CRAZY LOVE คลั่งรัก | SM25 นิยาย บท 78

EP.78 CRAZY LOVE คลั่งรัก ♥

ตอน พิษหึงหวง

"น้ำขิง ~" ฟาเรนสะกิดเรียกคนตัวเล็กที่หมดสติไปหลังจากที่ถูกเขาทารุณทางกายมายาวนานนับชั่วโมง

"โธ่เว้ย! ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ" ฟาเรนกุมขมับเล็กน้อย

คราบเลือดที่ติดอยู่บนแก่นกายของเขามันไม่ได้เยอะมาก แต่เธอคงทนต่อความเจ็บปวดไม่ไหวแล้วจริง ๆ ถึงหมดสติไปแบบดื้อ ๆ

ฟุ่บ!

เขาดึงร่างของเธอเข้ามากอดเอาไว้แน่น ตามเนื้อตัวมีแต่รอยแดงช้ำเต็มไปหมด หน้าอกแดงเป็นรอยฝ่ามือ แผ่นหลังถลอกเพราะถูกเขากระแทกซ้ำ ๆ ไปกับพื้นอย่างไม่ปรานีใด ๆ

"ขิง~"

ฟาเรนที่เพิ่งได้สติลูบบาดแผลตามลำตัวของคนตรงหน้าเขาด้วยมือที่สั่นเทา

"ฉันทำบ้าอะไรลงไปวะ!"

ฟาเรนกำหมัดแน่น

เพราะในตอนที่โกรธเขาแทบไม่ได้สนใจเลยว่าเธอจะเจ็บหรือทรมานมากแค่ไหน

ฟาเรนรีบถอดเสื้อของเขาคลุมตัวของเธอเอาไว้ ก่อนจะสวมกระโปรงและรวมถึงหยิบรองเท้ามาสวมให้กับคนไม่ได้สติ

ฟาเรนเช็ดคราบเลือดที่ปลายท่อนรักของเขา ก่อนจะมองไปที่ร่องสวาทของเธอที่บวมเป่งและแดงช้ำอย่างเด่นชัด ภายในร่องสวาทมีเลือดผสมกับน้ำรักขาวขุ่นของเขาที่ยังค้างคาอยู่ด้านในนั้น

"เดี๋ยวฉันพาเธอไปหาหมอนะ"

ฟาเรนบีบไหล่ของเธอเบา ๆ แต่น้ำขิงก็ไม่ได้เอ่ยตอบอะไรกลับมา นอกจากลมหายใจที่อ่อนล้าเต็มทน

"ฉันก็แค่อยากอยู่กับเธอทั้งคืนที่นี่ เท่านั้นเอง"

ฟาเรนมองไปรอบ ๆ ดาดฟ้า ก่อนจะคิดไม่ตกเลย เพราะเขาดันโยนกุญแจทิ้งไปในตอนที่โกรธจัดและขาดสติ

ปัง ปัง!!

ฟาเรนกระแทกประตูอย่างบ้าคลั่ง

แต่ประตูชั้นดาดฟ้ามันคือประตูเหล็กอย่างดีที่ไม่ว่าเขาจะถีบ และทุบเท่าไหร่มันก็ไม่ยอมเปิดออกง่าย ๆ

"แม่งเอ๊ย!!" ฟาเรนใช้ตัวของเขากระแทกเข้าไปสุดแรงอีกครั้ง

ปัง!

เขาหงายหลังล้มลงทันที

หลังจากที่พยายามงัดประตูทำลายประตูอยู่หลายครั้ง จนได้แผลช้ำมาทั้งตัวแล้ว

"ไอ้เชี่ยคลินต์"

ฟาเรนรีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรหาเพื่อนสนิททันที

เขากดโทรศัพท์หาคลินต์ เพราะคอนโดของคลินต์ใกล้มหาลัยมากกว่าบ้านของไทม์โซน

(คุยโทรศัพท์กับคลินต์)

"ไอ้คลินต์!"

ฟาเรนตะโกนเรียกเพื่อนไปทันทีที่เขารับสาย

แต่ยังไม่ทันพูดอะไรคลินต์ก็สวนกลับมาซะก่อน

(จะชวนแดกเหล้าเหรอ?)

"ไม่ใช่ มึงมาช่วยเปิดประตูดาดฟ้าตึกนิเทศให้กูหน่อยดิ"

ฟาเรนพูดไปด้วยน้ำเสียงเคร่งเครียด

(มึงไปทำเหี้ยอะไรบนนั้นวะ?)

