ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 838

ผมของหัวคนยุ่งเหยิงจนเป็นก้อน

สังเกตดีๆ จะมองออกว่าผมของมันยาวราวเลยหูลงมา ระดับความยาวนี้น่าจะเป็นผู้หญิง...

แต่เมื่อมองดูดีๆ อีกที คิ้วและจมูกของมันกลับเหมือนใบหน้าของผู้ชาย

ซูเหอเวิ่นอึ้ง นี่คือ...ผู้ชายที่ไว้ผมยาวเหรอ?

ซูเหอเวิ่นทายถูกแล้ว

ตลอดมาหัวคนไม่เคยเปล่งเสียงพูด มีเพียงแต่จ้องเขาเท่านั้น ที่พูดเมื่อครู่ก็อาศัยผ่านปากของจั๋วเคอพูดออกมา

ซูเหอเวิ่นพูดขึ้นว่า “ที่แท้คุณก็เป็นผู้ชายนี่เอง...”

ไม่รู้ทำไม แต่มันรู้สึกแปลกๆ หรือเป็นเพราะสาเหตุที่ว่าหัวคนนี่สิงอยู่ในร่างของจั๋วเคอ?

จั๋วเคอเป็นเด็กผู้หญิง หัวคนเป็นศีรษะของชายหนุ่ม พออยู่ด้วยกันแล้วก็แปลกอยู่นิดหน่อยจริงๆ…

ตอนนี้หัวคนกลับมองเขาอย่างซึมกะทือ กำลังพูดพึมพำๆ อย่างแผ่วเบา “เดี๋ยวก่อน ฉันมาที่นี่ทำไม...”

“ฉันอยากตามหาร่างของฉัน...”

ไม่รู้เป็นเพราะปัจจัยอะไรถึงทำให้เขาอยากตามหาร่างของตัวเองขึ้นมาโดยพลัน แถมยังก้มหน้ามองตำแหน่งเป้าของตัวเอง

ทันใดนั้น ซูเหอเวิ่นก็ขยับแล้ว!

เขาพุ่งเข้าไปอย่างแรง มือกำยันต์แล้วฟาดออกไป เขาฟาดลงไปบนศีรษะของจั๋วเคออย่างแรง

ซูเหอเวิ่นไม่เคยใช้ยันต์มาก่อน ทุกครั้งก็เห็นซู่เป่าฟาดไปแบบนี้ เขาเองก็ลอกเลียนแบบตาม

สุดท้ายยันต์ไปแปะอยู่บนศีรษะของจั๋วเคอจริงๆ!

นัยน์ตาของซูเหอเวิ่นเผยความตื่นเต้นออกมาเล็กน้อย ว้าว มหัศจรรย์จัง!

ยันต์พวกนี้ไม่มีกาวอะไรทั้งนั้น เมื่อถือจะรู้สึกแห้งกร้านมาก แต่ก็แปะไปทั้งอย่างนี้...

ไม่นึกเลยว่าจะแปะอยู่!

แต่ไม่รู้ด้วยหลักการอะไร

เมื่อคิดปัญหาข้อนี้ ความกล้าของซูเหอเวิ่นก็ค่อยๆ เพิ่มมากขึ้น

ซูเหอเวิ่นสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เฮือกหนึ่ง พูดกับตัวเองให้ตัวเองสงบลง จากนั้นถามขึ้นว่า “คุณเป็นใคร เป็นคนที่ไหน ตายได้ยังไง”

ซูเหอเหวินที่อยู่ข้างๆ “?”

บทพูดประโยคเดียวกัน ตอนที่น้องซู่เป่าพูดดูน่าฟัง แต่ตอนที่น้องชายของเขาพูดทำไมถึงเหมือนกับเด็กพูดเลียนแบบผู้ใหญ่เลยล่ะ

หัวคนหัวเราะฮ่าๆ ขึ้นมาเสียงหนึ่ง จากนั้นก็กระโจนไปที่ซูเหอเวิ่นอย่างแรง!

ซูเหอเวิ่นอุทานเชี่ยเสียงหนึ่ง เขาแปะยันต์มันแล้ว แต่ไม่นึกเลยว่ามันจะยังขยับได้?

ลองดูดีๆ อีกที ซูเหอเวิ่นก็จิ๊ขึ้นมาเสียงหนึ่ง “แปะผิดยันต์!!”

เขาแปะยันต์เครื่องรางให้จั๋วเคอ!

ยันต์นี้ใช้แปะคน แปะไว้บนศีรษะของจั๋วเคอเท่ากับขจัดสิ่งชั่วร้ายให้เธอ

ฉะนั้นหัวคนก็เลยออกมา

แถมยังกระโจนมาทางเขาเลย!

