เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2116

ตอนนี้ตาทั้งสองข้างของราชาน้ำแข็งแดงก่ำ เห็นได้ชัดว่าเข้าสู่ภาวะคลั่งแล้ว

เป็นถึงเครื่องมือสังหารของประเทศเป่ยเสิน แม้มันไม่ค่อยฉลาดเท่าไรนัก แต่ก็มีศักดิ์ศรีของตัวเอง

แพ้ผู้แข็งแกร่งแล้วโดนจับตัวมายังไม่เท่าไร ยังมาโดนเด็กผู้หญิงตีทั้งวัน สุดท้ายยังโดนเด็กยั่วโมโหขนาดนี้อีก

มันไม่สามารถรับความอัปยศเช่นนี้ได้

ทนจนทนไม่ไหวแล้ว มันเลยเข้าสู่ภาวะคลั่ง

ปัง วงแหวนที่มือเท้าแตกกระจาย

ตอนนี้แส้ของลู่หงหยู่ก็ไร้ประโยชน์แล้ว

น้ำแข็งและหิมะมากมายปล่อยออกจากตัวมัน เริ่มโถมไปรอบๆ

คนจำนวนไม่น้อยในงานตะโกนอย่างทำอะไรไม่ถูก กลุ่มคนกระจัดกระจาย พากันหนีออกไปข้างนอกสุดชีวิต

โดยเฉพาะคุณชายหลิน หนีเร็วกว่าใครเพื่อน

ตอนเขาวิ่งมาถึงหน้าประตู เห็นลู่ฝานยังนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น เขายังส่งเสียงตะโกนออกมา

“รีบหนีสิ!”

ลู่ฝานไม่ตอบและดื่มเหล้าต่อ เหตุการณ์เล็กน้อยแค่นี้จะหนีทำไมกัน

คุณชายหลินขี้เกียจสนใจลู่ฝานแล้ว เขาพุ่งตรงไปด้านนอก แล้วพูดทิ้งท้ายให้ลู่ฝาน

“ไอ้คนปัญญาอ่อนปฏิกิริยาเชื่องช้า นายอยู่รอความตายไปเถอะ!”

ลู่เฮ่าหรานที่อยู่บนเวทีเห็นท่าไม่สู้ดีจึงตะโกนออกมาว่า

“ศิษย์ตระกูลลู่ รวมค่ายกล!”

ลู่ฝานเห็นศิษย์ตระกูลลู่ไม่มีใครหนีสักคน รีบรวมค่ายกลและยืนรวมตัวกัน มองราชาน้ำแข็งด้วยความฮึกเหิม

ลู่หงหยู่ฟาดแส้ใส่ตัวราชาน้ำแข็งอีก 2-3 ที

ทว่าตอนนี้วิญญาณของราชาน้ำแข็งเหมือนเปลวไฟลุกโชน ไม่สามารถดับด้วยแส้ของเธอ กลับลุกโชนขึ้นเรื่อยๆ ด้วย

ลู่หงหยู่หน้าซีดเผือด เธอคิดไม่ถึงเหมือนกันว่าเรื่องจะกลายเป็นแบบนี้

รู้แต่แรกเธอคงไม่เอาตุ๊กตาหิมะยักษ์ตัวนี้ออกมาหรอก เธอนึกว่าแส้ของตัวเองจะสยบตุ๊กตาหิมะยักษ์ตัวนี้ได้!

อีกทั้งยังมีอาจารย์และคนอื่นอยู่ด้วย เธอจึงไม่กลัวมากเท่าไร

แต่ต่อมาลู่หงหยู่เห็นเหลยเชียนเริ่นกับเหลยเฟิงซาน โดนราชาน้ำแข็งตบจนปลิวออกไป

ราชาน้ำแข็งที่อยู่ในภาวะคลั่ง อันที่จริงพละกำลังแข็งแกร่งกว่าก่อนเล็กน้อย

เมื่อฟาดฝ่ามือลงมา คฤหาสน์ตระกูลลู่เริ่มสั่นและแตกร้าว

พื้นด้านล่างเท้าแตกจนเป็นรอยแยกลึก พายุหิมะที่ปล่อยออกจากตัวมันเริ่มแผ่ขยายออกไปนอกคฤหาสน์ตระกูลลู่

ในที่สุดลู่ฝานวางแก้วเหล้าลงแล้ว

ขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไป ทั้งตระกูลลู่ต้องพังเสียหายเพราะราชาน้ำแข็งแน่นอน นี่ไม่ใช่สิ่งที่เขาอยากเห็น

เหลยเชียนเริ่นกับเหลยเฟิงซานสู้ไม่ได้สักนิด พวกเขาตะโกนใส่ลู่หงหยู่และคนอื่น “รีบหนี เราจะรับมือมันเอง”

ลู่หงหยู่พูดเสียงดังว่า “อาจารย์ ฉันเป็นคนก่อเรื่อง ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น!”

