เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1407

บทที่ 1406 ไม่มีจูบบอกฝันดี

โห นี่โยนปัญหามาให้ฉันซะงั้น?

เจียงเซียวไป๋หัวเราะ ตั้งใจยั่วเขา: “แน่นอนว่าฉันไปอยู่แล้ว นายดูการ์ดเชิญนี่สิ ทำดีขนาดนี้ พอดูสถานที่จัดงานก็รู้แล้วว่าต้องเป็นงานใหญ่อลังการมากแน่ๆ งานแต่งงานใหญ่ขนาดนี้ถ้าไม่ไปดูสักหน่อย น่าเสียดายแย่เลย”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เซียวซู่จึงหันไปมองดูการ์ดเชิญใบนั้น เหมือนกำลังดูให้แน่ใจว่าเป็นอย่างที่เจียงเสี่ยวไป๋พูดหรือไม่ ผ่านไปสักพักจึงพยักหน้าลง

“โอเค ในเมื่อเธออยากไป งั้นก็ไป”

เจียงเสี่ยวไป๋หรี่สายตามองลงอย่างอดใจไว้ไม่อยู่ “นายตกลงแล้ว?”

เดิมทีหล่อนคิดว่างานแต่งแบบนี้ เซียวซู่คงไม่ยอมไป เพราะเป็นของคนที่ตัวเองชอบ ไปแล้วก็เห็นคนที่ตัวเองรักมีความสุขกับคนอื่น คงต้องเจ็บปวดเหมือนมีใครเอามีดมาปักหัวใจตัวเอง

แต่เจียงเสี่ยวไป๋คิดไม่ถึงว่าเขาจะตอบตกลง อีกทั้งยังพูดเสริมต่ออีก

“เธอไม่อยากไปเหรอ?”

“ฉันอยากไปนายก็ไปกับฉัน? แต่ถ้าฉันไม่อยากไปล่ะ?”

“ไม่อยากไป งั้นพวกเราก็หาอย่างอื่นทำ”

เสี่ยวไป๋ไม่พูดอะไรต่อ อันที่จริงเซียวซู่ผลักปัญหาไปให้หล่อนได้เก่งมาก ให้หล่อนเป็นคนตัดสินใจเอง จะไปหรือไม่ให้หล่อนตัดสิน อีกอย่างเขาก็บอกไปแล้ว ถ้าตัวเองไป เขาก็จะไปด้วย ถ้าตัวเองไม่ไป งั้นก็ทำเรื่องอื่น

สมบูรณ์แบบมาก ไม่มีปัญหาอะไร

แต่ไม่รู้ว่าทำไม เจียงเสี่ยวไป๋ถึงฟังแล้วไม่มีความสุข จากนั้นจึงหยิบการ์ดขึ้นมา และกลับหลังหันเดินออกไป

ครั้งนี้คงกลัวว่าเซียวซู่จะใช้กุญแจไปเปิดประตูห้องหล่อนอีก จึงพูดทิ้งท้ายไว้: “ฉันไม่ล็อคประตู ได้โปรดอย่าเข้ามาอีก ให้ฉันอยู่คนเดียวเงียบๆสักพัก!”

เซียวซู่ที่ถูกทิ้งอยู่กลางโต๊ะอาหาร ถือชามมองดูเงาหลังของหล่อน รู้สึกแปลกใจขึ้นมา

นี่มัน....เกิดอะไรขึ้น?

คำถามที่หล่อนถามมา เป็นคำถามเสี่ยงเป็นเสี่ยงตายชัดๆ ไม่ว่าเขาจะตอบยังไงก็ทำให้เสี่ยวไป๋ไม่มีความสุขอยู่ดี ดังนั้นเขาจึงครุ่นคิดสักพักก่อน แล้วค่อยพูดให้เสี่ยวไป๋ตัดสินใจ

อีกทั้งการตัดสินใจของหล่อน ไม่ว่าจะเป็นอย่างไหน เซียวซู่คิดแผนรับมืออย่างเต็มที่ที่สุดแล้ว

แต่ทำไมหล่อนถึงยังโกรธอีกล่ะ?

เซียวซู่ไม่เข้าใจว่าหล่อนคิดยังไงกันแน่ จึงไม่มีอารมณ์ทานข้าวต่อ มองดูกับข้าวมากมายบนโต๊ะ เซียวซู่จึงจำต้องลุกขึ้นเก็บ

.

