เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2211

ในถ้ำ

ทางเข้าถ้ำแคบมาก เดินได้แค่คนเดียว แต่พอเดินไปเรื่อยๆ ก็กว้างขึ้น

ด้านหน้ามีแสงสว่าง ไม่ได้สว่างมากแล้วก็ไม่ได้มืดมาก บรรยากาศครึ้มๆ ปรากฏในสายตา

พื้นเป็นสีดำ แอบมีด้วงเดินผ่านด้วย ไม่เห็นเดือนเห็นตะวัน เมื่อเพ่งมองอย่างละเอียด เหมือนมีอะไรปกคลุมที่นี่อยู่ ทำให้ที่นี่เป็นพื้นที่พิเศษ

เห็นกระบี่ผุพังวางเรียงราย ดินกองเป็นเนินสูง สุสานกระบี่ที่ว่าก็คือที่ฝังกระบี่

ลู่ฝานก้าวไปด้านหน้า เขารู้สึกว่ามุกวิญญาณดับมอดในเข็มขัดเริ่มปล่อยความร้อนออกมา เห็นได้ชัดว่าที่นี่มีกลิ่นอายความตายรุนแรง เป็นของบำรุงชั้นดีสำหรับมุกวิญญาณดับมอด

ลู่ฝานมองไปรอบๆ เห็นด้านล่างกระบี่หักและผุพังแต่ละเล่ม เป็นสุสานที่ทำจากหินและดิน มีตัวอักษรสลักด้านบน เหมือนบรรยายประวัติเจ้าของกระบี่เล่มนี้

โดยทั่วไปแล้วอาวุธเป็นสิ่งสำคัญกับนักบู๊มาก

โดยเฉพาะคนที่ใช้กระบี่ มีคำพูดที่ว่ากระบี่อยู่คนอยู่ กระบี่ตายคนตาย

ลู่ฝานรู้สึกว่ามีพลังไม่ธรรมดารายล้อมอยู่บนกระบี่หักและผุพังที่อยู่รอบๆ ยืนยันได้เลยว่าก่อนที่กระบี่พวกนี้จะโดนทำลาย ต้องอยู่ในระดับอาวุธวิเศษแน่ๆ เจ้าของมันก็น่าจะเป็นยอดฝีมือเหมือนกัน

ลู่ฝานถึงขั้นเดาว่ากระบี่พวกนี้ ส่วนใหญ่เป็นของที่ยอดฝีมือของสำนักจิ่วเซียวแต่ละรุ่นหลงเหลือไว้

สุสานกระบี่ของสายเลือดเสินหวง ไม่มีเหตุผลที่จะสร้างสุสานกระบี่ให้คนสำนักอื่น

เดินไปด้านหน้าไม่กี่ก้าว ลู่ฝานยืนหน้ากระบี่เล่มหนึ่ง แล้วมองอย่างละเอียดครู่หนึ่ง

ตามคาดจริงๆ บนกระบี่เขียนไว้ชัดเจนว่า

สำนักจิ่วเซียว ใต้ยอดเขายู่เซียว หยุนซิงเหอ

เหมือนจะมีชื่อกระบี่เล่มนี้สลักอยู่ตรงด้ามกระบี่ด้วย แต่มันผุพังมานานแล้ว ทำให้ด้ามกระบี่หายไปครึ่งหนึ่ง

ลู่ฝานเห็นคำว่า ซิง เพียงรางๆ เท่านั้น

ลู่ฝานถอนหายใจเบาๆ “ยอดฝีมือแล้วไง ตายไปก็ไม่เหลือแม้แต่ศพ แค่ทิ้งข้อความไว้บนกระบี่หักเท่านั้น”

ลู่ฝานส่ายหน้าแล้วเดินไปด้านหน้าต่อ

แต่หลังจากเขาหันกลับมา กระบี่หักเล่มนั้นค่อยๆ สว่างขึ้น เหมือนมีบางอย่างตื่นขึ้นมาอย่างไรอย่างนั้น

สุสานกระบี่ใหญ่มาก มองแล้วใหญ่กว่าทั้งยอดเขาจื่อเซียวอีก

แสดงว่าที่นี่คล้ายกับจวนอากาศธาตุ ไม่แน่ถ้ำเมื่อกี้อาจเป็นทางเข้าก็ได้

ลู่ฝานเงยหน้ามองฟ้า เห็นแค่หมอกสีเทาเคลื่อนไหวไปมาเท่านั้น

แต่บนท้องฟ้าที่ยอดเขาจื่อเซียว ศิษย์สายเลือดเสินหวงคนอื่นมองผ่านหมอกที่เหมือนม่านแสง เห็นภาพด้านใน รวมถึงการเคลื่อนไหวของลู่ฝานด้วย

“จะฟื้นขึ้นมาแล้วเหรอ วิญญาณกระบี่พวกนั้น คงได้กลิ่นอายสิ่งมีชีวิตแล้วสินะ”

“ฉันว่าใกล้แล้วล่ะ พวกนายดูสิ กระบี่ผุพังพวกนั้นเริ่มสว่างแล้ว!”

