเหล่านั้นกลับหยุดไปเพียงแค่ครู่เดียว

เรื่องนี้เป็นที่ถกเถียงกันในวงกว้างจริงๆ บ้างก็ว่าจางหย่งเฉวียนเป็นคนจิตใจดี มีใจรับผิดชอบ คนอื่นไม่ไปมีแต่เขาที่ไป และเพื่อนร่วมงานนั่นแหละที่จงใจปัดความรับผิดชอบ...

แต่สำหรับบางระดับแล้ว เขาก็ยังเป็นผู้บริสุทธิ์ด้วยเช่นกัน

แต่พ่อแม่ของหญิงสาวเองก็น่าสงสารเป็นอย่างมาก ตามหาหญิงสาวอยู่เดือนกว่า สุดท้ายจุดจบกลับเป็นแบบนี้ แถมศพของลูกสาวตัวเองยังถูกตัดเป็นสองส่วนอีก...

ส่วนงานลับของทางจางหย่งเฉวียนมู่กุยฝานเป็นคนทำขึ้นเอง ฉะนั้นเหล่าเน็ตไอดอลน้อยคนที่จะเจอจางหย่งเฉวียน เจอเพียงแค่พ่อแม่ของหญิงสาวเท่านั้น

[ลูกสาวของพวกคุณน่าสงสารจริงๆ...ฉันดูมาสามวันแล้วนอนไม่หลับเลย คุณลุงคุณป้าคะต่อไปฉันจะเป็นลูกสาวให้พวกคุณเองค่ะ!]

...นี่ไปร้องไห้กับทางพ่อแม่ของถังถัง มีใจกตัญญูจอมปลอม

[ตอนนี้ความจริงของเรื่องนี้ได้ปรากฏออกมาแล้ว คุณลุงคุณป้า บอกหน่อยสิคะว่าตอนนี้จิตใจของพวกคุณเป็นยังไงบ้าง]

[ซ่อนศพ ให้พ่อแม่ของคนอื่นต้องตามหาอยู่นานขนาดนั้น เห็นพ่อแม่ของคนอื่นร้องไห้ต่อหน้ากล้องทุกวัน เขามีความสุขมากใช่ไหม?! คนสารเลวพรรค์นี้ถูกตัดสินแค่สองปี??]

...นี่เป็นคนที่รีบชิงประโยชน์จากความทุกข์ของคนอื่นเป็นครั้งสุดท้าย

ยังมีคนที่ทำให้เกิดการโต้เถียงขึ้นเป็นวงกว้าง แทงใจดำที่สุด

[พนักงานคนนั้นก็น่าสงสารมาก เดิมเขาไปด้วยเจตนาดี ไม่ใช่ความรับผิดชอบของเขาเลย เดิมเขาไม่ต้องไปก็ได้ แต่เขาก็ไป! ทำไมล่ะ ก็เพราะจิตใจดี เพราะมีใจรับผิดชอบนั่นแหละ? เพราะลนลานไม่รู้จะทำยังไงก็เลยเอาศพของหญิงสาวกลับไป ทำไมถึงตัดสินโทษเขาล่ะ หรือว่าคนที่ควรถูกตัดสินโทษไม่ควรเป็นคนงานในกะที่เดิมต้องเป็นคนไปซ่อมฉุกเฉินเหรอ?]

[เรื่องนี้ทำคนหวาดผวา คนที่มีใจรับผิดชอบและมีความรับผิดชอบคนหนึ่งกลับถูกตัดสินโทษ ฉันว่าพ่อแม่ของหญิงสาวควรต่อสู้เพื่อลดโทษให้เขา พ่อแม่ของหญิงสาวไม่ใช่แค่ไม่ช่วยแต่ยังปฏิเสธที่จะเข้าใจและให้อภัย ผู้หญิงที่ตายไปแล้วน่าสงสารคนเดียวเหรอ? เขาถูกตัดสินโทษทั้งที่บริสุทธิ์ไม่น่าสงสารเหรอ]

ต่อมาคอมเมนต์เช่นนี้ก็ทยอยมาอย่างไม่ขาดสาย บางคนก็คิดว่า [คนงานคนหนึ่ง] ไม่ได้รับความยุติธรรมจริงๆ ที่หญิงสาวถูกไฟช็อตไม่ใช่ความผิดของเขา ความผิดเพียงหนึ่งเดียวของเขาก็คือหวาดกลัวจนเกินไป เขาเองก็น่าสงสารมากเช่นกัน!

บางคนเข้าใจในเหตุผลนี้ แต่เมื่อมีการโต้เถียงก็ย่อมมีประเด็นร้อน เพื่อให้หัวข้อการโต้เถียงเป็นประเด็นร้อนจึงกล่าวเกินจริง

มีคนวิพากษ์วิจารณ์ก็ต้องมีคนอภิปราย สุดท้ายคนที่ถูกประณามก็ยังคงเป็นพ่อแม่ของหญิงสาว

ตอนที่ซู่เป่าเจอพ่อแม่ของถังถังอีกครั้ง คือตอนที่เธอไปทำพิธีให้ถังถังตอนที่ตายไปแล้วสี่สิบเก้าวัน

ไม่นึกเลยว่าทั้งสองคนจะยิ่งเศร้าหมองขึ้นไปอีก

เมื่อเห็นซู่เป่า พ่อแม่ของถังถังก็ร้องไห้โฮออกมา “เราผิดเหรอ ที่เราไม่ให้อภัยคนคนนั้น ผิดจริงๆ เหรอ”

ซู่เป่าตกตะลึงไปชั่วขณะ

เธอยกมือขึ้นตามสัญชาตญาณ กำพู่กันเอาไว้ในมือ

จี้ฉางที่ลอยอย่างไร้ทิศทางอยู่ข้างๆ กระโดดขึ้นมาในทันใด แล้วตะโกนขึ้นอย่างลนลานว่า “ซู่เป่า!”

พู่กันด้ามนี้คือพู่กันชี้ชะตา!

ปรากฏขึ้นทั้งอย่างนี้เลยเหรอ

พู่กันชี้ชะตา เป็นพู่กันที่พญายมใช้ตัดสินความผิดถูกของเรื่องราวและแบ่งแยกเหตุผล

ทั้งหมดที่พู่กันด้ามนี้บันทึกคือทั้งหมดที่พญายมตัดสิน ส่งผลต่อชาติที่แล้วและการกลับมาเกิดในชาตินี้ และกฎแห่งความเป็นเหตุเป็นผล!

ห้ามมีข้อผิดพลาดแม้แต่น้อย...

ซู่เป่ามองพู่กันตรงหน้า นัยน์ตาว่างเปล่า ขณะที่พู่กันชี้ชะตาถึงมือ เธอก็รู้ในทันทีว่ามันต้องการให้เธอทำอะไร

เธอต้องตัดสินความผิดถูกของเรื่องนี้...และจัดการตัดสิน

นี่...มันยากเกินไปแล้ว!

เชือกดำที่มู่กุยฝานสวมใส่สามารถทำให้มองเห็นผีได้ แต่มองไม่เห็นของชั้นสูงอย่างพู่กันชี้ชะตา

เขาเห็นเพียงแต่สีหน้าของซู่เป่าดูผิดปกติ จี้ฉางเองก็มีสีหน้าลนลาน...ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ

“มีอะไรเหรอซู่เป่า” เขารีบถามขึ้น

น้ำเสียงของซู่เป่าไร้ชีวิตชีวา ราวกับลอยมาจากที่ไกลๆ เธอพูดกระซิบขึ้นว่า “พ่อคะ เรื่องนี้ใครผิดใครถูกเหรอคะ”