ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 734

ซู่เป่าถือโทรศัพท์ มองหน้าจอด้วยความมึนงง

พี่ซูเสี่ยวอวี้…？

โอ๊ะ พี่ซูเสี่ยวอวี้!

พี่สาวราชาแห่งความโชคดีที่แม่ไปสิงร่างคนนั้น!

ซู่เป่าไม่ได้ติดต่อกับเธอนานแล้ว ซู่เป่ามีความทรงจำที่ดีกับพี่สาวที่แม่เคยไปอยู่ด้วยคนนี้ ความง่วงหายไปหมด ลืมโทรไปซะสนิท

“ฮัลโหลๆ โมชิๆ” เสียงอันไร้เดียงสาที่เพิ่งตื่นนอนแฝงไปด้วยเสียงนาสิกเล็กน้อย ดูเด็กๆ ไร้เสียงสาเป็นอย่างมาก

ซูเสี่ยวอวี้ถูกความไร้เดียงสาโจมตีในทันใด เธอร้องไห้กระซิกๆ พลางพูดขึ้นว่า “ซู่เป่า ฉันถูกผู้ชายคนหนึ่งตามรังควาน ผู้ชายคนนั้นประหลาดมาก ผีหลงตัวเองชัดๆ!”

มือข้างหนึ่งของซู่เป่าถือโทรศัพท์ไป ส่วนมืออีกข้างก็ดึงกางเกงขึ้นไปด้วย จากนั้นพูดขึ้นว่า “พี่เสี่ยวอวี้ นานมากแล้วทำไมพี่ไม่โทรมาหาหนูบ้างเลย!”

ซูเสี่ยวอวี้อึ้งชั่วครู่ “หา ไม่อยากรบกวนพวกเธอน่ะ...”

ครอบครัวของเขาดีขนาดนั้น เธอจะไปแทรกแซงทำไม

ทั้งสองคนคุยกันอยู่ชั่วครู่ ทันใดนั้นซู่เป่าก็นับนิ้วทำนาย แล้วพูดขึ้นว่า “พี่เสี่ยวอวี้ พี่อย่าลบเขานะ! อีกสองสามวันหนูจะไปหาพี่!”

ซูเสี่ยวอวี้ “หา...?”

ซู่เป่ารีบวางวายไป “ให้ตายเถอะ จะสายแล้วๆ จะไปโรงเรียนสายแล้ว พี่เสี่ยวอวี้บ๊ายบาย!”

ซูเสี่ยวอวี้ “เอ๋??”

ตู๊ดๆๆ...

ซูเสี่ยวอวี้ดูโทรศัพท์ เห็นเฉินซู่ส่งข้อความมาตึ๊งๆๆ

[ปีนี้คุณอายุยี่สิบสองแล้ว เวลาของผู้หญิงคือในช่วงสองสามปีนั้น...เลยยี่สิบห้าไปก็จะหาแฟนยากแล้ว]

[คุณว่าใช่ไหม!]

ซูเสี่ยวอวี้ขมวดคิ้ว ทนไม่ไหวพูดขึ้นอย่างเดือดดาล

[บ้านคุณสิ! ไอ้สวะ การศึกษาขั้นพื้นฐานเก้าปีสอนคุณออกมาเป็นไอ้สวะแบบนี้เหรอ!]

[รัดเท้าดอกบัวในสังคมศักดินา คุณแม่งไอ้สมองมีปัญหา!]

[คุณตื่นเช้ามาเข้าส้วมเสร็จแล้วลืมเช็ดปากเหรอ แม่งรมหน้าฉัน จะอ้วก!]

[เดือนหนึ่งคุณทำเงินได้เท่าไร หกพัน คุณยังมีหน้ามาพูดว่าผู้หญิงอายุยี่สิบห้าจะหาผัวไม่ได้อีกงั้นเหรอ คุณลองไปถามแม่คุณสิว่าหาผัวได้ไหม สวะ!]

ซูเสี่ยวอวี้ยิ่งด่าก็ยิ่งโกรธ รัวส่งอิโมจิรูปอึไปสองสามอัน จากนั้นก็โยนโทรศัพท์ไปอีกด้านไม่สนใจ

เธอเปลี่ยนเป็นโทรศัพท์อีกเครื่อง ลวดหยิบเสื้อผ้ามาใส่ได้ก็ออกไปกินอาหารเช้าข้างนอก

ถึงยังไงก็มีโทรศัพท์หลายเครื่องอยู่แล้ว หยิบเครื่องไหนไปก็ใช้ได้เหมือนกัน

ถึงยังไงก็ไม่ได้ทำงาน ไม่ต้องกลัวว่าใครจะโทรมาหาเธอด้วยเรื่องด่วน!

