เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1257

บทที่ 1256 ฉันรู้สึกฉันยังสามารถอดทนได้อีกหน่อย

ยัยบ๊องคนนี้...........

ฝ่ามือใหญ่ของหานชิงปกคลุมอยู่ที่ศีรษะเธอ พร้อมทั้งหรี่ตาเล็กน้อย

“ตอนนี้รู้จักกลัวแล้วเหรอ?”

เสี่ยวเหยียนกัดริมฝีปากล่างของตัวเองไว้อย่างไม่สมเหตุผล เมื่อคืนตอนที่เธอมีปณิธานอันสะเทือนเลือนลั่นไม่ได้คิดถึงปัญหานี้เลย ตอนนั้นแค่อยากนอนกับเทพบุตร ใครจะไปรู้ว่ายังมีเรื่องมากมายขนาดนี้ตามมา ฮือๆ..........

ถ้ารู้ตั้งแต่แรก........

ไม่ถูก ถึงรู้ตั้งแต่แรก คาดว่าเมื่อคืนเธอก็คงทำเรื่องแบบนี้เหมือนกัน

เธอชอบหานชิงขนาดนั้น ถ้าสามารถตั้งครรภ์ลูกของเขา สำหรับเธอแล้วมีแต่จะเป็นเรื่องโชคดี ไม่ใช่เรื่องลำบาก ดังนั้นเธอกำลังลังเลอะไรอยู่

ไม่มีอะไรมากไปกว่าเธอกลัวหานชิงมีแรงกดดัน เพราะยังไงซะเมื่อคืนเขาอดทนได้ยากลำบากขนาดนั้น ยามวิกาลยังถามเธอว่าจะเสียใจหรือเปล่า ดังนั้นเสี่ยวเหยียนก็ไม่อยากเพิ่มแรงกดดันให้เขาแล้ว

คิดถึงตรงนี้ เสี่ยวเหยียนชูมือทั้งสองข้างขึ้นมารับประกัน “เราไปจากเกาะตอนนี้เถอะค่ะ หลังไปจากเกาะฉันจะรีบไปซื้อยาคุมฉุกเฉินทาน รับรองไม่ตั้งครรภ์แน่นอนค่ะ ถ้าฉันไม่ระวังตั้งครรภ์ขึ้นมาจริงๆ งั้นฉันจะไม่สร้างแรงกดดันให้คุณแน่นอนค่ะฉัน.......เตาะ”

คำพูดเธอยังพูดไม่จบ หานชิงก็ขมวดคิ้วดีดหน้าผากเธอทีนึง

“คิดฟุ้งซ่านอะไรอีกแล้ว?อะไรเรียกว่าไม่สร้างแรงกดดันให้ผม เรื่องนี้ตั้งแต่ต้นจนจบ คุณยังคิดแทนผมอีก?”

เสี่ยวเหยียนมองเขาด้วยหน้าตาเซ่อๆ

หานชิงโอบเธอเข้ามาในอ้อมกอด นิ้วมือถูไถหูของเธอเบาๆ และพูดด้วยเสียงอ่อนโยน “ไม่ต้องกลัว ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติ มีผมอยู่”

เสี่ยวเหยียนไม่แน่ใจว่าเขาหมายความว่ายังไง แต่สามารถเข้าใจได้ว่าเขาให้เธอไม่ต้องใจร้อน เธอได้แต่ถามด้วยความระมัดระวัง “แล้ว.....เรายังจะไปจากเกาะมั้ยคะ?”

“มาก็มาแล้ว เล่นหนำใจแล้วค่อยกลับ โอเคมั้ย?”เขาบีบจับหูของเธอไว้เบาๆ“หรือคุณอยากไปจากเกาะ?”

เสี่ยวเหยียนกลืนน้ำลายอย่างแรงคำนึง ผ่านไปหลายวิเธอได้ส่ายหัวเบาๆ

เธอไม่อยากไปจากเกาะ

เธอชอบหานชิง เธออยากมีลูกให้เขา

ถ้าเขายินยอมล่ะก็..........

“ไม่อยาก งั้นก็อยู่ที่นี่ต่อนะ”

“ค่ะ……”

เรื่องนี้ก็ทิ้งไว้แบบนี้เฉยเลย เสี่ยวเหยียนรู้สึกในใจหวานชื่นจะแย่อยู่แล้ว แม้แต่ตอนที่ทานข้าวก็ยังรู้สึกอร่อยมากเป็นพิเศษ

สองวันต่อมาได้จากไปเกาะ เสี่ยวเหยียนถึงรู้ว่าวันนั้นหานชิงจากไปคือไปจัดการเรื่องของหลินชิ่นเอ๋อวันนั้นหลินชิ่นเอ๋อถูกส่งออกไปจากเกาะโดยตรง อีกอย่างสิ่งที่เธอกระทำในคืนวันก่อนถูกแจ้งให้ตำรวจทราบ หลังจากถูกนำตัวไปที่สถานีตำรวจ ถึงรู้ว่าหลินชิ่นเอ๋อไม่ได้ก่ออาชญากรรมแค่ครั้งแรก แต่ก่ออาชญากรรมมาหลายครั้งแล้ว

เพราะไม่พอใจสามีตัวเอง แต่ก็ไม่กล้าหย่ากับสามีตัวเอง ดังนั้นจึงได้แต่ไปยุ่งผู้ชายที่มีเมียอย่างไม่ขาดสาย หวังมีผู้ชายคนนึงสามารถช่วยเธอเหมือนซุนหงอคงเหยียบเมฆเจ็ดสีช่วยเทพธิดาจื่อเสีย

แต่หาไม่ได้สักที

เพราะยังไงซะใครจะไปพยายามสู้สุดชีวิตเพื่อผู้หญิงที่มีสามีแล้ว?

