ซู่เป่าชี้สร้อยข้อมือของเขาแล้วถาม “ใครเป็นคนให้สร้อยข้อมือพี่มาเหรอคะ”
ชายหนุ่มตอบอย่างไร้เรี่ยวแรง ขอบตาล่างดำเป็นปื้น “หา นี่แฟนฉันให้มาน่ะ...”
ซู่เป่ามองสร้อยคอที่ห้อยอยู่บนคอของเขา “แล้วสร้อยคอล่ะคะ”
ชายหนุ่มเอาสร้อยคอออกมา
เป็นน้ำเต้าอันเล็ก ๆ สีใส ข้างในบรรจุเลือดหยดหนึ่ง...
“อันนี้...แฟนฉันให้มาอีกนั่นแหละ”
ซู่เป่า “เออ...แฟนพี่ยังอยู่ไหมคะ”
ชายหนุ่มอึ้ง จากนั้นก็ตกใจเล็กน้อย ก่อนจะตอบ “รู้ได้ยังไงว่าเธอตายแล้ว”
ซู่เป่าและซูเหอเวิ่นต่างพูดไม่ออก
ซูเหอเวิ่นกระซิบถาม “ซู่เป่า ตัวเขามีผีเหรอ”
ซู่เป่าส่ายหน้า “เปล่า”
ซูเหอเวิ่นโล่งอก พอรู้ว่าแฟนสาวของผู้ชายคนนี้ตายแล้วจริง ๆ ก็สะดุ้ง นึกว่าข้างหลังเขามีผีเกาะอยู่
ชายหนุ่มเบียดไปถึงข้างหน้าสุด นั่งยองอยู่หน้าแผงลอย ถามด้วยความอยากรู้ “อาจารย์น้อย อาจารย์น้อยดูของพวกนี้เป็นด้วยเหรอ ช่วยผมหน่อยได้ไหมครับ”
ซู่เป่ามองสร้อยข้อมือและสร้อยคอของเขาอีกที แล้วตอบ “พี่ลองเล่ามาก่อนสิคะ”
ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกหนึ่ง ก่อนจะเล่า “บ้านผมมีฐานะมาก ก่อนหน้านี้มีแฟนคนหนึ่ง ครั้งหนึ่งทะเลาะจะเลิกกัน ผมโมโหก็เลยไปเลย”
“เธอโทรมาหาผม บอกว่าถ้ากลับมาพวกเรายังคบกันต่อไปได้ ถ้าไม่กลับมาเธอจะกระโดดตึก”
“ผมกำลังโกรธ อาจารย์น้อยรู้ไหมว่าปกติเธอน่ารำคาญขนาดไหน”
“ผมไข้ขึ้นทั้งคืนไม่ได้ดูมือถือ เธอส่งข้อความมาผมไม่ได้ตอบ พอโกรธก็ลากทุกอย่างของผมเข้าแบล็กลิสต์ แล้วใช้มือถือส่งข้อความด่าผม”
ซู่เป่าถาม “ทำไมล่ะคะ”
ชายหนุ่มตอบ “เพราะผมไม่ได้ตอบข้อความของเธอไง! ถ้าเธอส่งข้อความ เธอต้องการให้ผมตอบข้อความเธอทันที! ผมไข้ขึ้นไม่ได้ตอบ เธอก็ตำหนิผมไปทั่ว [มีคนไข้ขึ้นไม่ดูมือถือทั้งคืนด้วยเหรอ]”
ตอนแรกทุกคนนึกว่าชายหนุ่มคนนี้เป็นหน้าม้า อยากดูสิว่าเขาจะเล่นละครยังไง
คิดไม่ถึงว่าพอได้ยินเรื่องแฟนสาวของเขา ก็อดจุปากไม่ได้
ชายหนุ่มพูดอีก “นี่ยังไม่สุดนะ ปกติแทบทำให้คนหายใจหายคอไม่ออก”
“เธอถามผมว่าเมื่อกี้กำลังทำอะไรอยู่ ผมก็ตอบไปคำว่า ‘กำลังกินข้าว’”
“ไม่แปลกใช่ไหม!”
ซู่เป่าและซูเหอเวิ่นพยักหน้าเหมือนลูกเจี๊ยบที่กำลังจิกข้าว “อื้ม ๆ ไม่แปลกเลย”
ชายหนุ่มฮึดฮัดพูด “แล้วรู้ไหมว่าเธอพูดยังไง เธอบอกว่า [เหอะ ๆ กำลังกินข้าว นายตอบฉันมาสามคำ กำลังกินข้าวงั้นเหรอ นายรำคาญฉันขนาดนั้นเลยเหรอฮะ!]”
ซู่เป่า “??”
ซูเหอเวิ่น “??”
ทุกคนงุนงง ถาม “ไม่งั้นจะให้ตอบยังไงล่ะ”
กำลังทำอะไรอยู่ กำลังกินข้าว....ไม่แปลกนี่!
ชายหนุ่มพูด “จะต้องตอบเธอว่า [อื้ม ๆ กำลังกินข้าวอยู่จ้ะที่รัก~ คิดถึงเธอนะที่รัก~ เมื่อกี้ผมกินมะเขือเทศผัดไข่ วันนี้ป้าลาหยุด ไม่มีใครทำกับข้าว ผมน่าสงสารจังเลย คิดถึงเธอสุด ๆ ไปเลยที่รัก!]”
