CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 76

EP.76 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน เลือกคนผิด

หลังจากที่ออกมาจากบริเวณหน้าห้องสอบได้ ทั้งคู่ก็เข้ามาในลิฟต์พร้อม ๆ กัน และลงไปคุยกันต่อที่ชั้นล่างใต้ตึกคณะแทน ตลอดทางเดินทั้งคู่ก็ถามไถ่กันเรื่องข้อสอบบ้าง เรื่องในคณะบ้างไปตามประสาคนที่คุ้นเคยกันดี

@โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าลานกิจกรรมนิเทศ

ตอนนี้ทั้งตึกแทบไม่มีคนเดินผ่านไปผ่านมาเลยด้วยซ้ำ เพราะมันคือวันสุดท้ายของการสอบ นักศึกษาที่มาสอบก็ไม่ได้เยอะมากเท่าไหร่ และทางมหาลัยก็คงจะปิดเทอมยาว ๆ ไปเลยเกือบสองเดือน มหาลัยจึงค่อนข้างเงียบยิ่งกว่าป่าช้าซะอีก

"จริง ๆ แล้วฉันรู้ว่าฉันไม่ควรยุ่งเรื่องของเธออีกแล้ว"

ไรอันเปิดประเด็นขึ้นมาด้วยท่าทีเคร่งเครียดแบบแปลก ๆ ไป

"แต่ว่ายังไงฉันก็อดห่วงใยและหวังดีต่อเธอไม่ได้จริง ๆ เพราะยังไงเราก็เคยรู้สึกดี ๆ ต่อกัน"

ไรอันพูดขึ้นด้วยท่าทีแปลก ๆ ไป

แต่มันเป็นเรื่องจริงที่เราทั้งคู่ต่างเคยมีความรู้สึกดี ๆ ให้กันมาตลอด เพียงแต่เราไม่มีโอกาสได้ลองพัฒนาความสัมพันธ์

และกว่าที่มันจะเริ่มต้นขึ้นได้มันก็สายเกินไปมาก ๆ แล้ว

คนตัวเล็กก็ทำได้แค่พยักหน้าตาม แม้ว่าเธอจะยังไม่ค่อยเข้าใจว่าเขาต้องการจะสื่อถึงอะไรกันแน่

"เธอคิดดีแล้วเหรอที่คบกับคนเลว ๆ อย่างไอ้ฟาเรนไฮต์?"

ไรอันเอ่ยถามออกมาตรง ๆ

"ผู้ชายเลว ๆ อย่างมันทำให้เธอมีความสุขได้จริง ๆ น่ะเหรอ?"

น้ำเสียงของเขาไม่ได้ประชดหรือแดกดัน เขาถามอย่างเปิดใจจริง ๆ

แต่ประโยคนั้นยิ่งทำให้น้ำขิงหน้าเสียอย่างเห็นได้ชัด

เพราะเธอกับฟาเรนไม่ได้เรียกว่าคบกันอยู่

มันเป็นความสัมพันธ์ที่เธอเองก็ไม่รู้ว่าควรเรียกมันว่าอะไรกันแน่ และเธอเองก็ร้องไห้เพราะเขาอยู่ทุกวัน

"คือไม่ได้หมายความว่าตัวเราดีหรืออะไรหรอกนะ..."

"แต่เธอไม่รู้กิตติศัพท์ของผู้ชายคนนั้นเลยจริง ๆ เหรอขิง?"

