“ห้านาทีสิบวินาที……” ฉู่เฉินมองหลินชวงอู่ด้วยสายตาไม่แยแส “เธอสายแล้ว”
“ต้องขอประทานโทษจริงๆค่ะ ผู้อำนวยการฉู่” หัวใจของหลินชวงอู่สั่นไปหมด
ทันใดนั้น สถานที่แห่งนี้ก็เงียบลง
การกระทำนี้ของหลินชวงอู่ ทำให้ทุกคนที่อยู่ในนี้ต่างพากันตกตะลึง
ดวงตาของเจิ้งหงเบิกกว้างขึ้น
ซึ่งจะต้องรู้ว่า หลินชวงอู่เป็นถึงรองผู้อำนวยการของบริษัท ซึ่งมีสถานะรองมาจากผู้อำนวยเท่านั้น
เดี๋ยวนะ……
เธอเรียกไอ้หนุ่มนี่ว่าอะไรนะ?
ผะผู้……ผู้อำนวยการฉู่……
ในขณะนั้น เจิ้งหงตัวสั่นอย่างรุนแรง ก่อนจะทรุดตัวลงกับพื้น และมองดูฉู่เฉินอย่างไม่อยากจะเชื่อ “คุณ……คุณคือผู้อำนวยการฉู่คนใหม่อย่างงั้นเหรอ?”
อะไรนะ?
เขาก็คือผู้อำนวยการฉู่คนใหม่งั้นเหรอ?
จ้าวปินและคนอื่น ๆ ที่ได้ยินแบบนี้ ต่างก็พากันตัวแข็ง และตัวสั่นด้วยความกลัว
ฉู่เฉินไขว้ขา แล้วมองไปที่เขาด้วยรอยยิ้มก่อนจะพูดขึ้นว่า “ยังจำที่ผมคุยกับคุณเมื่อกี้ได้อยู่ไหม? ผมไม่เพียงแต่กล้าตบคุณ แต่ยังไล่คุณออกไปได้ด้วย”
“ตอนนี้ คุณเชื่อหรือยัง?”
ทันทีที่เขาพูดออกมา เจิ้งหงตัวสั่นอย่างรุนแรง และรีบตบตัวเองแรง ๆ ทันที “ขอ……ขอโทษครับ ผู้อำนวยการฉู่ เป็นผมที่ดูถูกคนอื่น เป็นผม……”
เธอไม่คิดไม่ฝันเลยว่าคนที่หลานชายของตัวเองให้ตัวเองทำให้เดือดร้อนจะเป็นถึงผู้อำนวยการคนใหม่ไปได้
ถ้ารู้ก่อนหน้านี้ ตีให้ตายยังไงเขาก็ไม่กล้าทำขนาดนั้นแน่นอน
“พวกคุณกล้าดีมากนะ ถึงกับกล้าแตะต้องผู้อำนวยการฉู่เลยเหรอ?” ในที่สุดหลินชวงอู่ก็พอจะเดาออกว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น และใบหน้าอันละเอียดอ่อนของเธอก็เปลี่ยนเป็นเย็นชาอย่างยิ่ง
วินาทีที่แล้วเธอยังสั่งให้ทุกคนประพฤติตัวดี ๆ อย่าทำให้ฉู่เฉินต้องโกรธ คิดไม่ถึงว่าวินาทีต่อมาจะมีคนมาหยามฉู่เฉินเข้าให้เสียแล้ว
นี่จะให้เธอไม่โกรธได้อย่างไร?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต