เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 2213

เงาคนสี่คน สี่สำเนียง

เงาคนขาวซีดลอยมาตรงหน้าลู่ฝาน

พลังแห่งวิถีบนตัวทั้งสี่คนหนาแน่นมาก เงาก็ไม่ต่างจากคนปกติเลยด้วย

แต่ก็ยังเปลี่ยนแปลงความจริงที่ว่าพวกมันคือวิญญาณกระบี่ไม่ได้อยู่ดี

แววตาว่างเปล่า ขาวโพลนไปหมด การเคลื่อนไหวแข็งทื่อ ตอนพูดปากยังไม่ค่อยขยับเลย

ทั้งสี่คนล้อมลู่ฝานไว้ พลังพลุ่งพล่าน

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเงาสี่คนนี้ แข็งแกร่งกว่าพวกวิญญาณกระบี่เมื่อกี้แน่ๆ

แม้ไม่รู้ว่าร่างจริงของพวกมันคืออาวุธวิเศษแหลมคมหน้าตายังไง แต่ต้องแข็งแกร่งมากแน่ๆ

เหมือนสี่คนนี้สนใจไอ้เก้าที่กลายเป็นมวลแสงแล้วมาก

ฝ่ามือลู่ฝานมีพลังวิญญาณ จับไอ้เก้าเอาไว้

พยายามไม่ให้มันดิ้นอีก ลู่ฝานรู้สึกว่าถ้าไอ้เก้าเป็นแบบนี้ต่อไป ต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงแน่ๆ

ไอ้เก้าพูดอย่างตกใจ “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ รีบหนีเร็ว พวกมันคือวิญญาณกระบี่กัดกิน วิญญาณกระบี่น่ากลัวที่กลายร่างเป็นคนแล้ว พวกมันจะกินฉัน ฉันไม่อยากตายอยู่ในมือพวกมันนะ”

ลู่ฝานพูดเสียงกังวานว่า “วางใจเถอะ ฉันไม่ให้สี่คนนี้กินแกหรอก!”

ลู่ฝานกวาดตามองวิญญาณกระบี่ร่างคนทั้งสี่ด้วยสายตาดุดัน

จับไอ้เก้าไว้ที่มือซ้าย มือขวากำกระบี่หนักไร้คม ลู่ฝานเตรียมพร้อมกับศึกใหญ่แล้ว

เงาทั้งสี่พูดพร้อมกันว่า “ทิ้งภูติอาวุธไว้!”

ลู่ฝานชูกระบี่หนักไร้คม ชี้วิญญาณกระบี่ทั้งสี่แล้วพูดว่า “จะเอาไอ้เก้าไป ถามกระบี่ในมือฉันก่อนแล้วกัน”

วิญญาณกระบี่ทั้งสี่ไม่พูดอะไรเลย จู่ๆ พวกมันเหวี่ยงมือ

วิญญาณกระบี่ทั้งสุสานกระบี่โผล่ออกมาอีกแล้ว สิ่งที่มาพร้อมกับพวกมันคือกระบี่หักและกระบี่ผุพังเต็มไปหมด

แต่อยู่ภายใต้การหล่อเลี้ยงของวิญญาณกระบี่รอบๆ กระบี่หักและกระบี่ผุพังรอบๆ สว่างขึ้นมา เหมือนกลับสู่สภาพแข็งแกร่งในตอนนั้น

“ตาย!”

ไม่พูดพร่ำทำเพลง วิญญาณกระบี่ทั้งสี่เหวี่ยงมือ กระบี่หัก กระบี่ผุพังรวมถึงวิญญาณกระบี่มากมายพุ่งมาอีกครั้ง

ตัวลู่ฝานใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว เปิดการกลายร่างฟ้าดิน กวาดกระบี่หนักไร้คมออกไป

ในสุสานกระบี่เกิดเสียงดังโครมคราม ฝุ่นตลบอบอวล เศษหินดินทรายฟุ้งเต็มไปหมด

พลังน่ากลัวทำให้ผู้ชมด้านนอกไม่เห็นอะไรเลย มีเพียงเสียงระเบิดดังเข้าหูไม่หยุด

ผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ เสียงระเบิดพวกนี้ค่อยๆ หายไป

