CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 16

EP.15 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน เข่าถลอก NC

"เพราะเวลาเ_ี่ยนฉันก็เอาไม่เลือกหรอก" ฟาเรนพูดออกมาอย่างหน้าด้าน ๆ

ความสารเลวของเขามันมากจนเกินคำจะบรรยายได้จริง ๆ

ฉันหันไปมองใบหน้าเจ้าเล่ห์ของเขาอย่างรู้สึกอึดอัดที่ต้องทนอยู่ใกล้ ๆ กับผู้ชายสารเลวคนนี้ ฟาเรนยักคิ้วกลับมาอย่างกวน ๆ พร้อมกับกระดกดื่มเบียร์ไปเรื่อย ๆ เขาเพียงคนเดียวกินเบียร์จนเกือบจะหมดแพ็ก ฟาเรนมีท่าทีกรึ่ม ๆ แต่ก็ยังไม่ถึงกับเมา

ฝ่ามือหนาของเขายังคงล้วงเข้าใต้เสื้อและบีบขยำหน้าอกของฉันไปเรื่อย ๆ เขาใช้ปลายนิ้วบี้ยอดปทุมถันของฉันซ้ำ ๆ จนมันเริ่มแข็งเป็นไตสู้มือของเขา

ฉันยังคงยืนนิ่งปล่อยให้เขาทำในสิ่งที่ต้องการอย่างไร้ซึ่งอารมณ์ร่วมใด ๆ ทั้งสิ้น ฉันยืนในอ้อมแขนและกลางหว่างขาของเขาอย่างเมินเฉยต่อทุก ๆ สัมผัสของเขา ที่กำลังล่วงละเมิดทางเพศฉันอยู่อย่างเปิดเผย จะให้ขัดขืนไปมันก็เปล่าประโยชน์

เพราะคนอย่างฟาเรน ถ้าเขาอยากได้หรืออยากทำอะไรเขาก็จะทำโดยไม่สนใจอะไรทั้งนั้น

"นาย…" ฉันสบสายตากับแววตาคมกริบคู่นั้นนิ่ง ๆ หลังจากที่นิ่งเงียบอยู่นานพอสมควร

"อย่ายุ่งกับเพื่อนฉันได้ไหม!" ฉันตัดสินใจเอ่ยออกไปอย่างเสียงสั่น ๆ แววตาของฟาเรนมันยากจะคาดเดาได้เลยว่าจริง ๆ แล้วคิดอะไรอยู่กันแน่ และที่เขาพูดออกมาเขาจะทำมันจริง ๆ หรือไม่

ฉันกลัวเหลือเกินว่าคนไร้จิตสำนึกอย่างเขาอาจจะทำกับไอรีนเหมือนกับฉันในตอนนี้ก็เป็นได้ สำหรับคนอย่างฟาเรนแทบไม่มีอะไรขวางทางเขาได้เลย

คนอย่างเขากล้าได้กล้าเสียไปทุกเรื่อง ยิ่งช่วงเวลาแบบนี้ที่ไอรีนเองก็ไม่ค่อยระวังตัวสักเท่าไหร่ ฉันกลัวและเป็นห่วงว่าเพื่อนรักของฉันจะพลาดท่าเสียทีให้คนชาติชั่วอย่างฟาเรน ฉันไม่อยากให้ใครต้องมาตกนรกทั้งเป็นเหมือนกับฉันในตอนนี้ คนอย่างเขาไม่สนใจเพื่อนหรือใครหน้าไหนทั้งนั้น เขาสนใจแต่ตัวเอง!

"มันขึ้นอยู่กับว่าคืนนี้เธอจะอดทนได้มากแค่ไหน?" ฟาเรนขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ฉันจนได้กลิ่นเบียร์หึ่งไปหมด

"และเธอจะยอมทำทุกอย่างที่ฉันต้องการ… เพื่อเพื่อนรักตัวเองได้จริงรึเปล่า?" ฟาเรนพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น และดูเหมือนว่าเขาเริ่มเมามากแล้วในตอนนี้

"ฉันจะทำ" ฉันตอบไปอย่างหนักแน่นโดยที่ไม่ต้องหยุดคิดเลยด้วยซ้ำ เพราะไอรีนคือเพื่อนที่แสนดีคนเดียวของฉัน

"ทุกอย่าง?" ฟาเรนเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและถามย้ำอีกครั้ง

"ใช่!" ฉันพยักหน้าตอบไปอีกครั้ง

"เพราะตัวฉันมันไม่มีอะไรจะเสียอีกแล้ว" ฉันหลับตาและเอ่ยออกไปอย่างแทบไม่มีเสียง

ร่างสูงไม่ตอบอะไรกลับมา เขายังคงดื่มเบียร์จนหมดกระป๋องสุดท้าย

เคร้ง!! เขาโยนกระป๋องเบียร์ลงไปกองกับกระป๋องที่ทิ้งไปก่อนหน้านี้

ในตอนนี้เขาไม่เพียงแค่ล้วงเข้าใต้เสื้อ แต่เขาเริ่มล้วงเข้าไปใต้กระโปรงของฉัน ซึ่งฉันไม่ได้สวมใส่กางเกงในเพราะฟาเรนถอดมันออกตั้งแต่ตอนที่เราอยู่บนรถแล้ว

ฟุ่บ! ฉันรีบคว้าข้อมือของเขาเอาไว้ทันทีเมื่อฟาเรนทำท่าจะถลกกระโปรงของฉันขึ้น

"อึก!" ฉันกลืนน้ำลายเสียงดังเพราะตกใจเล็กน้อยเมื่อเขาทำท่าจะถลกกระโปรงของฉันขึ้นในสถานที่กลางแจ้งแบบนี้

"นี่มันกลางสนามแข่งรถนะ" ฉันเอ่ยถามเขาไปอย่างเสียงสั่น ๆ พร้อมกับจับข้อมือหนาของอีกฝ่ายเอาไว้แน่น เพราะยังไงซะตรงนี้มันก็คือที่โล่งกว้าง ต่อให้ไม่มีใคร ฉันก็ไม่สบายใจอยู่ดี

"ก็ใช่ไง~" ฟาเรนหัวเราะในลำคอกลับมาเพียงเท่านั้น

"ฉันชอบอะไรที่มันท้าทาย!" ฟาเรนพูดขึ้น

เขาลูบที่ต้นขาของฉันวนไปวนมาสักพัก

"เช่น เธอไง!" คำพูดของเขาทำให้ฉันแอบงุนงงเล็กน้อยแต่ยังไม่ทันจะได้หยุดคิดอะไรเขาก็…

แควก!! ฉีกกระโปรงทรงเอของฉันจากทางด้านข้างจนขาดกระจุย ฉันรีบเอามือปิดตรงส่วนสำคัญของตัวเองทันที สะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็พยายามนิ่งให้ได้มากที่สุด

…

END OF NAM KHING’ S PART

ณ สนามแข่งรถที่เงียบสงัด และมืดสนิท

มีเพียงแค่แสงไฟจากหน้ารถหรูที่ยังคงสาดส่องลงบนพื้นถนนขรุขระที่เคยผ่านการแข่งรถมาแล้วนับครั้งไม่ถ้วน ใบหน้าของซาตานร้ายแสยะยิ้มพร้อมกับเลียริมฝีปากเล็กน้อย

เขาค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อนักศึกษาของหญิงสาวตรงหน้าทีละเม็ด ๆ ท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัดและลมเย็นยะเยือกของฤดูหนาวที่พัดมาปะทะร่างกายในช่วงเวลาดึก ๆ

ฟาเรนปลดตะขอชุดชั้นในเธออย่างง่ายดาย เพราะเขาปลดมาไม่รู้กี่คนต่อกี่คนแล้ว

ฟุ่บ! เสื้อนักศึกษาและเสื้อชั้นในสีดำสนิทหล่นลงไปกองกับพื้นถนนทันที

ร่างบางก้มหน้าลงและพยายามใช้ฝ่ามือปกปิดเรือนร่างของตัวเองเอาไว้ สายตาของเธอมองไปรอบ ๆ สนามแข่งรถอย่างหวาดระแวง

"เธอลองจินตนาการดูสิว่า" ฟาเรนวางใบหน้าของเขาลงบนไหล่ของเธอ

"มีคนมากมายที่นั่งอยู่บนสแตนด์เชียร์" เขาชี้ไปยังสแตนด์เชียร์ที่ว่างเปล่านั้น

"และพวกมันกำลังมองดูเรากำลังเอากันกลางสนาม"

แสงไฟจากรถหรูส่องตรงยาวไปตามท้องถนน และร่างบอบบาง ผิวขาวเนียนละเอียดยังคงอยู่ในท่าคลานเข่าตามคำสั่งของเขา

ฟาเรนแอบยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อเขานึกภาพเมื่อคืนที่เขาได้เป็นผู้ชายคนแรกของเธอ

ฟุ่บ! ฟาเรนคุกเข่าลงกับพื้น

เพียะ! เขาฟาดเข้าที่ก้นของเธออย่างเต็มแรงด้วยความดิบเถื่อน

"อื้อส์!" ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยแต่ก็พยายามไม่แสดงท่าทีอะไรทั้งนั้น ฝ่ามือค่อย ๆ ลูบก้นงอน ๆ ขาวเด้งของหญิงสาวตรงหน้าวนไปวนมา ก่อนที่เขาจะดึงมือของน้ำขิงที่ยันพื้นอยู่มารวบตึงเอาไว้ตรงหน้าเขา

"จะทำอะไร?" น้ำขิงตกใจเล็กน้อยที่จู่ ๆ เขาก็จับมือทั้งสองของเธอไปมัดเอาไว้ข้างหลัง

ฟาเรนถอดเข็มขัดออกพร้อมกับพันข้อมือของเธอเอาไว้แน่น

"กันไม่ให้เธอขัดขืนไง" ฟาเรนพูดพร้อมกับรูดเข็มขัดรัดมือของเธอเอาไว้แน่น

"โอ๊ย ฉันเจ็บนะ!!" เธอร้องขึ้นเพราะเข็มขัดมันรัดทับรอยแผลเก่าที่เขาทำไว้เมื่อวาน ซึ่งมันยังไม่ทันหายดีเลยด้วยซ้ำ

"นายจะมัดมือฉันทำไม ฉันไม่ได้ขัดขืนอะไรนี่!" ร่างบางเริ่มโวยวายไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ

เพราะเธอคิดว่าแค่กระแทกสอดใส่ก็เจ็บปางตายแล้ว แต่นี่ฟาเรนเล่นจับเธอมัดมือไว้แบบนี้ มันยิ่งทำให้น้ำขิงกลัวจนเกร็งมากขึ้นเพราะไม่รู้ว่าในหัวของคนซาดิสม์อย่างเขาตอนนี้กำลังคิดอะไรอยู่กันแน่

"ไม่ตายหรอกน่า" ฟาเรนพูดขึ้นเบา ๆ

ฟุ่บ! ฟาเรนถอดกางเกงของตัวเองลงไปกองที่ต้นขาของเขา ฝ่ามือหนางัดเอาแก่นกายมหึมาออกมาจากกางเกงบ็อกเซอร์และฟาดลงที่ฝ่ามือทั้งสองข้างของน้ำขิงที่ถูกเขามัดรัดแน่นด้วยเข็มขัดจนเลือดแทบไม่เดิน

แก่นกายแข็งท่อนยาวค่อย ๆ เลื่อนไปฟาดที่ก้นงอน ๆ ของหญิงสาว ปลายนิ้วของเขาลูบเนินอวบอูมกลีบกุหลาบที่บวมแดงช้ำยังไม่หายดีจากเมื่อวาน

"นายควรใส่ถุงยางนะ" น้ำขิงเอียงตัวหันไปบอกเขาทันทีเมื่อรู้สึกถึงแก่นกายที่กำลังถูไถอยู่ตรงจุดสงวนของเธอ

"กับเธอ...ไม่จำเป็น" ฟาเรนลูบร่องสวาทที่เหือดแห้งของคนตรงหน้าและรู้ทันทีว่าเธอไม่มีอารมณ์ร่วมเลยสักนิด

ถุย! ฟาเรนพ่นน้ำลายใส่ปลายนิ้วกลางและนิ้วชี้ ก่อนจะล้วงเข้ามาลูบไล้ร่องรักของหญิงสาวที่ถูกมัดและพันธนาการเอาไว้อย่างแน่นหนา

น้ำลายอุ่น ๆ จากปากของเขาถูไถจนร่องสวาทของเธอเริ่มหยาดเยิ้มมากพอ

ยังไม่ทันที่น้ำขิงจะตั้งรับ…

สวบบบ!!