เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2174

เพียงพริบตาเดียว พิษร้ายแผ่ซ่านไปทั่วตัวผู้ฝึกชั่วร้ายคนนี้

ลู่ฝานยังไม่ทันได้ตั้งตัว ผู้ฝึกชั่วร้ายคนนี้จบชีวิตตัวเองทันที

สมแล้วที่เป็นอันดับต้นๆ ของสำนักปีศาจสังหาร โหดกับศัตรู แล้วก็โหดกับตัวเองด้วย เมื่อโจมตีไม่โดน ก็หนีให้ไกล แต่ถ้าหนีไม่ได้ก็ทำได้แค่สละชีพตัวเองเท่านั้น ไม่ทิ้งข้อมูลที่เป็นประโยชน์ให้ลู่ฝานเด็ดขาด

ไม่ใช่แค่คนเป็นหัวหน้า ผู้ฝึกชั่วร้ายคนอื่นก็ทำตามเหมือนกัน

ไม่นาน ผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้ตายจนเกลี้ยง ไม่มีใครยอมบอกความจริงลู่ฝาน

พวกเขาไม่กลัวลู่ฝานจริงเหรอ นี่มันไม่ใช่เรื่องจริงเลย

แต่พวกเขาตัดสินใจเด็ดขาดแบบนี้ แสดงว่าพวกเขาคิดว่าถ้ามีชีวิตรอด ต้องทรมานกว่าการตายไปแบบนี้แน่ๆ

ลู่ฝานอยากถามแผนการให้ชัดเจน แต่กลับล้มเหลวไม่เป็นท่า

ทุกคนตายหมดแล้ว เขาจะถามอะไรได้อีก

อีกทั้งตั้งแต่ต้นจนจบ ผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้ไม่ปล่อยออร่าปีศาจออกมาสักนิด

พูดได้เพียงว่าความสามารถของผู้ฝึกชั่วร้ายพวกนี้สูงส่งมากพอ ซ่อนตัวอยู่ในสายเลือดเสินหวงโดยไม่โดนจับได้ ความสามารถสูงมากจริงๆ

ลู่ฝานวางศพผู้ฝึกชั่วร้ายคนนี้ เพิ่งวางลงพื้น ศพก็เน่าอย่างรวดเร็ว

นี่ต้องเป็นเพราะผู้ฝึกชั่วร้ายกินยาตายเมื่อกี้แน่ๆ

พวกเขาปิดปากตัวเอง ทำให้ลู่ฝานทำอะไรไม่ได้เลย

ศพผู้ฝึกชั่วร้ายทั้งสิบคนรอบๆ หายไปจากบนพื้นอย่างรวดเร็ว

ลู่ฝานส่ายหน้ายิ้มแหย “คิดไม่ถึงว่าหลบมาอยู่หุ้นตุ้น ยังหนีผู้ฝึกชั่วร้ายไม่พ้น!”

ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองควรเล่าเหตุการณ์ตอนนี้ให้ผู้อาวุโสใหญ่ฟังดีไหม

แต่คิดดูอีกที ลู่ฝานสงสัยขึ้นมาอีก ผู้อาวุโสใหญ่อยู่ข้างผู้ฝึกชั่วร้ายมานานแล้วหรือเปล่า

ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาไปถามต้องอันตรายมากแน่นอน!

“ปวดหัว! วุ่นวาย!”

ลู่ฝานโดนผู้ฝึกชั่วร้ายที่โผล่มากะทันหันปั่นหัวจนไม่รู้จะทำยังไงดี

เล่นกริชที่ได้จากหัวหน้าคนนั้น ลู่ฝานสัมผัสถึงพลังชั่วร้ายสุดๆ ในกริช

ด้านในคือการผสานกันระหว่างวิถีแห่งเลือด ศพและพิษอย่างสมบูรณ์แบบ คนที่สามารถสร้างอาวุธแบบนี้ออกมาได้ ถ้าอยู่ด้านนอกก็เป็นผู้แข็งแกร่งแล้ว

ลู่ฝานไม่กล้าประมาท รีบศึกษาอาวุธในมืออย่างละเอียด

โชคดีที่เมื่อกี้กริชเล่มนี้ไม่แทงโดนเขา ไม่งั้นพลังที่อยู่บนกริช อาจสร้างความวุ่นวายยิ่งใหญ่ให้เขาก็ได้

ลู่ฝานกำลังจะเก็บกริชนี้ไว้ ขณะนั้นมีเสียงเท้าดังขึ้นในป่าอีกครั้ง

ตอนตะวันตกดิน ที่นี่ยังไม่คึกคักขนาดนี้เลย

ทำไมดึกดื่นขนาดนี้ คนพวกนี้ถึงพากันมาเรื่อยๆ เลย!

ลู่ฝานแอบพูดว่า “แย่แล้ว!”

