เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1448

บทที่1447 ทั้งหมดมันผ่านไปแล้ว

“เซียวซู่”

หลังจากที่เจียงเสี่ยวไป๋ถามไปแล้วนั้น ก็ไม่ได้รับการตอบกลับมา เอื้อมมือออกไปจับข้อมือของเขา น้ำเสียงอ่อนหวาน “คุณรีบพูดมาเถอะ ฉันถามคุณมาตั้งหลายรอบแล้ว ตกลงจ่ายไปเท่าไหร่กัน?”

“อยากรู้ขนาดนั้น?” เซียวซู่หรี่ตาลงมองผู้หญิงที่แสดงสีหน้าปรือๆตรงหน้า โน้มตัวลงประชิดตัวเธอมากขึ้น ริมฝีปากจรดลงไปข้างๆใบหูของเธอ ลมหายใจอบอุ่นโอบล้อมรอบตัวเธอ ค่อยๆบอกจำนวนตัวเลขไปช้าๆ

จากเดิมที่ตาของเจียงเสี่ยวไป๋ก็ยังปรือออกมาทีละนิดๆ หลังจากที่ได้ยินจำนวนนั้นก็ตื่นเต็มตาขึ้นมาทันที เบิกตากว้างจ้องมองเซียวซู่

“จ่าย จ่ายไปเยอะขนาดนั้นเลย?”

พอนึกถึงเงินจำนวนนั้น เจียงเสี่ยวไป๋รู้สึกว่าใจของเธอนั้นมีเลือดที่กำลังหลั่งริน ใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ออกมา “ทำไมถึงจ่ายไปตั้งเยอะแยะขนาดนั้นกัน? คุณนี่มันตัวล้างผลาญเงินจริงๆ เงินเยอะขนาดนั้นแต่คุณกลับจ่ายไปทั้งหมดตาไม่กระพริบเลย คุณต้องหามานานแค่ไหนกัน? ทั้งๆที่ไม่มีความจำเป็นที่จะต้องจ่ายไปเลยแท้ๆ...”

ยิ่งพูดเจียงเสี่ยวไป๋ก็ยิ่งปวดใจ หัวใจก็กำลังมีเลือดไหล่หลั่งออกมา

บรรยากาศดีๆระหว่างทั้งสองคนที่เคยมี ได้ถูกเจียงเสี่ยวไป๋ทำลายไปจนสิ้น

เซียวซู่ได้ยินคำว่าตัวล้างผลาญเงินคำนั้น ก็จูบต่อไม่ลงแล้วจริงๆ จึงถือโอกาสพลิกตัวนอนลงข้างๆตัวเธอ “ไม่จ่ายเงิน ปล่อยให้เธอเต้นกับผู้ชายคนอื่น?”

เขารู้ตัวเองดีว่าเขามันไร้ความสามารถ

พูดไปก็เหมือนว่าจะใช่ เต้นกับผู้ชายคนอื่นความจริงแล้วเธอก็ไม่ได้อยากทำหรอก เธอเองก็นึกไม่ถึงว่าพี่สาวนักเต้นของร้านจะให้เธอเล่นใหญ่ขนาดนี้ เฮ้อ ถ้ารู้ก่อนก็ไม่บอกหล่อนหรอก

เซียวซู่นั้นเป็นแฟนของเธอ เสียเงินก้อนใหญ่อย่างนั้นไปอย่างไร้เหตุผล

นึกถึงอะไรขึ้นมา ทันใดนั้นเจียงเสี่ยวไป๋ก็พลิกตัว มองเซียวซู่ไปด้วยสายตานิ่งเรียบ

“จะว่าไปคุณก็จ่ายไปตั้งเยอะขนาดนั้น หลังจากนี้คุณจะยังมีเงินแต่งงานอยู่อีกหรือเปล่า?”

เซียวซู่ชะงักไป มองเจียงเสี่ยวไป๋ไปด้วยสายตาลึกซึ้ง นี่เธอกำลังกังวลเรื่องนั้นอยู่?

ริมฝีปากบางแสยะออกมาเล็กน้อย เซียวซู่ก็ได้พลิกตัวหันไปหาเธอเช่นเดียวกัน “ฉันอยู่คนเดียวมาตั้งหลายปี จะไม่เก็บสะสมเอาไว้เลยได้ยังไงกัน นอกจากนี้เงินเดือนของฉันก็ไม่ได้น้อย เงินที่จะขอเธอแต่งงานมันยังมีเหลือเฟือ”

เผชิญกับสายตาเย้าหยอกของเขา ใบหน้าของเจียงเสี่ยวไป๋แดงออกมา พูดโต้กลับออกไปทันที “คุณกำลังพูดอะไร? ฉันก็แค่กังวลว่าหลังจากนี้คุณจะแต่งภรรยาไม่ได้เท่านั้นเอง ใครบอกว่าคุณต้องขอฉันแต่งงานกัน? ถ้าคุณอยากแต่งกับฉัน มันก็ไม่แน่ว่าฉันจะแต่งกับคุณหรอกนะ!”

แฟนก็เพิ่งจะเป็นได้ไม่กี่วันเอง คิดจะมาแต่งเธอแล้ว!

เซียวซู่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่มองเธอไปด้วยรอยยิ้มจางๆ ในสายตาที่กำลังมองเจียงเสี่ยวไป๋นั้น เหมือนกับว่าเขามองตัวเองไปอย่างทะลุปรุโปร่งไม่มีผิด เธอเกิดอาการลนลานขึ้นมาเล็กน้อย

“คุณมองอะไรกันฮะ? ที่ฉันพูดไปมันก็เป็นความจริงทั้งนั้น คุณคงไม่ได้คิดว่าฉันจะอยากแต่งกับคุณจริงๆหรอกมั้งคะ?”