ขณะกำลังพูด ราชาน้ำแข็งเตะลงมาอีกครั้ง

คราวนี้เป้าหมายของมันคือลู่หงหยู่

เห็นได้ชัดว่ามันเกลียดผู้หญิงที่เอาแส้ฟาดมันทั้งวันคนนี้มาก

“หงหยู่!”

ลู่เฮ่าหรานกับลู่หาวส่งเสียงออกมาด้วยความตกใจ

เหลยเชียนเริ่นกับเหลยเฟิงซานก็ยื่นมือออกมา เพื่อจะผลักหงหยู่ออกไป แต่เหมือนการเคลื่อนไหวของพวกเขายังช้าไป

ในช่วงวิกฤต

เสียงชัดเจนดังขึ้นข้างหูทุกคน

“วิญญาณกะพริบ!”

ทันใดนั้นทุกคนรู้สึกเหมือนมีลมพัดผ่านข้างตัวพวกเขา

จากนั้นอยู่ดีๆ ราชาน้ำแข็งก็ร้องโหยหวนออกมา จากนั้นตัวโงนเงน พลังหายไปจนหมด หงายหลังล้มลงบนพื้น

ปัง!

“ฉันร้องไห้ที่ไหนกันล่ะ ฉันกำลังหัวเราะต่างหาก!”

ลู่หงหยู่รีบวิ่งมาหน้าลู่ฝาน จับมือลู่ฝานไว้แล้วพูดว่า “พี่ลู่ฝานกลับมาตอนไหน”

ลู่ฝานเงยหน้ามองลู่หงหยู่แล้วพูดว่า “เพิ่งมาถึง มาเร็วไม่สู้มาได้ถูกจังหวะ ถ้าฉันมาช้าก้าวเดียว เธอคงพังตระกูลลู่ไปแล้ว”

ลู่หงหยู่หน้าแดงเถือก แลบลิ้นใส่ลู่ฝาน ท่าทางดื้อแบบนั้น ไม่เหลือคราบราชินีแห่งตงหวาอีกแล้ว

ทุกคนเห็นแล้วถึงกับอึ้ง!

โดยเฉพาะคุณชายหลินที่พุ่งไปนอกประตูแล้วพุ่งกลับมาอีก

เขาอ้าปากจนกรามค้างแล้ว เมื่อกี้เขาทำอะไรลงไป เหมือนเขาด่าท่านเจ้าคุณลู่ว่าปัญญาอ่อน

พระเจ้า! คุณชายหลินตาเหลือกแล้วสลบไปเลย

“ท่านเจ้าคุณลู่ ท่านเจ้าคุณลู่จริงด้วย!”

“ท่านเจ้าคุณลู่กลับมาแล้ว ฉันจะรีบไปบอกเพื่อนรักฉัน เธอชอบท่านเจ้าคุณลู่มาก!”

“กระจกจำภาพอยู่ไหน รีบเอากระจกจำภาพออกมาเร็ว ฉันจะบันทึกภาพตอนนี้ไว้ก่อน ฉันอยู่ห่างจากท่านเจ้าคุณลู่แค่สิบก้าวเอง!”

…...

แขกบางส่วนเริ่มเสียสติแล้ว พวกเขามาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของคุณลู่หงหยู่ คิดไม่ถึงว่าจะได้เจอท่านเจ้าคุณลู่ในตำนาน

ทั้งประเทศอู่อาน ใครไม่รู้จักชื่อเสียงอันโด่งดังของท่านเจ้าคุณลู่บ้าง คนที่เลื่อมใสลู่ฝานมีอยู่นับไม่ถ้วน!

เหลยเชียนเริ่นยืนอยู่ที่เดิม มองลู่ฝานด้วยสีหน้าซาบซึ้ง

เหลยเฟิงซานพูดขึ้นข้างๆ ว่า “นี่คือเจ้าสำนักลู่เหรอ เจ้าสาขา ผู้แข็งแกร่งที่เจ้าสาขาพูดเมื่อกี้คงไม่ใช่เจ้าสำนักลู่ใช่ไหม เขาอายุน้อยขนาดนี้ พละกำลังเหนือกว่าเจ้าสาขาแล้วเหรอ”

เหลยเชียนเริ่นพูดว่า “ใช่แน่นอน อย่าเอาหลักการทั่วไปมาประเมินเจ้าสำนักลู่ นายต้องเข้าใจว่าเขาคือเจ้าสำนักจิ่วเซียวรุ่นนี้ อาจารย์เขาคือหวูเฉิน!”

เหลยเฟิงซานไม่พูดอะไรแล้ว ทำแค่มองลู่ฝานด้วยสายตาลุกโชน

นั่งนิ่งๆ แค่กระบวนท่าเดียวก็สามารถทำให้ตุ๊กตาหิมะยักษ์ล้มลงพื้นได้ เขาไม่เคยเห็นวิชาแบบนี้มาก่อน

นี่คือจุดแข็งแกร่งของสำนักจิ่วเซียวเหรอ

ดูเหมือนพวกเขาคิดถูกแล้วที่อยู่ตระกูลลู่