เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2084

พลังปะทะกัน ปราณชี่ของลู่ฝานกระแทกเข้ามาในตัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกร เหมือนเข้ามาในดินแดนที่ไร้ผู้คน

ร่างกายว่างเปล่าเหลือออร่าปีศาจไม่มาก ลู่ฝานบังคับให้ปราณชี่ของตัวเองระเบิดในตัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกร

ในเวลาเดียวกันเขาก็ใช้วิชาควบคุมฟ้าใส่ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรเช่นกัน

ถ้าตามปกติ ลู่ฝานจะใช้พลังแค่นี้ทำร้ายราชาปีศาจผู้ปราบมังกร เป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย แต่ตอนนี้ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรอ่อนแอมาก ไม่มีพลังมาขัดขวางลู่ฝาน ทำได้เพียงดูร่างกายตัวเองระเบิดโดยไม่สามารถทำอะไรได้

เลือดเนื้อกระจุยกระจาย เลือดเนื้อที่ปลิวออกมาจากตัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกร กลายเป็นเถ้าภายใต้พลังของกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม

ขจัดความเป็นไปได้ที่ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรจะเกิดใหม่จากหยดเลือด!

ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรร้องโหยหวน ตอนนี้เขารู้สึกถึงอันตรายถึงชีวิตแล้ว

เขาเริ่มดิ้นอย่างบ้าคลั่ง พลังหมัดน่ากลัวร่วงใส่ตัวลู่ฝานเหมือนเม็ดฝน

แต่ลู่ฝานไม่ขยับสักนิด แม้โดนโจมตีจนตัวเต็มไปด้วยเลือด ไม่มีตรงไหนสมบูรณ์เลย เส้นลมปราณในตัวพังทลายอีกครั้ง อวัยวะภายในระเบิดทั้งหมด แต่เขาก็ยังนิ่งไม่ขยับ

ปราณชี่กับพลังแห่งโลกทั้งตัว ยังโจมตีในตัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกร

นัยน์ตาลู่ฝานก็เต็มไปด้วยความอาฆาตเช่นกัน

การต่อสู้อย่างบ้าคลั่งเช่นนี้ พวกเริ่นหยู่เห็นแล้วถึงกับตกตะลึง

พวกเขาเพิ่งเห็นลู่ฝานต่อสู้แบบไม่คิดชีวิตแบบนี้เป็นครั้งแรก

ตอนนี้ความแข็งแกร่งของลู่ฝาน ทำให้พวกเขาตกตะลึงอีกครั้ง

มือซ้ายมีพลังเฉียนคุน มือขวามีพลังหยินหยาง

ลู่ฝานไม่เพียงแต่ระเบิดตัวของราชาปีศาจผู้ปราบมังกร ในเวลาเดียวกันเขายังใช้พลังวิถีแห่งชีวิต ดึงพลังชีวิตออกจากตัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกรด้วย

พลังของราชาปีศาจผู้ปราบมังกรอ่อนแอลงเรื่อยๆ แต่ดวงตาเขากลับแดงก่ำ

“ลู่ฝาน!”

ตะโกนชื่อลู่ฝานอย่างบ้าคลั่ง

พลังเต๋าอันยิ่งใหญ่ปรากฏบนตัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกร!

นั่นเป็นพลังเต๋าอันยิ่งใหญ่ที่ลู่ฝานไม่เคยเห็นมาก่อน ไม่รอให้ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรปล่อยพลังออกมา

เสียงเจ้าสำนักหลีซีดังขึ้น

“ควบคุมเขาไว้ ส่งพลังเข้าไปรอบสอง!”

เสียงคำรามของสัตว์อสูรดังขึ้นด้านหลังหนานกงสิงอีกครั้ง

คิดว่ากระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมมีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้ ส่วนใหญ่มาจากพลังที่สัตว์อสูรพวกนี้ส่งออกมาให้

เมื่อพลังของพวกมันรวมตัวบนกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม ทำให้กระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมส่องแสงสว่างจ้า

ในเวลาเดียวกันหินแร่ถาวอู้ที่เจ้าสำนักหลีซีโยนใส่กระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม ก็มีแสงเคลื่อนไหวอยู่ด้วย ช่วยหนานกงสิงควบคุมพลังของกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรมให้มั่นคง

แสงสว่างจ้า ราชาปีศาจผู้ปราบมังกรยังไม่ทันปล่อยพลังเต๋าอันยิ่งใหญ่ออกมา ก็โดนกดกลับไปแล้ว

ลู่ฝานพลิกมือดึงกระบี่หนักไร้คมออกจากตัวที่เหลือเพียงท่อนบนของราชาปีศาจผู้ปราบมังกร

จากนั้นใช้กระบี่ฟันหัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกรจนขาด!