ซูเหอเวิ่นตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูก ปกติตอนเห็นน้องซู่เป่าแปะยันต์การกระทำดูทั้งสง่างามและพิถีพิถัน เท่ไม่ไหว แต่พอถึงตาเขาแม้แต่ยันต์ก็ยังใช้ไม่คล่อง

ตอนที่ตื่นตระหนกจนทำอะไรไม่ถูกหัวคนก็กระโจนมาบนศีรษะของเขาแล้ว

ใต้หมวกของซูเหอเวิ่นซ่อนยันต์ไว้ปึกหนึ่ง เมื่อหัวคนกระโจนเข้ามาแบบนี้ สุดท้ายจึงถูกดีดออกไปเลย

ฟิ้ว...

หัวคนข้ามผ่านอากาศ แล้วกระโจนไปบนศีรษะของซูเหอเหวินเลย

ซูเหอเหวินมองไม่เห็นหัวคน

แต่เขาเห็นซูเหอเวิ่นถือกระทะก้นเรียบพุ่งมาทางเขา เขาก็รู้ในทันที ผีตนนี้ต้องมาทางเขาแน่

ในช่วงเวลานี้ ยังจะทำท่าทางสง่าอะไรอีก!

ซูเหอเหวินชักขาได้ก็วิ่งเลย

ปัง

กระทะก้นเรียบของซูเหอเวิ่นฟาดลงไปบนกิ่งไม้ด้านหลังตรงตำแหน่งเดิมที่เขายืนอยู่

ประมาณว่าล้อมตำแหน่งใดตำแหน่งหนึ่ง ความน่าจะเป็นที่ผีหัวคนจะหนีไปจากทิศทางเอ ตอนนี้ต้องใช้ยันต์อะไร ความน่าจะเป็นที่ผีหัวคนจะหนีไปจากทิศทางบี ใช้ยันต์อะไร...

เคยคำนวณเส้นทางทั้งหมดมาแล้วจริงๆ

นี่ไม่ใช่ศาสตร์ลึกลับจับผี นี่เป็นวิชาสถิติจับผี!

ซูเหอเวิ่นวิ่งตามหัวคนไปทั่วทั้งป่า!

อีกด้านหนึ่ง จั๋วเคอได้สติขึ้นมา เธอก็พลันมองดูรอบๆ สิ่งแรกที่เห็นคือซูเหอเหวินที่อยู่ใกล้ๆ เธอ

หรืออาจเป็นเพราะเพิ่งจะได้สติ ทั้งเนื้อทั้งตัวไร้เรี่ยวแรง รู้สึกเพียงมึนหัว เท้าของเธออ่อนแรง

ล้มพับไปบนตัวซูเหอเหวิน...

ซูเหอเหวินมองทีหนึ่ง

หลังจากผ่านการคำนวณอย่างรอบคอบ จึงถอยหลังสองก้าวอย่างมั่นคง

จั๋วเคอล้มลงบนพื้นดังตึงอย่างแม่นยำไปทั้งอย่างนี้ แม้แต่ชายเสื้อของซูเหอเหวินก็คว้าไม่ได้

แต่เธอก็ไม่มีวิธีไหนแล้ว เพราะเธอเป็นลมไปแล้ว

ในขณะกำลังยุ่งวุ่นวายซูเหอเวิ่นยังส่งเสียงเฮ้อมาเสียงหนึ่ง “เลือดเย็นจริงๆ พยุงเธอหน่อยไม่ได้เลยหรือไง”

ซูเหอเหวิน “นายทำได้นายก็มาสิ”

ปัง...!!

ซูเหอเวิ่นฟาดกระทะก้นเรียบออกไปอย่างแรง โดนหัวคนพอดี

เขาตะโกนอย่างตื่นเต้น “ผมทำได้เดี๋ยวผมทำเอง!!”

หัวคนวาดพาราโบลาออกมาเส้นหนึ่ง ลอยมาทางซูเหอเหวินอย่างแม่นยำไร้ที่เปรียบ

ในวินาทีนี้เอง ไม่รู้ว่าเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรขึ้น จู่ๆ ซูเหอเหวินก็เห็นผีขึ้นมา!

หัวคนที่เต็มไปด้วยเลือดหัวหนึ่ง!

บนหน้าเลือดเนื้อเละไปหมด ดวงหน้าทั้งสองราวกับตาของปลาตายกำลังสบกับสายตาของเขา ทั้งหมดล้วนพอดิบพอดีเหลือเกิน!

ซูเหอเหวิน “!!!!”