ทุกคน “...”
ชายหนุ่มพูดต่อ “ไม่งั้นก็ต้องบอกเธอว่ากำลังกินอะไรอยู่ ดื่มอะไร ทางที่ดียังต้องเกี่ยวกับเธอด้วย กินของอร่อยก็ต้องพูดว่าคิดถึงเธอ อยากให้เธอมากินของอร่อยด้วยกันจังเลย ถ้าไม่อร่อยก็ต้องบอกว่าคิดถึงเธอ ต้องพูดอย่างกับตัวเองน่าสงสารไปจากเธอไม่ได้...”
ซู่เป่าและซูเหอเวิ่น “...”
ที่แท้ยังมีคำตอบมาตรฐานอย่างนี้
ซูจิ่นม่อที่อยู่ด้านข้าง โอ้โฮ ผู้หญิงน่ากลัวจริง ๆ แฮะ
ซู่เป่าชี้สร้อยข้อมือของชายหนุ่ม “งั้นเธอก็ตายแล้ว ทำไมพี่ยังใส่สร้อยข้อมือที่เธอให้อีกล่ะคะ”
ชายหนุ่มตอบ “ตอนแรกผมยังไม่ทันได้คิด...”
จู่ ๆ แฟนสาวก็เสียชีวิต ครอบครัวของแฟนสาวมาอาละวาดถึงบ้าน ให้เขาชดใช้ชีวิตเธอ สุดท้ายเขาชดเชยไปสองสามล้านจึงจะยอมจบ
เรื่องนี้วุ่นวายไปประมาณหนึ่งอาทิตย์ เขาก็เลยลืมไปเลยว่ายังใส่สร้อยข้อมือกับสร้อยคอที่แฟนสาวให้อยู่
“สุดท้ายเคลียร์เสร็จ ตอนที่ผมนั่งลงถอนหายใจ จู่ ๆ ก็เห็นสร้อยข้อมือตรงข้อมือ”
“ผมก็เลยจะถอด คิดไม่ถึงว่าคืนนั้นเห็นแฟนหน้ามีแต่เลือด ผมปรกหน้ายืนอยู่ข้างเตียงผม...”
ชายหนุ่มตกใจรีบเปิดไฟ แต่พอเปิดไฟก็ไม่เห็นแฟนสาวแล้ว
พอปิดไฟ แฟนสาวก็ปรากฏตัวอยู่ข้างเตียงของเขาอีก
เขาขวัญเสียจนเปิดไฟทั้งคืน
“ผมรีบเอาสร้อยข้อมือกับสร้อยคอไปทิ้ง...ที่ประหลาดคือ พอกลางคืนผมกลับมาถึงบ้าน เห็นสร้อยคอกับสร้อยข้อมือวางอยู่ที่หัวเตียงเรียบร้อย...”
“ผมตกใจขวัญหนีดีฝ่อไปหมด รีบหยิบของจะเผา คิดไม่ถึงว่าอยู่ ๆ บ้านก็ไฟดับ ผมเพิ่งจุดไฟแช็ก แฟนก็เอาหน้ามาติดอยู่ตรงหน้าผมแบบเลือดเต็มหน้า ผมปรกหน้าอีก”
“เธอบอกว่า ถ้ากล้าเอาสร้อยข้อมือกับสร้อยคอที่เธอให้เผาหรือทิ้ง เธอจะตามผมไปตลอด...”
พอพูดถึงตรงนี้ชายหนุ่มก็ใกล้จะเป็นบ้าแล้ว สองมือดึงทึ้งผม
ซู่เป่ามองสร้อยข้อมือของเขา ราวกับกำลังคิด
“นี่คือสร้อยข้อมือหยินหยาง” ซู่เป่าพูด “ทำจากเส้นผมของเธอกับของพี่ใช่ไหมคะ”
“ในจี้นี่ก็ด้วย ใช่เลือดของเธอหรือเปล่า”
ชายหนุ่มอึ้ง จากนั้นก็พูดด้วยความตื่นเต้น “ใช่ ๆ สร้อยข้อมือเส้นนี้ ก่อนตายเธอตัดผมของเธอกับของผมมาผูกไว้ด้วยกัน แล้วถักกับเชือกสีแดง”
“เลือดก็เป็นเลือดของเธอ เธอเชื่อที่ในเน็ตบอก ใช้เลือดของตัวเองทำจี้ให้แฟน จะคุ้มครองแฟน นำโชคมาให้แฟน...เธอก็เลยกรีดมือตัวเอง ตอนนั้นยังทำจนเลือดเลอะเต็มพื้นด้วยแน่ะ..”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน
1819 ตอนสุดท้าย จบแล้วหรือคะ...
ไม่ลงต่อแล้วหรอคะ 🥹...
รอทุกวันเลยค่ะ...
กระโดดข้ามหายไปหลายตอนเลยค่ะ...
1293 1297 1298 หายค่ะ 🥲🥲...
ตอนที่ 1288 หายไปค่ะ...
เย้...กลับมาแล้ว รอทุกวันเลยค่ะ...
หายไปนานจังเลยนะจ๊ะรอลงตอนใหม่อยู่นะคะ...
รอค่ะ...
ทำไมรอบนี้หลายไปนานคะ หรือไปบงที่อื่นคะ...