เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2222

คำพูดของผู้อาวุโสหก ทำให้สีหน้าผู้อาวุโสคนอื่นเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก

ขนาดผู้อาวุโสแปดที่เห็นด้วยกับผู้อาวุโสเก้ามาตลอด ดึงดันจะฆ่าลู่ฝานให้ได้ ตอนนี้ยังก้มหน้าเลย

ผู้อาวุโสรองสับสนจนไม่รู้จะสับสนยังไงแล้ว

คำพูดของผู้อาวุโสหกเหมือนมีดปักลงกลางใจเขา

ใช่ เด็กแบบลู่ฝาน ขอแค่ไม่ตาย ต้องเป็นผู้แข็งแกร่งชั้นยอดได้แน่นอน ไม่แน่ต่อไปอาจแข็งแกร่งเหมือนเทพบู๊เสินเซียวในตอนนั้นก็ได้

คนแบบนี้โดนเขาขวางไว้ สูญเสียตำแหน่งเจ้าสำนัก

ตัดขาดสัมพันธ์กับสายเลือดเสินหวงตั้งแต่นี้ไป ในใจมีแต่ความเกลียดชัง

แล้วต่อไปหลังจากลู่ฝานแข็งแกร่ง สายเลือดเสินหวงจะทำยังไง

ถึงตอนนั้นค่อยคืนตำแหน่งเจ้าสำนักให้เขาเหรอ

ถึงสายเลือดเสินหวงเลือกเจ้าสำนักคนใหม่ออกมา แล้วจะเทียบลู่ฝานได้ไหม

โดนคนมีความสามารถหัวเราะเยาะจะทำยังไง

คำถามเหล่านี้ทะลักเข้ามาในหัวผู้อาวุโสรองอย่างรวดเร็ว

ถ้าไม่ใช่เพราะมั่นใจว่าลู่ฝานไม่มีทางใช้คำพูดสะเทือนใจคนอื่น ผู้อาวุโสรองคงสงสัยมากว่าตัวเองติดกับหรือเปล่า

เขาไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ให้ลู่ฝานผ่านเหรอ

หรือจะโหดเหี้ยม คัดลู่ฝานออกเลย!

หรือจะฆ่าลู่ฝานทิ้งที่นี่ เพื่อไม่ให้เกิดปัญหาตามมาภายหลัง

ผู้อาวุโสรองกำลังคิด ปราณแห่งหุ้นตุ้นรอบๆ โจมตีลู่ฝานต่ออย่างบ้าคลั่ง

ปราณแห่งหุ้นตุ้นทั้งหมด กลายเป็นพายุทอร์นาโดน่ากลัว

พุ่งจากพื้นดินขึ้นไปบนฟ้า ทะลุผ่านไปสุดสายตา ไม่รู้ว่าไปที่ไหน

ลู่ฝานอยู่ท่ามกลางพายุ เงาของเขาดูเลือนราง

“ผู้อาวุโสรองคิดได้หรือยัง”

ผู้อาวุโสสี่ถามเสียงดัง เพราะเขาเห็นโลกด้านนอกเริ่มเปลี่ยนแปลงอีกแล้ว

เห็นได้ชัดว่าลู่ฝานควบคุมไม่ได้แล้ว พลังของเขาปล่อยออกมาด้านนอก การควบคุมของฟ้าดินกำลังจะมาอีกแล้ว

ภายใต้สถานการณ์แบบนี้ ลู่ฝานโดนโจมตีหนักจากสองทาง ไม่ว่าจะเป็นการควบคุมของฟ้าดินและปราณแห่งหุ้นตุ้น เขาต้องตายแน่นอน

แต่สถานที่หลบภัยของพวกเขาก็ไม่น่าจะรอด

ตอนนี้ถ้าผู้อาวุโสรองไม่รีบเก็บปราณแห่งหุ้นตุ้น ก็ต้องฉวยโอกาสรีบฆ่าลู่ฝานทิ้ง สรุปว่าลังเลไม่ได้อีกแล้ว ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ต้องเกิดเรื่องแน่ๆ

ขณะนั้นมีแสงร่วงลงจากฟ้า คนขี้เกียจขยับอย่างผู้อาวุโสใหญ่ยังต้องรีบมา

เมื่อเห็นภาพนี้ สีหน้าผู้อาวุโสใหญ่ดูไม่สู้ดีเล็กน้อย

ผู้อาวุโสใหญ่หันมามองผู้อาวุโสรอง “เกินไปแล้ว”

