ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 744

ซู่เป่าถาม “ดังนั้นอะไร เกิดอะไรขึ้น?”

ผีหลายใจขนลุกซู่ “อย่าบอกนะว่าเธอมีไอเดียว่าจะให้เป็นลูกสาวของเธอแล้วไปฆ่าลูกตัวเองตายใช่ไหม?”

จะให้โทษพวกผีหลายใจทำไมถึงคิดแบบนี้ก็ไม่ได้

เป็นเพราะแม่สื่อผีเนี่ยเป็นผีที่ค่อนข้างร้ายอยู่แล้ว พวกเขาเชื่อว่าเธอสามารถทำเรื่องแบบนี้ลงได้แน่นอน

แม่สื่อผีกระพริบตาเอ่ย “จะทำแบบนั้นลงได้ยังไงล่ะ อย่างน้อยก็เป็นลูกสาวของตัวเอง ฉันทำไม่ลงหรอก…”

ผีขี้ขลาดอุ้มซู่เป่าขึ้นมาแล้วขมวดคิ้วจ้องไปที่แม่สื่อผีจากนั้นก็ถามว่า “งั้นรายแรกพี่ทำยังไงล่ะ?”

แม่สื่อผีเอ่ย “ฉันหามานานมาก แต่ก็หาผู้ตายที่เหมาะสมไม่ได้สักที”

ผู้หญิงในแต่ละหมู่บ้านก็มีตั้งเยอะแยะ แต่พอพูดถึงหญิงสาวที่ตายแล้วก็ไม่ค่อยจะมี ส่วนมากก็อายุน้อยมาก อายุไม่กี่ขวบหรือไม่ก็เพิ่งเกิดก็เลยไม่ตรงตามเงื่อนไขอายุที่กำหนด

พอเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาที่กำหนดแล้ว แต่แม่สื่อผีทำยังไงก็ยังหาคนที่เหมาะสมไม่ได้เสียที ในสมองก็คิดถึงแต่เรื่องเงินสองพันนั่น

ถ้าเกิดหาไม่เจอก็ต้องหาเงินมาคืนเขา อีกอย่างเงินหนึ่งพันเธอก็ได้เอาไปให้ครอบครัวสามีแล้ว จะเอาเงินที่ไหนไปคืนเล่า

“วันนั้นระหว่างทางที่ฉันกลับบ้าน ฉันเห็นลูกสาวของฉันกับเด็กผู้หญิงอีกคนหนึ่งกําลังนั่งซักผ้าอยู่ที่ริมแม่น้ำ…”

ในตอนนั้นลูกสาวของเธออายุ 11 ขวบแล้ว ส่วนเด็กหญิงอีกคนก็อายุ 12 ปี และเป็นเพื่อนสนิทลูกสาว

เด็กสาวสองคนเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน และมักจะชวนกันไปซักผ้า เด็ดผัก ขึ้นเขาไปเก็บน้ำมันสนด้วยกันอยู่บ่อยๆ

พอซู่เป่าได้ยินถึงตรงนี้ก็พอจะเดาออกแล้วว่าจะเกิดอะไรขึ้น รู้สึกแค่ว่าเหมือนมีไอหนาวโผล่ออกมาจากข้างในจิตใจของเธอและเสียวสันหลังวาบ…

ผีขี้ขลาดค่อยๆ มองลงมาที่เธอ แล้วกอดเธอโดยไม่รู้ตัว แววตาก็มืดลงทันที

เขาเป็นผีไม่มีอุณหภูมิร่างกาย ก็เลยไม่สามารถให้ความอบอุ่นกับเขาได้ดีเท่ากับมนุษย์

“ไม่ต้องฟังแล้วดีไหม” ผีขี้ขลาดเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่อบอุ่น “เดี๋ยวพี่พาเธอออกไปเล่นเอง”

จี้ฉางมองไปที่ซู่เป่าแล้วเม้มริมฝีปากแน่น ดูเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่างแต่สุดท้ายก็แค่ถอนหายใจไปหนึ่งคำ

ผีหลายใจบอกกับแม่สื่อผีว่า “เธออย่าเพิ่งเล่า”

ผีทั้งหลายมาล้อมอยู่ข้างหน้าซู่เป่าแล้วถามว่า “เรื่องพวกนี้ฟังเยอะไปไม่ดีกับเด็กนะ งั้นพวกเราไม่ฟังต่อแล้วดีไหม?”

