เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต นิยาย บท 14

เจิ้งหงโกรธมากจนแทบจะกระอักเลือด “แกต่างหากล่ะที่เป็นพวกรักร่วมเพศ โคตรเง้าของแกเป็นพวกรักร่วมเพศกันหมด ออกไป รีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้”

ฉู่เฉินถามขึ้นว่า “ในเมื่อคุณไม่ใช่พวกรักร่วมเพศ แล้วทำไมคุณถึงเลือกคนให้เหมาะผ่านราศีล่ะ?”

“เพราะฉันเป็นฝ่ายทรัพยากรบุคคล ฉันพูดแล้วคนอื่นก็ต้องทำ ไอ้เด็กอย่างแกทำอะไรฉันได้ล่ะ? จะตบฉันเหรอ?” เจิ้งหงเยาะเย้ย และพูดอย่างภาคภูมิใจ

“เพี้ยะ!”

พอเขาพูดจบ ใบหน้าก็ถูกตบอย่างแรง

เจิ้งหงตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาจับหน้าแล้วมองดูฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ “ไอ้หนุ่ม แก……แกกล้าตบฉันงั้นเหรอ?”

“ผมไม่เพียงแต่กล้าตบคุณ แต่ยังไล่คุณออกไปได้ด้วย คุณเชื่อไหมล่ะ?” ฉู่เฉินพูดด้วยสีหน้าไม่แยแส

และเจิ้งหงก็พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองว่า “ไล่ฉันออกงั้นเหรอ? ไอ้หนุ่ม ก็แค่แกอ่ะนะ? แกคิดว่าแกเป็นผู้อำนวยการคนใหม่หรือไงกัน?”

“แกกล้าตบฉัน แกจบเห่แล้ว แกรอฉันก่อนเถอะ!”

เขาไม่พูดอะไรต่อแล้วรีบหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาโทร “พี่จ้าว พายามมาที่ห้องทำงานฉันหน่อย มีคนก่อเรื่องขึ้นที่นี่”

ไม่นาน ชายร่างสูงห้าคนที่อยู่ในเครื่องแบบก็พุ่งเข้ามาทันที

“พี่จ้าว ก็คือไอ้หนุ่มนี่ รีบพามันออกไป” เจิ้งหงชี้ไปที่ฉู่เฉินแล้วพูดกับหัวหน้ายาม

ยามทั้งห้าคนถือกระบองไฟฟ้า แล้วล้อมตัวฉู่เฉินเอาไว้ด้วยสีหน้าที่ชั่วร้าย “ไอ้หนุ่ม นายจะออกไปด้วยตัวเอง หรือว่าจะให้พวกเราพาตัวนายโยนออกไป?”

ในขณะนั้น เจิ้งหงรู้สึกภูมิใจเป็นอย่างยิ่ง

ฉู่เฉินยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย “ผมคิดดูแล้ว งั้นก็ให้พวกคุณทั้งหมดออกไปจากบริษัทเลยก็แล้วกัน”

และเห็นเพียงเขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วโทรไปหารองผู้อำนวยการหลินชวงอู่ “ผมอยู่ที่ห้องทำงานของผู้จัดการฝ่ายบุคคล รีบมาเลย ผมให้เวลาคุณแค่ห้านาทีเท่านั้น!”

เจิ้งหงเห็นเขากำลังคุยโทรศัพท์กับใครบางคนอยู่ ก็ไม่ได้ห้ามปรามอะไร กลับปล่อยให้เขาคุยจนวางสายไปแล้วยิ้มเยาะพร้อมกับพูดว่า “อะไรไอ้หนู? โทรเรียกคนมาใช่ไหมล่ะ?”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน