ชีวิตใหม่ของเจ้าแก้มก้อน นิยาย บท 894

แม่ของเหลียงเจิ้นอ้าวแทบจะกระอักเลือดอยู่แล้ว

ในที่สุดเธอก็ทนไม่ไหวพูดว่า [คุณยายซู่เป่าคะ ไม่ต้องทำถึงขนาดนี้ก็ได้มั้งคะ...]

แม่ของหยางเถียนเถียน [นั่นสิ ไม่เห็นด้วยก็ไม่เห็นด้วย อย่างดีเราก็ไม่เก็บเงินคุณก็ได้ ไม่เห็นต้องพูดขนาดนี้เลย]

พ่อของลู่รุ่ยรุ่ย [คุณยายครับ พูดอะไรระวังผลที่จะตามมาหน่อยนะครับ คุณครูก็อยู่ในกลุ่มด้วย คุณประชดเหน็บแนมแบบนี้ ถ้าคุณครูมาเห็นเธอจะคิดยังไง]

แม่ของซุนเฉินเฉิน [เอ่อ คุณยายคะ ไม่เห็นต้องพูดจาเสียดสีกันขนาดนี้เลยนี่คะ...]

แม่ของจ้าวซีซี [นั้นสิ ๆ แบบนี้มันเกินไปนะคะ แต่ว่าไปคุณยายก็ตลกดีนะคะ ฮ่า ๆ ...]

พ่อของลู่รุ่ยรุ่ยคิดว่าคุณยายของซูจื่อซู่พูดอะไรไม่เหมาะสม ทำอย่างกับแม่ป้าที่ชอบด่ากราดไปได้ ส่งข้อความแบบนี้ในกลุ่มไม่มีมารยาทเลย

ส่วนพวกแม่ของเหลียงเจิ้นอ้าวกลับคิดว่าคุณยายของซูจื่อซู่โง่จริง ๆ เลย ไม่เห็นด้วยก็เก็บไว้ในใจสิ พูดออกมาโต้ง ๆ แบบนี้ เล่นด่ายาวเป็นสองพันคำแบบนี้

ถ้าเกิดคุณครูเห็นเข้าก็จะกระทบกับหลานตัวเองนะ

ไม่กลัวว่าคุณครูจะมองซูจื่อซู่ไม่ดีหรือไง? ไม่กลัวหลานตัวเองโดนแกล้งหรือไง?

แต่นายหญิงซูไม่สนใจเรื่องพวกนี้หรอก เห็นพวกขี้ประจบพวกนี้แล้วก็รำคาญ!

ท่านตอบกลับไปอีกสองข้อความสุดท้าย

[หืม ทำไมเหรอคะ? พวกคุณไม่เห็นด้วยเหรอ? ฉันพูดจริงจังนะคะ ไม่ได้ล้อเล่น พวกคุณคิดว่าหมื่นหยวนแพงไปเหรอคะ?]

[เห้อ แค่หมี่นเดียวก็ไม่อยากออกเหรอ?]

ท่านเอาคำพูดของพวกเขาสะท้อนกลับไปหาพวกเขาอีกที!

ท่านอดทนมานานมากแล้ว พวกขี้ประจบพวกนี้เอาจุดด่างพร้อยในสังคมเข้ามาในโรงเรียน ทำเอากลุ่มผู้ปกครองเสียบรรยากาศหมด

ได้ด่าสักทีก็สะใจ!

นายหญิงซูโยนโทรศัพท์ไปไว้ข้างแล้วพูดด้วยความสบายอกสบายใจว่า "กินข้าวได้แล้ว!"

สมาชิกตระกูลซู "..."

ในฐานะผู้ปกครองของซู่เป่ามู่กุยฝานเองก็อยู่ในกลุ่มผู้ปกครองเหมือนกัน

แต่ติดตรงที่สถานะของเขา ในที่สาธารณะแบบนี้โดยปรกติแล้วเขาจะไม่พูดอะไร แต่เขาก็เป็นคนเอาจริง ถ้ามีเรื่องอะไรก็จะไปหาหลักฐานอยู่เบื้องหลัง ลงมือจริงโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เพราะตอนที่เขาเห็นแม่ยายส่งข้อความว่า [ฉันไม่เห็นด้วย] ก็มีลางสังหรณ์ว่าต้องมีเรื่องแน่ มาแล้ว ๆ คุณแม่จะแสดงอิทธิฤทธิ์แล้ว

ดังนั้นเขาจึงแชร์หน้าจอเข้าไปในกลุ่ม 'ครอบครัวรักใคร่กลมเกลียว' ของบ้านซู

ซูอีเฉินที่แก่เกินไป [...]

ซูจื่อหลินที่หย่าร้างมีลูกติดสองคน [...]

ซูอวิ๋นเจาบ่นว่า [ผมทำไม งานผมพิเศษก็ไม่คู่ควรจะได้แต่งงานเลยเหรอ? ผมขอให้แนะนำผมไปด้วย]

ซูลั่ว [เอ๋ หาคู่จัดงานแต่งให้ครบแบบนี้เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรกเลยนะเนี่ย น่าสนใจนะ]

ซูอี้เซิน [มือที่ถือมีดผ่าตัดสั่นอย่างควบคุมไม่ได้เลย ต้องแข่งกับพี่ ๆ ทั้งหลาย ผมว่าผมมีรายได้น้อยสุด ไม่มีข้อเด่นเลย]

ซูจิ่นม่อ [นายควรดีใจนะ แม่บอกว่าจะควักกระเป๋าสบทบให้สองร้อยล้าน เอาแบบนี้สิ เดี๋ยวพี่ให้คฤหาสน์อีกหลังหนึ่งเอาแบบติดตั้งแม่บ้านAI ทั้งหลังไปเลย]

ซูเยว่เฟย [ทำไมข้อความแนะนำผมจำนวนคำน้อยกว่าคนอื่นล่ะ? ผมไม่คู่ควรเหรอ?]