หลังทุกอย่างกลับสู่ปกติ ทุกคนเพ่งมองอีกครั้ง เห็นว่าในสุสานกระบี่ตอนนี้

ลู่ฝานใช้กระบี่แทงทะลุวิญญาณกระบี่ร่างคน กระบี่หนักไร้คมมีเพลิงวิญญาณน่ากลัว แผดเผาวิญญาณกระบี่ร่างคน

ส่วนวิญญาณกระบี่ร่างคนสามคนที่เหลือ พุ่งมากระแทกลู่ฝานจนปลิว

เลือดไหลออกมาบนตัว มุมปากลู่ฝานมีคราบเลือด รอบๆ เละเทะไปหมด วิญญาณกระบี่มากมายตายคามือลู่ฝาน

และมีกระบี่ผุพังที่เป็นตัวแทนความรุ่งเรืองของสำนักจิ่วเซียวมากมาย กลายเป็นผุยผงและหายไปอย่างไร้ร่องรอย!

ผู้อาวุโสสามปวดใจสุดๆ เอาหลักการทั่วไปมาประเมินคนแบบลู่ฝานไม่ได้จริงๆ

เจอการโจมตีของวิญญาณกระบี่ในสุสานกระบี่ เขายังยื้อมาได้ พลังวิญญาณของคนคนนี้แข็งแกร่งจนไร้เหตุผล ทั้งสายเลือดเสินหวง คงไม่มีใครมีพลังวิญญาณแข็งแกร่งแบบนี้แล้ว

แต่ดูเหมือนลู่ฝานก็มีปัญหาใหญ่เหมือนกัน

เหมือนสัตว์ตัวเล็กเจอมังกรยักษ์ แม้แต่วิญญาณกระบี่ร่างคนก็เหมือนกัน เพียงพริบตาเดียวก็หายไปแล้ว

ลู่ฝานถอยหลังแล้วเงยหน้ามองไปไกลๆ เขาสัมผัสได้ว่าสิ่งที่กำลังจะออกมาอยู่ทางนั้น

นอกเขาจื่อเซียว สีหน้าผู้อาวุโสทุกคนเปลี่ยนไปทันที พวกเขารู้แล้วว่าอะไรกำลังจะออกมา

พวกศิษย์สายเลือดเสินหวงหยุดคุยกัน เบิกตาโตดูสถานการณ์ในสุสานกระบี่

จู่ๆ ลู่ฝานรู้สึกว่าตัวเองใจสั่น เขาไม่มีความรู้สึกแบบนี้มานานแล้ว

ไอ้เก้าพูดในกระบี่หนักไร้คมว่า “เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่ เหมือนอาวุธวิเศษไร้เทียมทานจะออกมาแล้ว เราถอยอีกนิดดีกว่า เหมือนจะเกิดเรื่องแล้ว!”

ลู่ฝานได้ยินแล้วยังไม่ถอยหลัง หนำซ้ำยังก้าวไปด้านหน้าอีก

อาวุธวิเศษไร้เทียมทาน เขาอยากเห็นว่าคืออะไรกันแน่

ทันใดนั้นแสงหนึ่งพุ่งจากพื้นดินขึ้นไปบนฟ้า

แสงเกือบทำลายหมอกควันสีเทารอบๆ เหมือนพลังน่ากลัวแผ่ซ่านออกมาจากสัตว์อสูรโบราณ

ลู่ฝานขมวดคิ้วเป็นปม กำหมัดโดยไม่รู้ตัว

เสียงแตกของพื้นดินดังขึ้น กระบี่เล่มหนึ่งโผล่ขึ้นมาจากพื้น

ปรากฏในสายตาลู่ฝานพร้อมแสงสว่างจ้า

แต่ทันใดนั้นลู่ฝานอ้าปากหวออีกครั้ง กระบี่เล่มนี้......

ลู่ฝานไม่รู้จะบรรยายกระบี่เล่มนี้ยังไงดี ไม่เหมือนอย่างที่เขาจินตนาการไว้เลย

ลู่ฝานกลืนน้ำลายแล้วพูดว่า “นี่คืออาวุธวิเศษไร้เทียมทานเหรอ?”

ปัง กระบี่ยาวร่วงลงมาตรงหน้าลู่ฝาน