ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 723

ชายหนุ่มแบกหญิงสาวลงจากเขาโดยไม่พูดไม่จา ไม่พูดไม่ได้พละกำลังมั่นคงเป็นอย่างมาก

หญิงสาวพาดตัวอยู่บนหลังของเขา รู้สึกเพียงว่าเริ่มหงุดหงิดขึ้นเรื่อยๆ

ท่านนักพรตรับปากว่าจะช่วยเธอ ฉะนั้นท่านนักพรตคุยอะไรกับแฟนของเธอกันแน่

เขายอมเลิกจริงๆ เหรอ

เมื่อถึงบ้านแฟนหนุ่มก็ไปเก็บข้าวของของตัวเองโดยไม่พูดไม่จา จากนั้นก็พูดขึ้นมาว่า “วันนี้ผมจะย้ายออกไปแล้ว คุณอยากเลิกกันมาตลอดไม่ใช่เหรอ ต่อไปพูดกับผมตรงๆ ก็พอแล้ว”

หญิงสาวอึ้ง “หา...”

ชายหนุ่มพูดขึ้นอีกว่า “เซียนเซียน ต่อไปผมก็จะเป็นแฟนเก่าของคุณแล้ว...ลาก่อนนะ ขอให้มีความสุขนะ!”

เขาเอื้อมมือมาลูบศีรษะของเธออย่างอ่อนโยน

“เฉินซู่ คุณ...” ไม่นึกเลยว่าเธออยากจะพูดคำเหนี่ยวรั้งเอาไว้โดยไม่รู้ตัว แต่ก็ต้องอดกลั้นเอาไว้ทื่อๆ!

เซียนเซียนคิดว่าเขาแสร้งทำ ไม่นึกเลยว่าเขาจะย้ายออกไปจริงๆ ผ่านไปหลายวันก็ไม่ได้ติดต่อเธออีก!

เธอสับสนมึนงง ใช้ชีวิตเพียงลำพังผ่านไปสองสามวัน รู้สึกเพียงว่าราวกับมีอะไรบางอย่างมาทับจนเธอหายใจไม่ออก

ทั้งๆ ที่ผลลัพธ์นี้เป็นสิ่งที่เธอขอ ทำไมกลับรู้สึกยากจะรับไหวล่ะ

กระทั่งเธอเห็นทามไลน์วีแชตของเฉินซู่ ‘แฟนเก่า’

[วันนี้เริ่มนัดบอด จะพูดแต่เรื่องแต่งงาน จะไม่ใช้ใจอีก]

น้ำตาของเธอไหลพรากออกมาในชั่วพริบตา!

เซียนเซียนคิดว่าตนเองเสียใจเพราะเขา แต่กลับไม่รู้ว่าผีที่อยู่บนศีรษะของเธอนับวันก็ยิ่งเกาะแน่น กระซิบเสกอาคมอย่างต่อเนื่อง

“ดูสิ เขาไม่ได้แย่ขนาดนั้น!”

“พนักงานรัฐวิสาหกิจตำแหน่งมั่นคง ได้เงินเดือนเดือนละหกพัน สวัสดิการโบนัสเยอะกว่าธุรกิจส่วนตัวไม่รู้กี่เท่า! แถมเขายังเลี้ยงดูครอบครัว รักเธอมากมายขนาดนี้...คนดีๆ แบบนี้จะไปหาได้ที่ไหน”

“ผู้หญิงที่นัดบอดกับเขาเยอะมากเลยนะ ผู้หญิงมากมายถือทะเบียนบ้านแย่งกัน แทบอยากจะแต่งกับเขาซะเดี๋ยวนั้นเลย...”

เซียนเซียนจ้องทามไลน์ จิตใจเริ่มคล้อยตาม

เธอคิดอย่างควบคุมไม่ได้ เงื่อนไขของเขาเกินไปเหรอ ปกติเธอก็ชอบใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายอยู่แล้ว หลังแต่งงานก็ให้เขาเป็นคนจัดการเงินก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่...