ผู้อาวุโสรองสั่นไปทั้งตัว สีหน้าเปลี่ยนแล้วเปลี่ยนอีก แต่กลับพูดอะไรไม่ออกสักคำ

ขนาดผู้อาวุโสใหญ่ยังไม่พอใจกับการกระทำของเขา อย่าบอกนะว่าเขาทำผิดจริง

ผู้อาวุโสใหญ่ง้างมือขึ้นมา กำลังจะช่วยลู่ฝานออกมาจากด้านใน

สถานการณ์แบบนี้ ถึงลู่ฝานเป็นขุนพลังสุดเหนือฟ้าที่แท้จริงก็รอดยาก

ผู้อาวุโสใหญ่ลงมือช่วยตอนนี้ อาจช่วยเขาออกมาได้

ผู้อาวุโสรองเตรียมเก็บปราณแห่งหุ้นตุ้น ขณะที่ทั้งสองคนกำลังจะวางฝ่ามือลง

มีแสงสว่างออกมาจากตัวลู่ฝาน

ตอนนี้หัวใจปีศาจสวรรค์ไม่ได้สร้างปัญหาให้เขา แต่กลับมีผลดีต่อเขาต่างหาก

ลู่ฝานพูดในใจว่า “มิน่าล่ะเฟิงเทียนถึงทำทุกวิธีเพื่อหาหัวใจปีศาจสวรรค์ แค่ความสามารถในการกลั่นปราณแห่งหุ้นตุ้น ก็แข็งแกร่งสุดๆ ไปเลย”

“หัวใจวิญญาณศักดิ์สิทธิ์!”

ผู้อาวุโสรองรู้แล้วว่าสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอกลู่ฝานคืออะไร เขาพูดออกมาด้วยความตกใจ

แต่ชื่อที่เขาตะโกนออกมาทำให้ลู่ฝานอึ้งแล้วรีบถามว่า “หัวใจวิญญาณศักดิ์สิทธิ์อะไรกัน”

ผู้อาวุโสรองชี้หน้าอกลู่ฝานแล้วพูดว่า “นี่คือของของหุ้นตุ้น ของชั้นดีเพียงชิ้นเดียว สัตว์ศักดิ์สิทธิ์หุ้นตุ้นสามารถหล่อเลี้ยงออกมาได้เท่านั้น เมื่อปรากฏออกมา จะทำให้สรรพสัตว์ทั้งหุ้นตุ้นเกิดความโกลาหล เข่นฆ่าไม่หยุด สิ่งนี้ยังเรียกว่าหัวใจเทพสวรรค์ หัวใจปีศาจสวรรค์ หัวใจเทพหุ้นตุ้น หัวใจวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ มีการเปลี่ยนชื่อในบันทึกต่างๆ แต่หมายถึงมันทั้งนั้น สามารถกลั่นปราณแห่งหุ้นตุ้น สร้างร่างกึ่งเทพ ว่ากันว่าถ้ารวมของศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าอย่างครบ จะกลายเป็นเทพได้!”

ลู่ฝานหัวเราะแล้วพยักหน้า รวมของศักดิ์สิทธิ์ทั้งห้าอย่างครบ คงหมายถึงรวมปีศาจทั้งห้าที่ผู้ฝึกชั่วร้ายพูดกันสินะ

ตอนแรกลู่ฝานเข้าใจว่าหัวใจปีศาจสวรรค์ เป็นของของผู้ฝึกชั่วร้าย เลยไม่กล้าแตะต้องเท่าไร

คิดไม่ถึงว่าของสิ่งนี้มีชื่อเยอะมาก ดูเหมือนเป็นสมบัติที่ล้ำค่ามาก แต่พออยู่ในมือผู้ฝึกชั่วร้าย มันจะกลายเป็นของปีศาจชั้นยอด ถ้าอยู่ในมือคนอื่น จะเป็นเพียงของศักดิ์สิทธิ์

ลู่ฝานชี้ตัวเองแล้วพูดว่า “ของสิ่งนี้จะไม่แว้งกัดอะไรทำนองนั้นใช่ไหม”

ผู้อาวุโสรองส่ายหน้าบอกว่าไม่รู้ อันที่จริงเขาเห็นหัวใจปีศาจสวรรค์ครั้งแรกเหมือนกัน

ผู้อาวุโสใหญ่เหาะลงมาแล้วพูดว่า “วางใจเถอะ ไม่หรอก ลู่ฝาน ดูเหมือนมีของสิ่งนี้อยู่ นายคงผ่านด่านนี้ได้สบายๆ”

คำพูดผู้อาวุโสใหญ่เตือนสติลู่ฝานทันที

ลู่ฝานรีบเดินไปทางซ้ายทางขวา ปราณแห่งหุ้นตุ้นรอบๆ ไม่ทำร้ายเขาเลยสักนิด

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ใช่ ผู้อาวุโสรอง ขอโทษด้วยนะ ฉันโชคดีผ่านด่านของผู้อาวุโสอีกแล้ว”

ผู้อาวุโสรองยิ้มบางๆ ไม่เศร้าเลยสักนิด ดูเหมือนโล่งใจมากกว่า

“ยินดีด้วยนะ นายผ่านด่านที่แปดแล้ว!”