เจ้าสาวมือสองของคุณชายเย่ นิยาย บท 1478

บทที่1477ความเศร้าโศก

เหลียงหย่าเหอฟังออกในทันที ได้ถามอย่างค่อนข้างอึดอัด:“เซียวหยู่ เสียงของเธอเป็นอะไร?”

เสียงของตัวเองคืออดหลับอดนอนมาทั้งคืนจนแหบ หรือว่าตู้เซียวหยู่ก็เป็นเหมือนเธอ?

ตู้เซียวหยู่ที่อยู่ในสายถอนหายใจแรงๆทีนึง ก็ไม่ถือสาที่จะพูดตามตรงกับเธอ

“เมื่อคืนนอนไม่หลับ เสียงเลยเปลี่ยนไปนิดหน่อย เธอก็นอนไม่หลับเหมือนกันใช่มั้ย?”

ฝ่ายตรงข้ามตรงไปตรงมาและเปิดใจแล้ว เหลียงหย่าเหอก็ถอนหายใจตาม

“ก็ใช่น่ะสิ ฉันกังวลจนไม่ได้นอนมาทั้งคืน เมื่อวานหลังจากไปดูดวงกลับมาฉันก็คิดซ้ายตรองขวา กังวลจะแย่อยู่แล้ว ฉันเลยรู้สึกว่าโทรคุยกับเธอดู เรื่องนี้อย่าเพิ่งบอกกับเด็กทั้งสองเลย เพราะความสัมพันธ์ของเขาสองคนดีๆกันอยู่ จู่ๆถ้าพวกเราที่เป็นผู้ใหญ่พูดเรื่องนี้ จะต้องทำให้พวกเขาไม่พอใจแน่ๆ”

ตอนที่เหลียงหย่าเหอพูดเรื่องพวกนี้ ไม่มีความมั่นใจเลย เพราะฉะนั้นเลยยิ่งพูดยิ่งเสียงเบา“เซียวหยู่ ให้อภัยที่ฉันเห็นแก่ตัวไปหน่อย แต่ฉันรู้สึกตอนนี้เซียวซู่กับเสี่ยวไป๋ต่างก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว ล้วนมีความคิดของตัวเองแน่นอน พวกเราที่เป็นผู้ใหญ่ มากสุดก็แค่ปรึกษาหารือกับพวกเขาหน่อย ควบคุมความคิดของพวกเขาไม่ได้หรอก ถ้าพวกเขาอยากอยู่ด้วยกันจริงๆ และพวกเราที่เป็นพ่อแม่ถ้ากลายเป็นอุปสรรคขัดขวางพวกเขา เด็กสองคนจะต้องเสียใจมากเลย”

ทางฝั่งของตู้เซียวหยู่ไม่พูดจาสักที มีแค่เสียงหายใจเบาๆ เหลียงหย่าเหอค่อนข้างวิตกกังวล “ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า?”

“ไม่ใช่” ตู้เซียวหยู่ส่ายหัว เธอไม่ได้หลับไม่ได้นอนมาทั้งคืน ตื่นเช้าก็โทรหาเสี่ยวไป๋ แต่ว่าตอนนี้เธอกลับมีอารมณ์อีกแบบนึง

คำพูดของเสี่ยวไป๋คอยสะท้อนอยู่ที่ข้างหูเธอ

“นั่นเป็นเพราะว่าแม่ไม่ฟังหนู ถ้าแม่ยอมฟังหนู ก็ไม่เกิดเรื่องแบบนี้แล้ว!”

“ก่อนหน้านั้นหนูไม่อยากมีแฟน แต่แม่บีบให้หนูมีแฟน บีบจนหนูไม่กล้ากลับบ้าน ต้องไปเช่าห้องอยู่ที่ข้างนอก ตอนนี้หนูมีแฟนแล้ว แม่ก็มาบีบบังคับให้หนูเลิกกับเขา แม่หวังดีกับหนูจริงๆเหรอคะ? ทำไมชีวิตของหนูต้องเป็นไปตามกฎที่แม่คิดไว้ด้วย? หนูไม่ใช่เด็กสักหน่อย หนูเป็นผู้ใหญ่ หนูอยากวางแผนเองไม่ได้เหรอคะ?”

