ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 720

ภายในรถยนต์ไมบัคบรรยากาศเยือกเย็นมาก ภวินท์สีหน้าเคร่งขรึม ขับรถด้วยความเร็วสูง หลายครั้งที่รถสะบัดจนญาธิดาตัวเอียงไปติดประตูรถ

ญาธิดาจับเข็มขัดนิรภัยไว้แน่น พูดขึ้นเสียงต่ำว่า “ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษากับคุณ”

“ถ้าเป็นเรื่องของสิงโต ก็ไม่ต้องพูดแล้ว”เขาตอบเสียงเย็น

ญาธิดาสูดลมหายใจเข้าลึกๆเฮือกหนึ่ง ราวกับได้ทำการตัดสินใจที่ยิ่งใหญ่แล้ว เอ่ยขึ้นช้าๆว่า“ฉันอยากจะส่งอีธานกับเอลล่าและอันอันไปอยู่ที่ozone”

เอี๊ยด

เสียงเบรกเสียดสีดังก้องอยู่ในหู

ดวงตาที่ดำสนิทของภวินท์มองไปที่เธอ แค่สายตาธรรมดาเท่านั้น ก็สามารถทำให้เธอรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาล

เธออดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลายลงคอ แล้วก็เอ่ยถามเสียงเบาว่า “ถ้าให้อีธานกับเอลล่าอยู่ใกล้ๆ คุณรับประกันได้ใช่ไหมว่าพวกเขาจะปลอดภัย”

“แน่นอน”ภวินท์จ้องมองเธอตาไม่กะพริบ

“แต่ฉันไม่กล้าเดิมพัน”คำตอบของเธอก็หนักแน่นมากเช่นเดียวกัน “ความแค้นระหว่างคุณกับสิงโตมีมากแค่ไหน คุณเองก็น่าจะรู้ดีแก่ใจ มีบทเรียนจากการสู้กันครั้งที่แล้ว พวกเราก็ยังต้องระวังตัวอยู่ดี”

ภวินท์ยื่นมือไปเชยคางของเธอ แรงที่ปลายนิ้วจับแน่นขึ้นอย่างรวดเร็ว เจ็บจนเธออดไม่ได้ที่จะกัดฟันไว้แน่น

ได้แต่ฟังเขาถามด้วยเสียงเย็นชา อย่างชัดถ้อยชัดคำว่า “คุณรู้หรือเปล่าว่าการตัดสินใจอย่างนี้หมายความว่ายังไง”

“หมายความว่าคุณต้องกลับเข้าสู่องค์กร”เธออดทนต่อความเจ็บปวดเอาไว้ พยายามจ้องตาที่เคร่งขรึมของเขา “มีแต่การที่คุณกลับไปที่องค์กรเท่านั้นจึงจะสามารถกำจัดเนื้อร้ายนี้ออกไปได้”

เห็นสีหน้าและท่าทีของเธอมุ่งมั่นมาก ในใจของภวินท์มีความสงสารผุดขึ้นมา ในที่สุดก็ค่อยๆปล่อยมือออก “นั่นเป็นหน้าที่ของจรณ์ ไม่เกี่ยวกับผม”

ญาธิดารู้สึกได้ว่าเหมือนเรื่องราวกำลังมีการเปลี่ยนแปลง มือเล็กๆของเธอทับทาบไปบนหลังมือของเขา ถามด้วยเสียงที่จริงจังผิดปกติว่า “คุณเต็มใจที่จะปล่อยสิงโตไปแบบนี้จริงๆเหรอ”

ดวงตาของภวินท์ค่อยๆหรี่ลง

เขาจะเต็มใจหรือไม่ก็ไม่สำคัญ ตอนนี้ในใจของเขามีแต่พื้นที่สำหรับญาธิดากับลูกทั้งสองคนเท่านั้น คนอื่นเขาไม่สนใจทั้งนั้น

เขาเคยสูญเสียญาธิดามาเป็นเวลาห้าปีแล้ว ห้าปีที่ผ่านมาเขามีชีวิตที่ไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเอาไว้ ตอนนี้เธอกลับมาอยู่ข้างกายเขาอย่างไม่ง่ายดายเลย เขาจะไม่ยอมเอาตัวเองไปเสี่ยงอันตราย ยิ่งไม่ยินดีที่จะเอาอนาคตของทั้งสองคนไปเดิมพัน

ญาธิดาย่อมรู้ทันความคิดเขา แต่เธอรู้ดีถึงความฝันของภวินท์ในหลายปีที่ผ่านมา เธอไม่สามารถจะเป็นภาระของภวินท์เพียงเพราะความปรารถนาที่เห็นแก่ตัวของเธอเอง

ไม่ใช่ครั้งแรกที่รู้ว่าภารกิจนั้นเสี่ยงอันตราย แต่เขาก็ยังคงติดตามจรณ์เดินไปบนเส้นทางนั้น ใจเขาคำนึงถึงความมั่นคงของประเทศชาติ ไม่ควรถูกสายใยแห่งความรักในครอบครัวพันธนาการเอาไว้