ซูอิ๋งเอ่อร์ [พี่น้องทั้งหลาย เพื่อซู่เป่าลุงห้าคนนี้สู้ตาย! ขอแค่ได้แต่งงานกับคุณครู คุณครูก็จะกลายเป็นเป็นป้าของซู่เป่า! เพื่อหลานของเราตอนนี้ผมเตรียมตัววางแผนขยายโรงเรียนแล้ว!]

ซูอิ๋งเอ่อร์ [ผมเสนอว่าทุกคนในบ้านช่วยกันออกเงินค่าขยายโรงเรียน ใครเห็นด้วยพิมพ์ 1 ถ้าไม่เห็นด้วยก็ควักลูกตาไปนะ]

นายท่านซู "..."

นายท่านตระกูลซู [ไร้สาระน่า!]

ซูจิ่นม่อตามมาคนแรก [111]

ซูอี้เซิน [ผมจะเอาเงินเก็บที่เก็บมาหลายปีช่วยบริจาค 1]

เอาเงินของพวกเขาไปซื้อของขวัญให้คุณครู เพื่อให้คุณครูจดจำ

ถึงพวกเขาจะออกเงินเหมือนกันแต่ก็ไม่เห็นว่าคุณครูจะให้สิทธิ์พิเศษอะไรกับพวกเขา

บางทีเวลามีผู้ปกครองที่เขาไม่เห็นด้วย พวกนั้นก็บอกว่าคนส่วนน้อยต้องทำตามคนส่วนมาก สุดท้ายพวกเขาต้องกลายเป็นคนใจร้าย เป็นคนขี้งก แค่เงินไม่เท่าไหร่ก็ไม่ยอมออก

พอจะด่าก็คิดว่าพวกนั้นพูดถูกอยู่อย่างหนึ่งก็คือ เรายังต้องอยู่ร่วมโรงเรียนประถมกันตั้งหกปี ไม่อยากให้ทำเสียบรรยากาศ

ดังนั้นคราวนี้ถือว่าสมน้ำหน้า พวกผู้ปกครองที่ไม่ได้พูดอะไรมาตั้งแต่แรกมีความสุขซะไม่มี เห็นคุณยายของซูจื่อซู่ด่าแล้วก็ซะใจ ต่างพากันชื่นชมอยู่ในใจ!

พวกเขาสะใจจนกินข้าวเย็นเพิ่มได้อีกสองถ้วย!

ไม่มีใครตอบข้อความอีก บรรยากาศก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง ใครเสียหน้า ใครอึดอัดก็มีแต่คนนั้นที่รู้

และในตอนนี้เอง คุณครูเสี่ยวโอวเพิ่งเสร็จงานกำลังเตรียมตัวกลับบ้าน

เธออยู่ทำงานที่โรงเรียนต่อเพื่อทำความรู้จักเด็กในห้องให้มากขึ้น สรุปเอกลักษณ์ของเด็กแต่ละคน เตรียมจะทำการแนะนำแบบตรงจุดให้เด็ก ๆ

โดยเฉพาะคราวนี้เธอมารับช่วงต่อเป็นครูประจำชั้น จึงรู้เรื่องการตั้งฉายาอยู่แล้ว ช่วงนี้เด็กผู้ชายในห้องที่ชื่อเหลียงเจิ้นอ้าวชอบตั้งฉายาให้คนอื่น แต่ว่าผู้ปกครองของเขากับครูประจำชั้นคนก่อนไม่ได้ให้คำแนะนำที่ถูกต้อง

ดังนั้นเธอจึงตั้งใจว่าจะเรียกเหลียงเจิ้นอ้าวมาคุยเป็นการส่วนตัว...

มัวจัดการเรื่องพวกนี้จนมืดค่ำ ในที่สุดครูเสี่ยวโอวก็เลิกงานสักที เธอถอนหายใจยาว ๆ หยิบโทรศัพท์ออกมาอย่างอารมณ์ดี

กลุ่มแชทผู้ปกครองป.1 ห้อง1มีสองกลุ่ม อันนึงเป็นกลุ่มวีแชทของผู้ปกครอง อีกกลุ่มเป็นกลุ่มเพนกวินแจ้งเตือน ปกติกลุ่มนี้จะห้ามส่งข้อความเอาไว้แจ้งประกาศที่สำคัญเท่านั้น มีแต่กลุ่มแชทในวีแชทที่ให้ผู้ปกครองคุยกัน

เห็นว่ามีข้อความใหม่ 99+ เธอจึงเปิดดู

ปรากฎว่าพอดูเสร็จก็อึ้งไปเลย!

เดิมทีที่เลิกงานมาอย่างอารมณ์ดี ตอนนี้กลายเป็นฟองอากาศไปหมดแล้ว

ไม่เอาแบบสิ... อย่าทำกับเธอแบบนี้เลย!!!