ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 786

พวกป้าๆต่างพากันถอนหายใจ ที่แท้ก็แต่งเรื่องขึ้นมา？

หมดคำที่จะพูด ทำให้พวกเธอเสียความรู้สึกอย่างมาก！

ยัยแม่เฒ่าด่าขึ้นมาว่า “เป็นแค่เด็กจะไปรู้เรื่องอะไร ที่บ้านเกิดอะไรขึ้นผู้ใหญ่จะบอกให้เด็กรับรู้เหรอ？”

เธอไม่สนใจเรื่องที่ซู่เป่าบอกว่าได้อัดเสียงเอาไว้เลยแม้แต่นิด

แค่คำพูดไม่กี่ประโยค？

ไม่ได้กรีดเนื้อหนังหรือชิงทรัพทย์สินของเธอไปซะหน่อย

พูดคุยเล่นๆก็ถึงกับต้องอัดเสียงเอาไว้ ใครอยากจะไปสนใจ？

ตำรวจก็ไม่ต้องไปทำงานอย่างอื่นแล้ว ในโลกนี้มีพ่อเฒ่าแม่เฒ่าที่พูดคุยกันเล่นๆตั้งมากมาย ก็ไปจับให้หมดเลยสิ

ยัยแม่เฒ่ายิ้มอย่างเยาะเย้ย และพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังก้อง “ครอบครัวนี้ก็เป็นแบบนี้แหละ ลูกของคนร่ำรวยมักจะมีจิตใจที่คับแคบ ครอบครัวของตัวเองเบี้ยวหนี้สินคนอื่น ยังห้ามไม่ให้คนอื่นพูดออกมาอีกหรือ？”

ซู่เป่ามองไปที่พื้น ในใจก็คิดอยู่เงียบๆ นี่ก็คือผีขี้อิจฉานั่นเอง

อิจฉาเป็นการแสดงอารมณ์เย็นชา ดูถูก กีดกัน มีอคติต่อผู้อื่น

ถ้าในใจเกิดความอิจฉาขึ้นมา ก็จะพยายามให้ร้ายคนนั้น ดูถูกคนอื่น เห็นคนอื่นเป็นศัตรู…

ถึงแม้ว่าคนอื่นจะไม่เคยมีเรื่องขัดแย้งกับเขามาก่อน แต่ถ้าคนอื่นประสบความสำเร็จหรือเจอเรื่องดีๆ สำหรับพวกเขาแล้วก็คือความทุกข์ทรมานอย่างหนึ่ง

จิตใจมนุษย์ช่างซับซ้อนจริงๆ！

ซู่เป่าส่ายหน้าไปมา จากนั้นก็ยื่นมือออกมาอย่างกะทันหันและใช้มือจับผีขี้อิจฉาเอาไว้

ไม่เล่นแล้ว จับไปได้เลย วันนี้จะต้องไปบ่อลวงวิญญาณกับพ่ออีกครั้ง

ถ้าไม่ใช่เพราะบาดเจ็บจากการไปครั้งนั้น จึงต้องฟื้นฟูร่างกายระยะหนึ่ง เธอก็คงจะออกเดินทางไปตั้งนานแล้ว

ผีขี้อิจฉาที่ชอบเผือกเรื่องคนอื่นถูกจับตัวขึ้นมาอย่างไม่ทันได้ตั้งสติ！

“？？？”

เมื่อเขาเห็นซู่เป่าเดินมาโดยไม่ได้มองหน้าเขาเลยสักนิด ทำเหมือนกับว่าผีอย่างเขาไม่มีตัวตนอยู่เลย！

ทันใดนั้นก็ยื่นมือจับตัวเขาเอาไว้ได้แล้ว！！

เมื่อซู่เป่าจับผีขี้อิจฉาได้แล้วก็ยัดใส่เข้าไปในน้ำเต้าวิญญาณทันที

ผีหลายใจกำลังสร้างเวทีแสดงงิ้ว เพื่อฆ่าเวลาในระหว่างที่รู้สึกเบื่อหน่าย

ทันใดนั้นดวงตาก็แสดงความตื่นเต้นดีใจ “เฮ้ย！มีงานทำแล้ว！！”

