เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2086

หลังผ่านไปสองวัน ที่ประเทศเล็กๆ อย่างประเทศเฟิ่งหยุนทางเขตเหนือ

พลังฟ้าดินเบาบาง เขตเล็กๆ เหมือนแสงดาวในอากาศเวิ้งว้าง นี่เป็นประเทศเล็กๆ ที่ไม่สามารถเล็กกว่านี้ได้อีกแล้ว

เทียบกับประเทศอู่อานก็ยังเล็กจนน่าสงสาร ลู่ฝานสงสัยว่าทั้งอาณาเขตของประเทศนี้ ขนาดใหญ่เท่ากับเขตตงหวาที่เป็นบ้านเกิดของเขาหรือเปล่า!

“เข้าไปกันเถอะ นี่คือประเทศที่เป็นทางผ่านไปหอฝึกสัตว์ของเรา แม้จะเล็กแต่ปลอดภัยมาก พวกผู้ฝึกชั่วร้ายไม่มีทางสนใจประเทศเล็กๆ แบบนี้แน่นอน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแน่นอน”

เจ้าสำนักหลีซีนั่งบนรถเข็นไม้ ด้านล่างตัวคือเต่ามังกรตัวยาวมาก

ทุกคนยืนอยู่บนหลังเต่ามังกร สัตว์อสูรมากมายคอยคุ้มกันอยู่รอบๆ

เรียกได้ว่าทุกคนไม่เคยรู้สึกปลอดภัยขนาดนี้มาก่อน

อย่าคิดว่าเต่ามังกรตัวใหญ่แล้วจะเคลื่อนไหวช้า

ความเร็วของมันเร็วกว่าเรืออากาศธาตุของลู่ฝานอีก ลู่ฝานสัมผัสถึงพลังแห่งมิติในตัวเต่ามังกรตัวนี้

นี่เป็นสัตว์อสูรที่สามารถฉีกมิติได้อย่างแน่นอน สิ่งที่หอฝึกสัตว์ซ่อนไว้ช่างล้ำลึกเกินคาดเดาจริงๆ

ถ้าไม่ถึงวินาทีสุดท้าย คงดูไม่ออกจริงๆ ว่าสามอำนาจใหญ่ในใต้หล้าอย่างหอฝึกสัตว์แข็งแกร่งขนาดไหน

โดยเฉพาะมีคนที่เกือบมีญาณรู้ถึงเหตุการณ์ล่วงหน้าอย่างเจ้าสำนักหลีซีมาวางแผนจัดการ ทำให้ทุกอย่างมีระเบียบแบบแผนยิ่งขึ้น

เรียกได้ว่าตั้งแต่ประเทศฉิงเทียนจนถึงตอนนี้ ศิษย์ของหอฝึกสัตว์เป็นคนที่ตายน้อยสุดในบรรดาพละกำลังทั้งหมด

เก้าประเทศใหญ่ที่มีจำนวนคนเยอะเหมือนกัน รวมถึงคนของสำนักเงินปาฟาง ตอนต่อสู้ฝ่าวงล้อมออกจากประเทศฉิงเทียนก็บาดเจ็บล้มตายไปหมดแล้ว

มีเพียงศิษย์ของหอฝึกสัตว์ที่ติดตามเจ้าสำนักหลีซี ตายไปแค่ไม่กี่คนเท่านั้น

แน่นอนว่ามีความดีความชอบของลู่ฝานอยู่ในนี้ด้วย

“เจ้าสำนักหลี ผ่านที่นี่ไปเราใกล้ออกจากเขตเหนือแล้วหรือเปล่า แล้วเราจะไปทางไหนต่อ”

ลู่ฝานยืนถามข้างๆ เจ้าสำนักหลีซี

แบกกระบี่หนักไร้คมอยู่ด้านหลัง ลู่ฝานเปลี่ยนเป็นชุดนักบู๊สีดำขลับ ดูองอาจกล้าหาญขึ้นไม่น้อย

