ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 895

ครูเสี่ยวโอวคิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนคิดจะซื้อรถมอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าให้เธอด้วย?!

เรื่องแบบนี้ยังมาพูดในกลุ่มอีก ยังให้ทุกคนออกมาตอบเห็นด้วยอีก

บ้าไปแล้วหรือไง!

ครูเสี่ยวโอวเองก็เหนื่อยใจ จึงรีบส่งข้อความเข้าไปในกลุ่ม

ครูเสี่ยวโอวครูประจำชั้น [ขอโทษนะคะ พอดีฉันยุ่งอยู่เพิ่งเห็นข้อความในกลุ่ม! ฉันขอประกาศอย่างจริงจังตรงนี้เลยนะคะว่า ห้ามให้ของคุณครูไม่ว่าจะในรูปแบบไหนก็ตาม เรื่องแบบนี้ไม่อนุญาตให้มีเด็ดขาดนะคะ!]

[ซื่อสัตย์ยุติธรรม ตั้งใจทำงานและอุทิศตนเพื่องานเป็นจรรยาบรรณที่ครูทุกคนควรมีและต้องมี! การวางแผนการสอน ตรวจการบ้าน และการสอนนักเรียนล้วนเป็นงานของฉันไม่มีคำว่าเหนื่อยเกินไปหรอกค่ะ ! ใครทำงานก็ต้องเหนื่อยทั้งนั้น! ฉันแค่รับเงินเดือนและรับผิดชอบหน้าที่นี้เท่านั้น!]

[ซื่อสัตย์ยุติธรรมเป็นสิ่งที่อาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนของเราเน้นย้ำอย่างยิ่งยวด! ในฐานะครูนี่คือหลักการและขอบเขตของฉัน ฉันจะปฏิบัติตามนั้นอย่างแน่นอน ขอผู้ปกครองโปรดอย่าข้ามเส้นด้วยนะคะ!]

ครูเสี่ยวโอวแสดงจุดยืนของเธออย่างชัดเจน คนส่วนใหญ่เข้าใจและยกนิ้วโป้งเธอให้รัว ๆ

แต่มีคนกลุ่มน้อยที่ไม่เข้าใจ หรือแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ นอกจากจะ ‘ไม่เข้าใจ’ แล้ว ยังฉกฉวยทุกโอกาสเพื่อที่จะได้ประจบประแจงอีกต่างหาก

แม่ของเหลียงเจิ้นอ้าว [ครูเสี่ยวโอวพูดดีจริง ๆ เลยค่ะ ห้องเรามีครูประจำชั้นที่มีความรับผิดชอบแบบนี้ ถือเป็นความภูมิใจและโชคดีมากจริง ๆ!]

แม่ของซุนเฉินเฉิน [เราภูมิใจในตัวครูเสี่ยวโอวจริง ๆ! แม่พิมพ์ของชาติ!]

แม่ของจ้าวซีซี [ฉันรู้สึกประทับใจมากเลยค่ะ ครูคนอื่น ๆ กว่าจะมาถึงโรงเรียนก็ 7.30น. แล้ว แต่ครูเสี่ยวโอวมาถึงโรงเรียนตั้งแต่ 6.30น. ... แถมครูเสี่ยวโอวยังคงถ่อมตัวขนาดนี้อีก!]

ครูเสี่ยวโอวถือโทรศัพท์ทำหน้าเหมือนพวกคุณตาที่กำลังดูโทรศัพท์บนรถไฟฟ้าใต้ดิน

ครูประจำชั้นครูเสี่ยวโอว [ฉันมาเร็วเพื่อมากินข้าวเช้าที่โรงเรียนค่ะ...]

เธอไม่ได้ทำอาหารเช้าเองอยู่แล้ว เธอคิดว่าอาหารเช้าข้างนอกไม่ถูกสุขอนามัยและไม่มีคุณค่าทางโภชนาการเหมือนกับที่โรงเรียน

ที่สำคัญคืออาหารเช้าที่โรงเรียนราคาค่อนข้างถูกด้วย

โดนคุณครูหักหน้าแบบนี้ พวกผู้ปกครองขี้ประจบทั้งหลายหน้าชาไปทันใด...

