ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 864

ก้นหุบเหวลึกเงียบจนน่ากลัว อย่างกับวินาทีที่ดึงวิญญาณของซืออี้หรันกลับคืนมา จี้ฉางก็รู้สึกว่ามีอะไรกำลังจ้องเขากับซู่เป่าอยู่

หัวคนนั้นหายไปแล้ว หมอกลึกลับเหมือนเมฆครึ้มที่กดทับ ทับอยู่บนศีรษะของพวกเขา

“หุบเหวผีร้องเชื่อมต่อกับจุดหนึ่งระหว่างแดนมนุษย์ พวกเราต้องหาช่องทางนั้นให้เจอแล้วออกไปจากที่นั่น” จี้ฉางพูดขึ้น

ซู่เป่าอึ้ง “แต่...แล้วเสี่ยวอู่ล่ะคะ”

ตอนนี้ที่ยังตกค้างอยู่ก็เหลือแต่เสี่ยวอู่แล้ว!

จี้ฉางพูดขึ้น “กระดูกขาวจะลอยอยู่ชั้นบนของหุบเหวลึก จำตอนที่พวกเราตกลงมาได้ไหม ทีแรกยังเห็นกระดูกขาวลอยอยู่ แต่สุดท้ายกระดูกขาวก็ตกตามเราลงมา”

ซู่เป่าตาโต “ดังนั้น จุดที่หุบเหวผีร้องเชื่อมต่อกับโลกมนุษย์ก็อยู่ที่ชั้นบนของหุบเหวลึกเหรอคะ”

จี้ฉางพยักหน้า “ถูกต้อง พอถึงชั้นบนก็ลองดูก่อนว่าจะติดต่อกับเสี่ยวอู่ได้หรือไม่”

ยังมีอีกหนึ่งคำที่จี้ฉางไม่ได้พูดออกมา ถ้าหาเสี่ยวอู่เจอก็ไปด้วยกัน

แต่ถ้าหาไม่เจอ อย่างนั้นก็ได้แต่ออกไปก่อนแล้ว ในสถานการณ์ที่ไม่มีทางเลือก เขาเลือกที่จะคุ้มครองความปลอดภัยของซู่เป่าก่อน

สำหรับเสี่ยวอู่...เขาเชื่อว่าทูตคุมวิญญาณที่ได้มาตรฐานจะไม่ตายง่ายอย่างนั้น

ซู่เป่าพยักหน้า “ค่ะ”

“ถ้าอยากขึ้นไป ยังต้องผ่านหมอกลึกลับชั้นนี้ไปอีก...”

ซู่เป่าพยักหน้า “เรื่องนี้ง่ายค่ะ!”

เธอโยนตำหนักพญายมออกไป ดูดหมอกลึกลับเหนือศีรษะเลย!

ตำหนักพญายมแน่นท้องมาก แน่นท้องมากจริง ๆ พื้นที่ข้างในของมันจะไม่พออยู่แล้ว

สามตารางเมตรที่ผิงเติ่งหวังอยู่ถูกมันบีบจนเหลือแค่หนึ่งตารางเมตร เวลานี้ผิงเติ่งหวังอยากด่าก็ด่าไม่ออก

เมื่อดูดหมอกลึกลับจนหมด เหนือศีรษะก็ปรากฏความว่างเปล่า ผนังผาหุบเหวลึกที่ราวกับม่านฟ้ามืดมิดปรากฏขึ้นอีกครั้ง

“ไป ตอนนี้แหละ!”