พวกศิษย์พี่หานเฟิงกำลังถืออาหารป้อนเจ้าดำอยู่ด้านข้าง

อาจเป็นเพราะพลังหมดแล้ว อาจเป็นเพราะขี้เกียจขยับ เจ้าดำนอนแผ่หลาอยู่บนพื้น อ้าปากรอให้ศิษย์พี่หานเฟิงเอาอาหารใส่ปากมัน

ลู่ฝานได้ยินแล้วแอบพยักหน้า เขาคิดถึงตอนอยู่ประเทศอู่อาน จิตใจเต๋าสำนักมารมอบภารกิจให้พวกผู้ฝึกชั่วร้ายและเหล่าสำนักมารในพื้นที่ ให้พวกเขาพยายามตัดทอนกำลังในประเทศอู่อานให้อ่อนแอลง เหตุการณ์นี้เกือบทำให้ตระกูลหานกับตระกูลเทียนปะทะกัน ถ้าเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นในประเทศอื่น สถานการณ์ต้องแย่แน่ๆ

ลู่ฝานขมวดคิ้วพูดว่า “งั้นเราต้องไปเขตตะวันตกไหม ควบคุมเขตตะวันตกให้มั่นคง ก่อนที่พวกผู้ฝึกชั่วร้ายยังไม่ยึดครองเขตเหนืออย่างสมบูรณ์ จากนั้นป่วนแผนการของพวกผู้ฝึกชั่วร้าย แล้วหาโอกาสโจมตีพวกเขา”

เจ้าสำนักหลีส่ายหน้า “ไม่ต้องหรอก เรื่องแบบนี้ให้เป็นหน้าที่พวกเทพเงินแปดทิศเถอะ ที่ที่เราต้องไปคือบ้านเกิดนาย”

ลู่ฝานยิ้มแล้วพูดว่า “หมายถึงแดนตะวันออกเหรอ”

เจ้าสำนักหลีพยักหน้าพูดว่า “ใช่ แดนตะวันออก ใช้โอกาสช่วงที่พวกผู้ฝึกชั่วร้ายยังไม่จับตามองแดนตะวันออก รีบยกระดับพละกำลัง เมื่อเตรียมทุกอย่างเรียบร้อย เราจะได้สั่งสอนพวกผู้ฝึกชั่วร้าย อีกทั้งแดนตะวันออกยังอยู่ใกล้มากด้วย!”

ลู่ฝานไม่ค่อยเข้าใจ จึงถามว่า “ทำไมล่ะ แดนตะวันออกอยู่ใกล้ขนาดนี้ น่าจะอันตรายมากไม่ใช่เหรอ”

เจ้าสำนักหลีส่ายหน้า “ไม่ใช่ บางทีตอนนี้แดนตะวันออกอาจปลอดภัยกว่าเขตใต้ ถ้ายังยึดเขตตะวันตกไม่ได้ พวกผู้ฝึกชั่วร้ายคงไม่สนใจแดนตะวันออกด้วยซ้ำ เราสามารถยกระดับได้อย่างสบายใจในช่วงระยะเวลาหนึ่ง ไม่แน่เมื่อนายเป็นอริยบุคคลแล้ว พวกผู้ฝึกชั่วร้ายอาจจะเพิ่งรู้ตัวก็ได้ ฮ่าๆ”

ลู่ฝานยังขมวดคิ้วอยู่ งงไปหมด

เจ้าสำนักหลีเห็นสีหน้างุนงงของลู่ฝานแล้วหัวเราะ “นายไม่เคยได้ยินฉายาอ่อนแอที่สุดในบรรดาสี่โลกเหรอ”

ลู่ฝานอ้าปากพูดว่า “ที่แท้เป็นแบบนี้นี่เอง แดนตะวันออกอ่อนแอที่สุดในบรรดาสี่โลก บางทีอ่อนแอก็มีประโยชน์เหมือนกันนะ”