เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2223

พูดจบ ผู้อาวุโสรองกวักมือเบาๆ ช่องม่านแสงบนฟ้าปิดลง ปราณแห่งหุ้นตุ้นบนพื้น โดนดูดเข้าไปในภูเขาจนหมด

บนเขายู่เซียว ทุกอย่างกลับสู่ปกติ บนหินบลูสโตน นอกจากรอยเท้าลึกที่ลู่ฝานเหยียบลงไปเพราะควบคุมพลังไม่ได้ รวมถึงเลือดที่หยดลงจากตัวแล้ว ก็ไม่มีอะไรอีกเลย

เมื่อปราณแห่งหุ้นตุ้นหายไป แสงของหัวใจปีศาจสวรรค์ตรงอกลู่ฝานก็มืดลงเช่นกัน

แรงกดดันหายไป ลู่ฝานสูดหายใจลึก เริ่มจัดการกับอาการบาดเจ็บของตัวเอง

ผู้อาวุโสทุกคนไปยืนด้านข้าง มองลู่ฝานอย่างเฉยเมย ไม่ได้กลับไปจนหมดเหมือนก่อนหน้านี้

ผู้อาวุโสมองหน้ากัน ผู้อาวุโสรองพยักหน้าเบาๆ

จากนั้นผู้อาวุโสทุกคนพากันมาข้างลู่ฝาน ล้อมลู่ฝานเอาไว้

ลู่ฝานมองพวกเขาอย่างประหลาดใจแล้วพูดว่า “ผู้อาวุโสจะทำอะไร”

ผู้อาวุโสรองตอบกลับอย่างราบเรียบว่า “ทำตามกฎ”

เมื่อพูดจบ ผู้อาวุโสทุกคนชูแขนตัวเองขึ้นพร้อมกัน มีแสงสว่างตรงฝ่ามือ

จากนั้นพวกเขาพูดอย่างพร้อมเพรียงว่า “จิ่วเซียวอันสูงส่ง วิถีแห่งสวรรค์เปล่งประกาย”

สิ้นเสียงพวกผู้อาวุโส แสงรวมตัวกันเป็นตราประทับพิเศษอันหนึ่ง ค่อยๆ ลอยไปหาลู่ฝาน

ลู่ฝานขมวดคิ้วเบาๆ ไม่รู้ว่าผู้อาวุโสพวกนี้ทำอะไรกัน แต่คิดว่าไม่น่าจะทำอะไรเขาตอนนี้มั้ง

ถ้าคิดไม่ดีต่อเขาจริง คงลงมือไปนานแล้ว

ในใจยังหวาดระแวงอยู่เล็กน้อย ลู่ฝานปล่อยให้ตราประทับร่วงลงมาในมือเขา

ตราประทับเปล่งประกาย เมื่อเพ่งมองดูดีๆ มีตัวอักษรคำว่า เก้า

เมื่อตราประทับเข้าไปในฝ่ามือเขา จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกเหมือนตัวเองเห็นเขาจิ่วเซียว แล้วก็ภาพทั้งหมดของยอดเขาอีกแปดลูก

ทุกอย่างอยู่ในใจ ทุกอย่างอยู่ในการควบคุม

ลู่ฝานมองผู้อาวุโสทุกคนอย่างประหลาดใจ

ผู้อาวุโสรองพูดอย่างราบเรียบว่า “ผ่านด่านที่แปดแล้ว ตั้งแต่สำนักจิ่วเซียวก่อตั้งมา มีแค่นายคนเดียวที่ผ่านได้ จากคำสอนของบรรพบุรุษ คนที่ผ่านด่านที่แปดได้ คือผู้พิทักษ์จิ่วเซียว ไม่ว่านายจะผ่านด่านที่เก้าและเป็นเจ้าสำนักได้หรือไม่ ตั้งแต่นี้ไป นายจะได้รับความเคารพจากทั้งสำนักจิ่วเซียว ไม่ว่าจะเป็นสายเลือดจิ่วเซียว หรือสายเลือดเสินหวงอย่างพวกเรา”

ลู่ฝานพยักหน้าเข้าใจ คำนับให้ผู้อาวุโสทุกคนเล็กน้อย

แม้ผู้อาวุโสพวกนี้ไม่ชอบเขา แต่ก็ยังทำตามกฎ

นอกจากผู้อาวุโสเก้า เหมือนผู้อาวุโสคนอื่นยอมรับกันหมดแล้ว

เมื่อทำเรื่องพวกนี้เสร็จ พวกเขาจึงกลับไป ศิษย์สายเลือดเสินหวงรอบๆ พากันคำนับทำความเคารพลู่ฝาน

