ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 678

ประธานหลี่ยืนยันไม่เห็นด้วยที่ซูจิ่นม่อจะคัดลอกข้อมูลของห้องปฏิบัติการไป

ถึงแม้จะไม่ใช่ของของพวกเขา แต่ตอนนี้มันอยู่ในกระเป๋าของพวกเขา!

ซูจิ่นม่อพูดด้วยความเย็นชา “ประธานหลี่ พวกคุณจะกังวลไปทำไม ผมแค่คัดลอกไปชุดเดียว ไม่ได้จะย้ายมันไปที่อื่นสักหน่อย ข้อมูลเดิมก็ยังคงอยู่ที่ห้องปฏิบัติการ หรือพวกคุณกลัวว่าคนมีพรสวรรค์ของพวกคุณจะวิจัยอะไรออกมาไม่ได้แม้จะมีผลงานที่คนรุ่นก่อน ๆ ทำไว้แล้ว”

นี่มันตบหน้าด้วยคำพูดชัดๆ...

ซู่เป่าเติมเชื้อเพลิงเข้าไปอีกโดยไม่ได้ตั้งใจ “ลุงหก พวกเขามีคนที่มีพรสวรรค์จริง ๆ เหรอ”

แม้แต่คณิตศาสตร์ขั้นสูงกับพยัญชนะภาษาอังกฤษ 26 ตัว ABCDEFG ยังท่องไม่ได้เลย ไม่น่าจะใช่พวกมีความสามารถนะ

พี่เหอเวิ่นอาจจะเก่งกว่าพวกเขาอีกมั้ง...

ประธานหลี่เดือดสุด ๆ หมายความว่า ถ้าซูจิ่นม่อไปแล้วพวกเราจะทำกันไม่ได้งั้นเหรอ

ซูจิ่นม่อคิดว่าพวกเขาเป็นใคร ต่อให้เขาจะไปจริง ๆ คิดว่าเอาข้อมูลไปแล้วจะสามารถทำได้ด้วยตัวคนเดียวงั้นเหรอ

โครงการนี้สิ้นเปลืองมหาศาล ไม่ใช่แค่ปัญหาเรื่องเงิน แถมยังต้องมีคนอีกด้วย

ต้องมีคนที่มีพรสวรรค์ที่เพียงพอ ถึงจะค้ำจุนโครงการนี้ให้ดำเนินต่อไปได้

พวกเขาไม่เชื่อว่าถ้าซูจิ่นม่อไปคนอื่น ๆ จะตามเขาไปด้วย พอถึงตอนนั้นจะคอยดูว่าเขาจะกลายเป็นตัวตลกแค่ไหน!

“ได้!” ประธานหลี่พูด “ก็แค่คัดลอกข้อมูล แค่นี้ได้”

เดิมทีเขาวางแผนจะเก็บซูจิ่นม่อเอาไว้ แต่เขาคัดลอกข้อมูลเพื่อที่จะออกไป แน่นอนว่าพวกเขาเองก็ไม่ได้อยากปล่อยคนมีพรสวรรค์อย่างซูจิ่นม่อไป

แต่ก็อดกลั้นความโมโหเอาไว้ไม่ได้

จะว่าไปตอนนี้โครงการมนุษย์เสมือนจริงก็เป็นโครงการที่น่าสนใจมากที่สุด...

หลังจากพิจารณาข้อดีและข้อเสียแล้ว พวกเขาเลือกที่จะปล่อยซูจิ่นม่อไป

ซูจิ่นม่อพยักหน้า “ตกลง ส่วนเงื่อนไขที่สาม”

รองประธานซุน “ยังมีข้อสามอีกเหรอ”

ซูจิ่นม่อ “ผมให้มนุษย์เสมือนจริงคุณตั้งสามตัว ผมไม่ควรได้สามข้อเหรอ มนุษย์เสมือนจริงหนึ่งตัวต่อหนึ่งข้อ ไม่เกินไปหรอกมั้ง”

ประธานหลี่ไม่พอใจ “แล้วพอถึงตอนนั้นคุณจะให้อะไรกับพวกเราบ้าง ที่ไม่ใช่แค่มนุษย์เสมือนจริงสามตัว เทคโนโลยีล่ะ ข้อมูลล่ะ แปลนบ้านล่ะ จะให้พวกเราทั้งหมดเลยไหม”