มองศพเต็มพื้น แล้วมองกริชในมือเขา

ถ้าคนอื่นเห็นเขาในสภาพนี้ เขาต้องซวยแน่ๆ

เมื่อคิดได้เช่นนี้ ลู่ฝานรีบหันหลังเดินไปทันที

ตัวกลายเป็นลำแสงลอยไปบนฟ้า

ในเวลาเดียวกับตอนที่เขาออกไป บนเขาปี้เซียว

พวกศิษย์สายเลือดเสินหวง มาถึงตรงจุดที่ลู่ฝานอยู่เมื่อกี้ เจอศพบนพื้นทันที!

เมื่อผู้อาวุโสเจ็ดกับผู้อาวุโสห้าได้ยินก็หันไปมองผู้อาวุโสเก้า เห็นได้ชัดว่าพวกเขาก็ไม่ค่อยรู้เหตุการณ์ชัดเจนเหมือนกัน แค่โดนผู้อาวุโสเก้าลากมาด้วยเท่านั้น

ผู้อาวุโสเก้าพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ เกิดเรื่องที่เขาปี้เซียวอีกแล้ว ศิษย์อายุน้อยที่มีความสามารถของเขาปี้เซียวทั้งสิบคน ตายทั้งๆ ที่ไม่ได้ทำอะไรผิด ตอนนี้แม้แต่ศพก็กลายเป็นผุยผงไปแล้ว”

ผู้อาวุโสใหญ่พูดอย่างตกใจว่า “ห๊า มีเรื่องน่ากลัวแบบนี้ด้วยเหรอ”

ผู้อาวุโสเก้าพูดเสียงดังว่า “ผู้อาวุโสใหญ่ ต้องเป็นฝีมือลู่ฝานแน่นอน!”

ผู้อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้ว “รู้ได้ยังไง นายเห็นลู่ฝานฆ่าคน หรือมีคนเห็นเหรอ มีหลักฐานหรือเปล่า”

ผู้อาวุโสเก้าพูดเสียงกังวานว่า “ยังต้องมีหลักฐานอะไรอีก ศิษย์เขาปี้เซียวของฉันรักกันเหมือนพี่น้องมาตลอด อย่าว่าแต่จะตายพร้อมกันสิบคนเลย ปกติแค่ทำร้ายใครจนบาดเจ็บก็รู้กันทั้งภูเขาแล้ว พฤติกรรมชั่วร้ายขนาดนี้ มีเพียงแค่คนต่างถิ่นอย่างลู่ฝานที่ทำได้ เป็นเพราะเขาขัดแย้งกับศิษย์เขาปี้เซียว จนทำให้โกรธแล้วลงมือฆ่าทั้งสิบคนพร้อมกันแน่ๆ!”

นิ่งไปครู่หนึ่ง ผู้อาวุโสเก้าสูดหายใจลึก แล้วแผดเสียงออกมาอีก “คนชั่วขนาดนี้ จะเป็นเจ้าสำนักจิ่วเซียวได้ยังไง ความผิดของเขาฟ้าดินไม่อาจอภัย หวังว่าผู้อาวุโสใหญ่จะรีบออกคำสั่งให้เราจับเขากลับมาสอบถามให้รู้เรื่อง!”

ผู้อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้ว เขาดูออกว่าครั้งนี้ผู้อาวุโสเก้าพูดความจริง ไม่ได้โกหก!

ผู้อาวุโสใหญ่ขมวดคิ้วแล้วพูดเสียงกังวาน

“ผู้อาวุโสห้า นายไปหาลู่ฝาน บอกให้เขามาที่นี่ ผู้อาวุโสเก้าฉันจะไปเขาปี้เซียวกับนาย ฉันขอไปดูหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”

พูดจบ ผู้อาวุโสใหญ่ลุกขึ้นยืนแล้วเหาะไปทันที

พวกผู้อาวุโสรีบตามไป กลายเป็นลำแสงเหาะไปไกล

ช่วงเวลาไม่กี่อึดใจ ผู้อาวุโสใหญ่กับผู้อาวุโสเก้ามาถึงเขาปี้เซียว พวกเขาเห็นจุดเกิดเหตุที่ฆ่าคนทันที

ผู้อาวุโสใหญ่เหาะลงมา มองพื้นแล้วตกใจทันที เขามองผู้อาวุโสเก้าแล้วไม่พูดอะไร

ผู้อาวุโสเก้าถามว่า “เป็นไง ผู้อาวุโสใหญ่คิดเห็นยังไง เหมือนที่ฉันคิดหรือเปล่า”

ผู้อาวุโสใหญ่เงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นพูดว่า

“รีบเชิญลู่ฝานมา ฟังให้ดีว่าฉันพูดว่าเชิญ บอกให้เขารีบมาที่เขาปี้เซียว ไม่สิ ไปที่เขาจิ่วเซียวเลย ฉันมีเรื่องสำคัญจะถามเขา!”