อีกอย่าง สิ่งที่แลกมาด้วยเนื้อหนังมังสา จะเป็นผู้ชายที่ดีได้ยังไง? แค่พวกที่ชอบแต่รูปลักษณ์เท่านั้นแหละ

เดิมทีสามีของเธอแค่ด่าว่าตบตีเป็นบางครั้ง เธอก็ไม่กล้าหย่า ก็เลยไปหาผู้ชายไปทั่ว

หลังจากเรื่องนี้ถูกสามีรู้ สามีของเธอยิ่งเห็นเธอเป็นสินค้าขยะ ด่าทอตบตีตามใจชอบ แววตานึง คำพูดนึง ขอแค่ไม่ได้ดั่งใจ ก็ลงไม้ลงมือตบตีเลย

ตอนนั้นเสี่ยวเหยียนเคยเห็นบาดแผลบนตัวเธอเองกับตา น่าสะพรึงกลัวจริงๆ

แต่ว่า..........

ตอนแรกเจียงเสี่ยวไป๋ยังมีความอดทนรับมืออยู่ ต่อมาพอจำนวนครั้งเยอะเข้า เธอค่อยๆรู้สึกเบื่อขึ้นมา ถึงตอนนี้พอได้ยินเสียงโทรศัพท์ แค่อยากแกล้งตายอย่างเดียว

ในที่สุดเธอก็รู้ อะไรเรียกว่าคิดทำร้ายคนอื่น แต่ผลร้ายนั้นกลับย้อนมาหาตัวเองแล้ว

ตอนนั้นสิ่งที่เธอคิดคือ แก้ไขสถานการณ์ลำบากยากแค้นของตรงหน้าก่อน เรื่องของภายหลังค่อยว่ากันอีกที

เธอนึกว่าหลังจากแม่รู้ว่าตัวเองมีแฟน น่าจะหยุดพักอย่างน้อยหนึ่งเดือน ถึงไม่หยุดหนึ่งเดือน ก็คงจะหยุดหนึ่งสัปดาห์อยู่มั้ง? ? ?

ใครจะไปรู้ว่า.......ท่านจะโทรศัพท์มาก่อกวนตัวเองทุกวัน?

เจียงเสี่ยวไป๋จะบ้าแล้วจริงๆ ถูกแม่ก่อกวน งานก็เขียนไม่ได้แล้ว ที่ยิ่งกว่าคือบทเขียนได้ยุ่งเหยิงไปหมด คนอ่านได้แขวะเธอสารพัดที่โซนคอมเม้นท์ สอบถามว่าเธอเป็นอะไร ถามเสี่ยวไป๋เบบี้อย่างใกล้ชิดสนิทสนมว่าช่วงนี้อารมณ์ไม่ดีหรือเปล่า ตั๋วของขวัญเริ่มแจกขึ้นมา หวังให้เธอมีอารมณ์ดีหน่อย รีบกลับมามีจิตวิญญาณในการต่อสู้ในเร็ววันอะไรประมาณนั้น

เจียงเสี่ยวไป๋จะบ้าตายอยู่แล้ว ใครจะสามารถคิดได้ว่าเธอถูกแม่บีบ?

เฮ้อ！！！

ฟางถังถังเดินออกมาจากห้องครัว ในปากยังกัดขนมปังไว้แผ่นนึง เยาะเย้ยเธอ

“เสี่ยวไป๋ คนเร่งรัดมาอีกแล้ว~รีบรับสายเร็ว”

เจียงเสี่ยวไป๋ไม่พูดจา

ฟางถังถังยิ้มแก้มปริและนั่งลงมาที่ข้างกายเธอ ตบไหล่เธอเหมือนกับแม่คนนึงยังไงอย่างงั้น “การหนี ไม่ใช่วิธีแก้ไขปัญหานะ”

“ใครจะรับก็รับ ฉันไม่รับ ฉันแค่อยากอยู่อย่างสงบ ฟางถังถัง เธอว่าถ้าฉันคิดไม่ตกแล้วหนีไปบวชขึ้นมา แม่ฉันก็จะไม่บังคับฉันแล้วหรือเปล่า?”

“หืม?”ฟางถังถังตื่นตกใจ “บวช? เธอวางแผนจะไปเป็นแม่ชี ไม่ใช่มั้ง? ? เธอยังตัดอารมณ์ความรู้สึกความปรารถนาแบบปุถุชนทั่วไปไม่ได้เลย จะบวชได้ยังไง? เธอตัดใจละทิ้งผู้อ่านพวกนั้นที่รอชมผลงานเธอได้เหรอ แล้วก็วิวทิวทัศน์และอาหารอันโอชะมากมายของโลกใบนี้? ? แถมยังมีเงินที่เธอหามาได้อีก.........”

“เฮ้อ”เจียงเสี่ยวไป๋โขกศีรษะไปที่โต๊ะ กัดฟันแล้วพูด “ถ้าพูดแบบนี้ล่ะก็ ฉันรู้สึกฉันยังสามารถอดทนได้อีกหน่อย”