อยากทำอะไรก็ตามใจ

อีกด้านหนึ่ง

เฉินซู่หน้าคล้ำดำเขียว จ้องโทรศัพท์อย่างเดือดดาล

ช่างเป็นผู้หญิงที่ไร้การศึกษาจริงๆ พ่อแม่ตายตั้งแต่ยังหนุ่มยังสาว เลยไม่มีใครสอนมารยาทอย่างที่คิดจริงๆ!

ผู้หญิงแบบนี้ ยังมีหน้ามาเลือกอยู่อีกเหรอ มีคนชอบเธอก็บุญแล้ว!

แต่เฉินซู่พบว่าหลังจากซูเสี่ยวอวี้ด่าเขาเสร็จก็ไม่ได้บล็อกเขาทันที เขาก็พลันหัวเราะอย่างเย็นชาขึ้นมาเสียงหนึ่ง

ดูสิ ผู้หญิงก็สถุนแบบนี้แหละ ทั้งๆ ที่ไม่ได้รู้สึกดีกับคนอื่น แต่ก็ชอบเก็บวีแชตของผู้ชายเอาไว้ จะได้ให้เขาชื่นชมใต้โพสต์เหมือนกลุ่มหมาคอยเลียแข้งเลียขาตอนที่เธอโพสต์ลงไทม์ไลน์ ผู้หญิงชอบแบบนี้ ชอบลาภยศจอมปลอม!

เขาส่งข้อความไปอีก [ผู้หญิงชอบพูดว่า ‘แม่ง’ ‘แม่งเอ้ย’ ดูไม่มีอารยะเลยสักนิด ระวังการใช้ถ้อยคำหน่อย]

เซียนเซียนกัดริมฝีปาก ในใจรู้สึกเพียงว่าน้อยเนื้อต่ำใจเป็นอย่างมาก กินข้าวไปน้ำตาก็ไหลพรากลงมาอย่างกลั้นเอาไว้ไม่อยู่

ไม่รู้ทำไม หลังมาตามนัดเขา เธอก็มักจะหวาดหวั่นอยู่เป็นระยะ ก่อนจะได้มาก็กลัวว่าจะไม่ได้ เมื่อได้มาแล้วก็กลัวว่าจะต้องเสียไป...

ขณะนี้เอง โทรศัพท์ของเซียนเซียนก็ดังขึ้น

เธอลุกขึ้นเตรียมจะไปรับสาย ทว่ากลับถูกเฉินซู่ตะคอกเอาไว้ “เดี๋ยว ใครน่ะ”

เซียนเซียนเผยอปาก เอ่ยขึ้นว่า “ก็แค่เพื่อนคนหนึ่ง...เพื่อนธรรมดาทั่วไป!”

เฉินซู่ยิ้มอย่างเย็นชาพลางพูดขึ้นว่า “เพื่อนอะไรกัน ถึงขั้นตั้งใจไปรับสายข้างนอก รับสายต่อหน้าผมไม่ได้เหรอ”

เซียนเซียนคว้าโทรศัพท์ไว้แน่นตามสัญชาตญาณ “ไม่ใช่แบบนั้นนะ...”

เฉินซู่ทิ้งตะเกียบ กอดแขนพลางพูดว่า “รับสิ! เปิดลำโพงด้วย”

เซียนเซียนน้อยใจสุดๆ มองโทรศัพท์แล้วก็รู้สึกหวาดระแวงเป็นอย่างมาก แต่เพื่อพิสูจน์ ‘ความบริสุทธิ์’ ในข้อกล่าวหาที่ไม่มีที่มา เธอต้องรับอยู่ดี

“ฮัลโหล...”

ในสายเป็นเสียงของผู้ชายคนหนึ่ง “เซียนเซียน ออกมากินอาหารเช้าไหม พวกลี่ลี่เขาก็อยู่”

เซียนเซียนรู้สึกกังวลอย่างไม่มีสาเหตุ “ไม่แล้วละ...”

ชายหนุ่มชะงัก ถามขึ้นอย่างสงสัย “เธอไม่เป็นอะไรใช่ไหม ฟังเสียงเธอเหมือนไม่ค่อยดีเท่าไร ให้เราไปหาเธอไหม”

เรื่องที่หลังเซียนเซียนเลิกกับแฟนแล้วสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เหล่าเพื่อนๆ ของเธอต่างก็รู้ดี

ข้างๆ มีเสียงของเหล่าเพื่อนๆ แว่วมา ส่วนมากเป็นผู้หญิง ต่างกำลังเป็นห่วงว่าเธอจะเป็นอะไรหรือเปล่า

เซียนเซียนรีบพูดขึ้นว่า “ฉันไม่เป็นไร ฉัน...ฉันวางสายก่อนนะ!”

เธอรีบปิดโทรศัพท์ ทว่ากลับเห็นสีหน้าของเฉินซู่ดูไม่ได้แล้ว เซียนเซียนพูดอธิบายตามสัญชาตญาณ “เฉินซู่ ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ฟังฉันอธิบายก่อน...”