ไม่รู้ว่าผู้ปกครองคนอื่นคิดยังไงที่พวกเขาขายหน้าแบบนี้

แม่ของเหลียงเจิ้นอ้าวพูดอย่างอัธยาศัยดีว่า [ฮ่า ๆ... อันที่จริงตอนฉันไปส่งลูกชายก็เดินผ่านโรงอาหารคราวก่อน อาหารเช้าที่โรงเรียนหอมมากจริง ๆ!]

พ่อของลู่รุ่ยรุ่ย [ที่สำคัญคือสะอาดและมีประโยชน์]

แม่ของซุนเฉินเฉิน [ครูเสี่ยวโอวของเราติดดินจริง ๆ มีครูไม่กี่คนที่ยอมตื่นเช้าเดินไปโรงเรียนแบบนี้...]

ครูประจำชั้นครูเสี่ยวโอว [ฉันแบบนั้นทำเพื่อออกกำลังกายตอนเช้า สรุปว่าเลิกพูดถึงสิ่งอะไรที่มันผิดกฎเถอะค่ะ ผู้ปกครองคือแบบอย่างของลูกหลาน โปรดเป็นตัวอย่างที่ดีให้กับลูกของตัวเองด้วยค่ะ!]

ผู้ปกครองทั้งหลายต่างตามกันมา 'ถูกต้อง"ครูเสี่ยวโอวพูดถูก"ทำตามที่ครูเสี่ยวโอวบอกกันเถอะ'

ผู้ปกครองคนอื่นในกลุ่ม [...]

ผู้ปกครองผู้หวังดีคนหนึ่งออกมาประชดว่า [ถ้าเป็นทรัพย์สินร่วมกันของห้องเราแค่มอเตอร์ไซค์ไฟฟ้าคงไม่เพียงพอ เวลาทำกิจกรรมต่าง ๆ โดยเฉพาะเวลาออกไปทำกิจกรรมสานสัมพันธ์หรืออะไรอื่น ๆ ครั้งไหนที่ไม่ต้องขนของกองโต ฉันแนะนำให้ซื้อรถยนต์ดีกว่า]

ผู้ปกครองของผูอิง [คุณแม่ของเกาจี่พูดถูก ไม่งั้นซื้อรถกระบะเลยดีไหม ขนของสะดวกดี]

ผู้ปกครองของชี่ถิงถิง [คุณครูก็บอกชัดเจนแล้ว ไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ปกครองที่อยู่ในสภาผู้ปกครองถึงยังดื้อดึงขนาดนี้? แบบนี้จะไม่ทำให้ครูลำบากใจเหรอ?]

แม่ของเหลียงเจิ้นอ้าวเห็นคำพูดนี้เข้าก็รู้สึกขัดใจขึ้นมา

มีแต่คนที่ไม่ยอมทำอะไรทั้งนั้น ไม่พยายามเพื่อลูกหลานตัวเองไม่ว่า ยังมาขัดขวางคนที่เขาพยายามอีก

แบบนี้จะเรียกว่าทำให้ลำบากใจได้ยังไง? คุณครูก็ไม่ได้พูดอะไรในกลุ่มสักหน่อย

ตอนแรกครูเสี่ยวโอวไม่พูดอะไรสักคำก็แสดงว่าไม่ได้คัดค้านสิ!

เป็นเพราะคุณยายของซูจื่อซู่ทำให้เรื่องนี้ดูแย่ ครูเสี่ยวโอวจึงจำเป็นต้องออกมาพูดอะไรแบบนั้น

ในความเป็นจริงยังไงก็ต้องให้อยู่ดี ตราบใดที่เธอกระตือรือร้นและจริงใจมากพอ ถึงจะต้องใช้วิธีที่มันไม่ถูกต้องไปบ้าง แต่เพื่อขวนขวายหาการศึกษาที่ดีขึ้นให้ลูกของเธอก็จะเป็นอะไรไปเล่า!

ทั้งหมดนี้ต้องโทษคุณยายซูจื่อซู่ ไม่เคยเห็นคนใจแคบขนาดนี้มาก่อน เขาไม่อยากออกเงินก็ช่างสิ ทำไมต้องมาประชดประชันด้วย ทำอย่างกับเขาพูดดีมากนักนี่