ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 889

ครูชิวรู้สึกว่ามีเสียงอื้ออึงดังในหัวของเธอ เธอหยิบรูปถ่ายกับเอกสารที่อยู่ในอ้อมแขนขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว...

เมื่อเห็นก็รู้สึกตัวแข็งทื่อขึ้นมาทันที!

ภาพถ่ายของเธอที่กำลังทานข้าวอยู่กับผู้ปกครองนักเรียน และยังมีหลักฐานการรับสินบนจากผู้ปกครองนักเรียน...

“ไม่ใช่นะคะ ครูใหญ่ กรุณาฟังฉันอธิบายก่อน!” ครูชิวพูดอย่างเร่งรีบ “มันไม่ใช่อย่างที่คุณเห็น!”

“พวกเขาต้องทำมันขึ้นมาแน่ ๆ รูปทั้งหมดมันเป็นโฟโต้ช็อป!”

เป็นไปไม่ได้ เธอแอบทำทุกอย่างอย่างลับ ๆ จะมีใครสามารถถ่ายรูปของเธอได้!

และหลักฐานก็ออกมาหลังจากที่เพิ่งถูกรายงานไป เป็นไปไม่ได้เลยที่จะเร็วขนาดนี้ ต้องเป็นภาพตัดต่อโฟโต้ช็อปแน่ ๆ...

ครูใหญ่ขี้เกียจเกินกว่าจะฟังข้อแก้ตัวของเธอ

“ในฐานะครู คุณก็น่าจะรู้ผลที่ตามมาของการรับสินบนผู้ปกครองนักเรียน” ครูใหญ่หยิบเอกสารบนพื้นขึ้นมาซึ่งเขาเพิ่งโยนทิ้งไปด้วยความโกรธ

ต้องหยิบมันกลับมาเอง พอคิดก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

ดังนั้นเขาจึงเซ็นชื่อในเอกสารและผลักมันออกไป “นี่คือเอกสารการลงโทษของคุณ ครูชิว เก็บของแล้วออกไปซะ!”

“คุณถูกไล่ออกจากโรงเรียนของเรา!”

เสียงอื้อดึงดังขึ้นในหัวของครูชิว และรู้สึกขาวโพลนไปชั่วขณะ!

โรงเรียนศูนย์ประถมของอำเภอหงเป็นโรงเรียนประถมศึกษาที่ดีที่สุดในตัวอำเภอ ถ้าเทียบกับอำเภอใกล้เคียงก็นับว่าเป็นโรงเรียนลำดับต้น ๆ

เธอใช้ความพยายามอย่างมากในการเข้ามา...

กว่าจะสมัครสอบเข้ามาในโรงเรียนนี้และได้รับการตอบรับ ไม่รู้ว่ามีคนกี่คนที่กว่าจะเข้ามาได้ แต่เธอกลับถูกไล่ออกด้วยเรื่องแบบนี้อย่างนั้นเหรอ!

เพียงเพราะเด็กผู้ชายเกเรตั้งฉายาให้คนอื่นและก่อเรื่องหลายอย่าง เธอเลยถูกไล่ออก?!

ครูชิวรับไม่ได้กับเรื่องนี้!

“ครูใหญ่! คุณฟังฉันพูดก่อน เรื่องมันไม่ใช่แบบนี้นะคะ...”

ครูใหญ่ไม่ฟังและเริ่มไล่เธอ

ครูชิวกัดฟันแล้วพูด “ฉันไม่พอใจกับผลการไล่ออกนี้! ฉันจะยื่นอุทธรณ์ต่อการศึกษา...”

“การทะเลาะวิวาทของนักเรียนนั้นร้ายแรงกว่าการตั้งฉายา แม้ว่าจะพูดกับหน่วยงานข้างบนฉันก็มีเหตุผลอยู่ดี คุณไม่ฟังคำอธิบายของฉันและไล่ฉันออก นี่เป็นการออกเสียงแค่ข้างเดียว! ฉันไม่ยอมรับ ฉันจะ...”

“พ่อมึงสิ!” ครูใหญ่ทำให้เธอฉุนเฉียวมาก และเขาเริ่มใช้ภาษาหยาบคาย “ไสหัวไปซะ!”

ยื่นอุทธรณ์!

