เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1282

บทที่ 1281 ตอกกลับคน

หลังจากตรวจสอบเสร็จแล้ว คุณแม่เจียงพบว่าไม่มีอะไรผิดปกติไป ก็โล่งใจขึ้นมา

"ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว เติมลิปสติกเสร็จแล้วสินะ？"

"อืม อืม" เจียงเสี่ยวไป๋นำกระจกแต่งหน้าและลิปสติกยัดใส่ในกระเป๋าของตัวเอง จากนั้นก็เริ่มเอ่ยพูดว่า "พวกเราเข้าไปกันเถอะ"

"ได้"

เพราะว่าเกิดปัญหาขึ้นตรงขนตา คุณแม่เจียงจึงลืมเรื่องเมื่อสักครู่ของเซียวซู่ไปอย่างรวดเร็ว ลงไปจากรถพร้อมกับลูกสาวของตัวเอง ตอนที่เดินเข้าไปในโรงแรมยังกำชับไปพลางว่า "โอกาสในวันนี้แตกต่างกันไป คุณลุงของเธอเชิญคนมาตั้งมากมาย ดังนั้นเธอต้องทำตัวให้ดีๆหน่อย ต้องให้พวกเขารู้ว่า แม่ว่าฉันและคุณพ่อของเธอจะให้กำเนิดลูกสาวเพียงคนเดียว แต่เธอกลับเก่งกว่าพวกเขามากๆ รู้ไหม?”

เจียงเสี่ยวไป๋ "คุณแม่ ... ทำไมฉันต้องเปรียบเทียบกับคนอื่นด้วย？ฉันไม่อยากทำ ฉันขี้เกียจ"

“ ยัยเด็กโง่ นี่ให้เธอไปเปรียบเทียบกับคนอื่นซะที่ไหนละ？นี่คือการที่เธอต่อสู้เพื่อศักดิ์ศรีและหน้าตา เธอเป็นถึง ลูกสาวคนเดียวของพ่อแม่เชียวนะ ดังนั้นแน่นอนว่าเธอต้องรับผิดชอบสิ่งนี้”

"เฮ้อ" เจียงเสี่ยวไป๋ถอนหายใจหนึ่งครั้ง เหนื่อยใจจริงๆเลย

ทั้งสองกำลังเดินเข้าไปข้างใน และข้างๆก็มีคนสองสามคนเดินมาทางนี้เป็นกลุ่ม เจียงเสี่ยวไป๋มองดูจากระยะไกลรู้สึกคุ้นๆ

กำลังจะอยากถามคุณแม่เจียงว่าคนเหล่านั้นเป็นคนรู้จักหรือเปล่า ก็ได้ยินเสียงตะโกนออกมาว่า "นั่นคือเสี่ยวไป๋ใช่ไหม？"

เมื่อคุณแม่เจียงได้ยินเสียง ก็มองด้านข้าง สีหน้าไม่สู้ดีขึ้นมาภายในทันใด

“ คือป้าสะใภ้รองของเธอและพวกของคุณและเจียงเหมย”

เจียงเหมย?

เมื่อได้ยินชื่อนี้ ความสนใจของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ลดลงเล็กน้อยไปอีก

เจียงเหมยอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอ เมื่อก่อนตอนอยู่โรงเรียนชอบเปรียบเทียบกับเธอบ่อยๆ และมักจะชอบฉกฉวยสิ่งของของเธอ ซึ่งแท้ที่จริงแล้วไม่ใช่ของ ของหล่อนเลย

เพียงแค่เห็นว่าเจียงเสี่ยวไป๋มีอะไร เจียงเหมยก็อยากจะมีสิ่งนั้นด้วย ยังไงซะก็รีบร้อนเพื่อที่จะพิสูจน์ตัวเองเป็นอย่างมาก

ตัวอย่างเช่นตอนที่เจียงเสี่ยวไป๋เรียนมัธยมปลาย มีผู้ชายคนหนึ่งที่ฐานะการเงินครอบครัวยอดเยี่ยมมากๆมาตามจีบเจียงเสี่ยวไป๋ แต่ว่าเจียงเสี่ยวไป๋มีเวลาไปสนใจอีกฝ่ายซะที่ไหนกัน？ ทุกๆวันนอกจากเธอไปรับประทานอาหารที่โรงอาหารแล้ว ก็ยังมีงานวรรณกรรมต่างๆที่ต้องเรียน และแม้กระทั่งเวลาหลังเลิกเรียนก็เป็นเวลาอ่านหนังสือ

ดังนั้นจดหมายรักที่ผู้ชายส่งมาให้เจียงเสี่ยวไป๋หลายๆฉบับ ท้ายที่สุดก็ถูกเจียงเสี่ยวไป๋ใช้เป็นที่คั่นหนังสือแล้ว

ไม่รู้ว่าเจียงเหมยได้ยินข่าวมานี้มาจากไหน จากนั้นก็เริ่มตามจีบชายคนนั้น ในที่สุดหลังจากที่สามารถคบกับอีกฝ่ายได้อย่างสบายๆแล้วนั้น ก็วิ่งไปอวดต่อหน้าเจียงเสี่ยวไป๋

เจียงเสี่ยวไป๋ในตอนนั้น "……"

และในเวลาต่อมา ในวันเฉลิมฉลองวันสถาปนาของโรงเรียนเจียงเสี่ยวไป๋ก็ถูกยุยงให้สมัครเข้าร่วมวิ่งมาราธอน และเจียงเหมยก็รีบสมัครตามโดยทันที

