เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1312

บทที่ 1311 ความรู้สึกแบบนี้อบอุ่นมาก

เพราะผิวของเธอขาว และสีของลิปมันก็เข้มมาก ดังนั้นต่อให้เธอจะเช็ดอย่างรวดเร็วขนาดไหน ก็ยังมีร่องรอยหลงเหลืออยู่บนผิวขาวให้เห็น

เสี่ยวเหยียนหมดหนทาง ได้แต่หยิบสำลีเช็ดเครื่องสำอางมา เช็ดพลางพูดว่า：“เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว”

“ยัยเด็กคนนี้ ทำอะไรของเธอ”

“คุณป้า　คุณป้านั่งลงก่อนเถอะค่ะ”

ทันใดนั้นเสียงของหานชิงก็ดังขึ้นที่นอกประตู เสี่ยวเหยียนตื่นตกใจเขามาได้ยังไงกัน มาหาเรื่องสนุกอะไรตอนนี้

แต่โชคดีว่าลิปสติกได้ถูกเธอลบออกแล้ว แต่ที่แย่ยิ่งไปกว่านั้นก็คือรองพื้นที่ลงไว้ก่อนหน้านี้ก็ถูกเช็ดออกไปส่วนหนึ่งด้วย

เสี่ยวเหยียน：“……”

วันนี้เป็นวันอัปมงคลจริงๆ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรก็ไม่ราบรื่นเลย

เสี่ยวเหยียนได้แต่เช็ดเอารองพื้นทั้งหมดออก จากนั้นใช้โฟมล้างหน้าล้างหน้า

ตอนที่หานชิงผลักประตูเข้ามา ก็เห็นเธอเพิ่งจะออกจากห้องน้ำมา บนใบหน้ามีแต่หยดน้ำ

ทั้งสองประสานสายตากัน

เสี่ยวเหยียนอยากจะร้องไห้ในใจ เธออยากจะทำตัวเองให้ดียิ่งขึ้นต่อหน้าเขา แต่ทำไมกลับพังไม่เป็นท่าอีกแล้ว เธอจึงได้แต่ยิ้มเขินๆ อธิบายว่า：“ฉันเพิ่งตื่นได้ไม่นาน ก็เลยคิดว่าถ้าล้างหน้าล้างตา จะได้สดชื่นขึ้น”

“อืม”หานชิงพยักหน้า หยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาจากกระเป๋าก้าวไปด้านหน้าช่วยเสี่ยวเหยียนเช็ดหยดน้ำบนใบหน้า

“เสร็จแล้ว ออกไปกินข้าวเถอะ คุณลุงคุณป้ารอคุณนานแล้ว”

เสี่ยวเหยียนกำลังคิดว่าจะเอาผ้าเช็ดหน้ามาแล้วบอกเขาว่าจะช่วยเอาไปซักให้เขา แต่หานชิงก็เก็บผ้าเช็ดหน้าไปแล้ว จากนั้นก็นำเธอเดินออกไปข้างนอก ความจริงแล้วเสี่ยวเหยียนอยากจะถามมาก ว่าทำไมคุณถึงอยู่ทานอาหารเย็นพร้อมพวกเรา ตอนบ่ายคุณอยู่ที่นี่ตลอดเลยเหรอ คุณคงไม่ได้เฝ้าฉันอยู่ข้างเตียงคอยดูฉันหลับหรอกนะ

แต่คำถามเหล่านี้อยู่ที่ริมฝีปาก สุดท้ายแล้วเธอก็ไม่ได้ถามออกมา

หลังจากออกไปแล้ว　พ่อจางแม่จางก็ได้นั่งลงแล้ว มองตอนที่พวกเขาเดินมา　หลัวหุ้ยเหม่ยยังยื่นมือมาผลักสามีเล็กน้อย“ตาแก่ คุณดูสิว่าพวกเขาสองคนเหมาะสมกันมากเลยใช่มั้ย”

พ่อจางที่สวมแว่นสายตายาวอยู่ ได้ยินอย่างนั้นก็มองไปที่สองคนนั้น จากนั้นก็พูดว่า：“ประธานหานเป็นคนที่ดูดีมีชาติตระกูลมากจริงๆ แต่ว่าลูกสาวของเราเนี่ยค่อนข้างจะ……”

“พุ้ย　พูดอะไรของคุณเนี่ย นี่ลูกสาวของคนเองนะ มีใครเขาว่าร้ายลูกสาวตัวเองอย่างคุณมั้ย”

“ก็เพราะว่าเป็นลูกสาวของตัวเองไง ดังนั้นผมถึงรู้ดีว่าเธอเป็นยังไง”

“ฮึ ฉันไม่สน ยังไงก็แล้วแต่ลูกสาวของเราจะคู่กับใครก็เหมาะสมทั้งนั้น ทั้งสองคนก็คือเหมาะสมก็คือคู่ควร”