จี้ฉางอุ้มซู่เป่า มืออีกข้างก็แบกซืออี้หรันไว้ที่บ่า

ปลายเท้าแตะ อาศัยแรงจากผนังหุบเหวลึกขึ้นไปตรง ๆ

ไม่รู้ว่าหุบเหวลึกแค่ไหน กฎเบื้องล่างต่างจากยมโลก นอกจากจะกลายเป็นส่วนหนึ่งของหมอกลึกลับแล้ว มิฉะนั้นก็ยากจะเหาะขึ้นไป

หากจะลอยตัวอยู่ก้นเหว จะต้องใช้พลังหยินเป็นอย่างมาก แต่ผีที่อยู่ข้างบนของหุบเหวจะสามารถลอยตัวได้สบาย ๆ

รอจนพวกเขาทะลุชั้นใต้สุดของหุบเหวลึกแล้ว ช่วงตรงกลางก็เป็นกฎอีกแบบหนึ่ง ตอนที่เขากับซู่เป่าตกลงมาไม่สามารถหยุดได้ แม้แต่ลอยตัวก็ยังลอยตัวไม่ได้

ดังนั้นต้องอาศัยผนังของหุบเหวลึก

แต่ถึงจี้ฉางจะอาศัยผนังของผาเหาะขึ้นไป แต่ไม่นานหมอกลึกลับก็เข้าห้อมล้อมพวกเขาอีก

จี้ฉางหาถ้ำที่บุ๋มลงไปตรงผนังผาแห่งหนึ่ง ขณะกำลังจะเข้าไปพักสักหน่อย

แต่ทันใดนั้น ก็มีหัวคนเข้ามาหา!

อย่างไม่สุ้มไม่เสียง แม้แต่จี้ฉางก็ยังไม่สังเกตรู้!

“...เฮ้ย!” จี้ฉางแอบด่า

การที่หัวคนโผล่ออกมาในเวลานี้ มันไม่ใช่เรื่องดีเลย!

ทว่านาทีต่อมากลับได้ยินเสียงซู่เป่าลูบกระทะก้นเรียบ ตบหัวคนปลิวออกไปดังเคร้ง!

ฟิ้ว...

หัวคนลอยออกไปเป็นเส้นโค้งสวยงาม หายไปกับหมอกลึกลับดังวิ้ง

มันลอยตัวอยู่กลางอากาศของหุบเหว ลอยตัวสูงต่ำ

ซู่เป่าดีใจพลัน เธอรู้สึกได้ว่าถ้าให้ตำหนักพญายมผายลมอีกที มันจะได้อัปเกรดในแบบที่ใช้เป็นลิฟต์ได้แน่

ขึ้น ‘ลิฟต์’ ออกจากหุบเหวลึกไปเลย!

“กินเข้าไปอีก ๆ!” ซู่เป่าเร่ง

จี้ฉางฉวยตอนที่ตำหนักพญายมดูดหลอกลึกลับไป แตะปลายเท้าขึ้นไปต่อ

แต่ทันใดนั้นเอง เท้าของเขากลับถูกบางสิ่งฉุดเอาไว้

พอจี้ฉางก้มมอง หัวใจก็หล่นตุบ

มือเล็ก ๆ สีเขียวดำจับข้อเท้าของเขาเอาไว้ หัวคนที่ซู่เป่าใช้กระทะก้นเรียบตบออกไปโผล่มาอีกแล้ว

ดวงตาทั้งคู่ของมันมีน้ำตาเลือดสีแดงเข้มไหลอยู่ ส่งเสียงพิลึกพิลั่นออกมาจากลำคอ “ฮือ ๆ ๆ...เอาฉันไปด้วย เอาฉันไปด้วย!”

จี้ฉางโบกขวานศึกยาว ฟันมือเล็ก ๆ นั้นเป็นสองท่อนทันที

หัวคนตกลงไป แต่มือเล็กที่ขาดยังจับข้อเท้าของเขาอยู่

จี้ฉางขมวดคิ้ว ขณะกำลังจะถีบออก

เกิดการเปลี่ยนแปลงกะทันหัน ผนังผาด้านล่างปรากฏหัวคนมากมายแน่นขนัด!

“ฮือ ๆ ๆ...”

“เอาฉันไปด้วย...”

หัวคนมากมายส่งเสียงร้องไห้ประหลาด ชวนให้คนขนหัวลุก

หัวคนที่อยู่ใกล้ที่สุดพุ่งจู๊ดขึ้นมา กัดขากางเกงของจี้ฉาง