“ฟางถังถัง ฉันจะบอกเธอให้ เรื่องนี้เธอต้องรับผิดชอบครึ่งหนึ่ง ถ้าคืนวันนั้นเธอไม่ด่วนตัดสินใจพาเขาไปที่บ้านเธอ ฉันก็คงไม่ถูกเขาพากลับมา และยิ่งไม่มีทางยอมตกลงเป็นแฟนของเขา ไม่รู้ว่าเรื่องนี้เป็นแบบนี้จริงรึเปล่า เธอคิดว่าเธอต้องรับผิดชอบสักครึ่งหนึ่งไหม?”

คำพูดของหล่อนทำให้ฟางถังถังหมดคำพูดทันที ตอกกลับด้วยความไม่พอใจ

“ให้ตายเถอะ ฉันแค่พาเขามาที่บ้านของฉัน แต่ฉันไม่ได้ให้เธอตอบตกลงเป็นแฟนของเขาสักหน่อย? ความคิดที่เธออยากเป็นเขามันมากเกินกว่าการกระทำของเธอไปแล้ว เกี่ยวอะไรกับฉันด้วย เธออย่ามาโยนความผิดแบบนี้สิ ฉันไม่ยอมแบกรับไว้หรอกนะ”

“ความผิดนี้เธอไม่รับไว้แล้วใครรับ? เธอแค่บอกว่าเธอเป็นคนเรียกเขาไปที่บ้านของเธอใช่ไหม?”

“อย่าเป็นแบบนี้สิเสี่ยวไป๋ ฉันก็หวังดีกับพวกเธอไงล่ะ ดูสิพวกเธอกลายเป็นแฟนกันแล้ว ไม่แน่นะ รอให้พัฒนาต่อกันไปอีก พวกเธออาจจะได้เข้าสู่ประตูวิวาห์ด้วยกัน!”

“ไปให้พ้น!”

“ไปร่วมงานแต่งกับเขา ผู้ชายขี้ขลาดแบบนี้ต้องให้เขาไปเห็นด้วยตาตัวเอง ผู้หญิงที่ตัวเองเก็บซ่อนไว้ในก้นบึ้งหัวใจแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นไปแล้ว ชีวิตนี้เขาไม่มีโอกาสอีกแล้ว จากนั้นเขาจะได้ตายใจสักที”

อันที่จริงถ้าฟางถังถังไม่พูด เจียงเสี่ยวไป๋ก็คิดแบบนี้เช่นกัน ในเมื่อหล่อนเลือกที่จะคบกับเซียวซู่แล้ว แม้ว่าจะบอกว่าเป็นเพียงแค่การลองคบกัน แต่เจียงเสี่ยวไป๋ไม่ใช่คนที่มีนิสัยเจออุปสรรคแล้วจะสิ้นหวังง่ายๆ

ตอนนี้เซียวซู่ยังไม่ชอบหล่อน แต่หล่อนจะคอยโน้มน้าวเขาเอง

เจียงเสี่ยวไป๋เป็นคนเก่งขนาดนั้น หล่อนไม่เชื่อว่าผู้ชายคนนี้จะไม่เปลี่ยนใจ!

“เธอไม่พูด ฉันก็รู้ดีว่าควรทำอย่างไร”

“งั้น คืนนี้ไปดูชายในฝันกับฉันได้ไหม?”

“ไม่ไป เพื่อนเลว!”

ฟางถังถัง: “โห! มิตรภาพของเราสองสาวช่างเปราะบางเหลือเกิน”

คืนวันนั้น ตอนที่เซียวซู่กำลังจะขึ้นมานอนบนเตียง สิ่งที่เขาเห็นมีเพียงแค่เงาแผ่นหลังของเจียงเสี่ยวไป๋ หล่อนหันหลังให้เขา ส่วนตัวเองนอนกอดหมอนข้างหลับไปแล้ว

ภายในห้องเงียบสงัด แต่กลับทำให้เซียวซู่รู้สึกไม่คุ้นเคย

เพราะตั้งแต่คบกันมาไม่กี่วันมานี้ แม้ว่าทั้งสองจะไม่ได้ทำอะไรกันตอนกลางคืน แต่ก่อนนอนเจียงเสี่ยวไป๋มักจะขอร้องให้เขาจูบบอกฝันดี