อย่างไรก็ตาม กิจกรรมใดก็แล้วแต่ที่มีเจียงเสี่ยวไป๋ จะต้องไม่ขาดเงาของเจียงเหมยอย่างแน่นอน

และทุกๆครั้งเจียงเหมยจะทำได้ดีมากกว่าเธอ โดดเด่นมากกว่า จากนั้นก็มาอวดต่อหน้าเจียงเสี่ยวไป๋

แน่นอนว่า ทุกๆครั้งเจียงเหมยก็จะนำเรื่องพวกนี้มาพูดต่อหน้าคุณหญิงใหญ่เจียง เมื่อเวลาผ่านไป เป็นเวลานาน คุณหญิงใหญ่เจียงก็รู้สึกตามเหตุผลว่าเจียงเสี่ยวไป๋ทำอะไรก็ไม่ได้ แย่ที่หนึ่ง

ไม่มีอะไรดีไปกว่าเจียงเหมย ทุกอย่างล้วนแต่ถูกเจียงเหมยบดขยี้

ประเด็นสำคัญก็คือเจียงเสี่ยวไป๋เอวบางและขายาว หลังจากสวมกระโปรงตัวนี้ก็ดูสูงขึ้น

จากระยะไกล เจียงเหมยก็เห็นว่าเจียงเสี่ยวไป๋หุ่นดีมาก และก็อิจฉาอยู่ในใจ ตอนนี้มองเห็นเธอสวมใส่ชุดแบบธรรมดา มุมริมฝีปากและดวงตาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกภาคภูมิใจ

"ใช่แล้วเสี่ยวไป๋ ตอนนี้พวกเราเข้าสังคมกันหมดแล้ว การซื้อเสื้อผ้าเนี่ย ควรที่จะซื้อมียี่ห้อพวกนั้นจะดีกว่า สวมใส่แล้วถึงจะได้ดูแพง กระโปรงตัวนี้ของเธอซื้อจากAppเป่าอะไรสักอย่างใช่ไหม? "

"ห๊ะ?" เจียงเซียวไป๋ห๊ะไปหนึ่งคำ "เข้าสังคมต้องใส่เสื้อผ้าแบรนด์เท่านั้นเหรอ？นี่เป็นกฎที่ใครตั้งเหรอ？"

ตู้เซียวหยู่มองดูอยู่ข้างๆ หลังจากได้ยินคำพูดของทั้งสองคนก็ขมวดคิ้วอย่างไม่ชอบใจขึ้นมา จากนั้นก็หันไปมองชุดที่ลูกสาวของตัวเองสวมใส่

กระโปรงตัวนี้ไม่ว่าจะเป็นเนื้อผ้าหรือว่าดีไซน์ ล้วนแต่เลิศล้ำมากๆ จะซื้อด้วยเงินเพียงเล็กน้อยได้อย่างไร? แต่ว่าแบรนด์นี้เธอก็ไม่เคยเห็นมาก่อนเช่นกัน

“ แน่นอนว่าไม่ใช่กฎ แต่ว่าพวกเราล้วนแต่เป็นคนของตระกูลเจียง วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณย่า เธอแต่งตัวอย่างไม่เป็นทางการเช่นนี้ ไม่เคยเห็นคุณย่าอยู่ในสายตาเลยใช่ไหม?” เจียงเหมยปิดปากและหัวเราะอย่างอ่อนช้อยสองครั้ง จากนั้นก็ตบไหล่ของเจียงเสี่ยวไป๋เบาๆ "หรือจะบอกว่ารายได้จากการเขียนบทความของเธอไม่ค่อยอยู่ในแง่ดีนัก ฉันได้ยินมาว่านักเขียนออนไลน์พวกนี้มีรายได้น้อยมากๆ บางครั้งขนาดตัวเองก็ไม่สามารถเลี้ยงได้ ต้องพึ่งพาครอบครัวให้ช่วยเหลือ"

หลังจากพูดจบก็มองไปที่ตู้เซียวหยู่ "เสี่ยวไป๋ไม่รู้เรื่องรู้ราวขนาดนี้ คุณอาสะใภ้สามต้องลำบากมากๆเลยสินะ?"

ริมฝีปากของเจียงเสี่ยวไป๋อดไม่ได้ที่จะกระตุก อยากถามมากๆว่าเธอเป็นคนปัญญาอ่อนเหรอ?

ตอนที่อยู่โรงเรียนก็ชอบเปรียบเทียบกับฉันมากๆ คิดไม่ถึงว่าผ่านมานานขนาดนี้ ยังชอบเปรียบเทียบกับเธออีก?

เมื่อคิดถึงสิ่งนี้ เจียงเสี่ยวไป๋ก็ยิ้มอย่างอย่างไรก็ได้ เอ่ยเบา ๆ ว่า "ใช่แล้วใช่แล้ว คุณแม่ของฉันลำบากมากๆเลย แต่ว่าเจียงเหมยเธอบอกว่าเธอออกมาทำงานนานขนาดนี้แล้ว แล้วทำไมเธอถึงยังพูดไม่เป็นแบบนี้อยู่อีกละ? ฝีปากแบบเธอเช่นนี้ อยู่รอดในสถานที่ทำงานได้อย่างไรกันเนี่ย?”

ไม่มีใครคิดว่า จู่ๆ เจียงเสี่ยวไป๋จะตอกกลับคน

แถมยังต่อคุณป้ารองของเธออีกด้วย ดังนั้นทั้งสี่คนในที่เกิดเหตุ ยกเว้นเจียงเสี่ยวไป๋ อีกสามคนก็ล้วนแต่ตกตะลึงไปกันหมด