ได้ตราประทับเก้าอักษร ถึงต่อไปลู่ฝานไม่ใช่เจ้าสำนัก อย่างน้อยก็ได้เป็นผู้อาวุโสดูแลเรื่องหลัก อีกทั้งไม่ว่าจะเป็นสายเลือดเสินหวงหรือสายเลือดจิ่วเซียว ฐานะของเขาก็เหนือกว่าอยู่แล้ว

อันที่จริงศิษย์สายเลือดเสินหวงพวกนี้ เห็นลู่ฝานเป็นเจ้าสำนักไปแล้ว

ลู่ฝานใช้พละกำลังของตัวเอง รวมถึงทักษะมากมาย และจิตวิญญาณที่สู้ไม่ถอย ลบความดูหมิ่น ไม่พอใจก่อนหน้านี้ไปหมดแล้ว

โดยเฉพาะเหรินเฟยเยี่ยน มองลู่ฝานด้วยแววตาลุกโชน เหมือนจะกระโจนใส่ลู่ฝานตลอดเวลา

ก่อนไปผู้อาวุโสทุกคนคำนับให้ผู้อาวุโสใหญ่อย่างนอบน้อม

ศิษย์สายเลือดเสินหวงรอบๆ พากันกลั้นหายใจ พวกเขาก็อยากรู้เหมือนกันว่าด่านสุดท้ายคืออะไร

ผู้อาวุโสใหญ่ชะงักไปแล้วพูดว่า “เสียดายจัง ฉันก็บอกนายไม่ได้เหมือนกันว่าด่านสุดท้ายคืออะไร เพราะฉันยังคิดไม่ออกเลย เอางี้แล้วกัน อีกสองวันเจอกันที่เขาจิ่วเซียว ตกลงกันก่อนว่านายไปบนเขาได้แค่คนเดียว ห้ามผู้อาวุโสและศิษย์คนอื่นขึ้นไปบนเขา เข้าใจหรือยัง”

ผู้อาวุโสใหญ่ใช้สายตาน่าเกรงขามมองทุกคน

พวกศิษย์สายเลือดเสินหวงพากันก้มหน้าขานรับเสียงเบา

คนจำนวนไม่น้อยมีสีหน้าเสียดาย พวกเขาไม่สามารถชมด่านสุดท้ายได้ แต่ในเมื่อผู้อาวุโสใหญ่ตัดสินใจแล้ว พวกเขาทำได้แค่ปฏิบัติตาม

ไม่มีใครกล้าสงสัยผู้อาวุโสใหญ่ แล้วก็ไม่มีใครกล้าเถียงผู้อาวุโสใหญ่ด้วย

ผู้อาวุโสใหญ่พยักหน้าพอใจ สุดท้ายมองลู่ฝานแล้วพูดว่า “งั้นก็ดี อีกสองวันเจอกัน พักผ่อนให้เต็มที่นะลู่ฝาน สำหรับคนอย่างนาย การบาดเจ็บแต่ละครั้ง การต่อสู้แต่ละครั้ง อันที่จริงเป็นโอกาสยกระดับพละกำลังของนายทั้งนั้น ฉันหวังว่าอีกสองวันจะได้เจอนายที่มีชีวิตชีวาเต็มเปี่ยม สภาพร่างกายอยู่ในสภาวะดีเยี่ยมนะ”

ลู่ฝานพูดว่า “แน่นอนอยู่แล้ว ผู้อาวุโสใหญ่ ดูเหมือนด่านที่ผู้อาวุโสกำหนดให้ฉัน น่าจะยากมากแน่ๆ!”

ผู้อาวุโสใหญ่หัวเราะร่า ไม่ได้ตอบอะไร แล้วหายวับไปในพริบตา

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรพูดในตัวลู่ฝานว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ ผู้อาวุโสใหญ่ต้องมีเล่ห์เหลี่ยมอะไรอีกแน่ เจ้านายต้องระวังหน่อย ไม่ให้คนอื่นดูด่านสุดท้ายด้วย ไม่แน่เขาอาจมีลูกไม้อะไรก็ได้!”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “ก็ให้เขาทำไปสิ ตอนนี้ฉันพอเดาได้แล้วว่าผู้อาวุโสใหญ่จะทำอะไร ถ้าเป็นอย่างที่ฉันเดาไว้จริงๆ ด่านสุดท้ายคงจัดการยากจริงๆ”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรถามอย่างประหลาดใจ

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่รู้แล้วเหรอ เจ้านายเดาอะไรได้เหรอ”

ลู่ฝานเดินทอดน่องไปด้านนอกพลางพูดด้วยรอยยิ้ม “บอกไม่ได้ๆ!”