ยิ่งไปกว่านั้นเธอเคยเห็นเหตุการณ์ที่น่าระทึกขวัญในห้องใต้ดินของozoneมาแล้ว คนที่หลงผิดเหล่านั้นตอนนี้มีชีวิตที่แสนสาหัสมาก เด็กที่อายุน้อยที่สุดนั้นโตกว่าอีธานและเอลล่าเล็กน้อยเท่านั้น

ภวินท์ไม่มีทางให้อภัยคนที่ก่อกรรมทำชั่วเหล่านั้นได้ เธอเองก็ไม่สามารถให้อภัยได้เช่นกัน

“วิน เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงความปลอดภัยของฉันกับลูกของเรา ไม่ว่ายังไงก็ต้องให้พวกลูกๆไปอยู่ที่ozone”

เสียงอบอุ่นอ่อนโยนดังขึ้นข้างหู ดวงตาของภวินท์มีแววเปลี่ยนไปเล็กน้อย ญาธิดาจึงยิ้มออกมาอย่างเข้าใจ

“คุณตัดสินใจเองได้เลยว่าจะร่วมมือกับจรณ์หรือเปล่า แต่ฉันไม่อยากจะเป็นภาระของคุณ คุณควรจะเชื่อใจฉัน เหมือนที่ฉันเชื่อใจคุณ”

สิ้นเสียงของญาธิดา ภวินท์ก็ยื่นมือไปลูบผมของเธอ จากนั้นก็โทรหาหลุยส์ “บอกจรณ์ พรุ่งนี้ฉันจะไปหาเขาเพื่อปรึกษาแผนการรับมือ”

“นายอยู่ข้างกายฉันตลอดมา ฉันรู้สึกซาบซึ้งใจมาก ความคิดในใจของนายฉันก็รับรู้ตลอดมา นายดีกับฉันขนาดนี้ ทำไมตอนนั้นฉันถึงไม่เลือกนายนะ”

“ชยิน รอให้ถึงวันที่ฉันได้ออกไปจากที่นี่ พวกเรามาใช้ชีวิตด้วยกันดีไหม ฉันยินดีจะแต่งงานกับนาย ใช้ชีวิตที่เรียบง่ายกับนาย”

“แต่ฉันก็ยังไม่พอใจอยู่ดี ญาธิดานังสารเลวคนนั้นทำร้ายฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ที่ฉันต้องตกอยู่ในสภาพนี้ก็เพราะหล่อน นายช่วยฉันระบายความอัดอั้นครั้งนี้ได้ไหม ไม่อย่างนั้นฉันคงอยู่กับนายอย่างสงบสุขไม่ได้”

“ชยิน ช่วยฉันแก้แค้น ฉันต้องการใช้นังสารเลวญาธิดา รวมถึงสายเลือดชั่วที่หล่อนให้กำเนิดมาตายให้หมด”

นึกถึงตรงนี้ ชยินก็ได้สติคืนมาจากความทรงจำทันที แววเคียดแค้นชิงชังในสายตายิ่งเข้มข้นมากขึ้น น้ำเสียงก็โหดเหี้ยมจนถึงขีดสุด

“นายไม่จำเป็นต้องรู้มากมายขนาดนั้น ที่แน่ๆคือฉันสามารถให้ในทุกสิ่งที่แกต้องการได้ ขอเพียงนายสามารถกำจัดเธอได้ ”

ตอนแรกหลังจากไปเยี่ยมนิวราแล้ว ก็กลับไปยังเมือง Jเพื่อเฝ้าสังเกตทุกการเคลื่อนไหวของญาธิดา ตอนนี้ญาธิดามีชีวิตที่เจริญก้าวหน้ามาก แล้วยังมีภวินท์คอยดูแลปกป้องอยู่ไม่ห่าง เขาแทบไม่มีโอกาสลงมือเลย

ตอนนี้เอง เขาได้สังเกตเห็นสิงโตที่ถูกขังเอาไว้ เขาอยากจะยืมมือคนอื่นฆ่าคน ฉะนั้นเขาจึงพยายามใช้ทุกวิถีทางในการจ้างคนเพื่อแฝงตัวเข้าไปอยู่ในที่คุมขังของสิงโต แม้ว่าแผนการนี้จะใช้เวลาในการดำเนินการนานมาก แต่ก็เป็นวิธีการที่ปลอดภัยได้ผลมากที่สุด

เสียดาย ที่นิวราไม่ได้อยู่รอจนถึงวันนี้ ในวันที่เขาส่งคนเข้าไปสอดแนมนั้น เรือนจำหญิงมีข่าวส่งออกมาว่า เธอได้หมดลมหายใจเนื่องจากโรคหัวใจในที่คุมขังแล้ว

ทั้งหมดนี้ เป็นเพราะนังสารเลวญาธิดาคนเดียวเท่านั้น

ชยินกำมือไว้แน่น จนเกิดเสียงกร๊อบขึ้นมา “สิงโต ทุกสิ่งที่นายมีในตอนนี้ฉันเป็นคนให้นาย ขอเพียงนายทำเรื่องนี้สำเร็จ ทุกอย่างที่ฉันวางแผนไว้จะเป็นของนายด้วย”

“ถ้าอย่างนั้นก็ต้องอวยพรล่วงหน้าให้การร่วมมือของเราเป็นไปอย่างราบรื่น”เสียงมาดร้ายของสิงโตค่อยๆดังขึ้น