คลินต์ถามกลับมาอย่างข้องใจ

"มึงมาก่อนได้ไหม ไอ้เหี้ย!!"

ฟาเรนที่หัวเสียอยู่แล้วก็ตวาดใส่โทรศัพท์ไปด้วยความโมโห

(เออ ๆ เดี๋ยวกูรีบไปเดี๋ยวนี้เลย)

คลินต์ตอบรับมาแบบงง ๆ

"เอาเหล็กอะไรก็ได้ มางัดประตูเหล็กบ้า ๆ นี่ให้กูที"

ฟาเรนพูดย้ำไปอีกครั้ง

(เออ ได้ ๆ)

คลินต์ตอบรับและเสียงปลายสายเหมือนกำลังหาอะไรสักอย่าง

"มึงมาเร็ว ๆ ดิไอ้เหี้ย!!"

ฟาเรนพูดไปอย่างหัวเสีย

เขามองไปที่น้ำขิงที่ยังคงนอนนิ่งอย่างไม่ได้สติ

(ไม่เกิน 10 นาที ๆ)

คลินต์รับรู้ได้ทันทีว่าเพื่อนของเขากำลังร้อนใจอะไรสักอย่าง เขาตัดสายไปและรับปากว่าจะมาให้ไวมากที่สุด

ฟาเรนเดินกะเผลก ๆ กลับไปหาน้ำขิงที่นั่งพิงกับระเบียงของดาดฟ้าที่เดิม ใบหน้าของเธอซีดมากขึ้น และตัวหนาวสั่น ๆ เหมือนกำลังจะเป็นไข้ เพราะอากาศบนดาดฟ้าค่อนข้างจะหนาวเย็นมาก ๆ

ฟุ่บ!

ฟาเรนดึงตัวน้ำขิงเข้ามากอดเอาไว้แน่น

"อย่าเป็นอะไรนะ~"

ฟาเรนพูดออกไปเบา ๆ เขาลูบใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยนและจูบลงที่หน้าผากขาวเนียนที่ร้อนผ่าว

-10 นาทีผ่านไป-

ตุ้บ!! ปัง ๆ!!

เสียงทุบประตูจากทางด้านนอกดังขึ้น ฟาเรนรีบช้อนตัวอุ้มน้ำขิงแนบแผ่นอกของเขาทันที

ทางด้านนอกประตู คลินต์พยายามใช้ค้อนทุบกลอนประตูแต่มันก็ไม่ออก เพราะฟาเรนดันล็อกจากทางด้านใน

"ไอ้คลินต์มึงงัดเข้ามาเลย ประตูมันล็อกจากด้านในอะ" ฟาเรนที่อุ้มขิงแนบกายเอ่ยบอกกับเพื่อนของเขาที่ยังคงทุบ ๆ ที่กลอนประตูอยู่พักใหญ่

"เออ ๆ มึงถอยออกไปห่างจากประตูก่อน"

คลินต์ตะโกนบอกมาจากด้านหลังประตูอีกที

"ตามอาการที่หมอได้ตรวจดูแล้ว เธอไม่ได้เป็นอะไรร้ายแรงมากค่ะ" หมอถอนหายใจและเอ่ยตอบไปตามตรง

"อย่างแรกเลยคือเธอพักผ่อนไม่เพียงพอ จึงทำให้หมดสติไปชั่วขณะ"

หมออธิบายขึ้นอย่างใจเย็นเมื่อเห็นว่าเขาเริ่มจะไม่พอใจเธอสักเท่าไหร่

"แต่ที่สำคัญเลยก็คือ ช่องคลอดเธออักเสบเหมือนกับคราวก่อน...อีกแล้วนะคะ!"

หมอตอบเสียงแข็งขึ้นเล็กน้อย พร้อมกับมองหน้าของฟาเรนนิ่ง ๆ เพราะเดาไม่ยากเลยว่าใครที่เป็นต้นเหตุของการเจ็บตัวในครั้งนี้

"ทุกครั้งที่คุณสังเกตเห็นว่ามีเลือดสีแดงสดไหลออกมาจากช่องคลอดของเธอ ในระหว่างที่มีเพศสัมพันธ์หรือหลังจากเสร็จกิจแล้ว นั่นหมายความว่าช่องคลอดเธออักเสบและมีบาดแผล อาจจะฉีกขาดจากขนาดของอวัยวะเพศ ท่วงท่า หรือการมีเพศสัมพันธ์ต่อเนื่องกันนานมากจนเกินไป"