“พวกนั้นล้วนเป็นคำพูดจากใจจริงของหนู หนูไม่อยากใช้ชีวิตที่ถูกแม่สร้างกฎเกณฑ์ไว้ ชีวิตของหนูๆจัดการเอง ไม่ว่าจะมีผลตามมายังไงหนูล้วนสามารถรับผิดชอบเอง”

ที่ผ่านมาลูกสาวเธอเป็นเด็กดีเชื่อฟัง เพราะเป็นลูกคนเดียว ดังนั้นเธออยากได้อะไรก็มีอะไร ตู้เซียวหยู่ไม่เคยปฏิบัติไม่ดีกับลูกสาวคนนี้เลย แต่ในขณะที่โอ๋และประคบประหงมเธอก็ติดนิสัย อยากสร้างเธอให้เป็นเหมือนที่ตัวเองอยากได้ อยากให้เธอใช้ชีวิตตามความคิดของตัวเอง

ถ้าไม่ใช่เพราะครั้งนี้เจียงเสี่ยวไป๋คัดค้าน ตู้เซียวหยู่ไม่เคยคิดจริงๆ เรื่องที่ตัวเองทำเหล่านั้น ไม่นึกเลยว่าจะก่อให้เกิดผลกระทบใหญ่ขนาดนี้กับเธอ

ใช่ ลูกสาวเธอโตแล้ว ไม่ใช่เด็กอีกต่อไปแล้ว

ไม่ใช่หุ่นเชิดสักหน่อย จะปล่อยให้คนชักใยได้ยังไง?

เฮ้อ เสียดายที่เธอรู้ช้าไป

ถ้าเธอดึงสติกลับมาเร็วหน่อย บางทีก็อาจจะไม่พูดเรื่องนี้กับเธอแล้ว ตอนนี้เสี่ยวไป๋รู้แล้ว ส่วนเหลียงหย่าเหอเห็นได้ชัดว่าให้เกียรติเด็กมากกว่าเธอ และให้เกียรติเธอด้วย ทนมาทั้งคืนตอนนี้ถึงโทรมาปรึกษาเรื่องนี้กับเธอ

คิดถึงตรงนี้ ตู้เซียวหยู่รู้สึกละอายใจอย่างยิ่ง

“ขอโทษนะหย่าเหอ ตอนเช้าฉันได้บอกกับลูกสาวฉันไปแล้ว”

“อะไรนะ?” เหลียงหย่าเหอค่อนข้างแปลกใจ: “บอกไปแล้ว? บอกไปตอนไหน?”

“ก่อนที่เธอจะโทรศัพท์มาไม่นานนี้เอง”

จู่ๆเหลียงหย่าเหอเสียงหาย ไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว

“เปล่าค่ะ แค่ดื่มนิดเดียวเอง”

ระหว่างพูด เจียงเสี่ยวไป๋ตบมือของเขา “ปล่อยฉันลงมาค่ะ”

เซียวซู่กลัวเจียงเสี่ยวไป๋เมาเหล้า แต่ดูแววตาและน้ำเสียงของเธอ เหมือนยังมีสติอยู่ แต่เขาก็ไม่ได้ปล่อยเธอลงมา แต่ได้พูด: “คุณง่วงแล้วไม่ใช่เหรอ? อย่านอนที่นี่ ผมอุ้มคุณไปที่ห้องนอน”

“ไม่ๆๆ” เจียงเสี่ยวไป๋ได้ปฏิเสธเขา “ฉันไม่ง่วง เมื่อกี๊ฉันแค่เผลอหลับไป คุณปล่อยฉันลงมา ฉันจะอยู่ที่นี่”

เซียวซู่วางเธอลงมา พอเจียงเสี่ยวไป๋แตะโดนโซฟาก็อ่อนยวบยาบลงมา กอดหมอนและชี้ที่นั่งข้างตัวเอง “มา มานั่งที่นี่”

เซียวซู่รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเธอผิดสังเกต ก็เลยนั่งลงไปอย่างเงียบๆ

หลังจากนั่งลงมาก็รอเธอเปิดปากพูด แต่ผ่านไปตั้งนานเธอก็ไม่พูด เซียวซู่ก็ได้เงยหน้ามองไปที่เธอ: “เป็นอะไรไป? ทำไมอยู่ดีๆถึงดื่มเหล้า?”

“อยากดื่มก็ดื่มน่ะสิ แค่ดื่มเหล้าหน่อยคุณก็ต้องยุ่งด้วย? เซียวซู่ คุณคงไม่ใช่คิดว่าคุณเป็นแฟนของฉันแล้ว ก็จะสามารถยุ่งเรื่องของฉันได้มั้งคะ?”

เซียวซู่เม้มริมฝีปากบางและย้อนถาม: “ไม่ได้เหรอ?”

“ไม่ได้!”

“ถ้าอย่างนั้นไม่ได้” เซียวซู่จับข้อมือเรียวขาวของเธอไว้ และกุมไว้ในฝ่ามืออบอุ่นของตัวเอง “เรื่องบางเรื่องผมต้องยุ่ง อย่างเช่นเรื่องที่คุณนอนที่โซฟา ถ้าผมไม่ยุ่ง คุณเป็นหวัดจะทำยังไง? และเรื่องที่คุณดื่มเหล้าไปมั่ว ผมไม่อยู่บ้าน ถ้าคุณเกิดเรื่องจะทำยังไง?”

เดิมทีเจียงเสี่ยวไป๋ควบคุมอารมณ์ไว้ดีๆ จู่ๆได้ยินเซียวซู่พูดแบบนี้ ในใจมีความเศร้าโศกที่เข้มข้นโผล่ออกมา