กระบี่นี้เด็ดขาดและว่องไว จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าพลังแห่งโลกกับปราณชี่ในตัวหายไปจนเกลี้ยง

ตัวของราชาปีศาจผู้ปราบมังกรยังจะออกหมัด แต่เมื่ออยู่ภายใต้แสงของกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม ตัวของมันกลายเป็นกองขี้เถ้าอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวก่อนลู่ฝาน! นายฆ่าฉันไม่ได้!”

หัวของราชาปีศาจผู้ปราบมังกรตะโกนเสียงดัง

ความหวาดกลัวบนหน้าเขา ทำให้เขาดูน่าสงสารและไร้ที่พึ่งพามาก

ที่แท้ตอนราชาปีศาจใกล้ตายก็ไม่ต่างอะไรจากคนทั่วไป

ลู่ฝานขี้เกียจฟังคำพูดของราชาปีศาจผู้ปราบมังกร พลิกฝ่ามือตบลงบนหัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกร

ในเวลาเดียวกัน ตัวของไอ้อ้วนตงกับประมุขประเทศตันเซิ่งก็ปรากฏตัวในอากาศเวิ้งว้างแล้ว

พวกเขามาถึงล่าช้า ภาพสุดท้ายที่เห็นคือภาพที่ลู่ฝานบีบหัวราชาปีศาจผู้ปราบมังกรจนแตก

ประมุขประเทศตันเซิ่งอ้าปากหวอ เหมือนไม่อยากเชื่อทุกสิ่งที่ตัวเองเห็น

ลู่ฝานที่ยังไม่ได้เป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้า ฆ่าราชาปีศาจผู้ปราบมังกร หนึ่งในสามราชาปีศาจของจิตใจเต๋าสำนักมารที่มีชื่อเสียงโด่งดังในใต้หล้ามานานด้วยมือเขาเอง!

เหมือนทุกอย่างอยู่ในแผนของเจ้าสำนักหลีซี แม้ทำได้ถึงขั้นนี้เป็นเพราะพลังของกระจกกำจัดมารทรงพลังเที่ยงธรรม แต่ผลสุดท้ายก็ทำให้คนตกตะลึงอยู่ดี

แม้แต่เจ้าสำนักหลีซีก็คงคาดไม่ถึงว่าราชาปีศาจผู้ปราบมังกรจะตายด้วยน้ำมือลู่ฝาน

ไอ้อ้วนตงเห็นภาพนี้ นัยน์ตาเต็มไปด้วยประกายแห่งความสับสน

เขาอยากหัวเราะ แต่ก็ไม่ได้หัวเราะออกมา

เขาอยากตะโกนอย่างดีใจ แต่ก็ตะโกนออกมาไม่ได้

การแสดงออกของลู่ฝานทำให้เขารู้สึกอะไรบางอย่าง

บางทีสำนักจิ่วเซียวอาจผงาดขึ้นอีกครั้งเพราะลู่ฝานก็ได้

แต่ไอ้อ้วนตงก็มีความหวาดกลัวอยู่ลึกๆ เพราะตอนนั้นเทพบู๊เซินเสียวเพิ่งมีชื่อเสียงในใต้หล้า คนทั้งสำนักจิ่วเซียวก็คิดว่าเขาจะนำสำนักจิ่วเซียวก้าวสู่ความรุ่งโรจน์เหมือนกัน

แต่คนทั้งโลกต่างรู้ผลที่ออกมา

ตอนนี้ลู่ฝานจะพาสำนักจิ่วเซียวไปทางไหน

เจ้าสำนักหลีก็เบิกตาโตมองลู่ฝาน ตอนนี้เขาถึงกับลืมไอไปแล้ว

จากนั้นเจ้าสำนักหลีตั้งสติได้ หันไปมองหลีเหรินหลงที่ยังตกใจอยู่แล้วพูดว่า “สายตาฉันไม่เลวใช่ไหมล่ะ!”

หลีเหรินหลงหันมาอย่างตระหนกแล้วพูดว่า “หา?”

เจ้าสำนักหลีหัวเราะเบาๆ สายตามองไปยังลู่ฝานอีกครั้ง จากนั้นยิ้มบางๆ แล้วพูดว่า “ลู่ฝาน เหอะๆ ตั้งชื่อได้ดี ถูกกำหนดไว้แล้วว่าชีวิตนี้ต้องมีความพิเศษ!”