ไรอันเอ่ยถามเธอมาตรง ๆ แววตาของเขามองที่น้ำขิงอย่างแน่วแน่

"มันไม่ได้ซื่อสัตย์กับเธอแค่คนเดียวหรอกนะ ฉันกับเพื่อนคนอื่น ๆ เห็นมันมั่วกับผู้หญิงอื่นไม่ซ้ำหน้าเลย"

"ทั้งที่มหาลัย ที่ผับ ไม่รวมที่อื่น ๆ อีก"

ไรอันบีบไหล่ของเธอเบา ๆ และทุกเรื่องที่เขาพูดมามันก็คือความจริงทั้งนั้น

ซึ่งเธอรู้ทุกอย่างดีอยู่แล้ว

เพียงแต่พอคนอื่นมาพูดซ้ำมันก็ยิ่งเจ็บมากกว่าเดิมเป็นธรรมดา

"มากกว่าเรื่องผู้หญิงก็คือ เธอก็น่าจะรู้ว่าฟาเรนเป็นคนเจ้าอารมณ์ ชอบใช้ความรุนแรง ศัตรูมันก็เยอะนะขิง"

ไรอันยังคงเตือนด้านมืดของฟาเรนให้เธอได้ฟัง

"ต่อให้เธอไม่อยากคบกับฉัน แต่ฉันก็อยากให้เธอถอยออกมาจากคนอันตราย ๆ อย่างไอ้ฟาเรนนะ"

"วันหนึ่งเธออาจจะเจ็บตัวหรือเป็นอะไรไปเพราะมันก็ได้"

ไรอันจ้องมองเข้ามาในแววตาของเธอนิ่ง ๆ ฝ่ามือหนาที่บีบไหล่ค่อย ๆ เลื่อนลงมากุมฝ่ามือเล็ก ๆ ของเธอเอาไว้แทนแน่น

น้ำขิงชะงักไปเล็กน้อย เธอเงยหน้ามองไรอันอย่างงุนงง แต่ก็ไม่กล้าจะชักมือคืนแต่อย่างใด

"ขอบใจนะไรอัน ที่เป็นห่วงและหวังดีกับฉันเสมอเลย"

เธอยิ้มตอบไปเบา ๆ

"ไม่เป็นไร เพราะฉันยังรอเธออยู่นะ..."

ไรอันเอ่ยขึ้นเบา ๆ และบีบฝ่ามือเล็ก ๆ ของน้ำขิงเอาไว้แน่น

"ฉันไม่รู้จริง ๆ ว่าฉันมาบอกความรู้สึกของตัวเองช้าไป และฉันไม่คิดจริง ๆ ว่าคนดี ๆ แบบเธอจะยอมตกลงคบหากับคนสารเลวอย่างมัน"

ไรอันที่จงเกลียดจงชังฟาเรนอยู่ก่อนแล้วก็พูดออกมาด้วยความเจ็บแค้น

เพราะไม่ว่าจะเรื่องกีฬา ฐานะ หรือความรักเขาไม่ได้เทียบชั้นไม่ติดกับคนอย่างฟาเรนเลย

"ถ้าเธอคบกับฉันนะ"

ไรอันลูบฝ่ามือของน้ำขิงเบา ๆ

ทั้งสองคนมองสบประสานสายตาซึ่งกันและกัน

"ฉันจะซื่อสัตย์กว่ามันแน่"

ไรอันบีบมือของเธอ ก่อนจะค่อย ๆ โน้มตัวเข้ามาพูดใกล้ ๆ

"และฉันดูแลเธอได้ดีกว่ามันอย่างแน่นอน"

ไรอันพยายามพูดให้คนตรงหน้าสัมผัสได้ถึงความรู้สึกของเขา

"ตอนนี้เธอกำลังเลือกคนผิดอยู่นะ...น้ำขิง ~"

เขายังคงพยายามทำให้น้ำขิงหวั่นไหวและคิดตามในสิ่งที่เขาพูดออกมา

"คือ..."

น้ำขิงยังไม่ทันจะอธิบายอะไร ไรอันก็ค่อย ๆ ขยับใบหน้าของเขาเข้ามาใกล้เธออย่างช้า ๆ จนกระทั่งริมฝีปากของทั้งสองคนอยู่ห่างกันแค่เพียงนิดเดียวเท่านั้น

"อย่า!"

น้ำขิงเอ่ยห้ามเขาอย่างตกใจและขยับตัวถอยออกห่างจากเขาไปจนเกือบจะตกขอบเก้าอี้ที่นั่งและ…

ตุ้บ!