หลังแต่งงานเธอเป็นคนเลี้ยงลูกมันเกินไปเหรอ...ผู้หญิงทุกคนบนโลกใบนี้ต้องเลี้ยงลูกเป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว...

เดิมคนสองคนรักกันก็ต้องเลือกอยู่แล้ว...

เฉินซู่เห็นการแสดงออกทั้งหมดของเซียนเซียน

ภายใต้สถานการณ์ที่เซียนเซียนไม่รู้ เขาได้ติดตั้งกล้องแอบถ่ายเอาไว้ทั่วห้องแล้ว

ติดตั้งไว้ในห้องนอน ห้องรับแขกและห้องครัว

กระทั่งห้องส้วม ห้องอาบน้ำ ระเบียง ประตูบ้าน...มีอยู่ทุกที่

เฉินซู่จ้องสีหน้าของเซียนเซียน แอบด่าเงียบๆ ว่า “ยัยผู้หญิงใจง่าย ตอนนี้ยังไม่รู้จักมาง้อฉันอีก อยากสลัดฉันแล้วไปหาผู้ชายคนอื่นใจจะขาดสินะ”

เห็นเซียนเซียนกำลังเล่นโทรศัพท์ ไถหน้าจอโทรศัพท์อยู่นานแล้วแต่ก็ไม่ติดต่อเขามา เฉินซู่ระเบิดความไม่พอใจที่สะสมมานานออกมาจริงๆ แล้ว

เขาลงโพสต์ไปตั้งครึ่งชั่วโมงแล้ว แต่ไม่นึกเลยว่าเธอยังใจเย็นได้ขนาดนี้อยู่อีก

วันต่อมา เฉินซู่ไปนัดบอดตามที่นัดเอาไว้

ในร้านกาแฟ เขาดื่มกาแฟไปพลางสอดส่องดูทุกการเคลื่อนไหวของเซียนเซียนไปด้วย

“สวัสดีค่ะ คุณคือเฉินซู่ใช่ไหมคะ” เสียงของหญิงสาวคนหนึ่งดังขึ้น

เฉินซู่เงยหน้า นัยน์ตาประกายความตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นพยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า “ใช่ครับ คุณคือซูเสี่ยวอวี้ใช่ไหมครับ”

ซูเสี่ยวอวี้นั่งลง นัดบอดครั้งแรก มีความเคอะเขินอยู่เล็กน้อย

จริงๆ เลย เธอใช้ชีวิตอยู่คนเดียวได้สบายๆ แต่คุณป้าเพื่อนบ้านมักคิดว่าการที่เธออยู่เพียงลำพังมันโดดเดี่ยวเกินไป ต้องให้เธอมานัดบอดให้ได้

จนปัญญา เธอรู้สึกผิดที่ต้องปฏิเสธความหวังดีของเพื่อนบ้าน ก็เลยมาอย่างขายผ้าเอาหน้ารอด

เฉินซู่พยักหน้าแล้วพูดว่า “ผมมีความจริงจะบอกครับ เรามานัดบอดกันอย่างเปิดอกกันเถอะครับ!”

ซูเสี่ยวอวี้พยักหน้า เธอเองก็คิดแบบนี้เหมือนกัน

เฉินซู่พูดอีกว่า “ฐานะของผมไม่เลว ทำงานอยู่ในรัฐวิสาหกิจ มีช่องว่างในการเลื่อนตำแหน่งเยอะ การงานมั่นคง เงินเดือนเดือนละหกพัน”

ซูเสี่ยวอวี้ตั้งใจพูดแบบนี้

เฉินซู่พอใจเป็นอย่างมากจริงๆ!

“มหาวิทยาลัยเซียนเป่ยก็เป็นแค่มหาวิทยาลัยระดับสองทั่วไป ประวัติการศึกษาของคุณไม่ได้สูงไปกว่าผม แต่ก็ถือว่าใช้ได้ แต่งเป็นเมียเรียนสูงไปไม่ดี!”

