เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2221

ลู่ฝานไม่คิดจะช่วยเขา ความโหยหาของจักรพรรดิอู่ที่เคยจะสิงเขา

ลู่ฝานอยากให้เขาตายเร็วๆ มากกว่า ไอ้หมอนี่อยู่ในตัวเขามานานพอแล้ว ควรตายไปตั้งนานแล้วด้วย!

ตอนนี้แม้ตัวลู่ฝานตกอยู่ในอันตรายเหมือนกัน แต่ถ้ากำจัดไอ้หมอนี่ออกไปก่อนก็ถือว่าไม่เลวเลย

แต่ความโหยหาของจักรพรรดิอู่ไม่ยอมแพ้ เขารอดมานานขนาดนี้ ไม่เคยคิดเลยว่าวันหนึ่งจะสลายหายไปจริงๆ

ความโหยหาของจักรพรรดิอู่ตะโกนเสียงดัง

“ลู่ฝาน ฆ่าฉันก็ไม่มีประโยชน์อะไรกับนายเลย แต่ถ้าเก็บฉันไว้ นายจะได้ประโยชน์ที่นายเองก็คิดไม่ถึง ใช่ ฉันบอกความลับเกี่ยวกับแดนตะวันออกให้นายรู้ได้ ฉันรู้จักสนามรบที่สูญหายของสงครามครั้งใหญ่ระหว่างเทพและอสูร ที่นั่นมีสมบัติล้ำค่ามากมาย ฉันได้กระบี่หนักไร้คมมาจากที่นั่น”

ลู่ฝานได้ยินแล้วจิตใจวูบไหวเล็กน้อย ดูล่อตาล่อใจคนมาก

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดอย่างตกใจว่า “สนามรบที่สูญหายของสงครามครั้งใหญ่ระหว่างเทพและอสูรอยู่ที่ไหน เป็นไปได้ไหมว่าชิ้นส่วนของฉันจะอยู่ที่นั่น เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เราต้องไปที่นี่!”

ลู่ฝานพูดในใจว่า “ต้องไปอยู่แล้ว แต่ฉันไม่ต้องการพาไอ้หมอนี่ไป!”

ลู่ฝานไม่คิดจะช่วยความโหยหาของจักรพรรดิอู่เหมือนเดิม

ต่อมาการโจมตีครั้งที่สามของปราณแห่งหุ้นตุ้นมาถึงแล้ว

ครั้งนี้ปราณแห่งหุ้นตุ้นรอบๆ กลายเป็นอสูรหุ้นตุ้นรูปร่างเป็นแก๊สนับไม่ถ้วน พุ่งเข้ามาในตัวลู่ฝาน เริ่มอาละวาดสร้างความเสียหาย

อสูรหุ้นตุ้นหน้าตาเหมือนด้วงตัวหนึ่ง ปรากฏในตัวลู่ฝาน กัดความโหยหาของจักรพรรดิอู่

ลู่ฝานรีบป้องกันวิญญาณของตัวเอง ปราณชี่ทั้งตัวกลายเป็นพลังวิญญาณต้านทานไว้สุดชีวิต

ทันใดนั้นลู่ฝานตัวสั่นอย่างแรง เลือดไหลออกมาตรงมุมปาก

ทั้งตัวมีเสียงเหมือนเม็ดถั่วระเบิดดังขึ้น

ดวงตาแดงก่ำ มือที่ค้ำกระบี่หนักไร้คมกำลังสั่น

แต่เขายังอดทนไว้ ถ้าไม่ถึงวินาทีสุดท้าย เขาไม่ยอมแพ้เด็ดขาด!

ทุกคนเห็นการฝืนของลู่ฝาน

แม้แต่ศิษย์สายเลือดเสินหวงที่เห็นลู่ฝานแบบเลือนราง ยังรู้สึกถึงความเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ของลู่ฝาน ดูเป็นคนดึงดัน หัวรั้นมาก

ไม่มีวันยอมแพ้ จวบจนวันตาย

ขาลู่ฝานไม่งอเลย เขายังพยายามฝืนอยู่

แม้ดูเหมือนตอนนี้ไม่มีทางพลิกสถานการณ์ได้เลย

ตอนแรกผู้อาวุโสรองจะช่วยแล้ว แต่เห็นลู่ฝานพยายามฝืน นัยน์ตามีความสับสนขึ้นมาทันที

ในนั้นมีทั้งความประหลาดใจ ชื่นชม แล้วก็ความรู้สึกอื่นๆ

“เด็กคนนี้มีลักษณะของผู้แข็งแกร่งไร้เทียมทานจริงๆ แพ้แต่ไม่ยอม สู้จนถึงที่สุด!”