พวกศิษย์สายเลือดเสินหวงด้านนอก ที่คุ้นเคยสถานการณ์ด้านในสุสานกระบี่เป็นอย่างดีพากันพูดออกมา

พวกเขาเคยไปสุสานกระบี่ แต่หลังจากพวกเขาเข้าไป ก็ทำได้แค่หยุดอยู่แถวริมๆ เท่านั้น ไม่กล้าเดินไปด้านหน้าเท่าไร ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเรื่องเดินเข้าไปลึกๆ โดยไม่เกรงกลัวอะไรแบบลู่ฝาน

ลู่ฝานเดินไปเรื่อยๆ เขาเริ่มรู้สึกผิดปกติ

ทุกอย่างรอบๆ เงียบเกินไป เงียบจนเหมือนไม่ใช่การฝ่าเก้าด้านสุดยาก

ยังไงลู่ฝานก็ไม่เชื่อหรอกว่าในสุสานกระบี่ไม่มีอันตราย และไม่เชื่อว่าผู้อาวุโสสามจะปล่อยเข้าไปง่ายๆ แบบนี้

แต่ลู่ฝานแค่ไม่เข้าใจว่าอันตรายของที่นี่อยู่ตรงไหน

แม้ลู่ฝานมั่นใจมาก แต่ไม่คิดว่าตัวเองจะมีกำลังเทียบกับผู้แข็งแกร่งแต่ละรุ่นของสำนักจิ่วเซียวได้

ถ้ามาแค่ไม่กี่คน ถึงเป็นเจ้าของมันมา ลู่ฝานก็ไม่กลัวเท่าไร แต่ตอนนี้มาเหมือนมหาสมุทรแบบนี้ น่ากลัวมากจริงๆ

เหงื่อเริ่มซึมออกมาจากฝ่ามือลู่ฝานนิดหน่อย เขารู้สึกว่าพลังของวิญญาณกระบี่เหล่านี้กำลังรวมตัวอย่างบ้าคลั่ง

ลู่ฝานจะหนีตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว

เมื่อสิ้นเสียงคำว่า “ผู้บุกรุกต้องตาย” วิญญาณกระบี่ทั้งหมดพุ่งมาหาลู่ฝานอย่างบ้าคลั่งทันที

เหมือนฝูงหมาป่ากระโจนงับเหยื่อ เหมือนฝูงตั๊กแตนบินโฉบผ่านไป โถมเข้าใส่จนไม่เห็นตัวลู่ฝานแล้ว

พลังน่ากลัวทำให้อากาศสีเทาด้านนอกสุสานกระบี่เริ่มสั่นไปมา

ศิษย์สายเลือดเสินหวงพากันปิดปากตัวเอง

เพิ่งเริ่มก็เอากันถึงตายแล้ว อันตรายของสุสานกระบี่ แสดงออกมาให้เห็นชัดเจนภายในพริบตาเดียว

ไม่ว่าจะเป็นสัตว์อสูรหรือค่ายกล อย่างน้อยก็มีเวลาเตรียม แต่วิญญาณกระบี่ที่ไม่ค่อยมีสติพวกนี้ ไม่ให้โอกาสให้หนีเอาตัวรอดอะไรเลย กระโจนเข้าไปหาลู่ฝานทันที

ผู้อาวุโสรองเห็นแล้วขมวดคิ้ว ลู่ฝานประมาทเกินไปแล้ว

สุสานกระบี่อันตราย จะพุ่งไปด้านหน้าอย่างเดียวได้ยังไง ดูตอนนี้สิ แม้แต่โอกาสฝ่าวงล้อมออกมายังไม่มีเลย

ผู้อาวุโสสามหน้านิ่ง สถานการณ์แบบนี้อยู่ในการคำนวณของเขา

ตอนนี้ดูว่าลู่ฝานจะรับมือยังไง!

ผู้อาวุโสสี่เอ่ยชมว่า “คิดไม่ถึงว่าตอนนี้สุสานกระบี่น่ากลัวขึ้นเรื่อยๆ ผ่านไปอีกสักพัก แม้แต่เราคงเข้าไปตามใจชอบไม่ได้แล้วล่ะ”

ผู้อาวุโสห้าพยักหน้าพูดว่า “ใช่ ดูจุดจบของลู่ฝานก็รู้แล้ว เขาคงผ่านด่านนี้ยากแล้วล่ะ!”