“รายรับหนึ่งล้านต่อเดือนของคุณใช้ได้เลยทีเดียว ไม่ทำงานก็ไม่เป็นไรใช่ไหม ต่อไปผมออกไปทำงานคุณก็ทำกับข้าว ทำความสะอาดอยู่บ้าน”

แม้เฉินซู่จะรักเซียนเซียนมาก แต่หากมีผู้หญิงที่รายรับแตะเดือนละล้านละก็ อันที่จริงเขาก็พอจะพิจารณาเขี่ยเซียนเซียนทิ้งได้

ถึงยังไงผู้ชายก็ต้องยอมไปทำการใหญ่ในที่ไกลๆ อยู่แล้ว จะเอาแต่เห็นแก่ความรักได้ยังไง มีผู้หญิงที่มีรายได้เดือนละล้าน เขาก็สามารถทำเรื่องต่างๆ ได้มากมาย

เพราะฉะนั้นเขาจึงพยักหน้าแล้วพูดว่า “ผมพอใจเงื่อนไขของคุณมาก เอาโทรศัพท์ออกมาให้ผมแอดวีแชตของคุณหน่อยสิครับ”

“เดี๋ยวตอนกลับผมไปส่งคุณนะครับ คุณขับรถมาหรือว่านั่งรถไฟใต้ดินมาเหรอครับ เดี๋ยวคุณจ่ายด้วยก็แล้วกันนะครับ ถึงยังไงรายได้คุณก็สูงขนาดนั้น...”

ซูเสี่ยวอวี้หมดคำพูดจริงๆ!

เธอไม่อยากจะเหยียบอีกต่อไปแล้ว เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพูดว่า “ขอโทษนะคะ คุณพอใจแต่ฉันไม่พอใจ!”

เฉินซู่ขมวดคิ้ว “เงื่อนไขผมดีขนาดนี้ คุณมีอะไรไม่พอใจเหรอครับ พูดออกมาสิครั”

ซูเสี่ยวอวี้โกรธจนหัวเราะ “ไอ้สวะที่รายได้แค่เดือนละหกพัน ก็คู่ควรกับเศรษฐีณีรายได้เดือนละล้านอย่างฉันเหรอ! คุณไสหัวไปซะ! ยังมาแต่งงาน ยังมาทำอาหารให้คุณอะไรอีก ทำไมคุณไม่ขึ้นสวรรค์ไปเคียงบ่าเคียงไหล่กับพระอาทิตย์ซะล่ะ?”

พอเธอพูดจบก็เดินออกไปเลย

เฉินซู่จะปล่อยให้แหล่งทรัพยากรที่ดีอย่างนี้หลุดมือไปได้ยังไง เขาคว้ามือของเธอเอาไว้โดยไม่แม้แต่จะคิด “คุณพูดแบบนี้ได้ยังไง ไม่มีมารยาท! ต่อไปคบกับผมแล้ว ผมจะสอนคุณเองว่ามารยาทเป็นยังไง”

ซูเสี่ยวอวี้ทนไม่ไหวแล้ว เธอคว้ากาแฟบนโต๊ะได้ก็สาดไปที่หน้าของเขาเลย

“ไสหัวไปซะ! ยังจะมาต่อไปอยู่อีก เอาความมั่นใจมาจากไหนว่าฉันจะชอบคุณ! ผู้ชายธรรมดาแต่มั่นใจในตัวเองสูงนี่ช่างทำให้หมดอารมณ์จริงๆ!”

พอเธอพูดจบก็เดินออกไป

เฉินซู่โกรธจะตายอยู่แล้ว

มองกล้องวงจรปิดอีกทีก็เห็นเซียนเซียนออกจากบ้านพร้อมทั้งแต่งตัวยั่วยวน สีหน้าของเขาเคร่งขรึมขึ้นมาโดยพลัน!