คุณหมอที่เป็นผู้เชี่ยวชาญทางด้านสูตินารีถึงกลับต้องเอ่ยปากพูดถึงเรื่องนี้อย่างตรงไปตรงมาให้ฟาเรนไฮต์ได้ฟังแบบชัด ๆ

"ก็ท่าปกติ แค่สองสามครั้งติดกันเท่านั้นเอง"

ฟาเรนตอบไปเสียงแข็งและมองหน้าหมอด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง แต่ร่างกายของน้ำขิงมันไม่สามารถโกหกได้เลย ว่าการร่วมเพศของเขามันป่าเถื่อน และรุนแรงมากแค่ไหน เขาเสร็จไปไม่รู้กี่รอบในร่องสวาทของเธอ และแม้แต่ตอนที่เธอหมดสติ เธอก็หมดสติขณะที่ท่อนรักยังคงเสียบคาร่อง

"ตามจริงหมอก็ไม่ทราบว่าคุณร่วมรักกันท่าไหน รุนแรงและยาวนานแค่ไหนกัน...ฝ่ายหญิงถึงได้บอบช้ำมากขนาดนี้"

หมอพูดตอบไปตามความจริง

แม้ว่าเธอจะพอดูออกว่าฟาเรนเป็นห่วงคนของเขามากแค่ไหน แต่ตัวของหมอก็พอจะเข้าใจดีว่า รสนิยมทางเพศของแต่ละคนมันแตกต่างกันออกไป

และผู้ชายตรงหน้าของเธอคนนี้เข้าข่าย คนที่มีรสนิยมทางเพศแบบซาดิสม์ (ผู้ชอบใช้ความรุนแรง ทางร่างกาย และคำพูดทำร้ายคู่นอนเพื่อสนองตัณหาของตัวเองจนกว่าจะสำเร็จในความใคร่ได้)

"มีอะไรที่จำเป็นต้องรู้อีกไหม?"

ฟาเรนถามกลับไปอย่างจงใจแดกดัน เพราะเขารู้สึกว่าหมอคนนี้พูดจาสั่งสอนและก้าวก่ายเขามากจนเกินไปแล้ว

"ถ้าหากฝ่ายหญิงไม่มีอารมณ์ร่วม หรือน้ำหล่อลื่นยังมีไม่มากพอแล้วฝ่ายชายใจร้อนจะสอดใส่อย่างเดียว ยังไงเธอก็ต้องเจ็บ…และเจ็บมาก ๆ อีกด้วย เพราะเธอเป็นฝ่ายรับ ฝ่ายถูกกระทำโดยไม่ได้สมยอมหรือมีความรู้สึกร่วมใด ๆ"

"ซึ่งยิ่งมีเพศสัมพันธ์รุนแรงและยาวนาน มันก็ยิ่งทำให้ช่องคลอดของเธออักเสบและมีเลือดออกมาแบบนี้"

ขณะที่หมออธิบายต่อไปสักพัก

"มีหน้าที่รักษาก็รักษาไป ค่าหมอค่ายาก็รับผิดชอบทั้งหมดอยู่แล้วจะเอาอะไรอีก"

ฟาเรนตอบกลับหมอท่านนั้นไปอย่างไม่ใส่ใจ

เขาเดินตรงเข้าไปหาน้ำขิงทันที หลังจากที่คุยกับหมออยู่พักใหญ่ ถึงอาการคร่าว ๆ ของเธอจบ

"ถ้าไม่มีอะไรแล้ว หมอขอตัวก่อนนะคะ"

"ยังไงก็พักผ่อนเยอะ ๆ นะ"

เธอพูดและมองไปทางน้ำขิง ซึ่งคนตัวเล็กก็รีบก้มหัวและฝืนยิ้มตอบกลับหมอคนนั้นไปด้วยความเกรงใจ

"เธอ...เป็นไงบ้าง?" ฟาเรนเอ่ยถามคนตัวเล็กที่ยังคงนั่งนิ่ง ๆ

"ทำไมล่ะ...หรือว่านายยังทำไม่หนำใจ?"

เธอตอบไปด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง เธอหันกลับไปสบสายตาของเขาน้ำตามันก็เอ่อขึ้นมาเองในทันที

"ก็เธอมายั่วโมโหฉันก่อนเองนี่!"

"เธอก็รู้ว่าเวลาโกรธฉันควบคุมตัวเองไม่ได้!"

"ฉันหึง ฉันหวง เธอมาก!"

"เธอไม่รู้เลยรึไงวะ?"