เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1292

บทที่1291 เขาเป็นแฟนของเธอ

ผู้ที่มาเยือนก็คือลูกคนโตตระกูลเจียง

ถึงแม้วันนี้จะเป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหญิงใหญ่เจียง แต่ช่วงเช้าลูกคนโตของตระกูลเจียงมีประชุมสำคัญ ดังนั้นจึงไปจัดการธุระให้เรียบร้อยก่อนจึงรีบมาที่นี่

ตอนที่ทุกคนรู้ว่าเขาไปทำอะไรมา ต่างก็พูดเป็นเสียงเดียวกันว่าลูกคนโตตระกูลเจียงนั้นช่างกตัญญูจริงๆ ขนาดงานยุ่งมากยังหาเวลามาจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้คุณแม่ แถมยังรีบมาทันทีที่เสร็จงาน

มนุษย์ก็แบบนี้ หากมีใครที่ประสบความสำเร็จ แล้วเขาทำอะไรเพียงเล็กน้อยก็จะได้รับคำชมมหาศาล แต่กลับลืมไปว่า นี่เป็นความกตัญญูและหน้าที่ที่ลูกชายพึงกระทำอยู่แล้ว

แล้วจะมีสิ่งใดที่มีค่าหรือไม่มีค่ากัน

ประธานจ้าวได้ยินเสียง พอหันกลับไปแล้วพบว่าเป็นลูกคนโตตระกูลเจียง ก็ยิ้มออกมาทันที “ท่านประธานเจียง”

พอเจียงเหย็นหมิงถูกประธานจ้าวเรียก ก็รู้สึกเกรงใจเล็กน้อย เพราะถึงแม้บริษัทของเขาจะประสบความสำเร็จอยู่บ้าง แต่เมื่อเทียบกับบริษัทตระกูลจ้าวแล้ว ก็ดูไม่มีอะไรเลย อีกอย่างเขาอยากจะร่วมงานกับบริษัทตระกูลจ้าวมาตลอด แต่ว่าบริษัทตระกูลจ้าวมักจะเย็นชาใส่เสมอ ไม่ค่อยจะสนใจเขาสักเท่าไหร่

เหมือนกับในครั้งนี้ เจียงเหย็นหมิงจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้กับแม่ของตัวเอง คิดไม่ถึงเลยว่าประธานจ้าวจะมาร่วมงานด้วย เขาเลยรู้สึกเป็นปลื้มมาก ดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรดี

“ประธานเจียงจัดงานเลี้ยงวันเกิดให้คุณหญิงท่านหรือครับ”

ประธานเจียงลูบจมูกอย่างเก้อเขิน “ใช่ครับ ทำไมวันนี้ประธานจ้าวถึงมีเวลามาร่วมงานล่ะครับ ?”

“คือว่า ผมมาคุยเรื่องโครงการใกล้ๆแถวนี้ แล้วได้ยินว่าที่นี่กำลังครึกครื้น ก็เลยแวะมาดูน่ะครับ”

“ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็แวะเข้าไปดื่มเหล้าสักหน่อยสิครับ” เจียงเหย็นหมิงเชิญชวนประธานจ้าวอย่างระมัดระวัง

ประธานจ้าวมีรอยยิ้มประดับใบหน้า พอได้ยินกลับไม่ได้ตอบกลับไปทันที แต่กลับมองไปทางทิศทางที่เซียวซู่อยู่

ความหมายที่ต้องการจะถามนั้นชัดเจนมาก เจียงเหย็นหมิงเองก็มองออกได้ทันที ว่านี่ประธานจ้าวกำลังขอความเห็นของเขาอยู่

เจียงเหย็นหมิงมองตามสายตาของประธานจ้าวไป อีกฝ่ายเป็นคนหนุ่ม แต่กลับทำให้ประธานจ้าวสนอกสนใจได้แบบนี้ เห็นได้ชัดว่ามีที่มาไม่ใช่เล็กๆเลย

เขาเป็นนักธุรกิจ ก็เลยรีบเอ่ยปากเชิญชวนเซียวซู่ทันที “คุณผู้ชายท่านนี้เป็นผู้ร่วมงานของประธานจ้าวหรือครับ วันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณหญิงท่าน ยังไงก็เข้าไปดื่มด้วยกันสักแก้วไหมครับ”

ที่จริงพอคุยเรื่องโครงการนี้เสร็จเซียวซู่จะต้องกลับไปสะสางงานที่บริษัทต่อ เพราะว่าที่บริษัทยังมีงานอีกมากมายกองอยู่ แต่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ทั้งที่เดิมทีในใจก็อยากปฏิเสธ แต่ปากกลับเปลี่ยนเป็นพูดว่า “ครับ”

เขารับปากไปเสียงอย่างนั้น

เซียวซู่รู้สึกประหลาดใจเป็นอย่างมาก ในขณะเดียวกันก็หรี่ตาขึ้น ทำไมตัวเขาถึงได้รับปากไปแบบนั้น

พอรู้ตัวอีกที เซียวซู่ก็หันไปมองค้อนเจียงเสี่ยวไป๋ทีหนึ่ง

เจียงเหย็นหมิงค่อนข้างดีใจ เดิมทีเห็นว่าชายหนุ่มคนนี้ดูหน้าตาไม่ยิ้มแย้ม คิดว่าเขาจะปฏิเสธเสียอีก คิดไม่ถึงว่าเขาจะรับปาก