เธอขยับถอยหลังมาชนเข้ากับแผ่นอกของใครอีกคนเข้าอย่างจัง

เธอรั้งท่อนแขนของคนตัวสูงเอาไว้สุดกำลัง

"ปล่อย!"

ฟาเรนพยายามสะบัดแขนออก

"นายหยุดหาเรื่องคนอื่นก่อนได้ไหม?"

"ฉันกับไรอันไม่ได้ทำอะไรกันเลยนะ เราแค่มานั่งคุยกันเฉย ๆ เท่านั้น"

น้ำขิงเอ่ยขอร้องทั้ง ๆ ที่มันไม่เป็นผลใด ๆ

และในขณะที่เธอรั้งฟาเรนอยู่นั้น ไรอันก็ใช้จังหวะนี้เอาสนับมือสวมใส่มือของเขาและต่อยเข้าที่หน้าของฟาเรนอย่างเล่นทีเผลอ

จอมโหดเลือดอาบแก้มด้านซ้ายเพราะถูกสนับมือต่อยอัดเข้าไปเต็ม ๆ

"ฟาร์ ~"

น้ำขิงตกใจมาก ๆ เพราะหน้าฟาเรนมันมีแผลขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด และเลือดอาบที่ข้างแก้มของเขา

ฟาเรนมึน ๆ ไปพักใหญ่ เพราะมันไม่ใช่แค่หมัดแต่เป็นสนับสวมมือแข็ง ๆ

...เธอขมวดคิ้วหันไปมองที่ไรอัน ซึ่งยังคงสวมสนับมือไว้ราวกับว่าเขาเตรียมมันมาอยู่ก่อนแล้วเหมือนตั้งใจ

ฟุ่บ!

ฟาเรนขบกรามของเขาเล็กน้อย เขาเจ็บแต่ไม่โอดครวญใด ๆ

เพราะไรอันใช้เครื่องมือช่วยซึ่งมันทำให้เขาได้รับบาดเจ็บหนักกว่าการต่อยปกติ

"นี่เธอช่วยมันงั้นเหรอ?"

เขาหันมามองตาขวางใส่คนตัวเล็ก ฟาเรนสะบัดน้ำขิงออกอย่างแรง หลังจากที่เขาโดนต่อยเพราะเธอมารั้งแขนของเขาเอาไว้แบบนั้น

"รักมันมากใช่ไหม?"

ฟาเรนมองเธออย่างอาฆาตแค้นและกระชากไรอันมากระทืบต่อทันที

แม้ว่าไรอันจะพยายามหาทางสู้ที่ไม่ใช่แค่มือเปล่าแล้วก็ตาม แต่ถ้าบทฟาเรนจะคลั่งขึ้นมาใครก็ห้ามเอาไว้ไม่อยู่จริง ๆ

เขาจับหัวของไรอันกระแทกเข้ากับโต๊ะมาหินอ่อนตรงหน้า และเตะซ้ำจนอีกฝ่ายได้แค่ร้องโอดครวญอย่างเจ็บปวด

หัวแตก คิ้วแตกไปหมด น้ำขิงยืนดูเหตุการณ์อยู่อย่างไม่รู้เลยว่าเธอควรจะทำยังไงต่อดี

ถ้าปล่อยไว้นาน ไรอันได้ตายจริงแน่ ๆ เพราะฟาเรนไม่มีทีท่าจะหยุดหรือปล่อยให้เขามีชีวิตรอดต่อไปจริง ๆ

"หยุดนะ พอเถอะ!"

น้ำขิงวิ่งเข้าไปกอดคนเลือดร้อนจากทางด้านหลังของเขาอีกครั้ง

"ฟาเรนฉันขอร้องล่ะ"

คนตัวเล็กรั้งฟาเรนไว้สุดพละกำลังที่เธอมี แต่เธอคงไม่สามารถที่จะรั้งเขาเอาไว้ได้นานแน่ ๆ