ซูจิ่นม่อพยักหน้า “ให้สิ เทคโนโลยีทั้งหมดของมนุษย์เสมือนจริง...หากไม่มีการสนับสนุนขั้นพื้นฐานเหล่านี้ มนุษย์เสมือนจริงก็ไม่สามารถดำรงอยู่ได้”

เดิมทีประธานหลี่ที่กำลังคุกรุ่นพอได้ยินดังนี้ก็อดไม่ได้ที่จะครุ่นคิด

มอบเทคโนโลยีทั้งหมดของมนุษย์เสมือนจริงให้กับพวกเขา!

เข้าท่าแฮะ!

เครื่องพิมพ์หินอียูวีไม่สามารถเห็นผลได้ในเร็ววัน แต่มนุษย์เสมือนจริงทำได้!

ตราบใดที่มันได้รับการพัฒนาอย่างรวดเร็ว ขอเวลาให้กับพวกเขาแค่ห้าปีจะต้องผลักดันมนุษย์เสมือนจริงเข้าสู่ตลาดได้อย่างแน่นอน พอถึงเวลาก็จะได้กำไรอย่างมหาศาล...

“ได้ คุณพูดต่อเลย!” ประธานหลี่กัดฟันพูด

ซูจิ่นม่อเม้มริมฝีปากแล้วเอ่ยเสียงเรียบ “หลายปีมานี้ห้องปฏิบัติการขัดสนมาก บางครั้งเมื่อผมทำเรื่องยื่นขออุปกรณ์ อาจต้องใช้เวลาสองหรือสามปีในการอนุมัติ แต่โครงการรอไม่ไหวแล้ว ผมก็เลยควักกระเป๋าตัวเองจ่ายค่าอุปกรณ์บางอย่าง”

“พูดมาถึงตรงนี้ พวกคุณก็น่าจะรู้ว่าองค์กรของพวกคุณ...ผมไม่สามารถอยู่ได้อีกต่อไป ถ้าหากต้องไปผมก็จะเอาอุปกรณ์ที่ผมควักเงินจ่ายเองไปด้วย นี่คงไม่เกินไปหรอกมั้ง”

ประธานหลี่ “…”

รองประธานซุน “…”

เขายังมีเงินเหลือซื้ออุปกรณ์อีกงั้นเหรอ

จากสถานการณ์การเงินของเขา ไม่น่าจะซื้ออะไรได้มากมายนี่...อาจจะเป็นพวกอุปกรณ์ Edgeนิด ๆ หน่อย ๆ...

ประธานหลี่และรองประธานซุนหารือกันอย่างระมัดระวังด้วยเสียงต่ำสักพักหนึ่ง แล้วถามว่า “เราจะรู้ได้ยังไงว่าอันไหนคือของที่คุณซื้อเอง...”

ซูจิ่นม่อตอบ “ผมมีใบเสร็จ ถ้าไม่ใช่ของของผมแม้แต่นอตตัวเดียวผมก็จะไม่เอาไป”

ประธานหลี่และรองประธานซุนลังเล

เงื่อนไขนี้ดูแล้วเหมือนจะยอมรับได้ แต่พอมองรวม ๆ แล้วเหมือนซูจิ่นม่อกำลังวางกับดัก...

ซู่เป่าเข้ามาใกล้ ๆ ซูจิ่นม่อแล้วกระซิบ “ลุงหก ให้พวกเขาดูมนุษย์เสมือนจริงของพวกเรา”

สิ่งล่อใจมันยังไม่พอ！

พ่อบอกว่า หากได้กำไร 50% เสี่ยงที่จะขาดทุน หากได้กำไร 100% ก็จะกล้าเหยียบย่ำกฎเกณฑ์ทั้งหมดของมนุษย์ เมื่อไหร่ที่กำไรถึง 300% ไม่ว่าความผิดอะไรมันก็กล้าทำ

งั้นก็ให้พวกเขาได้เห็นมนุษย์เสมือนจริงที่เตรียมมากันเถอะ!