ดูท่าว่าครั้งนี้เขาจะมีความหวังที่จะได้ร่วมงานกับบริษัทตระกูลจ้าวแล้ว

“เชิญด้านในเลยครับ”

เมื่อเจียงเหย็นหมิงเดินเข้าไปด้านในแล้ว พอคนในงานเห็นว่าเขาปรากฏตัว ทุกคนต่างก็กรูเข้ามาหา หลังจากที่เจียงเหย็นหมิงทักทายกับทุกคนไม่กี่คำแล้ว ก็เดินเข้าไปกล่าวอวยพรต่อคุณหญิงใหญ่เจียง

เขาแต่งตัวเป็นทางการ พูดจาสบายๆ ความรู้สึกไม่ค่อยพอใจของคุณหญิงใหญ่เจียงที่ถูกเสี่ยวไป๋กับเจียงเหมยก่อเรื่องวุ่นวายให้ก่อนหน้านี้หายไปจนสิ้น

มองดูลูกชายที่ยอดเยี่ยมของตัวเองคนนี้ ก็รู้สึกปลื้มอกปลื้มใจจนเผยออกมาทางสีหน้าและแววตา

หลังจากที่เจียงเหย็นหมิงกล่าวอวยพรวันเกิดให้คุณหญิงใหญ่เจียงแล้ว ก็กล่าวแนะนำประธานจ้าวให้ทุกคนได้รู้จัก ตอนที่เขาพูดออกมาว่านี่คือประธานจ้าวของบริษัทตระกูลจ้าว ทุกคนในงานต่างก็ถอนหายใจกันออกมา

พอแนะนำประธานจ้าวเสร็จแล้ว เขาก็แนะนำเซียวซู่ต่อ ดังนั้นจึงทำได้แค่ใช้สายตาเอ่ยถามเขาเท่านั้น “คุณผู้ชายท่านนี้ ไม่ทราบว่าคุณชื่อ ?”

เพราะเธอเป็นคนหัวไว เลยพูดให้เรื่องราวผ่านไปได้ด้วยดี

แต่จู่ๆตู้เซียวหยู่กลับพูดขึ้นว่า “งั้นลูกก็ไปทักทายเขาหน่อยสิ ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นแฟนลูกนะ”

มุมปากของเจียงเสี่ยวไป๋กระตุกทันที “คุณแม่คะ แบบนั้นไม่ดีมั้งคะ ตอนนี้เขาเป็นแขกของคุณลุง ถ้าหนูเข้าไปทัก ทุกคนจะมองหนูยังไง”

เพี้ยะ

ตู้เซียวหยู่ตบหลังศีรษะของเจียงเสี่ยวไป๋ไปทีหนึ่ง “ยัยบ้า เขาเป็นแฟนของลูกก่อน ถึงจะไปเป็นแขกของคุณลุงลูก ลูกเข้าไปคุยกับแฟนของตัวเองไม่กี่คำแล้วจะเป็นอะไรไป หรือว่าลูกโกหกแม่ ?”

“คุณแม่คะ หนูจะไปโกหกแม่ได้ยังไง เขาเป็นแฟนของหนูจริงๆ แต่ว่าถ้าออกไปตอนนี้จะเด่นเกินไป อีกเดี๋ยวพวกเราค่อยไปหาเขาได้ไหมคะ แม่วางใจเถอะค่ะ หนูบอกแล้วว่าเขาเป็นแฟนของหนูเขาไม่มีทางหนีไปไหนหรอก นะคะ”

แต่ตู้เซียวหยู่กลับไม่ยอมหลงกลของเจียงเสี่ยวไป๋อีกต่อไปแล้ว สองมือกอดอก แล้วพูดด้วยสีหน้าเคร่งขรึมว่า “ได้ งั้นลูกไม่ต้องไปหาเขาแล้ว ฉันจะรอดูสิว่าแฟนของลูกคนนี้จะเป็นคนยังไง ดูสิว่าอีกเดี๋ยวเขาจะมาหาลูกก่อนหรือเปล่า”

เจียงเสี่ยวไป๋ “......”

แม่ของเธอช่างเป็นคนที่พูดคำไหนก็คำนั้นเสียจริง จนเธอไม่รู้จะพูดอะไรต่อดีแล้ว

“ตามใจแม่แล้วกันค่ะ”

เธอทำได้เพียงตอบกลับคำหนึ่งอย่างเหนื่อยหน่าย

เพราะเจียงเหย็นหมิงได้มาถึงงานแล้ว ดังนั้นงานเลี้ยงก็เลยเริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการ ทุกคนต่างก็นั่งลงประจำที่ ทางโรงแรมก็เริ่มเข้ามาเสิร์ฟอาหาร

ตอนที่เลือกที่นั่ง ประธานจ้าวถูกเจียงเหย็นหมิงไปนั่งตรงโต๊ะหลัก เซียวซู่มาด้วยกันกับเขา เลยถูกเชิญไปพร้อมกัน

ระหว่างนั้นตู้เซียวหยู่ก็เอาแต่จ้องเขม็งไปทางเซียวซู่ “แฟนของลูกคนนี้ เขาดูเหมือนว่าจะมองไม่เห็นลูกนะ เสี่ยวไป๋ ลูกรีบพูดมาให้ชัดเจนนะ เขาเป็นคนที่ลูกหามาเพื่อแกล้งหลอกแม่ใช่ไหม”