“อืม เป็นความจริงทั้งนั้น ง่วงหรือเปล่า? ถ้าง่วงก็รีบนอนเสียเถอะ”

พูดไป เซียวซู่เอื้อมมือออกไปสวมเสื้อผ้าเธอให้ดี จากนั้นก็ไม่ได้ทำอะไรอีกแล้วจริงๆ เจียงเสี่ยวไป๋เองก็ได้สติกลับมาในเวลานี้เหมือนกัน บรรยากาศดีๆก่อนหน้านี้ของทั้งสองคนมันเหมือนกับถูกเธอทำลายไปจนไม่เหลือ

ฮือ เสียดายมันก็เสียดายอยู่บ้าง เผชิญกับร่างเยาว์วัย นึกไม่ถึงว่าเธอจะพลาดไปอย่างนี้ ช่างเถอะ เห็นแก่ที่เขาบาดเจ็บอยู่หรอกนะจะไม่เต๊าะเขาก็ได้

เจียงเสี่ยวไป๋กะพริบตาปริบๆออกมา แนบเข้าไปในอ้อมกอดของเขาแล้วหลับตาลง ลมหายใจเร็วถี่ได้เปลี่ยนเป็นสม่ำเสมอขึ้นมา

หลังจากที่เซียวซู่แน่ใจแล้วว่าเธอได้หลับไปแล้ว ก็ได้หลับตามไปด้วยความสบายใจ

。

หลัวหุ้ยเหม่ยมองใบหน้าซูบโทรมของหานชิง คิดอยากจะพูดอะไรออกไป แต่คิดไปแล้วสุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไรออกไป เพียงแค่พยักหน้าออกไปเล็กน้อย “ก็ดีเหมือนกัน ฉันกับพ่อของเธอกลับไปพักก่อน พักผ่อนเต็มที่แล้วจะกลับมาเปลี่ยนเวรกับเธอแล้วกัน ตอนนี้เสี่ยวเหยียนยังไม่ฟื้น รอให้เธอฟื้นขึ้นมา จะต้องโทรบอกพวกเราให้ได้นะ”

“ครับ”

บทที่เสี่ยวเหยียนฟื้นขึ้นมา รู้สึกว่าหัวมันรู้สึกวิงเวียนไปหมด รอบๆล้วนแล้วแต่จะเป็นแสงสว่างจากเปลวไฟ กลิ่นควันไฟที่อบอวลไปทั่วจนเธอแทบหายใจไม่ได้เลย จู่ๆก็มีคนคนนึงที่เดินฝ่าเปลวไฟเข้ามาอุ้มเธอ

“หานชิง!”

เสี่ยวเหยียนสะดุ้งตกใจขึ้นมา ตะโกนชื่อของเขาออกมาอย่างรวดเร็ว ลำตัวเองก็ดีดตัวเหมือนกับปลาคาร์ปลุกขึ้นนั่ง

รอบๆฟ้าก็ได้สว่างมากแล้ว ส่วนหานชิงที่เฝ้าเธออยู่ข้างๆมาโดยตลอดเห็นเธอฟื้นขึ้นมาแล้ว ก็รีบกระโจนเข้าไปหาทันที

“เหยียนเหยียน?”

เสี่ยวเหยียนกุมมือของเขา มองเขาไปด้วยอาการนิ่งค้าง เหมือนกับว่ากำลังยืนยันให้แน่ใจว่าเป็นเขาจริงๆก็ไม่ปาน หานชิงเห็นสายตาของเธอก็รู้ว่าเธอกำลังคิดอะไรอยู่ จึงพลิกมือกุมมือเธอแน่น

“อย่ากังวลเลย เป็นฉันจริงๆ ฉันไม่เป็นไร เธอเองก็ไม่เป็นอะไรเหมือนกัน ทั้งหมดมันได้ผ่านไปแล้ว”

เสี่ยวเหยียนคงจะถูกภาพไฟไหม้ครั้งใหญ่นั้นทำเอารู้สึกหวาดกลัว จนถึงตอนนี้ก็ยังจับมือของหานชิงแน่น อยากพูดอะไรออกไป แต่ริมฝีปากก็สั่นเทาพูดไม่ออกเลยสักคำเดียว

“เธอไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น” หานชิงดึงเธอเข้าสู่อ้อมแขน มือใหญ่ลูบลงบนท้ายทอยเธอเบาๆเพื่อปลอบเธอ “ทุกอย่างมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โรงพยาบาลกัน”

เสียงพูดดังออกมา หานชิงรู้สึกได้ว่าตรงหน้าอกเหมือนจะเปียกชื้นขึ้นมา สัมผัสอุ่นร้อน หลังจากที่ดึงเสี่ยวเหยียนออกไปแล้ว ถึงได้พบว่าดวงตาของเธอมีน้ำตาไหลออกมา หัวใจก็เหมือนกับถูกกรีดขึ้นมาทันที

เขาเอื้อมมือออกไปปาดเช็ดน้ำตาตรงขอบตาของเสี่ยวเหยียน เอ่ยคำสัญญาที่เหมือนกับว่ากำลังสาบานออกมา “วางใจเถอะ หลังจากนี้ไปขอเพียงแค่มีฉันอยู่ จะไม่ให้เรื่องพวกนี้เกิดขึ้นอีกแน่”