เบื้องบนจะให้ไล่เขาออกสิแม่ง ในฐานะครูใหญ่ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขาดันกลายเป็นคนสุดท้ายที่รู้

กล้าดียังไงมาพูดกับเขาว่าจะยื่นอุทธรณ์!

ครูชิวถูกไล่ออกจากห้องทำงานอย่างโหดร้าย ซึ่งจริง ๆ ก็ยิ่งรู้สึกว่ามันต้องมีเบื้องหลังอยู่

ดูไม่ออกเลยว่าผู้ปกครองของซูจื่อซู่ยังมีความสามารถอยู่บ้าง?

แต่เธอก็ยังไม่รู้สึกว่าเป็นความผิดของเธอ!

มีเส้นแล้วมันยังไง มีแล้วจะรังแกประชาชนครูได้งั้นเหรอ

เธอยังมีพี่สาวที่ทำงานเป็นเจ้าพนักงานในกระทรวงศึกษาด้วย และเธอสาบานว่าเธอจะยื่นอุทธรณ์อย่างแน่นอน!

ครูชิวรู้สึกว่าเธอได้รับการปฏิบัติด้วยความไม่ยุติธรรม และไม่พอใจซูจื่อซู่มากยิ่งขึ้น

เธอเหยียบรองเท้าส้นสูงเสียงปึงปังลงไปที่ชั้นล่างอีกครั้ง จนรองเท้าส้นสูงแทบหัก...

พอคิดได้แบบนั้น สุดท้ายรองเท้าก็หักจริง ๆ

ครูชิวต้องการหาคนมาช่วยประคองเธอขึ้น แต่ทุกคนกลับส่งสายตาเยาะเย้ยดูถูกมาให้จนทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจเป็นอย่างมาก

ทุกคน...รู้หมดแล้ว?

เธอรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและเห็นว่าครูใหญ่ได้พูดไว้หมดแล้วในกลุ่มงาน

ทันใดนั้นใบหน้าของครูชิวก็บูดเบี้ยว เธอรีบลุกขึ้นยืนด้วยความโกรธเพื่อไปหาพี่สาวของเธอ

เป็นการกระทำโดยพลการเกินไป! เธอแสดงความไม่พอใจและต้องการยื่นอุทธรณ์ ยังไม่ทันที่ผลสุดท้ายจะออกมาครูใหญ่ก็ใส่ร้ายเธอแบบนี้ไปแล้ว!

ครูชิวโกรธมากจนตาแดงก่ำ แต่ทันทีที่เธอเดินออกมาสุนัขตัวหนึ่งที่ไม่รู้ว่าพุ่งมาจากไหนก็ส่งเสียงเห่าอยู่แถวขาของเธอ

เธอตัวสั่นด้วยความตกใจสุนัขจึงไล่ตามและกัดเธอ ครูชิววิ่งหนีโดยไม่สนใจเล็บที่มีเลือดไหลบนนิ้วเท้าของเธอ

ทันทีที่ออกจากประตูโรงเรียน ก็มีรถคันหนึ่งบีบแตรใส่และชนไปที่ร่างของเธอ

รถเบรคลงได้ทันท่วงทีแต่กลับทำให้เธอล้มลง หลังจากเจ้าของรถลงจากรถมาก็ก่นด่าสาปแช่ง “รีบไปเกิดใหม่รึไง เดินไม่ดูทาง หรือแกล้งทำเป็นโดนรถชนเรียกเอาเงินสินะ!”

เจ้าของรถด่าได้ไม่กี่ประโยคก็ขับรถออกไป

ครูชิวอยากจะร้องไห้ก็ร้องไม่ออก

ทั้งหมดนี้อยู่ในสายตาของครูใหญ่ที่อยู่ชั้นบน

เขารู้สึกแปลกใจเล็กน้อย

เมื่อครู่ครูชิวสาบานว่าถ้าเธอรับสินบนจริงขอให้เธอถูกสุนัขกัดขณะเดินและถูกรถชนเมื่อเธอออกไป...

มันเกิดขึ้นจริงเหรอ?

ครูใหญ่ส่ายหัว ไม่คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้อีก อันที่จริงมันเป็นเรื่องลี้ลับเกินไป จึงทำได้เพียงตำหนิครูชิวที่ทำสิ่งเลวร้ายมากเกินไปจนในที่สุดเวรกรรมก็ตามสนอง