ซูจินม่อหยิบกล่องดำขึ้นมาวางลงบนโต๊ะ

นี่คือชุดอุปกรณ์ หลังจากเปิดกล่องและกดปุ่มไฟ ทั้งสำนักงานก็จะถูกปกคลุมให้อยู่ในโลกเสมือนจริงทันที!

ม่านตาประธานหลี่และรองประธานซุนหดตัวลง ไม่ต้องพูดถึงสิ่งอื่นใด อาศัยเทคโนโลยีโฮโลแกรมนี้เพียงอย่างเดียวก็เพียงพอสำหรับพวกเขาในการพัฒนาและสร้างรายได้แล้ว!

ซูจิ่นม่อบอกว่า “มันอาจจะดีไม่เท่าที่บ้านนะ เนื่องจากไม่มีอุปกรณ์อำนวยความสะดวกติดตั้งไว้เหมือนที่บ้าน พวกคุณลองดูเองแล้วกัน”

ประธานหลี่กับรองประธานซุนแทบจะเลือดกำเดาไหล

“นะนะนี่ มนุษย์เสมือนจริงทั้งหมดนี่คุณวิจัยมันออกมางั้นเหรอ”

อารมณ์โกรธของประธานหลี่หายเป็นปลิดทิ้ง

มนุษย์เสมือนจริงดีไปหมดทุกอย่างเลย แต่การตั้งชื่อของซูจิ่นม่อนั้นมันค่อนข้างที่จะลวก ๆ ไปหน่อย ชื่ออะไรนะฮวาฮวา หงหง!

น่าจะชื่อน้องปิงปิง น้องมี่มี่อะไรประมาณนี้...

นี่สิมันถึงจะเข้ากับหน้าตา!

รอมนุษย์เสมือนจริงตกอยู่ในกำมือเขาก่อน อันดับแรกเขาจะช่วยแก้ชื่อให้ใหม่ จะไม่ทำให้พวกเธอต้องอับอายเลย!

ซูจิ่นม่อมองอย่างตั้งใจพร้อมกับพยักหน้า “ใช่ นี่คือ...ฮวาฮวา ตอนที่ผมกำลังออกแบบ...นิสัยไม่ใช่แบบที่ผมชอบเลย...แค่ก”

ในขณะที่เขากำลังพูด ก็เห็นว่าผีหลายใจไปนั่งบนโต๊ะด้านหน้าประธานหลี่แล้ว

บั้นท้ายยกขึ้น ครึ่งหนึ่งแนบลงกับโต๊ะ และนั่งไขว้ห้างโชว์ขาเรียวยาว

เธอพูดด้วยความคับข้องใจ “นายท่านไม่ชอบที่ฉันเป็นแบบนี้ ฮวาฮวาน้อยใจมาก ฮวาฮวาต้องการเปลี่ยนนายท่าน”

ผีหลายใจยกมือขึ้นจะคว้าเนกไทของประธานหลี่ แต่น่าเสียดาย...

จับไม่ได้

เธอพูดด้วยความน้อยใจ “เซ็งมากเลย ฉันเป็นมนุษย์เสมือนจริงไม่สามารถจับหัวใจของนายท่านได้!”

ผีสาวชุดแต่งงานก็ถูกทำให้เสียคนไปด้วย กระพริบตาปริบ ๆ ด้วยความเขินอาย “นายท่าน ฉันก็สัมผัสไม่ได้”

ซูจิ่นม่อคิดในใจ เห้ย ๆ...นี่มันเหมือนคนเกินไปแล้ว!

กั๊กไว้หน่อยสิสาว ๆ!

ทว่าประธานหลี่ถูกยั่วยวนจนสายตาพร่ามัวไปหมดแล้ว

มนุษย์เสมือนจริงดีขนาดนี้ คิดไม่ถึงซูจิ่นม่อจะเรียกว่าผลงานเกรดต่ำ!

นี่มันก็โคตรเหมือนคนเลยนะ

นอกจากไม่สามารถสัมผัสได้ นี่มันไม่ได้แตกต่างไปจากคนจริง ๆ เลย

ทั้งสองคนไม่ได้คิดไปในทางอื่นเลย ไม่มีความสงสัยเลยแม้แต่น้อย

คิดจริง ๆ ว่าผีหลายใจและผีสาวชุดแต่งงานนั้นเป็นมนุษย์เสมือนจริง...