“ใช่ๆ ประสบการณ์จะไปหาเมื่อไหร่ก็ได้ รอพวกเราโตกว่านี้หน่อยค่อยไปหาประสบการณ์ก็ได้นะ”

“ต่อไปไม่ต้องไปจับผีแล้ว ตั้งใจเรียนแล้วเติบโตอย่างมีความสุขก็พอ เรื่องอนาคตก็ค่อยว่ากันทีหลัง”

ซู่เป่าแค่ส่ายหัวไปมา “ไม่เป็นไร หัวใจของซู่เป่าแข็งแกร่งจะตายไป”

ผีขี้ขลาดมองไปที่จี้ฉาง

จี้ฉางยังคงไม่พูดอะไรเหมือนเดิม และปล่อยให้แม่สื่อผีเล่าต่อได้

แม่สื่อผีเล่าต่อแล้วก็บ่นพึมพำว่า “อย่างไรเสียลูกสาวก็ไม่มีค่าอะไร…มาซักผ้าแล้วตกลงแม่น้ำโดยไม่ได้ตั้งใจก็คงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรหรอกมั้ง…”

เธอก็เลยอาศัยจังหวะที่เด็กสาวคนนั้นกำลังรอลูกสาวคนโตของเธออยู่ก็เลยแสร้งทำเป็นเข้าไปพูดคุยกับเธอเล็กน้อย แล้วก็ผลักเธอตกลงน้ำไป

ด้วยความที่เด็กสาวคนนั้นเห็นว่าเป็นแม่ของเพื่อน เธอก็เลยไม่ได้ป้องกันอะไร จนกระทั่งหลังจากตกลงไปในน้ำถึงจะค่อยดิ้นรนด้วยความหวาดกลัวและร้องขอความช่วยเหลือจากเธอ

“ฉันทนมองภาพที่เธอตายต่อหน้าฉันไม่ไหว” แม่สื่อผีเอ่ย

ผีขี้ขลาดยิ้มเยาะ “เพราะฉะนั้นเธอก็เลยไปโดยไม่มองเลยใช่ไหม?”

แม่สื่อผีหยุดไปครู่หนึ่ง ก่อนจะพูดขึ้นมาด้วยความเหนียมอายว่า “ใช่”

ผีทั้งหลายโมโหมาก ถึงไม่ได้ทำร้ายลูกสาวตัวเองก็จริง แต่กลับไปทำกับลูกสาวของคนอื่นซะงั้น!

“เธอยังมีความเป็นคนอยู่หรือเปล่า?” ผีหลายใจถาม “ในฐานะที่เธอก็เป็นลูกสาวเหมือนกัน แต่เธอกลับทำร้ายลูกสาวของคนอื่นได้ลงคอ! แถมเด็กสาวคนนั้นยังเป็นเพื่อนสนิทของลูกสาวเธอด้วย!”

แม่สื่อผีโวยวาย “ทำไมถึงมาว่าฉันไม่มีความเป็นคน ฉันก็ลำบากมามากเหมือนกันนะ มีใครมาสงสารฉันบ้างไหมล่ะ? ฉันใช้ชีวิตมาอย่างยากลำบาก ถ้าฉันไม่ให้ฉันทำแบบนี้แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ให้ฉันถูกไล่ออกนอกบ้านไปหนาวตายอยู่ข้างนอกหรือไง?”

เธอไม่พอใจ “อีกอย่าง เด็กคนนั้นอยู่ที่บ้านก็ถูกด่าและถูกทำร้าย ใช้ชีวิตอึดอัดแบบนั้น สู้ตายก่อนกำหนดเสียจะดีกว่า”

ผีทั้งหลาย “…”

ซู่เป่ารู้สึกถึงอาการที่โกรธจนอึดอัดจนแทบจะ ‘หัวใจขาดเลือดตาย’ เป็นครั้งแรก!

ลูกสาวคนโตดูแลเธออยู่ห่างๆ ส่วนทางบ้านสามีของเธอก็มาขอเงินเธอทุกเดือน

เธอบอกว่านอนพักไปหลายวันก็เลยไม่มีงาน ก็ไม่วายโดนทุบตีไปอีกรอบหนึ่ง

ถึงแม้ซู่เป่าจะสงสารเธอไม่ลง แต่ก็เอ่ยว่า “งั้นทำไมพี่ไม่หนีอีกล่ะ!”

แม่สื่อผีส่ายหัว “ไม่หนีแล้ว จะให้หนีไปไหนได้ล่ะ”

เงินก็ไม่มีจะให้หนีไปไหนได้ล่ะ? ถ้ายังหนีอีกก็อาจจะถูกฆ่าตายก็ได้

ซู่เป่ารู้สึกหงุดหงิด แบบนี้ก็เหมือนกับเรื่องที่พ่อเคยพูดเลย…พ่อเคยพูดว่าอ่อนน้อมกับคนที่แกร่งกว่าและลงมือกับคนที่อ่อนแอ

กากมาก!

แม่สื่อผีนอนพักอยู่ครึ่งเดือนก็คิดว่ามันไม่ใช่ทางออก และในเวลานั้นเองก็ได้รับงานมาอีกงานนึง

คราวนี้ทางฝ่ายชายมีเงื่อนไขว่าเจ้าสาวไม่จำเป็นต้องเป็นคนตายก็ได้ แต่ต้องอายุน้อย ไม่เคยแต่งงานและยังบริสุทธิ์

ให้สินสอดแปดหมื่นเก้าสิบเก้า

แม่สื่อผีถึงกับใจเต้นแล้วก็มองดูลูกสาวคนโตของตัวเองที่อยู่ตรงหน้า…

แถมยังเป็นวัยแรกแย้มพอดีด้วย…เป็นไปตามเงื่อนไขทั้งหมด

เธอก็เลยเกิดความโลภกับเงินสินสอดแปดหมื่นเก้าสิบเก้า

“เพราะฉะนั้นเธอก็เลยยกลูกสาวคนโตของตัวเองให้ไปแต่งงั้นเหรอ?” ผีหลายใจรู้สึกเหลือเชื่ออย่างมาก

แม่สื่อผี “เอิ่ม แล้วมันไม่ดีตรงไหนล่ะ? ยังไงเธอก็ต้องเตรียมตัวแต่งงานอยู่แล้ว ต่อไปแต่งกับผู้ชายแล้วโดนทำร้ายก็ไม่แน่ พอคลอดลูกชายไม่ได้ก็ถูกดูถูกเหยียดหยาม สู้ไปแต่งกับคนตายไม่ดีกว่าเหรอ”

แต่ลูกสาวไม่เห็นด้วยเพราะว่าเธอแอบชอบผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ผู้ชายคนนั้นอยู่ในหมู่บ้านเดียวกันแถมเขาก็ชอบเธอเหมือนกัน

ลูกสาวคนโตอาจจะหลุดพ้นจากชะตาของการที่ต้องมีลูกชายไม่ได้ แต่อย่างน้อยเธอก็ยังได้รับความรักจากสามี อย่างน้อยชีวิตของเธอก็คงไม่ยากลําบากขนาดนั้น

แต่แม่สื่อผีก็ยังคงยืนกรานให้เธอออกเรือน…