ผีขี้อิจฉา “！！！”（ตกใจ）

ผีขี้อิจฉาในตัวยัยแม่เฒ่าอึ้งไปชั่วครู่ จู่ๆก็ยื่นฝ่ามือเข้ามาจนเธอตกใจ！

เมื่อเห็นซู่เป่าลุกขึ้นยืนและตบมือไปมา จากนั้นก็เขย่าเครื่องอัดเสียงในมือ เธอแสดงอาการหงุดหงิดขึ้นมาทันที

เด็กคนนี้อายุแค่ไม่กี่ขวบ ก็ชั่วร้ายขนาดนี้！แม้แต่คนแก่ก็ยังกล้าข่มขู่！

ยัยแม่เฒ่ารู้สึกไม่พอใจ หลานชายของเธอวิ่งเข้ามาดื่มน้ำพอดี พร้อมกับร่างกายที่สกปรกมอมแมม เสื้อผ้าที่ใส่ก็ดูธรรมดา

เธอร้องโวยวายเสียงดัง กล่าวหาว่าบ้านชั้นบนส่งเสียงรบกวนเธอ แต่ปรากฎว่าชั้นบนไม่มีเสียงอะไรดังขึ้นเลย เธอยังบอกให้บ้านชั้นบนลองโยนแจกันดอกไม้สิ

นี่เป็นการหาเรื่องคนอื่นชัดๆ？

ลองคิดดูว่า ถ้าวันหนึ่งมีเพื่อนบ้านเดินขึ้นมาหาคุณ และต้องการโยนถ้วยจานในบ้านคุณ มีใครจะสามารถอดทนไหว

และอีกอย่างพื้นที่บ้านยังปูพรมเอาไว้ มันไม่มีเสียงจริงๆ！

พวกป้าๆก็พากันมองยัยแม่เฒ่าด้วยสายตาแปลกประหลาด ดูหมิ่นและหมดคำบรรยาย

ป้าคนหนึ่งนึกขึ้นมาได้ “อ๋อ คุณก็คือยัยแม่เฒ่าที่อาศัยอยู่ชั้นสิบหก！วันก่อนฉันและลูกสาวเห็นคลิปอยู่ในโทรศัพท์มือถือ！คุณก็คือยัยแม่เฒ่าที่อาละวาดไปเรื่อยคนนั้น！”

“ใช่แล้ว เป็นคุณนี่เอง！ยังอุตส่าห์ไปตัดผมใหม่ ฉันก็เลยจำหน้าไม่ได้ไง！”

“คุณไปหาเรื่องคนอื่นถึงที่บ้าน ยังหาว่าคนอื่นส่งเสียงรบกวนคุณ ที่จริงแล้วตัวเองเป็นคนสร้างเรื่องขึ้นมาทั้งนั้น”

“และวันที่ครอบครัวคนอื่นย้ายบ้าน คุณยังแกล้งเอาเก้าอี้ขวางอยู่ในลิฟท์เพื่อไม่ให้คนอื่นขึ้นไป จิตใจของคุณคิดจะทำอะไรกันแน่！”

เมื่อฟังเธอพูดเช่นนี้ คนอื่นก็พากันตำหนิติเตียนขึ้นมา

นี่ก็คือคนเผือกคนหนึ่ง ยิ่งกว่านั้นคือคนเผือกปลูกเผือก—— ยัยแม่เฒ่าถูกจับได้คาหนังคาเขา——เผือกลูกนี้ยิ่งทำให้คุณลุงคุณป้ารู้สึกตื่นเต้นมากกว่าเดิม เธอพูดเสร็จฉันพูดต่อต่างพากันดูถูกเหยียดหยาม

หัวใจยัยแม่เฒ่าหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม！

คนว่างงานอย่างคนแก่พวกนี้ชอบนินทาเรื่องชาวบ้านเป็นที่สุด ถ้าได้รวมตัวอยู่ด้วยกัน ไม่ว่าเรื่องอะไรในอำเภอก็จะเอามาพูดจนแพร่กระจายไปทั่ว

คราวนี้เธอจะได้มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั้งชุมชน？！