เหมือนผู้อาวุโสสี่นับถือลู่ฝานแล้ว

สมัยนี้เขาเห็นเด็กมีพรสวรรค์มาเยอะแล้ว ในสายเลือดเสินหวงก็มีคนที่มีความสามารถโดดเด่นอยู่บ้าง แต่เมื่อเทียบกับลู่ฝาน พวกเขาขาดสิ่งสำคัญสุดๆ ไปหนึ่งอย่าง นั่นก็คือความเด็ดเดี่ยว

ยิ่งคนอายุเยอะและวิทยายุทธสูงส่ง จะรู้ว่าอันที่จริงเส้นทางการฝึกฝน พรสวรรค์เป็นเรื่องรองลงมา อันที่จริงสิ่งที่ต้องมีเป็นอันดับแรกคือความเด็ดเดี่ยว

พากเพียรฝึกฝนอย่างไม่ลดละ นิสัยที่ไม่ยอมแพ้ คือพื้นฐานของความสำเร็จ

ถ้าเด็ดเดี่ยวได้แบบลู่ฝาน ถึงวิทยายุทธแย่เล็กน้อย ใช่ว่าจะไปถึงความยิ่งใหญ่ไม่ได้

ภายใต้สายตาของผู้อาวุโสทุกคน ลู่ฝานฝืนยืดตัวขึ้นทีละนิด

ร่างกายเขาไม่มีส่วนไหนดีเลย ปราณชี่ในตัวไม่สามารถเคลื่อนไหวได้แล้ว วิญญาณอ่อนแอสุดขีด

แต่ตอนนี้ลู่ฝานเดินได้ห้าก้าวแล้ว

ถ้าเดินไปด้านหน้าอีกนิดก็จะเป็นผู้อาวุโสรองและคนอื่น

แค่ไม่กี่ก้าว ไม่มีทางเดินออกจากลานประลองบู๊ได้แน่ๆ

ผู้อาวุโสบอกให้เขาเดินออกจากลานประลองบู๊ เป็นเรื่องที่ไม่มีทางทำได้เลย

แต่ลู่ฝานเดินได้ห้าก้าว ทำให้เขาตกใจจนมือสั่น เบิกตาโต

ผู้อาวุโสคนอื่นไม่กล้าสบตาลู่ฝานตรงๆ แล้ว ดวงตาที่เต็มไปด้วยเส้นเลือด กลับมีรอยยิ้มเล็กน้อย เหมือนลู่ฝานมองผู้อาวุโสทุกคนผ่านปราณแห่งหุ้นตุ้นด้านหน้า

ลู่ฝานหัวเราะเบาๆ แล้วพูดว่า “ด่านนี้ยากจริงๆ ผู้อาวุโสรองเก่งจริงๆ!”

ผู้อาวุโสรองไม่รู้จะตอบยังไง มองลู่ฝานที่เนื้อตัวเต็มไปด้วยเลือดแต่ยังยิ้มได้อยู่

เขาอยากหันหลังเดินออกไปจริงๆ ไม่กล้าสบตาลู่ฝานเลย

ผู้อาวุโสรองเงียบอยู่นาน จากนั้นพูดว่า “ลู่ฝาน ทำไมนายถึงไม่ใช่ศิษย์สายเลือดเสินหวงกันนะ! ทำไม!”

น้ำเสียงแฝงด้วยความโศกเศร้า

ผู้อาวุโสรองรู้สึกเหนื่อยใจจริงๆ เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกว่าการยืนหยัดของตัวเองผิดพลาด

อย่าบอกนะว่าไม่ควรเอาตำแหน่งเจ้าสำนักคืนมา อย่าบอกนะว่าการที่เขาทำให้ลู่ฝานลำบากแบบนี้ มันไม่ถูกต้องจริงๆ

คนหนุ่มตรงหน้า ไม่ว่าจะเป็นวิทยายุทธ พรสวรรค์ จิตใจ ความกล้า อยู่ในอันดับหนึ่ง ดีกว่านี้ไม่ได้อีกแล้ว

แต่เขาให้คนแบบนี้เป็นเจ้าสำนักไม่ได้ จู่ๆ ผู้อาวุโสหกพูดว่า “ผู้อาวุโสรอง ทำไมฉันรู้สึกเหมือนเราจะโดนคนประณามไปตลอดกาล!”