พ่อจาง：“……”

เขาเบื่อที่จะโต้เถียงกับหลัวหุ้ยเหม่ย　และคิดว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องของความรู้สึก ไม่ใช่ว่าจะดูว่าคู่ควรหรือไม่คู่ควร ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวตนของแต่ละคะ บางคนดูภายนอกนั้นเหมาะสมกันมาก แต่ว่านิสัยใจคอไปด้วยกันไม่ได้แล้วจะทำยังไงได้

“หานชิง คุณมากินข้าวกับลุงและป้าที่บ้านครั้งแรก ลุงกับป้าก็ไม่รู้ว่าจะคุณชอบทานอะไร ดังนั้นก็เลยทำอาหารประมาณนี้ หวังว่าจะไม่รังเกียจนะ”

พอตั้งโต๊ะ หลัวหุ้ยเหม่ยก็พูดกับหานชิงอย่างเป็นกันเอง

จางเสี่ยวเหยียนและหานชิงนั่งอยู่ด้วยกัน มองเห็นอาหารบนโต๊ะก็ต่างตกใจ เธอโตขนาดนี้ กินข้าวที่บ้านมาไม่รู้กี่มื้อแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นอาหารมากมายอุดมสมบูรณ์ที่สุดมื้อหนึ่ง นี่เทียบกับอาหารในโรงแรมหรูระดับห้าดาวได้เลยทีเดียว

เยอะเกินไปหน่อย เสี่ยวเหยียนคิด

อาหารมากมายขนาดนี้กินไม่หมดแน่

หานชิงเองก็ตกใจมาก แต่เห็นรอยยิ้มที่อบอุ่นเป็นกันเองของหลัวหุ้ยเหม่ยก็รู้ว่าแม่ของเสี่ยวเหยียนคนนี้ดีกับตนเองเป็นพิเศษ แน่นอนว่าอาจเป็นเพราะสถานะของเขาและกลัวว่าจะเป็นการไม่ให้เกียรติเขา ดังนั้นเขาจึงปล่อยวางความเยือกเย็นและระแวดระวังตัวทั้งหมดลง เอ่ยเบาๆว่า：“คุณป้าครับต่อไปไม่ต้องลำบากขนาดนี้ก็ได้ครับ ผมกินง่ายไม่เลือกมาก อะไรก็ได้ครับ”

หลัวหุ้ยเหม่ยยิ้ม：“ได้ยังไงกันล่ะ พวกนั้นเป็นอาหารธรรมดาบ้านๆ คุณต้องไม่คุ้นเคยแน่ แต่ชีวิตนี้ ควรจะต้องกินอาหารพื้นบ้านธรรมดาเยอะๆ อย่ากินอาหารข้างนอกบ่อย แม้ฝีมือทำอาหารป้าจะเทียบกับบรรดาพ่อครัวใหญ่ไม่ได้ แต่อาหารที่ป้าทำก็สะอาดถูกหลักอนามัยและมีประโยชน์ต่อร่างกายแน่นอนจ้ะ”

เสี่ยวเหยียนที่อยู่ข้างๆได้ยินที่หลัวหุ้ยเหม่ยพล่าม ก็รู้สึกอายมาก ปกติแล้วมีเพียงแค่ร้านอาหารที่ไม่ผ่านการรับรองสุขลักษณะเท่านั้นที่จะไม่สะอาด แต่บรรดาร้านอาหารระดับห้าดาว หรือพ่อครัวที่หานชิงเชิญมาที่บ้าน ก็ล้วนผ่านคุณสมบัติหมด และยังตระหนักถึงคุณค่าทางโภชนาการด้วย

“แม่……”เสี่ยวเหยียนตัดบท“พวกเรากินข้าวกันเถอะค่ะ”

พูดจบเธอก็หันไปมองหานชิง พูดอย่างระวังว่า：“ถ้าคุณไม่ถูกปากล่ะก็ อย่างนั้นพวกเรา……”

“ไม่หรอก”หานชิงยิ้มอ่อนๆ“ ความรู้สึกแบบนี้อบอุ่นมาก ผมไม่ได้สัมผัสชีวิตแบบนี้มานานหลายปีแล้ว”

เขาอยู่คนเดียวลำพังมาโดยตลอด กินข้าวก็กินคนเดียวโดดเดี่ยวอ้างว้าง ตอนนั้นเขาขึ้นมัธยมปลาย เคยไปร่วมงานปีใหม่ที่บ้านของหลินสวี่เจิ้งครั้งหนึ่ง ตอนนั้นที่บ้านของหลินสวี่เจิ้งก็เป็นอย่างนี้ ฉลองปีใหม่ทำอาหารเยอะแยะมากมาย จากนั้นทุกคนก็รุมล้อมเข้าไป พูดคุยหัวเราะ สนุกสนานคึกคักอย่างมาก