ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 839

ซูเหอเหวินผู้สง่าเสียฟอร์มอีกครั้ง

เมื่อชักเท้าได้ก็รีบวิ่งแจ้นทันที

ผีหัวคนกำลังไล่ตามเขาอยู่ด้านหลัง ส่วนซูเหอเวิ่นกำลังถือกระทะก้นเรียบพร้อมกับไล่ตามหลังผีหัวคน

ซูเหอเหวินกัดฟัน คว้าตาข่ายขาดที่แขวนอยู่ด้านข้าง แล้วโยนไปที่ผีหัวคนที่ไล่ตามหลังมาอย่างรวดเร็ว

จากนั้นล้มตัวลงกับพื้น กลิ้งตัวหนึ่งรอบ แล้วลุกขึ้นยืนอย่างหล่อเหลา

เมื่อเขาหันกลับไปมองก็เห็นผีหัวคนติดอยู่ในตาข่ายขาด

ตาข่ายขาดนี้เป็นสิ่งประดิษฐ์ซูเหอเวิ่น ทำเลียบแบบมาจากตาข่ายจับวิญญาณของซู่เป่า มันสามารถจัดการและจับผีหัวคนที่อาฆาตรุนแรงขนาดนี้ได้อย่างง่ายดาย

แต่น่าเสียดายที่ตาข่ายจับวิญญาณของซู่เป่ามีการทำงานพันธนาการผีโดยอัตโนมัติ แต่ตาข่ายขาดนี้ทำไม่ได้

ผีหัวคนพยายามดิ้นรน เมื่อเห็นว่ามันกำลังจะหลุดออกมาจากตาข่ายขาด

ซูเหอเวิ่นก็คว้าเอายันต์หนึ่งปึกอย่างรวดเร็ว แล้วทุบใส่ผีหัวคนทันที

หู้ว!

ทันใดนั้นเปลวไฟสีเขียวก็ระเบิดออกมา ผีหัวคนถูกเผาจนหน้าเสียในทันทีและกรีดร้องไม่หยุด

ซูเหอเวิ่นถือโอกาสนี้เก็บยันต์ที่ตกกระจายอยู่ข้างๆ ขึ้นมา และไม่สนว่าที่โยนออกไปเมื่อครู่จะเป็นมืออาชีพหรือไม่

อย่างไรก็ตามทุบก่อนแล้วค่อยว่ากัน

โชคดีที่ยันต์สองแผ่นแปะโดนผีหัวคน ส่วนที่เหลือเจ็ดแปดแผ่นเป็นยันต์สิริมงคลและยันต์เครื่องราง เก็บขึ้นมาเป่าฝุ่นก็สามารถใช้ได้แล้ว

ผีหัวคนสยบอย่างราบคาบเพราะยันต์ของซู่เป่ามีพลังมาก ผีหัวคน ‘หายใจรวยริน’ ราวกับปลาตายในแหและชักกระตุ้นเป็นครั้งคราว

ในเวลานี้ซูเหอเวิ่นถึงโล่งอกและสูดหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์

“ตอนนี้บอกได้หรือยังว่าคุณเป็นใคร ชื่ออะไร ตายยังไง เป็นคนที่ไหน...”

ดวงตาของผีหัวคนจ้องเขาตาเขม็งและไม่ขยับเขยื้อน

ซูเหอเวิ่น “เฮ่อ ไม่พูดเหรอ ผมยังมียันต์อีกนะ”

เขาไม่กลัวใครหน้าไหนทั้งนั้นเพราะมียันต์เยอะ

ซูเหอเวิ่นพลิกมือแล้วแปะยันต์พูดความจริงหนึ่งแผ่น

บอกเลยว่าการแปะยันต์แบบนี้ให้ความรู้สึกโล่งดีชะมัด

ผีหัวคนขยับเล็กน้อยและแทบจะกระอักเลือดออกมา

อันที่จริงแล้วไม่ใช่ว่ามันไม่ยอมพูด แต่มันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะพูดเพราะโดนทุบแรงขนาดนั้น

ผีหัวคนที่เดิมทีนึกไม่ออกว่าตัวเองเป็นใคร แต่หลังจากแปะยันต์ยันต์พูดความจริงแล้ว ทันใดนั้นภาพในหัวของมันก็ชัดเจนขึ้นมาทันที

“ฉันชื่อจ้าวหมิงซู่ เป็นคนอำเภอผิง...” ผีหัวคนพึมพำกับตัวเองเสียงเบา “ใช่แล้วๆ ฉันชื่อจ้าวหมิงซู่”

ในที่สุดเขาก็นึกออก

ผีหัวคนที่โดนแปะยันต์พูดความจริงพูดต่อว่า “โรงเรียนอนุบาลแห่งนั้นเป็นโรงเรียนอนุบาลเอกชนขนาดเล็กมาก เป็นโรงเรียนอนุบาลห่วยๆ ที่ใครก็สามารถก่อตั้งได้และเปิดรับสมัครพนักงานต่อสาธารณะ”

โดยทั่วไปแล้ว โรงเรียนอนุบาลเอกชนที่มีการจัดการเรียนการสอนแบบมาตรฐานหรือเป็นลักษณะกลุ่มการศึกษา จะมีการบริหารจัดการอย่างมีขอบเขตและคัดเลือกเฉพาะครูที่มีใบประกอบวิชาชีพครู

แม้ว่าโรงเรียนอนุบาลเอกชนประเภทนี้จะดี แต่ค่าเทอมค่อนข้างแพง

แต่ความเป็นจริงแล้วโรงเรียนอนุบาลเอกชนส่วนใหญ่มีทั้งดีและไม่ดี โรงเรียนอนุบาลเอกชนที่มีการบริหารจัดการไม่ได้มาตรฐานและแม้แต่ครูที่รับสมัครเข้ามาก็ไม่มีใครรู้ว่าเป็นคนประเภทไหน

“แต่ฉันชอบโรงเรียนอนุบาลแบบนี้ เพราะครูที่รับสมัครเข้ามาคุยด้วยง่าย” ผีหัวคนพูด

แน่นอนว่าสำหรับพวกเขาแล้วคนประเภทนี้คือคนที่คุยด้วยง่าย

เพราะเพียงแค่มีเงินมากพอก็สามารถร้องขออะไรก็ได้

“ฉันรู้จักครูในนั้นคนหนึ่ง เป็นผู้หญิง อายุประมาณสามสิบปี ก่อนหน้านี้เธอเคยทำงานเป็นแม่บ้าน ต่อมาได้เป็นครูที่โรงเรียนอนุบาลแห่งนี้”

แน่นอนว่าเธอไม่มีใบประกอบวิชาชีพครูและไม่ได้จบการศึกษาจากโรงเรียนที่เกี่ยวข้องด้วยซ้ำ

เพียงแค่ให้เงินเธอ เธอก็จะช่วยเขาถ่ายรูปที่เขาต้องการได้

“ฉันไม่ชอบเด็กผู้หญิง แต่ฉันชอบ...”

ผีหัวคนยังพูดไม่จบ ซูเหอเวิ่นก็ยกกระทะก้นเรียบขึ้นและทุบมันลงอย่างแรง

ซูเหอเวิ่นโกรธจนสั่นไปทั้งตัว ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าผีหัวคนต้องการจะพูดอะไรต่อ

แม่ง ที่แท้ก็เป็นโรคจิต